Մի պահ կար, որ ուզում էի օրագիր պահել իքնավերլուծության համար: Բայց չստացվեց: Համբերությունս չէր հերիքում, անընդհատ մտքերս գրելուց ավելի արագ էին թռչում ու վերջում այնքան էին հեռանում, որ էլ հավես չէր լինում կանգ առնելու ու հետ գնալու: Հետո միշտ էլ մոտս ցանկություն էր առաջանում նույնութամբ շարադրելու տեղը գրել, թե ոնց կուզենայի, որ լիներ, կամ էլ ինչ կայֆ կամ զվարճալի կլիներ, եթե այս կամ այն պահին ուրիշ բան լիներ: