Սպիտակ ագռավ

[Արշակ]

Ու բոլորս էլ պահում–փայփայում ենք այն թանկագին միտքը, որ մենք տարբերվող են և նման չենք ուրիշներին:

Համաձայն եմ, ու երևի բնական էլ չէր լինի, եթե տարբեր չզգայինք ու տարբեր չլինեինք։
Բայց տարբեր լինելու երկու տեսակ կա։
Ժամանակին ընկերներ ունեի, այդ ընկերախմբում ամեն մեկս շատ տարբեր էինք, ամեն մեկս մի յուրահատուկ, մյուսներից տարբերվող անհատանություն էինք մեզ զգում։ Դա հիանալի էր, չկար տարբերվելու պատճառով խորթության, չհասկացվածության զգացողություն։ Չկար ո՛չ մյուսներից տարբերվելու, ոչ էլ նմանվելու հիվանդագին ձգտում։ Ամեն ինչ բնական էր ու լավ։ Միասին մենք մի հրաշալի ամբողջություն էինք կազմում, լրացնում էինք իրար։
Բայց լինում է նաև մի այլ հոգեվիճակ, երբ քեզ ամեն տեղ խորթ ու չհասկացված ես զգում։ Այդ զգացողությունն ուղղակի խեղդում է։ Մեկ ուզում ես նմանվել բոլորին ու ազատվել այդ սպանող զգացողությունից, բայց այդպես կորցնում ես անհատականությունդ, քեզ հոգեպես բավարարված չես զգում, ոչխարների հոտում մի ոչխար ես քեզ զգում, փորձում ես դուրս պրծնել այդ գորշությունից ու փախնել… Ու նորից ստիպված ես լինել միայնակ ու չհասկացված։

Նկարագրեցի մյուսներից տարբերվելու երկու հոգեվիճակ։ Առաջինում հոգեպես բավարարված ես։ Երկրորդում՝ ոչ։ Առաջինը ոչ մի կապ չունի սպիտակ ագռավի հետ։ Բոլորս երևի հենց այդ հոգեվիճակին ենք ձգտում։
Սպիտակ ագռավը երկրորդ հոգեվիճակն է։ Ինչպե՞ս ազատվեմ դրանից…

[ivy]

Համաձայն եմ, ու երևի բնական էլ չէր լինի, եթե տարբեր չզգայինք ու տարբեր չլինեինք։
Բայց տարբեր լինելու երկու տեսակ կա։
Ժամանակին ընկերներ ունեի, այդ ընկերախմբում ամեն մեկս շատ տարբեր էինք, ամեն մեկս մի յուրահատուկ, մյուսներից տարբերվող անհատանություն էինք մեզ զգում։ Դա հիանալի էր, չկար տարբերվելու պատճառով խորթության, չհասկացվածության զգացողություն։ Չկար ո՛չ մյուսներից տարբերվելու, ոչ էլ նմանվելու հիվանդագին ձգտում։ Ամեն ինչ բնական էր ու լավ։ Միասին մենք մի հրաշալի ամբողջություն էինք կազմում, լրացնում էինք իրար։
Բայց լինում է նաև մի այլ հոգեվիճակ, երբ քեզ ամեն տեղ խորթ ու չհասկացված ես զգում։ Այդ զգացողությունն ուղղակի խեղդում է։ Մեկ ուզում ես նմանվել բոլորին ու ազատվել այդ սպանող զգացողությունից, բայց այդպես կորցնում ես անհատականությունդ, քեզ հոգեպես բավարարված չես զգում, ոչխարների հոտում մի ոչխար ես քեզ զգում, փորձում ես դուրս պրծնել այդ գորշությունից ու փախնել… Ու նորից ստիպված ես լինել միայնակ ու չհասկացված։

Նկարագրեցի մյուսներից տարբերվելու երկու հոգեվիճակ։ Առաջինում հոգեպես բավարարված ես։ Երկրորդում՝ ոչ։ Առաջինը ոչ մի կապ չունի սպիտակ ագռավի հետ։ Բոլորս երևի հենց այդ հոգեվիճակին ենք ձգտում։
Սպիտակ ագռավը երկրորդ հոգեվիճակն է։ Ինչպե՞ս ազատվեմ դրանից…

Հասկանում եմ՝ ինչի մասին ես ասում... Այնուամենայնիվ, կարծում եմ, «ամեն տեղ խորթ ու չհասկացված» լինելը մի քիչ չափազանցրած է. միշտ էլ կարելի է գտնել համախոհների փոքրիկ միջավայր կամ եթե ոչ համախոհների, ապա գոնե այնպիսի մարդկանց, ովքեր, ինչպես դու էիր նկարագրում, թեև տարբերվում են քեզնից, բայց միմյանց հետ ձեզ լավ է և լրացնում եք իրար:
Պիտի ուղղակի լավ փնտրել... իսկ փնտրելու համար պիտի ուժ գտնել հաղթահարելու ընկճվածությունը, մաքրել արցունքոտ աչքերը ու նայել շուրջը:

[Philosopher]

Հասկանում եմ՝ ինչի մասին ես ասում... Այնուամենայնիվ, կարծում եմ, «ամեն տեղ խորթ ու չհասկացված» լինելը մի քիչ չափազանցրած է. միշտ էլ կարելի է գտնել համախոհների փոքրիկ միջավայր կամ եթե ոչ համախոհների, ապա գոնե այնպիսի մարդկանց, ովքեր, ինչպես դու էիր նկարագրում, թեև տարբերվում են քեզնից, բայց միմյանց հետ ձեզ լավ է և լրացնում եք իրար:
Պիտի ուղղակի լավ փնտրել... իսկ փնտրելու համար պիտի ուժ գտնել հաղթահարելու ընկճվածությունը, մաքրել արցունքոտ աչքերը ու նայել շուրջը:

... Ու գալ ակումբի հանդիպման Լինել այն մարդկանց մեջ, որոնց ներկայությունը քո կողքին քեզ թույլ է տալիս լսել ինքդ քեզ: "Սպիտակ ագռավի" մոդելը հակադրվող, պատերազմող մոդել է, երջանիկ մարդու մոդելը ինքն իրեն ու աշխարհին լսող, նրա մեջ ձուլվող, նրա հետ խաղացող մոդել է:

[Dayana]

... Ու գալ ակումբի հանդիպման Լինել այն մարդկանց մեջ, որոնց ներկայությունը քո կողքին քեզ թույլ է տալիս լսել ինքդ քեզ: "Սպիտակ ագռավի" մոդելը հակադրվող, պատերազմող մոդել է, երջանիկ մարդու մոդելը ինքն իրեն ու աշխարհին լսող, նրա մեջ ձուլվող, նրա հետ խաղացող մոդել է:

Իսկ այն մարդիկ , ովքեր իրենց երբեմն ակումբի կազմում իրենց սպիտակ ագռավ են զգում ՞ Երբեմն ես ինձ իսկապես զգում եմ այսպես ասած իմ ափսեում , իսկ երբեմն էլ լրիվ ավելորդ

[Ուլուանա]

Իսկ այն մարդիկ , ովքեր իրենց երբեմն ակումբի կազմում իրենց սպիտակ ագռավ են զգում ՞ Երբեմն ես ինձ իսկապես զգում եմ այսպես ասած իմ ափսեում , իսկ երբեմն էլ լրիվ ավելորդ

Dayana ջան, բոլոր մարդիկ էլ ինչ–որ պահերի իրենց այդպես զգում են, մարդ նույնիսկ իր համար ամենահոգեհարազատ մարդկանց միջավայրում մեկ–մեկ կարող է նման զգացողություն առաջանալ, բայց դա անցողիկ է, և, որ ավելի կարևոր է, բնական է, քանի որ ոչ ոք չի կարող որևէ մեկին միշտ ամեն ինչում հասկանալ։ Կյանքն այդպիսին է, այն պետք է ընդունել այդպիսին և ուրախանալ, որ, այնուամենայնիվ, կան մարդիկ, որոնց մեջ դու քեզ գրեթե միշտ յուրային ես զգում։ Չէ՞ որ, ի վերջո, ոչ բոլորը կարող են ասել, որ այդպիսի միջավայր ունեն։

[Dayana]

Dayana ջան, բոլոր մարդիկ էլ ինչ–որ պահերի իրենց այդպես զգում են, մարդ նույնիսկ իր համար ամենահոգեհարազատ մարդկանց միջավայրում մեկ–մեկ կարող է նման զգացողություն առաջանալ, բայց դա անցողիկ է, և, որ ավելի կարևոր է, բնական է, քանի որ ոչ ոք չի կարող որևէ մեկին միշտ ամեն ինչում հասկանալ։ Կյանքն այդպիսին է, այն պետք է ընդունել այդպիսին և ուրախանալ, որ, այնուամենայնիվ, կան մարդիկ, որոնց մեջ դու քեզ գրեթե միշտ յուրային ես զգում։ Չէ՞ որ, ի վերջո, ոչ բոլորը կարող են ասել, որ այդպիսի միջավայր ունեն։

շնորհակալ եմ պատասխանիդ համար ։ Ես այն ճիշտ կընկալեմ ու կկիրառեմ Այս պատասխանն արդեն իսկ կարող է նշանակել որ ես սպիտակ ագռավ չեմ ակումբում

[StrangeLittleGirl]

Իսկ այն մարդիկ , ովքեր իրենց երբեմն ակումբի կազմում իրենց սպիտակ ագռավ են զգում ՞ Երբեմն ես ինձ իսկապես զգում եմ այսպես ասած իմ ափսեում , իսկ երբեմն էլ լրիվ ավելորդ

Դրա դեմ փրկություն չկա… Երևի Ակումբում ինձ նման մարդիկ ավելի շատ են, քան ուրիշ տեղերում, բայց երբևէ ես ինձ այդ աստիճանի չհասկացված ու «սպիտակ ագռավ» չեմ զգացել, ինչքան այստեղ

[Արշակ]

Հասկանում եմ՝ ինչի մասին ես ասում... Այնուամենայնիվ, կարծում եմ, «ամեն տեղ խորթ ու չհասկացված» լինելը մի քիչ չափազանցրած է. միշտ էլ կարելի է գտնել համախոհների փոքրիկ միջավայր կամ եթե ոչ համախոհների, ապա գոնե այնպիսի մարդկանց, ովքեր, ինչպես դու էիր նկարագրում, թեև տարբերվում են քեզնից, բայց միմյանց հետ ձեզ լավ է և լրացնում եք իրար:
Պիտի ուղղակի լավ փնտրել... իսկ փնտրելու համար պիտի ուժ գտնել հաղթահարելու ընկճվածությունը, մաքրել արցունքոտ աչքերը ու նայել շուրջը:

Համաձայն եմ, երևի մենք ամեն պահի գտնվում ենք այս երկու հոգեվիճակների միջև ինչ–որ տեղ։ Ուղղակի այդ երկու հոգեվիճակների նկարագրությունները բևեռացրեցի/չափազանցեցի՝ դրանց տարբերությունը առավել տեսանելի դարձնելու համար։

[Վոլտերա]

Հիմա էլ սև ագռավներն են գնալով պակասում: