* * *
Ինձ ներիր, թե ես մի բեռ դրեցի
Քո դեռ բողբոջած, նուրբ սրտի վրա:
Ինձ ներիր, թե ես հանկարծ շարժեցի
Քո չբուժված սպին` տաք սրտիդ վրա:
Դու <<իմ>> խելացի,
Դու <<իմ>> հասկացող,
Ինձ զուր, անտեղի հույսեր չտվող:
Դու, որ արթնացրիր
Իմ սիրտը մարող,
Եվ իմ մտքերը` անվերջ որոնող:
Դու չմտածես` թե ինչ արեցիր,
Ինչ հետք թողեցիր իմ հոգու վրա:
Եվս մեկ աշխարհ մեջս ստեղծեցիր,
Նախկին, կործանված աշխարհի վրա:
Բայց այս աշխարհն էլ անդարձ կավիրեմ,
Քանզի այն մենակ չպիտի վայելեմ,
Կտոր առ կտոր գանձերս կայրեմ,
Հոգուս լույսերը դանդաղ կմարեմ:
Եվ դանդաղ, հանդարտ իմ պարզ մտքերը
Լուռ, պաղ կանձրևեն` ինչպես ամպերը:
Եվ դանդաղ, հանդարտ իմ պարզ աչքերը
Լուռ, մեղմ կիջեցնեն իրենց կոպերը…
* * *
Եվս մի սպի սրտիս վրա,
Եվս մի հետք հոգուս վրա,
Եվս մի կայծ մտքերիս մեջ,
Որ չդարձավ անմար կրակ…
Եվս մի գիր թղթիս վրա,
Եվս մի փուշ աչքիս վրա,
Եվս մի հուշ մտքերիս մեջ,
Գեղեցիկ հուշ` լուրթ կապուտակ:
Երբեք, երբեք չեմ մոռանա
Քո ժպիտը կյանքի կոչող:
Երբեք երբեք չեմ մոռանա
Քո հայացքը հոգիս այրող:
Դու ցանկացար, որ հեռանամ,
Ինչպես աստղ արդեն մարող:
Դու ցանկացար, որ մոռանամ
Քո ծիծաղը զիլ, կարկաչող:
Հանգիստ եղիր` կհեռանամ,
Բայց չեմ լինի աստղ հանգչող,
Մեկ այլ Սրտում Հուր կդառնամ,
Եվ կվառվեմ սիրո կանչով…
* * *
Փակվում են հանդարտ հոգնած կոպերս,
Ներսում թողնելով քո ջինջ պատկերը:
Փակվում են անդարձ սրտիս դռները,
Ներսում թողնելով հին-նոր վերքերը:
Ճկվում են հոգուս տաք երակները,
Ներսում տանելով երազանքներս:
Այրվում են, եռում փշոտ մտքերս,
Դրսում թողնելով զղճման խոսքերը:
Բացվում են հանդարտ իմ պարզ աչքերը,
Գրկում աշխարհի ծիածանները…
Մեջբերել
Էջանիշներ