Հարցեր - Հոնքեր
Հոնքերիս այնքան հարցեր են կախվել,
Եվ ծանրությունից հոնքերս կիտվել,
Իջնում են ցած, որ աչքերս փակեն
Աչքս թափանցող լույս-շողը խեղդեն...
Բայց դեռ տեսնում եմ լույսը աշխարհի,
Այն դեռ չի մարել գրկում խավարի:
Եվ կան դեռ շողեր, որ բիբս ծակում,
Հոգիս ու սիրտս փոքր-ինչ սփոփում,
Մի փոքրիկ հույսի նշույլ պարգևում,
Հոնքերս դեպի վերև են քաշում:
...Խավարն իհարկե առավել շատ է,
Եվ հոծ մարդկային խմբեր է պատել...
...Վեր քաշեք մարդիկ հոնքերը ձեր կախ
Մի ավելացրեք այս խավարին վախ...
Մեջբերել
Էջանիշներ