Մտորումներ

[Tig]

Պատմութիւն Տիգաց Ծիածանայ

Մուշ ջան , էս հլը պատմությունը չի Պատմությունը մեր դուետնա: Կարդացել ես չէ՞

[Tig]

* * *

Իմ կարոտ, բերկրանք,
Իմ ուրախություն:
Իմ միտք, երազանք.
Իմ երանություն:
Իմ սեր, իմ տենչանք,
Իմ գեղեցկություն:
Իմ կիրք, իմ քնքշանք,
Եվ իմ վեհություն:

Քեզ սիրում եմ անդարձ,
Անվրեպ, աննկուն:
Քեզ սիրում եմ դարձած
Ճառագայթ անբեկուն:
Եվ երկինքը ամպած
Ճառագվում է բացվում,
Ու դառնում ծիրանված
Եվ Լույսով ողողվում:

[Tig]

Առաջին համբույր

Գեղատեսիլ, կանաչաղարդ, ուռենապատ հրաշք այգում,
Մեր շուրթերը բնազդաբար հայտնվեցին միմյանց գրկում:
Ժպիտները մեր ձուլվեցին կարծես լուսավոր երազում,
Եվ մեր շունչը դարձավ մեկ շունչ, այս անսահման տիեզերքում:

Ու աստղերը մեզ ժպտացին և վառվեցին սիրո պարով,
Ուռենիներն էլ արբեցին ու պատվեցին երազներով:
Եվ աշխարհը լուսավորվեց ու կամարվեց, ծիածանով,
Արեգակն էլ ուժգին բոցվեց ու փարվեց մեզ ջերմ համբույրով:

[Tig]

* * *

Իմ օրը միշտ լուսավոր է,
Երբ հայտնվում եմ կողքիդ:
Դարս` պայծառ, փառավոր է,
Երբ հպվում եմ նուրբ մաշկիդ:

Երկինքս լուրթ, շնչավոր է,
Երբ ձուլվում եմ հայացքիդ:
Երազներս գունավոր են,
Երբ այրվում եմ շրթունքիդ:

Մտքերս պարզ, զորավոր են,
Երբ դիպչում եմ մտքերիդ:
Հոգուս լույսն հանդիսավոր է,
Երբ գրկում եմ նուրբ հոգիդ:




* * *

Առանց քո շնչի` շունչս կհանգնի,
Լույսս անիմսատ, անհույս կմարի:
Առանց հայացքիդ ժամս կկանգնի,
Հայացքս օդում պաղած կխամրի:

Առանց ձեռքերիդ քնքուշ շոյանքի
Երազս անդարձ դանդաղ կվառվի:
Առանց շուրթերիդ մեղրոտ թովչանքի
Շուրթս կճաքի, միտքս չի հառնի:

Առանց կրակոտ, կրքոտ գգվանքիդ
Աշխարն ինձ անշարժ, անգույն կգտնի:
Առանց ապրեցնող քո սրտի զարկի
Ինձ ոչ ոք, երբեք էլ չի էլ գտնի…





* * *

Ոչ թե կրոնի, այլ անմար սիրո խորանի առջև
Խոստովանում եմ, որ սիրում եմ քեզ:
Ոչ էլ անհունի, այլ քո հայացքի քնքշության առջև
Նուրբ վանկարկում եմ` ես սիրում եմ քեզ:
Մտքիդ լազուրի և սրտիդ զուլալ մաքրության առջև
Մեղմ շշնջում եմ` սեր, սիրում եմ քեզ:
Ոչ էլ գարունի, այլ հոգուդ անծայր ծաղկունքի առջև
Աղաղակում եմ` ես սիրում եմ քեզ:




* * *

Աշխարհն առանց քեզ ճղճիմ էր, թերի,
Ապրում էի կարծես օրերին գերի:
Արևն էլ անցած հետևն ամպերի,
Փայլ չէր պարգևում իմ պարզ աչքերին:

Բայց մի Այգ ծագեց բոսոր, անթերի,
Ու Ծիածանվեց մեր լուրթ աչքերին:
Աշխարհը դարձավ պարտեզ վարդերի,
Դարձավ հանգրվան սիրո բույրերի:





* * *

…Արդ ժամս չափում եմ կողքիդ լինելով,
Արևս տեսնում եմ աչքերիդ միջով,
Արդ շունչս պատվում է քո հրաշք բույրով,
Գարունս լցվում է քո ջերմ ժպիտով:

Արդ հուրս բոցվում է շնչիդ ծով հրով,
Եվ դուռս բացվում է քո մեղմ հպումով:
Արդ տունս լցվում է քո անմար լույսով,
Եվ հունս գծվում է սրտիդ զարկերով:

[Tig]

* * *

Գարնանամուտն իր ողջ ձայնով կարկաչում է իր աղոթքը,
Ու անցնելով քո աչքերով մխրճվում է սրտիս խորքը:

Ամառնամուտն իր ողջ փայլով արարում է այգի գովքը,
Ու անցնելւվ քո ձեռքերով ծիածանում մտքիս խորքը:

Աշնանամուտն իր գույներով լուռ վրձնում է հույզի ծոփքը,
Ու անցնելով քո շուրթերով լուսավորում հոգուս խորքը:

Ձմեռնամուտն իր ճերմակով մեղմ պատում է կյանքի հոսքը,
Ու անցնելով քո մտքերով մաքրազարդում օրվա խոսքը:

[Dayana]

Ինչ լավն էին տարվա եղանակներդ Տիկ ապրես

[Փոքրիկ]

* * *

Սերը չի լինում միակողմանի,
Քանզի այդ դեպքում փուջ է ու թերի:
Սերը չի լինում միաթևանի,
Քանզի այն պիտի բերկրանքից պարի:

Մակողմանի կարող է լինի
Սիրահարվելը` ձգտելը հրին:
Այն կարող է լոկ հիացմունք լինի
Թախծոտ, տանջալի, բաղձանքի գերին:

Սերը լինում է լոկ երկկողմանի,
Քանզի այն լիքն է շնչով արևի:
Այն պիտի լինի մեկ զույգ սրտանի,
Եվ աշխարհին ջինջ ժպիտ պարգևի:

Այն պիտի բոցվի, հուրհրա, երկնի,
Երկնի ծիծաղով, ժպիտով բարի,
Դառնա ճախրանքը կապուտակ երկնի,
Երկնի երկերով, երբեք չմարի:

Երկնի գարունքով, ծաղկունքով երկնի,
Երկնի քնքշանքով ու կրքով հրի:
Երկնի կարոտով, սպասումով երկնի,
Եվ Լույսով երկնի ու պտղաբերի:

տխրեցի... բոլորն էլ լավն են

[Morpheus_NS]

Գարնանամուտն իր ողջ ձայնով կարկաչում է իր աղոթքը,
Ու անցնելով քո աչքերով մխրճվում է սրտիս խորքը:

Ամառնամուտն իր ողջ փայլով արարում է այգի գովքը,
Ու անցնելւվ քո ձեռքերով ծիածանում մտքիս խորքը:

Աշնանամուտն իր գույներով լուռ վրձնում է հույզի ծոփքը,
Ու անցնելով քո շուրթերով լուսավորում հոգուս խորքը:

Ձմեռնամուտն իր ճերմակով մեղմ պատում է կյանքի հոսքը,
Ու անցնելով քո մտքերով մաքրազարդում օրվա խոսքը:

Ոչ թե կրոնի, այլ անմար սիրո խորանի առջև
Խոստովանում եմ, որ սիրում եմ քեզ:
Ոչ էլ անհունի, այլ քո հայացքի քնքշության առջև
Նուրբ վանկարկում եմ` ես սիրում եմ քեզ:
Մտքիդ լազուրի և սրտիդ զուլալ մաքրության առջև
Մեղմ շշնջում եմ` սեր, սիրում եմ քեզ:
Ոչ էլ գարունի, այլ հոգուդ անծայր ծաղկունքի առջև
Աղաղակում եմ` ես սիրում եմ քեզ:

Էս երկուսը դուրս եկան: Մնացածը, իմ կարծիքով, այդքան էլ հաջող չէին:

[Tig]

Շնորհակալ եմ բոլորիդ ուշադրության և կարծիքների համար

[Շինարար]

Սրանք մի տեսակ սովորական են. սուրճ խմելիս զրույց
Վերջերս ինձ ասում էին, որ խուսափում եմ քննադատելուց, բայց ես հենց հիմա ո՛չ քննելու եմ, ոչ էլ դատելու...ուղղակի իմ դատողություններն ու հարցերը...
Ձեր թույլտվությամբ...
1.
Սա քեզ համար բացահայտում է՞ր
2.
Հա, մարդը հողեղեն էակ է ու վերադառնում է դեպի հողը...բայց դա դեռ հարց է: Խնդիրն այն է, որ «շաբլոն» մտքեր են
3.
Կուզենայի քեզանից էլ պատասխանը լսել...ինչու՞...դու էլ մարդ ես...
4.
Ա¯խ, ինչու? մարդիկ որպեսզի ապրեն,
Պետք է կատարեն ինքնակործանում...
Հետաքրքիր է՝ ապրելու համար մի հատ կանխավ կործանվել...Կարծում եմ տրամաբանությունից զուրկ նախադասություն է. այդպես ստիպում են մտածել որպեսզի և պետք է բառերը

Ինքնակործանման միջոցով
Խորհեն,
Տառապեն,
Տանջվեն,
Ու գնահատեն կյանքը մարդկային...

Ըստ իս տանջվում են, տառապում, նոր միայն վերջապես մտածում կյանքին գնահատական տալու մասին.../միջոցն էլ էական չէ/
Էդքանից հետո դժվար թե ասենք կենդանական կամ բուսական կյանքը գնահատեին

Բայց դե կիսատ էր...
...
Ամեն դեպքում, շարունակի՛ր. ուղղակի ինձ դուր եկած քառյակից հետո ավելին էի սպասում, իսկ նրանում էս բոլորը կար՝ առանց բառերի ու զգացումների խտացման

Ես Պարույր Սևակի թեմայում տեղադրել եմ արվեստի մասին նրա բանաստեղծությունը, իսկ Հ. Մաթևոսյանը աում էր, որ հանճարները ասել են ամեն ինչ անցյալի, ներկայի և ապագայի մասին, մնում է միայն անկեղծ լինել…

[Շինարար]

Նախորդ գրառումս սխալ չհասկացվելու համար` Տիգը ինձ անկեղծ է թվում, ես բոլոր իր գրածներից ինձ համար մեկն եմ առանձնացրել, էսօրվա մեր գրականության թվացյալ փտած վիճակի հետ ինչքան իսկապես տաղանդավոր մարդիկ կան այս կայքում, ես հիացած եմ:

[Շինարար]

Ամեն ինչ

Ամեն ինչ ասված է այս աշխարհում,
Բայց ամեն ինչ չէ, որ հասկացված է:
Ամեն ինչ հնչած է այս աշխարհում,
Բայց դեռ ամեն ինչ չէ, որ լսված է:

Սեր

Սիրահարում, սիրաբանում, սիրավարում, սիրամարում,
Եվ նոր սիրո ծլարձակում:
Սեր`սիրա-ծին և սիրառատ,
Սառնասրտին սիրավառում,
Եվ նոր պատմություն ծավալում:

Սիրա…… սիրա…ստրկացվություն,
Սիրուց հեռու հասկացություն:
Սեր` սավառնող և սփոփող,
Սարսափվածին սիրապատում,
Եվ նոր աշխար ես մատուցում:

Սիրալցվում, Սիրագժվում, սիրա…. Սիրա..խենթապատվում,
Սիրալուծվում ջինջ կապույտին…
Սեր` սահմանի չճանաչում...
Սիրազույգին սիրագգվում,
Եվ լուրթ Լույս ես դուրս ճառագում:

Տիգ ջան, դեռ բոլորը չեմ կարդացել, բայց այս երկուսը առանձնացնում եմ, դեռ էլի այստեղ կհյուրընկալվեմ, որովհտև շատ հաճելի է: Միայն առաջինի երրորդ տողում, որ հնչած է փոխարեն նորից կրկնվեր ասված բառը, միգուցե ավելի ուժեղ ստացվեր, բայց միայն դու կարող ես իմանալ, թե ինչու ես հենց այդպես գրել,մյուսները որ կարդամ, էլի կպատմեմ, թե ինչ զգացի:
Բայց կային, որ մի տեսակ դուրս էլ չեկան, դրանց մասին չեմ խոսում:

[Tig]

Տիգ ջան, դեռ բոլորը չեմ կարդացել, բայց այս երկուսը առանձնացնում եմ, դեռ էլի այստեղ կհյուրընկալվեմ, որովհտև շատ հաճելի է: Միայն առաջինի երրորդ տողում, որ հնչած է փոխարեն նորից կրկնվեր ասված բառը, միգուցե ավելի ուժեղ ստացվեր, բայց միայն դու կարող ես իմանալ, թե ինչու ես հենց այդպես գրել,մյուսները որ կարդամ, էլի կպատմեմ, թե ինչ զգացի:

Շնորհակալ եմ Վանաձորցի ջան
կրկնվելուց աշխատում եմ խուսափեմ, ինձ թվում է չկրկնվելն է ավելի ուժեղացնում, քան թե նույն բառը կրկնելը… չնայած…

Բայց կային, որ մի տեսակ դուրս էլ չեկան, դրանց մասին չեմ խոսում:

Արխաին խոսա դրանց մասին էլ

հ.գ. չնայած արդեն համարյա թե չեմ գրում, բայց հետաքրքիր է կարծիքներ լսել:

[Tig]

Վաղուց է ինչ չեմ գրում, բայց մի հատ փորձարարական ունեմ՝ տեղադրեմ

* * *
...
Սիրուց ծնված կիրք աննահանջ,
Մի եռացող խենթ ցանկություն:
Զույգ աչքերի թովիչ մի կանչ,
Դիմացի զույգ աչքերի մեջ:
Հրից սերված մի մերձեցում,
Ափի հպում, ձեռքերի հոսք…
Մարմինների փշաքաղում,
Ու անհամբեր շուրթեի դողք:
Քամուց թռած համբույրների տեղատարափ,
Մերթ խոր համբույր զույգ շուրթերի,
Մերթ թեթև դրոշմ վառ այտերին:
Եվ հեշտանքի ու արբունքի բնազդներից ոգեհառած
Անհագուրդ ծով, մի փոթորիկ:
Մարմինների քաղցր ճոչքեր…
ՈՒ շնչերի խոր տնքոցներ…

[Դեկադա]

Վաղուց է ինչ չեմ գրում, բայց մի հատ փորձարարական ունեմ՝ տեղադրեմ

* * *
...
Սիրուց ծնված կիրք աննահանջ,
Մի եռացող խենթ ցանկություն:
Զույգ աչքերի թովիչ մի կանչ,
Դիմացի զույգ աչքերի մեջ:
Հրից սերված մի մերձեցում,
Ափի հպում, ձեռքերի հոսք…
Մարմինների փշաքաղում,
Ու անհամբեր շուրթեի դողք:
Քամուց թռած համբույրների տեղատարափ,
Մերթ խոր համբույր զույգ շուրթերի,
Մերթ թեթև դրոշմ վառ այտերին:
Եվ հեշտանքի ու արբունքի բնազդներից ոգեհառած
Անհագուրդ ծով, մի փոթորիկ:
Մարմինների քաղցր ճոչքեր…
ՈՒ շնչերի խոր տնքոցներ…

Ոչ մի անգամ չեմ կարդացել : Էս մեկը հլա որ կարդացի ու հավանեցի, ինչ որ տերյանական շունչ կար...