Դու կարող ես գրել ինքդ քեզ համար, բայց երբ հրապարակում ես, նշանակում է՝ ասելիք ունես: Դու գրում ես քեզ համար, բայց ներկայացնում բոլորին: Իսկ ընթերցողի համար գրելն ուրիշ է:Երբ գրում ես ընթերցողի համար, դա դեռ չի նշանակում, թե կեղծում ես, կամ փորձում ես դուր գալ։ Գրում ես այն ժամանակ, երբ ասելիք ունես։ Մի՞թե ամեն անգամ, երբ ինչ–որ մեկին կամ մարդկանց ինչ–որ խմբի ինչ–որ բան ես ասում, կեղծում ես։
Երբ գրում ես ընթերցողի համար, դու հաշվի ես առնում որոշակի խավ, փորձում դուր գալ նրան, հետևաբար դառնում ես կեղծ, ոչ իրական:
Առաջին հերթին այնպես պետք է գրես, որ միտքդ քեզ համար ընկալելի լինի: Ես չեմ ասում, թե հաշվի մի առեք ընթերցողին և չինարեն գրեք: Ես ասում եմ, որ պետք է հաշվի չառնել ընթերցողին և ինքդ քեզ հետ անկեղծ լինել, այլապես եթե կենտրոնանաս ընթերցողի վրա, դու կշահես մի խավի սիրտը, կկորցնես մյուսինը: Իհարկե, երբ ինքդ քեզ ես ներկայացնում, ոչ թե հորինովի մի կերպար, էլի վտանգը կա, որ մի խավը քեզ կընդունի, մյուսը՝ ոչ: Բայց տվյալ դեպքում գոնե գիտես, որ քեզ չեն ընդունել, ոչ թե քո հորինովի կերպարը:Երբ հաշվի ես առնում ընթերցողին, ապա ասում ես այնպես, որ միտքդ ընկալելի լինի նրա համար, ստեղծագործությունդ գեղագիտական արժեք ունենա։ Սա ընթերցողի նկատմամբ տարրական կուլտուրա, հարգանք է, որ պարտավոր է ամեն գրող ունենալ։ Սա այն դեպքում, երբ ստեղծագործությունդ հրապարակում ես
Տարբեր բաներ են «ընթերցողին հաշվի առնելը» և «հաշվի առնելը, որ կարդալու են»: Բնական է՝ խիստ անձնական բաները ես կթաքցնեմ, եթե իմանամ, որ հրապարակելու եմ, կփորձեմ խոսքս հասկանալի դարձնելու համար ավելորդ մանրամասնությունների հետևից ընկնել, բայց ընթերցողին հաշվի առնել տվյալ դեպքում կնշանակեր այս պատմվածքն ընդհանրապես չգրել, որովհետև ինձնից պահանջում են «անցյալից ազատվել»: Իսկ եթե ուրիշ բան գրեի սրա փոխարեն, կստացվեր, որ կեղծում եմ:Իսկ ընդհանրապես, ցանկացած գրող, որ իր ստեղծագործությունը հրապարակում է կամ գրելիս չի բացառում հրապարակվելու թեկուզ չնչին հնարավորությունը, նա հաշվի է առնում այդ հանգամանքը ու ոչ ոք թող չասի, թե. «ես չեմ գրում, որ կարդաք, ես իմ համար եմ գրում»։ Անկե՛ղծ եղեք, ինքնախաբեությամբ մի՛ զբաղվեք։
Մեջբերել
Էջանիշներ