Իրականում ես կուզենայի ավելի շատ ժպտալ, քան ժպտում եմ...
Որովհետև հաճախ ներքուստ ժպտում եմ, բայց դեմքիս վրա դա չի արտացովում, և դա մարդկանց թյուրիմացության մեջ է գցում...
այսինքն՝ երբ ինձ թվում է, թե ես լա՜վ ժպտում եմ, հանկարծ պարզվում է, որ ոչ միայն չեմ ժպտում, այլև... մռայլ եմ...
Ամեն դեպքում ժպտալը լավ բան է, և ես համոզված եմ, որ կյանքում հարկավոր է հնարավորինս շատ ժպտալ, քանի որ ժպիտը ժպիտ է առաջացնում և դրական էներգիայով լցնում շրջապատը։
Դե, հուսով եմ՝ պարզ էր, որ խոսքը բարի ու անկեղծ ժպիտի մասին է, ոչ թե շինծու կամ հերթապահ ժպիտների, որոնցից «հագնում» են որոշ մարդիկ։
Էջանիշներ