Ըստ ձեզ (հոգեբանության), պայքարի ո՞ր մեթոդն է ավելի ազդեցիկ և էֆեկտիվ, ըննդե՞մ, թե՞ հանուն:
Ըստ ձեզ (հոգեբանության), պայքարի ո՞ր մեթոդն է ավելի ազդեցիկ և էֆեկտիվ, ըննդե՞մ, թե՞ հանուն:
Արթուր ջան հարցումը մի քիչ անհասկանալի է մի փոքր չե՞ս ծավալվի, ընդդեմ ում հանուն ինչի
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Ընդդեմ, պատմության ընթացքում այդ հոգեբանական եֆեկտի բազմաթիվ ապացույցներ կգտնեք
...
Հիմա `Հանուն :
Դե տարբեր սիտուացիաներ տարբեր լուծում են պահանջում:Երբեմն ընդդեմ գնալով ենք հանգում լուծմանը,երբեմն հակառակը:Չենք կարող ասել,թե որն է ավելի գերակշռում, որը ընտրելով ճիշտը կստանանք...
Чеширский КотЭ
Ես այս հարցումը նմանեցրի օպտիմիստի ու պեսիմիստի տեսակետներին: Օրինակ օպտիմիստն ասում է բաժակը կիսով չափ լիքն է, իսկ պեսիմիստն ասում է. բաժակը կիսով չափ դատարկ է: Կամ ասենք պեսիմիստն ասում է՝ մութ է, իսկ օպտիմիստը՝ լույսը բացակայում է: Իսկ քանի որ ես լավատես մարդ եմ, ընտրում եմ հանուն տարբերակը:
Համամիտ եմ Մանոնի հետ: Մարդ կարող է պայքարել ընդդեմ մի բանի կամ հանուն դրա հակառակի: Այս դեպքում պեսսիմիստը կպայքարի ընդդեմ, իսկ օպտիմիստը հանուն: Ես միշտ էլ լավատես եմ եղել. Հանուն
Այն ինչի մեջ չկա առեղծվածություն զուրկ է հմայքից
Մասամբ *e}|{uka*-ի հետ եմ համաձայն, մասամբ էլ Manon-ի: Ես, ցավոք, այնքան լավատես չեմ, որքան կցանկանայի լինել, բայց, չնայած դրան, «հանուն»-ի կողմնակից եմ: Առաջին հայացքից թվում է, թե այդ երկուսն իսկապես նույնն են, բայց երբեմն ընդդեմ մի բանի պայքարի հետևանքը կարող է ինքնաբերաբար դառնալ հանուն բոլորովին ուրիշ բանի, որը նախատեսված չէր և գուցե այնքան էլ ցանկալի չէ: Ոչ միշտ է ինչ-որ բանի դեմ պայքարը լինում հենց հանուն մեր ուզածի: Մեկ «ընդդեմ»-ին հաճախ մեկից ավելի «հանուն»-ներ են համապատասխանում, այնպես որ «հանուն»-ը միշտ պիտի լինի, որպեսզի նպատակը հստակ լինի:
Ինչևէ, կոնկրետ օրինակների դեպքում երևի ավելի հեշտ կլինի պարզաբանելն ու հասկանալը...
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 16.10.2007, 22:37:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Միանշանակ "հանուն"-ը:
Ուրիշ բան, որ դա պատահում է, որ չի ստացվում, և տրվում ես "ընդեմ"-ի տարերքին :
Եթե ունես պայքարի ստրատեգիա, ապա "հանուն"-ը դա միակ ճիշտ ճանապարհն է, որպեսզի չընկնես եսիմ ում բաղերը: Սակայն անհրաժեշտ է նաև, որ տակտիկական պայքարում լինես խաղացնողը, և ոչ հակառակը:
Քաղաքական պայքարում մեր ընդիմությունը/ինկատի ունեմ կեղծ ընդիմությանը/ արդեն ամեն ինչ արժեզրկել է, և "հանուն"-ը և "ընդեմ"-ը:
Այս պահին իրական ընդիմությունը երևի կընտրի "հանուն"-ը, սակայն դա կմատուցի "ընդեմ"-ախառն: Ու հենց դա էլ կլինի իրենց հետագա կոլապսի պատճառը /անկախ դրանից, գան իշխանության թէ ոչ/: Պոպուլիզմով պետք չէ տառապել: Էն /գիտակից/ մասսան, ով կարող է որոշել ընտրությունների և հետևաբար հետագա իշխանության ճակատագիրը, դրա կարիքը չունի, ու դա տեսնելու դեպքում կարող է անմիջապես իրենցից խրտնել /ես էլ մեջը/ :
Եթե ես լինեի, կգնայի դժվար, բայց միանշանակ հաղթական ճանապարհով ՝ որն է "հանուն"-ը:
Պետք է ներկայացվի պետության արմատական ձևափոխման ծրագիրը, ժամկետները ու դա կատարող ռեսուրսները: Ինչպես դա արվեց Սահակաշվիլու դեպքում: Իսկ ում դեմ որ պետք է ընտրվել "ընդեմ" տարբերակը, դրանք ճիշտ քայլերի դեպքում շատ արագ կհայտնվեն քաղաքական էն վիճակում, որ մենք կմտածենք ՝ " Սրանց համար էինք էսքան խոսու՞մ": Մի խոսքով պետք է ունենալ "հանունը", դա լավ մարսել, ու վճռական ու անկոմպրոմիս լինել խանգարողների հանդեպ: Թող հաղթի "գաղափարը" /մանավանդ երբ դիմացտ բացարձակ չկա այդ "գաղափարը"… կա միայն "կաղապարը"/
Պատմում եմ անեկդոտ ձեր ասած «հանուն , ոչ թե ընդդեմ» հոգեբանական օգնության մասին:
Ուրեմն մի մարդ տառապում է էնուրեզով (գիշերամիզությամբ)...
Ուֆ, սենց լավ չի, նորմալ եմ պատմում:
Մի տղա պրոբլեմա ունենում, գիշերը հա տակը չիշիկա անում... Սաղ օրը տխուր-տրտում մանա գալիս... Սրա ընկերները ասում են. «Այ տղա, քեզ ոչ մի բժիշկ չի օգնում, վեր կաց գնա հոգեբանի մոտ, կարողա մի ճար անի»: Սա վերա կենում գնումա հոգեբանի մոտ:
Ահագին ժամանակ հետո ընկերները տեսնում են էս տղան ուրախ-զվարթ մանա գալիս: Ասում են. «Հըն, հոգեբանը օգնե՞ց, էլ տակդ չիշիկ չե՞ս անում»:
Ասումա. «Ո՞նց չեմ անում, անու´մ եմ, բայց ես հիմա հպարտանու´մ եմ դրանով»:
Վերջին խմբագրող՝ ivy: 17.10.2007, 02:10:
Հանուն միանշանակ
Ընդհանրապես կարծում եմ, որ երբ պայքարի «ընդդեմ» տարբերակով ես գործում, անկախ ամեն ինչից, այն իր մեջ ինչ-որ բացասական տարր է պարունակում, որը քո վրա էլ կազդի ու քո հետագա գործողությունների, իսկ «հանուն»-ի պարագայում լրիվ հակառակն է
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Ինձ թվում է` դրանք իրար հերթով պիտի նախորդեն ու հաջորդեն...
Հաճախ հանուն ինչ-որ բանի պայքարելիս նախ պետք է պայքարես ընդդեմ ինչ-որ բանի...
տենց չի՞....
Ինչի՞ հաճախ որ...ամեն պայքար լինի ներսից դրսին ուղղված, թե հակառակը,կանգնում է ինչ-որ բանի դեմ...
Ու դա էդքան էլ վատ չի
Ուղղակի պիտի նպատակակետի վրա նշան բռնել...
Հ.Գ. Ամենակարևորը, որ պայքարը ոչ ոքի չվնասի ու ամենավերջինը քեզ...
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 17.10.2007, 18:07:
2-ն էլ...: Այ օրինակ եթե հանուն ինչ-որ բանի կամ ինչ-որ մեկի համար պայքարում ես, ուրեմն նշանակում է, որ ինչ-որ բանի ընդդեմ ես դուրս գալիս..., էնպես-որ երկուսն էլ իրար հետ միասին էն հանդես գալիս, այնպես-որ ընդդեմ-ը մեր թանկագին հանուն -ի անբաժան մասնիկն է և հակառակը
Կարոտը մարդկային ապրումներից ամենից անպտուղն է...
Վերջին 2-տարում Հակաթմրամոլային Քաղ. Դաշինքի կարգախոսներից մեկը դարձավ՝ «Ասենք Այո՛ Չծխելուն» ... Իսկ ինչո՞ւ հենց ԱՅՈ-ն, այլ ոչ թե ասենք՝ «Ասենք Ոչ ծխելուն»: Բնականաբար պատճառը «ԱՅՈ» բառի մարդու վրա թողնող շատ ավելի դրական ազդեցությունն է...
Նույնն էլ կարելի է ասել «Ընդդե՞մ թե հանուն»-ի դեպքում...
Եւ իմ կարծիքով մենք ապրում ենք ՀԱՆՈՒՆ կյանքի, այլ ոչ թե Ընդդեմ մահվան...
Վերջին խմբագրող՝ Universe: 18.10.2007, 01:05:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ