Վերջերս անընդհատ մտածում եմ շարժառիթների մասին: Երբ քննարկվում է որևէ արարք, ինձ ավելի շատ սկսել է հետաքրքրել ոչ թե այն, ինչ արվել է, այլ ինչու է արվել, ինչն է դրդել:
Կարծում եմ՝ կարևոր է հասկանալ յուրաքանչյուր արարքի շարժառիթ: Այդպիսով դու ավելի լավ կհասկանաս մարդուն, կճանաչես նրան, դատապարտելուց առաջ կփորձես քեզ նրա տեղը դնել:
Չգիտեմ՝ կարողացա մտքերս ճիշտ ձևակերպել, թե ոչ, բայց ինձ ձեր կարծիքներն էլ են հետաքրքրում այս թեմայի շուրջ:
համաձայն եմ որ մարդուն հասկանալու համար անպայման իրա տեղը պետքա քեզ դնես
իսկ եթե չեսել հասկանում դատապարտել պետք չի
իսկ շարժառիթները շատ կարան լինեն ու միանգամից չեն երեվում
“Հայր մեր, որ երկինս ես,
Առ քո տված հացի թերմացուքը և տուր մեզ այսօր մի քիչ խելք հանապազոր,
զի եղած-չեղածը տվածդ հացի հետ արդեն կերանք…”:
Շարժառիթները նույնիսկ երբեմն մեզ համար են աննկատելի լինում, և անցնում է ժամանակ, երբ նոր կարողանում ենք լիովին հասկանալ և ըմբռնել, գտնել պատճառը, էլ չասած որ շատ դեպքերում պահի ազդեցության տակ ենք գործում:
Ես երբեք չեմ դատապարտում. բոլորս էլ մարդ ենք և բոլորս ես մի օր սխալ կգօրծենք: Ինձ նույնպես ավելի հաճախ շարժառթներն են հետաքրքրում, քանի որ միշտ ավելի է տանջում, թե ինչից ելնելով ինչը արեց. դա ավելի է օգնում հասկանալ և ըմբռնել դիմացինիդ:
Եվ ընդհանրապես նույնիսկ այն մարդիկ, որոնք դատապարտելու հակում ունեն, նրանց կցանկանամ, որ գոնե մի թեթև ըմբռնումով մոտենան և երբեմն էլ մի քիչ ծանոթանան ամենին, հետո վրա հասնեն:
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Ի դեպ, ես միայն վատ արարքների մասին չէի խոսում: Լավերն էլ պակաս քննարկման առարկա չեն:
Ինչու՞ են մարդիկ լավ գործեր անում:
1. որովհետև նրանք բնույթով «լավն» են (չակերտների մեջ եմ գրում, որովհետև կարծում եմ, որ բացարձակ լավ ու վատ մարդիկ չկան)
2. որովհետև ուզում են դրախտ գնալ
3. նրանք արդեն փրկված ենմ Հիսուս Քրիստոսի արյամբ, և լավ գործերը նրանց հավատքի պտուղներն են
Ճիշտն ասած 3-րդ տարբերակում Հիսուս Քրիստոսի արյամբ արտահայտությունն ինձ համար անընդունելի է։ Ոչ մի տրամաբանություն էդ արտահայտության մեջ չեմ տեսնում։ Ինչքան էլ փորձեն տերտերները ծուռտիկ–մուռտիկ բացատրություններ տալ։Բյուրակն-ի խոսքերից
Կարելի է ասել Քրիստոսի շնորհիվ, նրա միջոցով ավելի լավն են դարձել, բայց ոչ՝ արյամբ։ Ու մեկ էլ չեմ կարծում, թե էս կյանքում ապրող որևէ մեկը կարող է ասել, թե ինքն «արդեն փրկված է»։
Այսպիսով՝ 3–րդ կետը կարելի է ձևակերպել հետևյալ կերպ.
3. նրանք Քրիստոսի/Բուդդայի/Մուհամեդի կամ մի այլ հոգևոր ուսուցչի (կրոնի) միջոցով ավելի լավն են դառել ու լավ գործերը դրա արդյունք են։
Այսինքն՝ 3–րդ կետը նույն 1–ին կետն է, ուղղակի սկզբնապատճառն ավելի հստակեցրած։
Կա հաճախ հանդիպող մի 4–րդ տարբերակ ևս.
4. Լավ գործեր են անում, որպեսզի շրջապատում «լավ մարդու» համբավ ձեռք բերեն։
Այդպիսին են սովորաբար տարատեսակ «հովանավորները»։
Հ. Գ. մի քիչ ձևիստական թեմայա։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
միշտ չի որ շարժառիթը կա, կամ էլ կա բայց բնազնդերի մակարդակով կամ բիոէներգետիկ դաշտերի ազդեցության տակ ..
...
Չէ՛, Արշա՛կ, կարող ես այդպես մեկ կետ ավելացնել, բայց իմ ասածը լրիվ ուրիշ է: Որևէ մեկը կարող է կարդալ Քրիստոսի ուսմունքը, որոշ բաներ կարող են դուր գալ, և նա փոխվի: Բայց Քրիստոսին հավատացողների հարցն ուրիշ է… Այստեղ հիմնական գործողը սերն է… Սեր Աստծո և մարդկանց նկատմամբ… Ես չեմ կարող բառերով բացատրել շարժառիթը… Կարելի է որպես շարժառիթ ասել Հիսուս, ուրիշ ոչինչ: Իսկ Հիսուսը մյուս, այսպես կոչված, հոգևոր ուսուցիչների հետ համեմատելի չէ, որովհետև ողջ մարդկության մեղքն է կրել Իր վրա, տանջվել իմ ու քո փոխարեն: Ա՜խ, որքա՜ն դժվար է այդ ամենը հասկանալ:3. նրանք Քրիստոսի/Բուդդայի/Մուհամեդի կամ մի այլ հոգևոր ուսուցչի (կրոնի) միջոցով ավելի լավն են դառել ու լավ գործերը դրա արդյունք են։
Այսինքն՝ 3–րդ կետը նույն 1–ին կետն է, ուղղակի սկզբնապատճառն ավելի հստակեցրած։
Կա հաճախ հանդիպող մի 4–րդ տարբերակ ևս.
Իսկ այս ամենը գրելուս շարժառիթը (այո՛, վերջերս գուցե հիվանդագին է դարձել ինձ համար. ես ամեն քայլ անելիս հաշվետվություն եմ ներկայացնում), թեև թեմայից մի քիչ շեղվում եմ, իմ ուրախությունը կիսելն, թեկուզ շատ-շատերը չեն հասկանում ու որակում որպես ձևականություն կամ նույնիսկ չգիտեմ ինչ:
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Դե հա, շատ հաճախ մարդիկ չեն էլ հասկանում, թե ինչի համար են այս կամ այն բանն անում: Բայց երբ սկսում ես մտածել, այնպիսի բաներ ես հայտնաբերում, որ ամաչում ես արարքներիդ համար, որքան էլ դրանք լավը լինեն և ընդունելի հասարակության կողմից:միշտ չի որ շարժառիթը կա, կամ էլ կա բայց բնազնդերի մակարդակով կամ բիոէներգետիկ դաշտերի ազդեցության տակ ..
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 18.10.2007, 21:31: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Սիրո հետ կապված լրիվ համաձայն եմ, ես հակառակ բան չեմ էլ ասել։
Չեմ կարծում, թե կոռեկտ է համեմատել, թե ով է ավելի շատ տանջվել կամ մարդկության մեղքն իր վրա վերցրել։ Մենք չենք, որ պիտի չափենք։ Նրանցից ամեն մեկն էլ գործել ու գործում են հանուն մարդկության։ Քեզ համար հարազատ է Հիսուսը, դու նրա միջոցով ես աստվածային սեր զգացել, իսկ մյուսի հարազատը Բուդդան է կամ Մուհամեդը։ Կարևորն այն է, որ նրանք բոլորն էլ սեր են ճառագել։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Տարբերությունը գիտե՞ս որն է:Չեմ կարծում, թե կոռեկտ է համեմատել, թե ով է ավելի շատ տանջվել կամ մարդկության մեղքն իր վրա վերցրել։ Մենք չենք, որ պիտի չափենք։ Նրանցից ամեն մեկն էլ գործել ու գործում են հանուն մարդկության։ Քեզ համար հարազատ է Հիսուսը, դու նրա միջոցով ես աստվածային սեր զգացել, իսկ մյուսի հարազատը Բուդդան է կամ Մուհամեդը։ Կարևորն այն է, որ նրանք բոլորն էլ սեր են ճառագել։
Հիսուսն Աստված է, Մուհամեդն ու Բուդան՝ ոչ: Հիսուսը հարություն է առել, Մուհամեդն ու Բուդան՝ ոչ:
Սպասում էի նման պատասխանի։ Ուղղակի քեզ է թվում թե այդպես է։ Դա քո անձնական կարծիքն է ու չեմ կարծում, թե արժի այն որպես միակ բացարձակ ճշմարտություն ներկայացնել։ Ըստ իս (ու էդ հաստատ միայն իմ տեսակետը չի), ինչքան Քրիստոսն է Աստված, այնքան էլ Բուդդան ու Մուհամեդը։ Ու նայած թե Աստված ասելով ինչ ենք հասկանում։ Ինչևէ, չեմ ուզում հիմա ու էս թեմայում խորանալ աստվածաբանական վեճերի մեջ։ Ամեն դեպքում, չեմ կարծում, թե էս վեճը տվյալ թեմայում ինչ–որ բան կփոխի։ Կարևորն էն է, որ ամեն դեպքում շարժառիթն աստվածային սերն է։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Դա Աստվածաշնչում գրված ճշմարտությունն է: Թե ԱՍտվածաշունչը քեզ համար ճշմարտության աղբյուր չէ, էդպես ասա:Դա քո անձնական կարծիքն է ու չեմ կարծում, թե արժի այն որպես միակ բացարձակ ճշմարտություն ներկայացնել։
Թեկուզ եթե միայն Աստվածաշնչով վերլուծենք, ես այնտեղ այլ բան եմ տեսնում քան դու։ Ու էլի կարիք չկա քո հասկացածը որպես միակ ու բացարձակ ճշմարտություն դիտարկելու։ Բազմաթիվ մարդիկ այդ նույն Աստվածաշունչը կարդալով տարբեր բաներ են հասկանում։
Ինչևէ, Բյուրակն, նորից ասեմ, որ ցանկություն չունեմ էս պահին ու էս թեմայում խորանալու աստվածաբանական քննարկումների մեջ։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Մի բան հիշեցի: Մի անգամ ընկերներիցս մեկի հետ զրուցելիս, երբ խոսք եղավ մարդկանց լավ ու վատ լինելու, չար ու բարի արարքներ գործելու մասին, նա ասաց. «Օրինակ, ես սիրում եմ մարդկանց լավություն անել, բայց ինչու՞: Որովհետև ես ինձ լավ եմ զգում, երբ ուրիշներն իրենց լավ են զգում, այսինքն՝ ստացվում է, որ ես, այնուամենայնիվ, դա անում եմ ինձ համար, ոչ թե նրանց, այսինքն՝ ես իմ մասին եմ մտածում, ուրեմն ստացվում է, որ ես էգոիստական մղումներով եմ մարդկանց լավություն անում...»:
Իսկապես հետաքրքիր պարադոքս է ստացվում, չէ՞:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ան, պարադոքս չկա, օրենք է: Բարոյականությունը ոչ թե դիմացինի նկատմամբ հանուն բարոյականության լավ վարվելն է, այլ բարոյական ինքնություն, այսինքն` ինքնության դրական մեծություն ունենալը, որի հետևանքն էլ լինում են այնպիսի գործողությունները, որոնք բնութագրվում են որպես բարոյական, առաքինի, բարի և այլն: Որևէ կրոնական, փիլիսոփայական էթիկայի անարդյունատվետությունը կայանում է հենց նրանում, որ սովորաբար այդպիսի տեսությունները հիմնվում են բարոյական, առաքինի գործողությունների վրա, մինչդեռ մարդկային ինքնության մեծության խնդիրը մնում է բաց, ինչի արդյունքում էլ գործողությունների հնարավորությունը ևս դառնում է զրոյական: Միակ էթիկան մարդու դրական մեծության էթիկան է, որի արդյունքում կարող են կայանալ էթիկական ճիշտ հարաբերությունները:
CactuSoul (21.12.2009)
Ցանկացած մարդու ցանկացած արարք միշտ շարժառիթ ունի, կարողա էտ շարժառիթը թելադրված լինի ենթագիտակցությունից ու նույնիսկ տվյալ անձը չհասկանա թե խի սենց բան արեց,բայց որ շարժառիթ միշտ կա էդ հաստատ, ու մի բանաել հաստատ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ