Ան, պարադոքս չկա, օրենք է: Բարոյականությունը ոչ թե դիմացինի նկատմամբ հանուն բարոյականության լավ վարվելն է, այլ բարոյական ինքնություն, այսինքն` ինքնության դրական մեծություն ունենալը, որի հետևանքն էլ լինում են այնպիսի գործողությունները, որոնք բնութագրվում են որպես բարոյական, առաքինի, բարի և այլն: Որևէ կրոնական, փիլիսոփայական էթիկայի անարդյունատվետությունը կայանում է հենց նրանում, որ սովորաբար այդպիսի տեսությունները հիմնվում են բարոյական, առաքինի գործողությունների վրա, մինչդեռ մարդկային ինքնության մեծության խնդիրը մնում է բաց, ինչի արդյունքում էլ գործողությունների հնարավորությունը ևս դառնում է զրոյական: Միակ էթիկան մարդու դրական մեծության էթիկան է, որի արդյունքում կարող են կայանալ էթիկական ճիշտ հարաբերությունները:
Մեջբերել
Էջանիշներ