Միանշանակ համաձայն եմ, սակայն եթե դիտարկվում է այն մարդը, որը ընդանրապես ունի մեծություն: Եվ դրական և բացասական առումով: Մի խոսքով սկզբունք ասվածը ունենալու համար, պետք է նախ էտ սկզբունքի "տարրան" ունենալ, որպեսզի սկզբունքի իրական կրողը լինես , այլ ոչ դրա սպառողը:Philosopher-ի խոսքերից
Սակայն մարդ են կոչվում նաև միալիարդավոր "հոմոսապենսներ", որոնք որպես մեծություն զրոին շատ մոտ են: Խոսքը վերաբերվում է "սովորական" մարդուն, որը մի օր աշխարհ է գալիս, մի օր գնում է աշխարհից, թողնելով ընդամենը մի տապան, մի մահարձան…
Բուն հարցին պատասխանեմ, որ շարժառիթները կարող են լինել բազմաթիվ: Չկա մի օրենք, կամ օրենքների խումբ, որ կատարես ու մարդը /նաև ինքտ/ դառնա բարի կամ չար: Մարդիկ, աշխարհը, էնքան բազմազան է, էնքան անկանխագուշակելի, որ այսպիսի նյութերի մասին խոսալուց պետք է լավ կոնկրետանալ, թե
ով է, ինչ է, ովքեր են իր ծնողները, պապերը, ովքեր են եղել իր շրջապատը, ինչ ազգից է, ինչ ժամաներում է ապրել, ոնց է մեծացել, ինչ ընկերներ է ունեցել և այլն և այլն: Սրանցից ոմանք կոնկրետ դեպքում լինում են որոշիչ, ոմանք ոչ:
Հարգելի ՈւլուանաՄի անգամ ընկերներիցս մեկի հետ զրուցելիս, երբ խոսք եղավ մարդկանց լավ ու վատ լինելու, չար ու բարի արարքներ գործելու մասին, նա ասաց. «Օրինակ, ես սիրում եմ մարդկանց լավություն անել, բայց ինչու՞: Որովհետև ես ինձ լավ եմ զգում, երբ ուրիշներն իրենց լավ են զգում, այսինքն՝ ստացվում է, որ ես, այնուամենայնիվ, դա անում եմ ինձ համար, ոչ թե նրանց, այսինքն՝ ես իմ մասին եմ մտածում, ուրեմն ստացվում է, որ ես էգոիստական մղումներով եմ մարդկանց լավություն անում... »:
Իսկապես հետաքրքիր պարադոքս է ստացվում, չէ՞:
Իսկ դու կարո՞ղ ես նշել մի բան, որ /անգան մահվան սպառնալիքի տակ/ մարդը ինքը իր համար չի անում: Երևի հասկացար ինչ եմ ուզում ասել:
Մեջբերել
Էջանիշներ