Համընդհանուր ընկճվածության ֆոնի վրա գուցե էդքան էլ լավ չնայվի գրառումս, բայց ամեն դեպքում ուզում եմ վերհիշել էն ամեն լավը, ինչ եղել է էս տարի։
Հա, շատ ծանր տարի էր՝ կովիդ, պատերազմ․․․ Էս կարգի տարիներ բարեբախտաբար հաճախ չեն լինում։ Այնուամենայնիվ ամեն ինչ մենակ գորշ ու մռայլ չէր։
Բոլոր մտերիմներս՝ աշխարհի տարբեր մասերում, առողջ են ու լավ․ էսքանն արդեն հերիք է, որ մարդ էս պատուհաս տարվանից գոհ մնա։ Մամաս կարողացավ ապաքինվել․ սա ամենամեծ հոգսն էր, որն ի վերջո բարի ավարտ ունեցավ։
Քույրիկիս հղիությունն էլ, որը Մադրիդի ծանր լոքդաունի պայմաններում էր անցնում, բարեհաջող ընթացավ, ու հիմա մի շատ պուպուշ տղուկ ունի, որին դեռ մենակ վիդեո-զանգերով եմ ճանաչում, բայց կարծում եմ, մյուս տարի կհաջողացնեմ նաև իրականում հանդիպել։
Ինձ համար ճամփորդությունները շատ կարևոր են՝ լիցքաթափվելու ու վերակագնվելու համար, ու էս տարի էլ կարողացա երեք անգամ դուրս գալ երկրից և շատ հավես ճամփորդություններ ունենալ՝ մի անգամ աղջկաս, երկու անգամ՝ ընկերոջս հետ։ Արանքում էլ երեքով փոքրիկ ճամփորդություն ունեցանք Բավարիայի սահմաններում։
Աշխատանքում սթրեսը ահավոր շատ էր՝ թե կովիդի, թե ընդհանուր ծանրաբեռնվածության, թե մի կոլեգայի հետ անձնական խնդիրների պատճառով, բայց եթե հուզականությունը մի կողմ թողնենք և ուրիշ կողմից նայենք, կարելի է նաև աշխատանքային տարին դրական գնահատել․ դիրքի ու աշխատավարձի բարձրացում (իսկ ես վախենում էի պանդեմիայի պատճառով գործազուրկ մնալ), լիքը գովասանք ու թիմային աշխատանքի շատ դրական պատկեր՝ նույնիսկ էս կովիդային պայմաններում, էլ չհաշված, թե ինչքան են գիտելիքներս ու փորձս աճել՝ նոր դիրքի հետ կապված գործառույթների շնորհիվ։ Բայց աշխատանքը փոխելու ցանկութունը դեռ տեղում է, որը հուսով եմ մյուս տարի կկարողանամ իրականացնել։
Էս տարի 40 դարձա, մի քիչ վախենալու թիվ էր ինձ համար, բայց դե ոչինչ, ուտվում է Ամեն դեպքում, 30-ի համեմատ շատ ավելի հանգիստ, ներդաշնակ և երջանիկ է կյանքս։ Ու ինձ անհամեմատ ավելի լավ եմ զգում, քան տասը տարի առաջ։
Անձնական կյանքս վերջին տարիներին կարգավորվեց, ու արդեն մի քանի տարի է՝ կայուն հարաբերությունների մեջ եմ, որոնք, հուսով եմ, երկարատև շարունակություն կունենան։ Առաջներում դեռ ոչ մի անգամ էսպիսի ամուր, ներդաշնակ ու սիրուն հարաբերություններ չեմ ունեցել, և էս տարին էլ էդ առումով բացառություն չէր։ Նույնիսկ միասին ապրելը, ինչից տարիներ առաջ դեռ սարսափում էի, իրականում կյանքիս լավագույն որոշումներից էր։
Նախկին ամուսնուս հետ հարաբերություններն էլ շարունակում են մնալ ջերմ, մտերմիկ ու ընկերական։ Նաև իր նոր զուգընկերոջ հետ եմ ընկերական հարաբերությունների մեջ, և ուրախ եմ, որ իրենց շնորհիվ աղջիկս քույրիկ է դառնալու․ դա իր տասնամյակի լավագույն նվերն է լինելու։
Հայաստանում գտնվող ընկերներիս հետ էլ փորձում եմ կապ պահպանել ու օգնել, ինչքան որ կարող եմ։ Հույս ունեմ, մոտ ապագայում կկարողանամ գրկել իրենց։
Ինչքան էլ սարսափելի լիներ 2020-ը, միևնույն է ինձ շրջապատող դրական լիցքերը էնքան շատ են, որ հերիքում են թե ինձ ամուր մնալ, թե ուրիշներին սատար ու նեցուկ լինել։ 2020-ին էլ ներում եմ իր բոլոր տխմարությունները, թող վերջին օրերն էլ գլորի ու բարով հեռանա․ կփորձեմ միայն լավը հիշել իրենից։
Էջանիշներ