Անկապ օրագիր

[Agni]

Երեկ քրոջս երեխաները խաղ էին խաղում,էլեմենտով խաղալիք էր՝ պտտում էր ինչ-որ բան, մեկ էլ էլէմենտը նստեց ու դադարեց աշխատել… Ճուտը գոռումա.
- Մամա՜, էս խաղալիքի ինտերնետը տարան…
Քույրս հանեց էլէմենտը փոխեց, խաղալիքը տվեց երեխաներին: Քիչ անց.
-Մա՜մ, ինտերնետը տվեցին:
Ծիծաղեցինք բոլորս, բայց հետո մտածեցի, որ շատ վատա...ինտերնետը ոնցա գրավել ամեն ինչ... :/

[E-la Via]

Գյուղից յոթ ամսեկան հղի կինը գալիս է քաղաք հերթական բուժզննման: Ստուգմուներից հետո բժիկները հայտնում են, որ երեխան մահացել է և շտապ անհրաժեշտ միջոցառումներ է հարկավոր ձեռնարկել:

Անցնում է երեք ամիս: Նույն գյուղի գյուղապետարան Երևանի նոտարական գրասենյակներից մեկից թղթեր են ուղակում, որտեղ խնդրում են հաստատել, որ այդ գյուղի այսինչ բնակիչը իր երեխային որդեգրման է հանձնել:

Բարեբախտաբար բարեխիղճ համագյուղացու ձեռքն են ընկնում այդ փաստաթղթերը, հասկանում է ինչն ինչոց է ու շտապում է ծնողներին տեղեկացնել, որ նրանց երեխան ողջ-առողջ է ու նրան պատրաստվում են որդեգրման տալ:

Չեմ խոսում բուժհաստատությունների, բժիշկների, նոտարական գրասենյակների աշխատակիցների անասունության մասին:
Ամենից շատ բարկացած եմ ծնողների վրա: Ինչի՞ գործ չեն հարուցել: Ինչի՞ հանրությանը տեղյակ չեն պահում: Չե՞ն գիտակցում, որ նույն վիճակում մյուսներն էլ կարող են հայտնվել: Սադոմազոխիստական կա՞յֆ են ստացել իրենց ապրածից, որ մյուսներին էլ են դա ցանկանում:

Ինչ խոսք, Հայաստանում ոչխարաբուծությունը բուռն զաարգացում է ապրում: Լավ է էն պարսիկները կան, թե չէ ռուսներին մեր ոչխարների միսն էլ էդքան դուր չի գալիս:

[melancholia]

հունվար, նոր տարի ու փոխվելու եմ, վերջ, հենց էսօրվանից,,,,,,,դե հա մի քանի օր ուշացել եմ, բայց ոչինչ: չնայած, ամեն տարի նույն բանն եմ ասում, ու էլի մնում եմ նույնը: էս անգամ հաստատ, ուժեղ եմ դառնալու

[Alphaone]

Գրել է՝ ծանոթանանք, նորմալ, մարդավարի պատասխանում եմ, որ ոչ, ասում է՝ ընտրած ունես, էլի մեջիս դիվուկները շարժվել են, ասում են գրի՝ թքած ունեմ... մարդկանց զզվեցնող տեսակ կա, որ աշնան ճանճերի նման կպչուն են, անգամ արգելափակելը չի օգնում, հանկարծ գրում են՝ էս հոպարիս տղու պրոֆիլն ա, ես էսինչն եմ, հիշո՞ւմ ես...

[ԱնԱիդա]

նոր տարով մի երկու նոր բացահայտում /զարմանքարտահայտում/..
մարդկանց, որոնց ամեն օր տեսնում եմ համազգեստով ու մեկ էլ հանկարծ տեսնում եմ ասենք տապչկայով կամ ջինսով, կամ շորիկով, ընդհանրապես քաղաքացիական հագուստով հետաքրքրությամբ սկսում եմ նայել էտ մարդուն.. եսիմ տարօրինակ զգացողություններ եմ ունենում
վերևինի հետ կապ չունի-մեքենա վարել սովորելու մեծ ցանկություն ունեմ, մի բան որ ես ինձնից չէի սպասի.

[Նարե91]

Ինձ ասում են, որ թերահավատ եմ, մարդկանց չեմ հավատում ու վստահում:
Ճիշտ են ասում:
Վստահելու ու հավատալու համար ինձ լիքը էմպիրիկ հիմքեր են պետք:
Զզվում եմ ինձնից:
Ես տենցն եմ ու վերջ:
Փոխվողը չեմ:
Երջանիկ չեմ լինի:
Ոչինչ:
Սեփական ընտանիք գուցե չկարողանամ կազմել:
Ոչինչ:
Ցնդած եմ:
Ոչինչ:

Հ.Գ. անկապ ստացվեց... ոչինչ անկապ-ում եմ

[Sagittarius]

Էն որ մի հավաքույթի ես գնում լրիվ մենակ, մարդիկ խմբերով հավաքվում ու զրուցում են. դու էլ խմբից խումբ ես ֆռում, էն էլ թարսի պես ոչ խմբում ընենց թեմա չեն քննարկում, որ մի կերպ կարողանաս մեջ ընկնես… դու էլ մոտենում ես ուտեստների ու խմիչքների սեղանին, սկսում ես ինքն քեզ հյուրասիրել: Հիմա էս ա:

հ.գ. պայ, էսի էն որ թեմայի գրառում էր

[Վահե-91]

Եթե թերահավատ եք, դեռ չեք գտել ձեր կյանքի կեսին, զանգահարեք 05524**03։ Մի գրե՛ք այս համարը, պարզապես հիշե՛ք

[My World My Space]

Երբ կյանքն անընդհատ փորձում ա համոզել, որ ուժեղ չեմ:
30 տարի ա իրա մոտ ոչինչ չի ստացվում, ու արդեն նենգորեն անցել ա ցավացնելուն:
Մեկ ա, քայլելո՛ւ եմ...
Էրեխու համառությամբ...

[melancholia]

Ոնց եմ սիրում էն պահը, երբ հոգնած գալիս եմ, սենյակը մթնեցնում, միացնում տվյալ պահին ամենահաճելի երաժշտությունը ու անջատվում,,,,,ու չի ավարտվում մի երկու ժամ: մնում ես նույն հոգեվիճակի մեջ, ու չես նեղվում երաժշտության փոփոխությունից: Հետո էլ ասում են , ոնց ես նույն երգը մի երկու ժամ լսում, ,,,,Տո դուք էտ կայֆից ինչ եք հասկանում՞

[Արէա]

Ակումբը սոցիալական ցանց չէր, ակումբում կարելի էր քննարկել հարցեր որոնց մասին էլ ոչ մի տեղ չէին խոսում, ակումբում բանաստեղծություններ էին գրում, քննարկում էին էդ բանաստեղծությունները, պատմվածքներ էին տեղադրում, հումորային, արկածային, ֆանտաստիկ, միստիկա, ինչ ասես որ չեմ կարդացել ակումբում: Խոսում էինք դրանց մասին: Կրոն էինք քննարկում: Հովարսի հետ էինք բանավիճում, Լիոնի հետ հավեժության դատապարտվածն էինք կարդում, խոսում էինք, վիճում էինք: Հենց մի հետաքրքիր միտք էր հայտնվում գլխներումս վազում էինք անկապ օրագիր, գրելուց առաջ մի տաս անգամ կարդում, ջնջում, ուղղում: Զրուցարանում չափածո զրուցում էին մարդիկ: Ու էն որ մեկ մեկ կենցաղային, առօրէական գրառում էր պատահում ծակում էր աչքդ, զարմանում էիր թե էս ամեն ինչի մեջ մարդիկ էս ինչով են զբաղվում: Ու սա իրոք ինչ-որ ավելի կարևոր տեղ էր քան սովորական ֆորումը, քան սովորական սոցիալական ցանցը: Ակումբը երկու ճյուղ ուներ, մեկը հայլանդաադնակլասնիկին նմանվող ինչ-որ բան, մյուսը լրիվ ուրիշ, ավելի բարձր ավելի գեղեցիկ ինչ-որ բան: Սրանք հաճախ իրարից անկախ էին գոյատևում: Բայց մի պահ եկավ, երբ էս սոցիալական ճյուղը սկսեց ավելի զարգանալ, ու զարմանալի ա, որ դա եղավ մյուս ճյուղի հաշվին: Ու շատ եմ զարմանում, երբ էն մարդիկ որոնք էս ամեն ինչին մասնակցել են հիմա չեն հասկանում էն մարդուն ով իրոք ուզում ա որ ակումբը չդառնա սովորական սոցիալական ցանց, որտեղ մարդիկ կհավաքվեն, կծանոթանան, դասերից կխոսեն, տորթիկներից բանից, աղջիկ կպցնելու ձևերից ու կցրվեն տներով: Որ Ակումբը զարգացնի իր էն տարբերվող, գեղեցիկ կողմը: Շատ եմ զարմանում:

Հ.Գ. Թե վատ բան եք գրելու, չպատասխանեք ախպոր պես, առանց էն էլ մի երեք անգամ ջնջել, նորից եմ գրել: Ինձ-ինձ խոսում եմ, ուշադրություն մի դարձրեք: Շնորհակալություն:

[Արևհատիկ]

Ասում ա. «կնոջս ինչքան էլ սիրեմ, մեկ ա իմ ընտանիքում միշտ իմ ասածով ա լինելու»:
Անցնում ա մի քանի րոպե...
Ասում ա.
-Վաղը մի հատ սպիտակ շոր կհագնես, հետո գաս գործի:
-Խի՞:
-Դե մտնենք եկեղեցի:
-Բայց ես եկեղեցով չեմ ամուսնանալու:
-Խի՞:
-Եսի՞մ, տենց եմ ուզում:
-Գոնե ԶԱԳՍ էլ չե՞ս ուզում:
-Հա, ԶԱԳՍ ուզում եմ:
-Դե լավ, եթե տենց ես ուզում, մենակ ԶԱԳՍ կգնանք:

Սատանեն ասում ա հագի էդ սպիտակ շորը ու գնա

[melancholia]

վերջին 10 օրվա ընթաացքում բոլորը նեղանում են ինձանից: ինչ սխալ եմ անում չգիտեմ, ուղղակի կրկնում եմ նույնը ինչ դիմացինս: էս ամանորը աչքիս թարս հրաշքով ա ազդել ինձ վրա: Հա, ուզում էի ասել էն մարդկանց , ովքեր մռութները կախած նայում են, մի հատ նայեք դուք ոնց եք վարվում, հետո նոր կխոսենք

[Աբելյան]

Բանակում.
-Եթե ԳՌ կյանքում իմանայի ՊՆ-ն սենց բան ա, ամեն չարխ կտենայի որ բանակ չգայի:
Քաղաքացիական կյանքում.
-Եթե բանակում իմանայի քաղաքացիական կյանքը սենց բան ա, ամեն ճար կտենայի հետ չգալու համար:

[Gayl]

Մոտիկանում եմ մի աղջկա:
-Ինձ կներեք, կարելի է իմանալ...
Ձեռքը հանեց վերև, մատերով ճտացրեց ու.
-Միանգամից երրորդ հարցիդ պատասխանեմ??
-Չհասկացա
-Դե համարս չեմ տալու...
Վայ ես քո լրբի ձագ ուրիշ բան պիտի ասեի...
-Ուզում էի ասեի հարուստները քչացել են, զգացել ես??
-Յանի ինչ
-Յանի դու հիմա մեկի ավտոի մեջ չմրսելուց պիտի լինեիր...
-Յաաաախք, կարաոկե սիրում ես?
-Խի էտքան փող ունես?
-Զզվանքի մեկը:
Հետաքրքիրա երկուսիցս որ մեկն էր զզվանքը??