Ուրեմն էսօր ամերիկյանում American food day ա: Գնացի ճաշելու, սիրտս վատացավ: Ոչ մի նորմալ ուտելու բան չկա, ինչքան զիբիլ կա աշխարհում, հավաքել, բերել, լցրել էին: Մեկ էլ հանկարծ կանաչ լոբի նկատեցի, ասեցի՝ վայ, սրանից ուտեմ, էն էլ մեջն անհայտ ծագման մսի կտորներ էին:Ու սենց խոհանոց ունեցող ա՞զգն ա հիմա աշխարհը ռուլիտ անում:
Վերջապես դա տեղի ունեցավ, գիտե՞ք քանի գիշեր եմ մի կերպ լուսացրել, սպասելով այս լուրին
Ահա եկավ այդ օրը, երբ երեխա ունենալուց հետո Քիմ Քարդաշյանը ցուցադրեց իր մարմինը
Ես, իմ մոտիկներն ու մեկ-մեկ էլ լրիվ անծանոթ մարդիկ, միշտ էլ իմացել ենք, որ ես գիժ եմ:
Բայց էսօր առաջին անգամն եմ դա բժշկից լսել: Որպես դիագնոզ:
Ինքն իհարկե նախընտրեց "նևրոտիկ" տերմինն օգտագործել:
Բայց դե հաստատ իմանալը լավ ա
Մտքումս բազմահարկանի քֆուրների հաջորդականությունն է, որոնք ակումբի կանոնադրությունն արգելում է էկրանին հանձնել:
Ընկերս, լուրջ մարդ, հասուն մարդ, կիրթ մարդ, հանգիստ, առանց աչքը ճպացնելու ու վստահ տոնով ասում էր, որ ամենաճիշտը հիմա Ղարաբաղը Ռուսաստանի կազմ մտցնելն է, մաքսային միությունն էլ մեծ օգուտ է բերելու Հայաստանին: Գլուխս անակնկալից նենց սկսեց պայթել, որ նույնիսկ նորմալ հակադարձելու ունակ չեղա: Նոր ա սկսում գլխումս տեղավորվել, որ սա սոսկ մառազմատիկ զորիբալայանների դատարկախոսական ստրկաբանությունը չի. մարդկանց ուղեղները սիստեմատիկ հարթուկում են ու լցնում էդ անասնությամբ:
Ահավոր ա...
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
հպարտությունդ որ կանգնում ա բողազիդ, պտի կուլ տաս… որտեև հետ չես կարա տաս, բողազիդ էլ որ մնաց կխեղդվես…
Մնաց մյուս շաբաթվա 5 միջանկյալներն էլ լավ հանձնեմ ու վերջ...մի քիչ շունչ քաշեմ...
Էնքան երկար էի սպասել էդ լուրին, բայց էս պահին էնքան անսպասելի էր ինձ համար:
Ուրախությունից կոկորդս չորացել ա, աչքերս լցվել ա ու ամբողջ մարմնով դողում եմ... Նենց, որ 2 - րդ նախադասությունից հետո չեմ կարողացել կարդալ նամակը:
Լավ ա լինելու, ուրիշ ձև չի կարող լինել
CactuSoul (19.10.2013), Cassiopeia (19.10.2013), Smokie (18.10.2013), Vardik! (18.10.2013), Նաիրուհի (18.10.2013)
Մարդու հոգում բաներ կան,որ փշրվելուց հետո էլ ոչ մի ձև չեն վերականգնվում:
Բաներ կան,որ ինչքան էլ փորձես,ոչ ներել կարելի է,ոչ էլ մոռանալ:
CactuSoul (19.10.2013), Cassiopeia (19.10.2013), Meme (19.10.2013), Այբ (19.10.2013), Նարե91 (19.10.2013)
չնայած արև է, աշնան թույլ արևը, շուրջը քնքույշ ու ռոմանտիկ, տերևներ, գույներ, ու կիրակի: Բայց ինչու եմ ձյուն ուզում՞ , ինչու եմ ուզում մտնել տաքուկ վերմակի տակ, նայել պատունանից երևացող ձյան փաթիլներին :Ձմեռ չեմ սիրում, ու երբեք ձյուն չեմ սիրել, մարքելու փոխարեն, միշտ ցեխոտել է հոգիս: Այսօր, այս գեղեցիկ աշնանային օրով սիրտս ձյուն է ուզում: Մեծանում ենք, գուցե փոխվում են արժեքները՞:Աշխարհը միքիչ ավելի վատն է դառնում, սառեը: Մեր հոգիներն էլ սառում են, գուցե:
Պատրաստվիր ավելի լավ, քան անհրաժեշտ է ու թող, որ ամեն ինչ իր հունով ընթանա:
Ազգային գրադարանում պարապում էի, գրադարանի աշխատողներն էլ կանգնած խոսում էին: Հավաքարարն էլ սեղաններն էր մաքրում, մեկ էլ՝ էդ կնոջը զանգեցին: Էս կինը շտապ վերցրեց հեռախոսը ու շատ կամաց սկսեց խոսել: Ի՞նչը ինձ զարմացրեց...գրադարանի աշխատողների արձագանքը: Չորս կողմից էդ խեղճ կնոջը վրա տվեցին.
_Սա գրադարան է...խոսել չի կարելի...ընթերցողներին խանգարում ես...
Եվ ովքե՞ր են ասում: Ախր իրենք կանգնած խոսում էին:
Վերջին խմբագրող՝ Այբ: 19.10.2013, 10:50:
CactuSoul (19.10.2013), Cassiopeia (19.10.2013), keyboard (19.10.2013), Meme (19.10.2013), Sambitbaba (20.10.2013), Vardik! (19.10.2013), Հայկօ (22.10.2013), Նաիրուհի (19.10.2013), Նարե91 (19.10.2013)
Ինչ-որ համարյա ոչ մի հարցում ոչ մեկի հետ համակարծիք չեմ վերջերս... չգիտեմ ինձնի՞ց է, թե՞ կեղծ արժեքները բոլորի ուղեղներ ներխուժել են, բացի իմից...
Ու ընդհանրապես անտրամաբանական է, բայց փաստ, որ շատ կարևոր ու լուրջ հարցերի վերաբերյալ մեր դիրքորոշումը, կարծիքը հաճախ կախված են լինում ինչ-որ անկարևոր իրադարձություններից-փաստերից-դեպքերից...
Իսկ ո՞ւր մնաց լոգիկան...
Ասում ա. «Եթե ես իմ կողքի մարդուն հիմա հանդիպեի, շատ բաներ իր մեջ չէի հանդուրժի, էնքան թերություններ ունի…»: Ինձ չէր ասում, զրուցում էին կողքիս, չէի կարող չլսել: Միտքն էն էր, որ լավ է, որ շուտ է հանդիպել, շատ չի մտածել ու ամուսնացել է, երեխեք ունի: Իսկ ինձ համար դա անընդունելի է, ինչքան էլ որ էդ աղջկան ուրիշներից առանձնացնում եմ ու շատ սիրում: Անընդունելի է, որ մարդ իր ամուսնու մասին կարող է ասել՝ «իմ կողքի մարդը», այսինքն որ կարողանում է իր ամուսնուն դիտարկել կողքից, ուրիշների տեսակետից, իրենից առանձին… Երևի չեմ կարողանում բացատրել, թե ինչ եմ ասում: Ու գիտեմ, որ չափազանցում եմ, իրականում նորմալ ա դա, տեղ-տեղ գուցե անհրաժեշտ… Ես էդպես չեմ կարող:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Cassiopeia (19.10.2013), E-la Via (19.10.2013), Meme (19.10.2013), Sambitbaba (20.10.2013), Smokie (20.10.2013), Tig (19.10.2013), Vardik! (19.10.2013), Աթեիստ (19.10.2013), Շինարար (20.10.2013)
արդեն երկրորդ բաժակ կապուչինոն եմ վայելում, մամայիս՝ իմ սիրելի տաք հագուստով փաթաթված...
ու չգիտեմ էս ամենը ոնցա որ ինձ էսքան հաճույքա պատճառում, բայց այսօր արդեն հասցրել եմ, և դրսում վայելել էս աշունը՝ մենակ զբոսնելով ականջակալներն ականջներիս, և հիմա տանն եմ վայելում..
ռոմանտիկա
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
պիտի խոսեմ...
մեր շենքի հենց կողքն է գտնվում աղբի դույլերը, որտեղ բոլորս որպես պայման էդտեղ ենք թափում մեր կենցաղային աղբը...
ու քանի որ մոտ ենք աղբին, շատ բաներա աչքովս ընկել...
ինչքան էլ էդ ձայնը աղբը հավաքելիս խանգարումա, շատ ժամանակ ամառը քնել չէր լինում, շոգին փակում էի պատուհանս, որ քնեմ, որ վայելեմ..բայց մեկա...
ես ուզում եմ խոսել մեր աղբահավաքող մարդկանց մասին, ինչքան դժվարա գիտեք իրենց համար էդ կեղտի մեջ աշխատելը, էդ բույրերի, ու աղբի մեջ աշխատելը, վտանգելով սեփական առողջությունն ու հոգու մի մասը ...
ու ես էնքան գնահատում եմ նման մարդկանց, ու ցավում, որ հենց նման մարդկանց աշխատավարձը չնչինա...
աչքիս վրիպավ ու հաճելի էր էն փաստը, որ մի քանի օր առաջ աղբը տարա, իսկ իրենք ձեռքիցս վերցրեցին ու գցեցին, քիչ առաջ մեկ այլ աղջնակի ձեռքից էլ վեցրեցին...
ցավալիյա նայել, որ նման աշխատանք են անում երիտասարդ տղաներ, որոնք ունեն հենց էդ աշխատանքի կարիքը...
Վերջին խմբագրող՝ Meme: 19.10.2013, 18:05:
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Cassiopeia (19.10.2013), Mephistopheles (19.10.2013), Smokie (20.10.2013), Vardik! (19.10.2013), Աթեիստ (19.10.2013), Նաիրուհի (20.10.2013), Նարե91 (19.10.2013), Ուլուանա (19.10.2013)
Սենց ա էլի... Դեռ արձակուրդից լրիվ դուրս չէի եկել, երեկ հինգրերորդ զաչոտս փակեցի
Բայց ո՜նց եմ սիրում էս տեմպը, որ ոչ հասցնում եմ բան հասկանալ, ոչ էլ հոգնել
Այս պահին թեմայում են 4 հոգի. (0 անդամ և 4 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ