Անկապ օրագիր

[John]

ի՞նչ մեղքս թաքցնեմ՝ մի քանի օր առաջ մի հատ «կարգավիճակի թարմացում» աչքովս ընկավ, չնայած հասարակ բառախաղ էր, ու, օկ.ռու–ին բնորոշ, բայց չգիտեմ ինչու տպավորվեց, ու ահագին զվարճացրեց... ասում է. «Եթե ժամանակին ՏԱՆԸ մնայիր, հիմա ՏՈՒՆԸ չէիր մնա»...

հ.գ.
հա ի՞նչ

[StrangeLittleGirl]

Կախարդը (ռեմիքս)

- Գնանք Թումանյանի այգի:
Մեքենան շարժվեց: Վարորդը հարցրեց.
- Դա որտե՞ղ ա:
- Կիևյան մոստի հետևում:
Կարճատև դադար: Վարորդը նորից հարցրեց.
- Էդ թազա այգի՞ ա:
- Չէ: Ինչ ինձ հիշում եմ, էդ այգին կա: Ուղղակի վերջին տարիներին վերանորոգել են:
- Հըմ... դու երևի ընդեղ ես ապրում, գիտես:
- Ես չէ, տատիկս: Բայց հա, փոքր ժամանակ շատ էր ինձ տանում էնտեղ:
- Բա... բա էդ Թումանյանի այգին ու՞մ անունով ա:
Հարցի անսպասելիությունից լեզուս կապ ընկավ: Մեքենայում լռություն տիրեց, որը խախտվում էր Արմենչիկի ձայնով.
- Քիս մի, ջըսթ քիս մի:

[Mephistopheles]

…… …

[One_Way_Ticket]

Եկել եմ երկու անկապ գրառում անեմ: Մեկը արևածագի մասին, մյուսը գարնան:

Սկսեմ արևածագից: Ուրեմն, հուլիսին կենտրոնական Ավստրալիայի անապատները: Այնտեղի չոր կլիմայում ցերեկվա ու գիշերվա ջերմաստիճանների տատանումը ահավոր մեծ է: Ասենք, ցերեկը պլյուս 25, գիշերը զրո: Չկա խոնավություն, չկան ամպեր, որ պահեն ջերմությունը: Արևը մայր մտնելուն պես ջերմաստիճանը ընկնում է կատաստրոֆիկ արագությամբ: Ես կեմպինգ տուր էի գնել, գիշերը վրաններում էինք քնում: Առանձնապես շատ տաք շորեր էլ չէի վերցրել, երեկոյից մինչև առավոտ լավ հավեսով մրսեցի: Առավոտ շուտ գնացինք մի սիրուն տեղ արևածագը դիմավորելու: Կանգնած սառում եմ: Կամաց-կամաց լուսանում էր: Իսկ հետո սկսեց բարձրանալ ԻՆՔԸ: Արևը: Արևի առաջին ճառագայթները սկսում են քեզ տաքացնել: Դեռ սառում ես, բայց արդեն գիտես, որ մի քանի ժամից դա կավարտվի: Թվում էր՝ հեքիաթ է, որտեղ չար ուժը քեզ կալանել է, ու դու անզոր ես նրա դեմ, միակ հույսը բարի ուժն է, ու ահա նա եկավ քեզ ազատելու, իր ճառագայթներով հարվածում է չարին ու կհաղթի: Անպայման կհաղթի: Արցունքներս հազիվ էի զսպում:

Հիմա գարնան մասին: Ես շատ եմ սիրում աշունն ու ձմեռը: Գուցե ավելի շատ, քան գարունն ու ամառը: Բայց երկու աշուն, երկու ձմեռ իրար հետևից մի քիչ շատ էր: Արդեն մոռացել էի, թե ինչպես է լինում, որ օրերը երկարում են, տաքանում են, և այլն: Թախծով նայում էի մերկ ծառերին ու հիշում, որ փետրվարին նրանք կանաչ էին (ընդհանրապես, ավստրալական native ծառերը մշտադալար են, բայց Մելբուրնում, որտեղ կլիման մոտ է եվրոպականին, լիքը եվրոպական ծառեր են տնկել, հատկապես քաղաքի կենտրոնում): Թվում էր` էլ երբեք նրանք չեն կանաչելու: Բայց ինչպես արևածագը, այնպես էլ գարունը, եկավ վերջապես: Հիմա նայում եմ ծաղկող ծառերին ու հրճվում եմ: Զարթոնք: Շուտով լրիվ կկանաչեն: Օրերն էլ ահագին երկար էլ են ու հլը լիքը երկարելու են, շուտով ամառային ժամանակի ենք անցնում:

[Փոքրիկ շրջմոլիկ]

Ուֆ, արդեն հոգնեցի «չի կարելիների» ցուցակն ավելացնելուց… Դեռ ժամանակը չի՞ եկել իմանալու, թե ինչ պետք է անել.

[Artgeo]

Կյանքիս 12 տարվա պատմության էջը փակվում ա... խառը զգացմունքներ են...

[Alphaone]

Իմ կյանքում եղել են շրջադարձային դեպքեր ու շրջադարձային մարդիկ: Ես հիմա եմ զգացմունքներ շռայլում, առաջ ինքնամփոփ էի, ահավոր ինքնամփոփ ու սառը: Բայց մի լավ ընկեր ունեի, որ իրականում ինձ համար շատ բան էր արել ու ես արտահայտեցի զգացմուքններս, ասացի, որ ինքն իմ կյանքում ամենակարևոր մարդկանցից է, որ անչափ շնորհակալ եմ, որ ես աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն եմ, որ հանդիպել եմ իրեն, մի խոսքով ոգևորված, չկապակցված արտահայտությունների հեղեղ...

Հետո կյանքը մեզ տարբեր ափեր նետեց, շփումն աստիճանաբար նվազեց, հինգ տարուց ավել չէինք շփվել:

Մի քանի օր առաջ ինտերնետում իրար գտանք:

Այսօր սկայպով խոսում ենք ու ինքը ներողություն խնդրեց, որ իմ զգացմունքներին չի փոխադարձել: Զարմացած նայում էի, հետո աստիճանաբար սկսեցի գիտակցել, որ իմ զգացմունքների զեղումը լրիվ ուրիշ կերպ է մեկնաբանել: Ծիծաղեցի, բացատրեցի ինչն ինչոց է ու էլի ծիծաղեցի:

- Զզվանք, էսքան տարի խիղճս տանջում էր, - ծիծաղից արցունքոտված աչքերով ասում էր նա:

Հիմա նստել դարդոտած մտածում եմ՝ գուցե էն բոլոր մարդիկ, ում հիմա սրտանց ասում եմ, որ շատ եմ սիրում, լրիվ ուրիշ սեր են հասկանում իմ բառերի տակ ու իրենց իմ առաջ մեղավոր զգում, որ չեն փոխադարձում

[enna]

Մեզ մի քանի ժուռնալանման գիրք տվեցին կես տարով, 8000 դրամ/դեռ մի քանի գիրք էլ պակաս/ փող են պահանջում:Դասարանում ոչ բոլորն են <<լավ>> պայմաններում ապրում/ոնց գրածա մատյանի էդ հատվածում առաջին համարից մինչև վերջին համարը՝<<լավ>>/ ու իրենց համար բավականին դժվարա էդքան գումար գրադարանին տալը:Իրենք ի՞նչ անեն:Ստիպված գրքերի կեսը չեն վերցնում,նույնիսկ ,եթե էդ առարկան իրենք սովորում են:
Հ.Գ.Ես իրոք չեմ հասկանում ,թե էսպես հանգիստ,ստրուկի նման ենթարկվելով ուր ենք գնալով՝խոպա՞ն:

[Vardik!]

Մտքիցս դուրս չի գալի ժամանակի մասին ասված հայտնի արտահայտությունը՝ այն այնքան շատ է,երբ դու սպասում ես,և այնքան քիչ,երբ շտապում ես:



Հ.Գ. Մարդ ասումա սկսի շտապել,թող գոնե շուտ անցնի...

[ԱնԱիդա]

ու ես էսօր էլի փախնում էի,, թե ինչից կամ ումից դեռ հարցական ա,,,

[Նարե91]

Երբ որ գիտելիքների պաշարը սկսում ա կաղալ, գործի ա դրվում <<կռուտիտի>> ապարատը/կներեք, ուրիշ հարմար բառ չգտա/: Սոսկալի երևույթ ա.... թուուուու... թե ասա ի՞նչ կլինի, որ ասեք` ինֆորմացված չեք: Յաաաա բա մեծամտությունը կթողնի՞: Երկու գիրք կարդալով` քթները ցցում են: Ուֆֆֆ... կամ էլ ես եմ հարիֆ, որ մինչև հիմա ինձ թվում ա, որ համեստությունը մարդուն զարդարող ամենալավ երևույթներից ա: Այյյ հարիիիֆ ուշքի արի է....անցաաավ համեստի դարը...մեկ ա` չի գնահատվում: :husahatvac_smilik

[Փոքրիկ շրջմոլիկ]

Տնտեսագիտությո՞ւն, թե՞ կարմիր խաչի ժողով.

Ոնց չեմ սիրում էս դժվար ընտրությունները

[John]

մի հատ պատմվածքոտ բան ունեմ, առաջիկա մրցույթի թեմատիկային համապատասխան, մնում է կողմնորոշվել. արժի՞ արդյոք ներկայացնել այն Ակումբում... թե՞ անոնիմ ուղարկեմ բլոգնյուզին բլյա–բլյա–բլյա

[Chuk]

Արդեն արթնացել ու տնից դուրս էի եկել, բայց իրականում քնած էի՝ քունս դեռ չէի առել: Ու էդպես քնկոտ կանգնած եմ կանգառից մի քիչ վերև, որովհետև շտապ պետք է հիմնարկ հասնեմ ու պետք է տաքսի կանգնացնեմ: Ու քնկոտ ամբողջ միտքս կենտրոնացրել եմ էն մտքի վրա, որ հենց տաքսի տեսնեմ՝ ձեռքս երկարացնեմ ու կանգնացնեմ:

Բայց դե ինչքան էլ քնած լինես, ինչքան էլ քունդ առած չլինես, ո՞նց կարող ես չնկատել իսկական գեղեցկությունը: Ու ինչ-որ պահից ուշադրությունս կենտրոնացավ փողոցն անցնող գեղեցկուհու վրա, ով փոխանակ բոլոր նորմալ մարդկանց նման զեբրը անցնելուց հետո մայթ մտնի ու մայթով իջնի դեպի կանգառ, որոշեց ճանապարհը կարճել ու հենց փողոցով, իմ դիմացով քայլել:

Երբ հասավ ինձ, ազդակներս աշխատեցին, ձեռքս երկարացրի ու տաքսի կանգնացնելու ծանոթ շարժման կանգնացրի գեղեցկուհուն:

Ոտից գլուխ ատելությամբ չափեց ու գնաց

[CactuSoul]

Մի տեսակ հուշտ եմ լինում էն մարդկանցից, ովքեր ամեն ինչից գաղափար ունեն ու ամեն տեղ դա ցուցադրում են (հաճախ ուրիշների սխալ լինելը մատնացույց անելու կամ մարդկանց ուղղություն ցույց տալու տեսքով):