Ինչպե՞ս բացատրել,թե ոնց եմ հարգում էն մարդուն,ով իր մտածածը առճակատ ասելու քաջություն ունի: Ով կարող է իր փսփսալու սովորությանը թարկ տալ: Կամ էլ,ինչպե՞ս հավատացնել,որ տյալ պահին ասածս անկեղծ է,որ հիվանդագին ձևով ատում եմ սուտը: Մի՛ ստի, ես դա զգում եմ անսովոր ու անասելի մի ներքին հատկությամբ:
Մտածածն առճակատ ասելու կարողությունն էս վերջերս դառել ա իմ համար չափորոշիչ մարդկանց հետ շփվել - չշփվելու հարցում, ֆիզիկական զզվանք ունեմ տուզիկների ու նման այլ կենդանիների հանդեպ: Ինչքան էլ մարդը այլ չափանիշներով վատը լինի, իմ համար շատ ընդունելի ա դառնում հենց մենակ տափուկ չլինելու շնորհիվ:
Ես էլ էսօր Lanterfant-ին էի հիշել, ասում էի՝ թեզը գրեց ու մեզ մոռացավ, գնաց-կորավ: Մտածում էի՝ տեսնես հայերենը հասցրե՞լ ա մոռանալ, թե՞ դեռ հիշում ա:
Ու մեկ էլ հանկարծ տեսնում եմ անունը «Ո՞վ է ֆորումում»-ում :))
Լավ բան ա էս «Ո՞վ է ֆորումում»-ը:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Կան չէ՞ մարդիկ, որոնց հետ խոսում ես ու քեզ թեթևացած ես զգում:
Մեկ-մեկ նույնիսկ մտածում եմ, որ լավ մարդիկ հոգեբան են ու կարևոր չէ՝ իրականում մասնագիտությամբ հոգեբան են, թե՞ չէ:
Վերջին խմբագրող՝ Այբ: 30.08.2013, 15:22:
Էսօր մեր բակի դպրոցի տարածքում եռուզեռ էր:
Էրէխեքից ոմանք տոպրակներով գնում, գալիս էին, ոմանք տոպրակներն անփույթ գետնին էին գցել,
մի քանիսն էլ՝ առանց տոպրակների, խրձով գրքեր էին տանում:
Պարզվեց՝ դպրոցում էսօր դասագրքեր ստանալու օր էր: Ուռռռռռա՜
Միանգամից դպրոցական Նարեին հիշեցի…
Ինձ համար դպրոցում դասագրքեր ստանալու օրը տոն էր, ավելի շուտ՝ արարողություն:
Անհամբերությամբ էի սպասում էդ օրվան… օր առաջ էի ուզում տեսնել, թե ինչ նոր առարկաներ ենք անցնելու:
Գրքերս ստանալուց հետո բերում էի տուն, ագահի պես հարձակվում էդ խեղճերի վրա ու սկսում ժամերով ուսումնասիրել:
Ժո՛ղ, ճիշտ եմ ասում, էդ էն ժամանակ լրիվ նորմալ երևույթ էր...
Ախր իմ դպրոցական տարիներին ինետ չկար, կամ էլ երևի կար, բայց շատ քչերին էր հասանելի, չգիտեմ
Ու փաստորեն ինֆո ստանալու միակ աղբյուրը գրքերն ու հեռուստացույցն էին:
Հիշում եմ՝ գրքերս մի լավ ուսումնասիրելուց հետո անցնում էի իմ արարողակարգի երկրորդ փուլին.
պատռված ու քրջոտ գրքերն էի առանձնացնում, մշակում, կպցնում ու ինչն ա ամենակարևորը,
որ էդ ամենն անելը ինձ գերագույն հաճույք էր պատճառում:Դրանից հետո էլ բոլոր դասագրքերս խնամքով կազմում էի:
Անկեղծ եմ ասում, էսօր, որ էդ էրէխեքին տեսա, մի պահ լացս էկավ... նախանձից տրաքվեցի:
Բայց ամենացավալին էն ա, որ իրենք երբևէ իմ էսօրվա զգացածը չեն զգա ու ապրի:
Համոզված եմ, որ իրանց նպատակը արագ տուն հասնելն էր, որ էդ գրքերը մի անկյունի վրա շպրտեին: Ու մեկ էլ էդ գրքերի մասին երևի կհիշեն տարվա վերջին, երբ, որ հանձնելու ժամանակը գա
Բնականաբար , իրենք կյանքում չեն զգա նաև գիրք խնամելու՝ կազմելու, պոկված էջերը կպցնելու հաճույքը... չէ՞ որ էսօր պլանշետներին կամ համակարգիչներին նման հոգածություն պետք չի... շատ-շատ մեկ-մեկ փոշիները սրբեն:
Եսիմ, էսօր տխուր օր էր... ափսոսում եմ, որ արդեն քանի տարի ա աշակերտ չեմ ու էդ հաճելի պարտականությունը վաղուց ա՝ չեմ անում:
Հույսս էն ա, որ մի գեղեցիկ օր էրէխեքիս փոխարեն կանեմ էդ հաճելի գործն ու կարոտս կառնեմ:
ՙ«Սթավի՛ր, Նարե՛, չե՞ս մտածում, որ եթե էս տեմպերով գնա, էրէխեքիդ ժամանակով կարող ա «գիրք» երևույթը պատմության գիրկն անցած լինի»,- երազանքների գիրկն ընկած Նարեին խելքի է բերում ռեալիստ Նարեն:
Why is the truth always being raped?...because its naked and beautiful.
Քուրիկս երկու օրից գնում է Հայաստանից: Երևի ընդմիշտ: Էնքան տխուր եմ, ոնց որ իմ մոտից գնա, թեև լրիվ հակառակն է՝ հիմա ինձ ավելի մոտ է լինելու: Բայց էնպիսի տպավորություն է, կարծես իմ մասնիկը մնացել է Հայաստանում, ու էդ մասնիկն էնտեղ առանց քուրիկի է մնալու: Շատ տխուր եմ...
Alphaone (31.08.2013), CactuSoul (31.08.2013), Chilly (30.08.2013), E-la Via (31.08.2013), enna (30.08.2013), erexa (31.08.2013), Freeman (31.08.2013), impression (30.08.2013), Jarre (31.08.2013), Smokie (30.08.2013), StrangeLittleGirl (30.08.2013), Vardik! (30.08.2013), Այբ (30.08.2013), Հայկօ (31.08.2013), Հարդ (31.08.2013), Նաիրուհի (31.08.2013), Ուլուանա (30.08.2013), Վոլտերա (31.08.2013)
Քիչ առաջ Անկապում արած գրառումներիցս մեկն էի փնտրում, սա աչքովս ընկավ: Էնքան ծիծաղելու էր, որ ստիպեց մտնել Ակումբ՝ էս շեդեւրով ձեզ հետ կիսվելու
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Alphaone (31.08.2013), Arpine (06.09.2013), CactuSoul (31.08.2013), E-la Via (31.08.2013), ivy (31.08.2013), Jarre (31.08.2013), John (31.08.2013), Moonwalker (31.08.2013), Smokie (31.08.2013), StrangeLittleGirl (01.09.2013), V!k (31.08.2013), Աթեիստ (31.08.2013), Գալաթեա (31.08.2013), Հարդ (31.08.2013), Նարե91 (31.08.2013), Ռուֆուս (31.08.2013), Վոլտերա (31.08.2013)
Հեռավոր մարդկանց հետ շփվում ենք ինտերնետով,հեռախոսով...Մեկ-մեկ էկրանին տեսնում ես,որ ծանոթ նկարին սպասված լույսը թարթում է,ու անասելի ուրախություն ես զգում: Պահա լինում՝ քիչա մնում էկրանը համբուրես...
Էն պահը, որ մտնում ես ակումբ ու զգում ես որ մարդկանց կեսը քեզանից մի էրկու տարի հետո են էկել ակումբ ու շատ էլ սիրված են բոլորի կողմից, բայց դու ընդհանրապես իրանց չես ճանաչում, ուզում ես ասես «ես ներողություն» ու փասափուսեդ հավաքես, չխանգարես մարդկանց
Իսկ եթե ավելի լուրջ՝ շատ ա փոխվել ակումբը: Էսօր որ տեսնում եմ ու համեմատում իմ նոր եղած ժամանակի հետ (2009 - 2010) ու զգում եմ թե ինչքան ջրեր են հոսել.. բայց ընդհանուր վերցրած էլի նույն բարիդրացիական մթնոլորտն ա )) Նորից հներն ու հավատարիմները տոն են տալիս, նորերն էլ ապահովում են ֆորումի հետաքրքրությունը
Alphaone (31.08.2013), CactuSoul (31.08.2013), E-la Via (31.08.2013), enna (31.08.2013), Jarre (31.08.2013), Meme (31.08.2013), Moonwalker (31.08.2013), Sambitbaba (31.08.2013), Tig (31.08.2013), V!k (01.09.2013), Valentina (31.08.2013), Vardik! (31.08.2013), Yevuk (02.09.2013), Աթեիստ (31.08.2013), Արևհատիկ (31.08.2013), Նաիրուհի (31.08.2013), Նարե91 (31.08.2013), Ուլուանա (31.08.2013), Ռուֆուս (31.08.2013), Վոլտերա (31.08.2013), Տրիբուն (01.09.2013)
Տհաճ զգացումա, երբ մեկին, ում էդքան սրտիդ մոտ ես ընդունել երկար ժամանակ, մի օր կարողա շատ խորը վերք թողնի հոգուդ խորքում, որ անընդհատ հիշես ու հիշես...
ես քեզ չեմ մեղադրում , միակ պատժելին ես եմ....
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Անձրև էր գալիս: Իսկ ես` այնց, հիըռ քամթ դի սոննէ... մայրս ինձ փոքր ժամանակ ասում էր "սատանի հետին կրունկ": Հա բայց, ախր, ինչի? այ մամ.
- Որովհետև թարս ես:
SWTS
ես սենց չէի
որտև ես ատում եմ սենցը
իսկ դուք ամեն մեկի մեջ փնտրում եք սենցը ու գտնելով՝ հիասթափվում
ո՞վ է մեղավոր
CactuSoul (31.08.2013), My World My Space (31.08.2013), Նաիրուհի (31.08.2013), Վոլտերա (01.09.2013)
կյանքում չէի մտածի, որ սենց հաճելի ա գործից դուրս գալը
Օր...
Ամուսնացավ Կրակս.. հուզվել էի էնպես , ոնց երևի քրոջս հարսանիքին կհուզվեի: Երջանիկ ա ու երջանիկ ա լինելու, շա՜տ...
Հիշվեց քոթոթիս մալինա ուտելու անկրկնելի արարողությամբ... Ժպտիկս...
Տրվեց կայծակնային հրավառություն: Ուզում եմ մտածել իմ պատվին:
Ու, որ ամենակարևորն է, վերջապես ավարտվեց օգոստոս ամիսը:
Սալյուտ, Վեռա:
Վերջին խմբագրող՝ E-la Via: 31.08.2013, 22:45:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Կարդում եմ, թե ոնց են գրածս քլնգում, լացս գալիս ա: ես էլ գիտեմ, որ վատ ա, ահավոր վատ, մի հատ էլ վերքիս բարբիկյուի սոուս... Էս շաբաթը ես հեչ մրցութային չէի
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ