Անկապ օրագիր

[Jarre]

Ես էլ մտածում եմ, որ մարդ ինչ անում ա պիտի իրա համար անի, ոչ թե ուրիշի։

Մեկ-մեկ լինում ա, որ բուսակեր ես, չես ծխում, հավատացյալ ես, աթեիստ ես, մենակ բիո ապրանքներ ես ուտում և այլն, բայց էտ անում ես ուրիշների համար, ուրիշների հանդեպ քեզ գերակա զգալու համար։ Բայց ինչ անում ես պիտի քո համար անես։ Ու սուս ու փուս։ Հարգում եմ տենց սուս ու փուս մարդկանց։

[Mephistopheles]

ոչ մի ձև չեմ կարում պատկերացնեմ, որովհետև մենակ իմ պատկերացնելով չի լինի… բոլորը պտի պատկերացնեն ու դա կլինի իրականություն… էսօր դբռիացել եմ…

[Այբ]

Մեկ-մեկ, երբ ինձ համար անծանոթ անդամի գրառում եմ տեսնում, միանգամից մտածում եմ, որ ակումբի նորեկ է: Բայց երբ տեսնում եմ այդ անդամի գրառումների թիվը (2000-ից ավելի) , էստեղ հասկանում եմ, որ ես իզուր եմ ինձ փորձում համոզել, թե ես էլ նորեկ չեմ, արդեն բոլոր ակումբցիներին ճանաչում եմ, իբր ակումբն էլ ինձ է արդեն ճանաչում...
Բայց այնուամենայնիվ, նորեկ եմ դեռ:

[Stranger_Friend]

Ինչքան էլ մեկը ասի, որ կարողանում է դիմացինի մտքերը կարդա՝ չեմ հավատա.
Ոչ ոք չի կարա 51 և ավելի տոկոսով հասկանա դիմացինի մտքինը.
Ոչ ոք չի կարա զգա այն, ինչ երբեք բարձրաձայն չեն ասում.

[Meme]

վաղուց ցեց ընկածի պես ինչ որ փոփոխություն էի ուզում արտաքինիս հետ, ավելի շատ մազերիս, շատ ուժեղ ուզում էի գնալ կարճացնելու, բայց եղբորս աչքերում տեսնելով <չէ> բառը ու նաև արտահայտվելը, որ <ես սենց եմ սիրում> մի տեսակ ուրիշ ուժ էր մեջս մտնում փոշմանելու համար, ու էդպես մի քանի ամիս շարունակ մտքում անկապ ու տարատեսակ մտքերից հետո, որոշեցի....
նենց հաճույքա՜, որ փոխվում ես՝ թողնելով քո բնական տեսքը քիչ մը փոփոխությամբ...
ինչ զգացումա՜....ուխխխ....

հ.գ՝

[enna]

Գնում եմ Գորիս:Էս վարորդը հեռու բարեկամա,հարցերա տալիս:
-Դպրոցից հետո շտեղ ես տալու:
-Ժող
-Հա,ես էլ եմ տեղ ավարտալ:Ժողը հուվ ավարտումա լավ տակսիստա տառնում:

[John]

Հաճախ է պատահում, որ գրում-գրում եմ, հետո ջնջում, որտև հրապարակմած ենթակա չի գրածս, բայց համ էլ որ մնում ա ուղեղիս մեջ՝ կրծում ա անընդհատ ու նեղում ա… Լուծումը հայտնաբերված է՝ գրածներիցս ինչ որ որոշեցի ջնջել՝ չեմ ջնջի, ուղղակի cut-paste-ով կխառնեմ ու նոր կտեղադրեմ )))

Տենց մարդիկ եուրիշ մարդիկ, առավն լինում, որ անկեկի արա գիտակցքում, քեզ սակին ու ներկա հարաբերություններից, մի պահ ա գալիս ուղղակի ուզում ես, որ չլինիանան էլ էլ ինքը քո կյանքում, ուղղակի չլինի: Չտեսնես իրան, չլսես իր մասջորդ անգամ, եթե դունչ-որ մկստչի որտև առռռռահա թե ախ իր հետ ունեցած նախտացվի էդքան բան մոռանալ, որտց կորցնելը: Իսկ եթե քո մտերիմներից շատերի համար ինքը նույնքան մտերիմ է ինչքան դու` ավելի քան անհույս է վիճակը: Հաառփրկի,աբար կաբար հայտվեցիր իմ կյաև էդ ամեն օղակն էլ լիքը օղակներով ա կապված քեզ ու տենց:
Իսկ եթե էդ մարդու հետ կապված են լիքը ել ևս խելքին մոտիկ ում, ին: Ու հաճախ էնքան շատ բան ա ձեզ իրար հետ կաչի էդ մարդուն քո կյանքինքպում, որ էդ նպատմ անգիտակցաակիդ հասնելու համար էդ կապող օղակներն էլ ես ստիպված լինում մոռանալ, այսինքն փորձել մոռանալ, ավել ևս իմ ու ին լուրջ եմ ասում:

[Փոքրիկ շրջմոլիկ]

Ոնց եմ ուզում Երևանից դուրս գալ: Կարևոր չի ուր, մենակ թե գոնե մի ամիս Երևանում չմնամ՝ ոչ թե նրա համար, որ չեմ սիրում իմ քաղաքը, այլ հոգնել եմ կլոր տարի լուսամուտից նույն բակը տեսնելուց, նույն երթուղայիններով ու նույն տեղերը գնալուց, նույն սենյակում, ինչքան էլ սիրում եմ, մնալուց: Փոփոխություն եմ ուզում, գոնե արձակուրդներին ուրիշ տեղ լինեի: Մեր գյուղ գնայի: Առավոտները քարերի գլորվելուց արթնանայի ու ոչխարներին քշեի մեր բակից, գետի մոտով քայլեի երեխեքը մեջը լողալուց լինեին, ինձ էլ ջուր անեին: Գնայինք մեր փայտից սարքած կարթերով ձուկ բռնեինք, բարեկամի ձին առավոտները վերցնեի ...
Արձակուրդի մեջ արձակուրդ եմ կարոտում

[enna]

Սկզբի այցելությունների ժամանակ, սուրճի սեղանի մոտ նա անդադար խոսում էր իր ամուսնուց.
-Էհ,մենք սիրելով չենք ամուսնացել,էն ժամանակ ո՞վ էր սիրելով ամուսնանում:Ամուսնացրին էլի:
Անկեղծ ժպտում էր,փոս ընկած աչքերը փայլում էին,ձայնը մեղմանում էր,կնճռոտված այտի վրա ընդգծվում էր փոսիկը:
Սիրում էր բակում լսածը պատմել ,իր լսածներին հավատալով`բոլորիս փորձում էր համոզել.
-Բա գիտե՞ք ձեր մարզպետին արդարադատության նախարար են նշանակում,-նույն սեղանի շուրջ նստածները հռհռացին,բայց ոչ նրա ասածի,այլ թե ինչպիսի լրջությամբ նա այդ ասաց:
Մի օր զանգեց և տեղեկացրեց ,որ մի քանի օրով Երեւան պիտի գնա`ամուսնուն հիվանդանոց տանելու:
Վերադարձավ տխուր ժպիտով,կրկնակի կնճռոտ դեմքով և արցունքը աչքից կպած:
-Լավ հիվանդություն չի,-հայտարարեց նա:
Դրանից հետո մի անգամ ժպտաց.
-Այնքան հաճույքով է մեղրը ուտում:Էն օրը գարեջուր ուզեց,չի կարելի,բայց ո՞նց մերժեի:Խմելուց հետո ասաց,որ ոչ մի գարեջուր Երեւան գնալու ճանապարհին խմածը չարժե:

Էլ չի խոսում ,ժամանակ առ ժամանակ միայն ասում .
-Կաթ ,մածուն եմ բերել:
Մեկ էլ մեծ տատիկին լողացնելուց լսվում է նրա դողացող ձայնը.
-Ապրող հիվանդ չի,ապրող հիվանդ չի...

[Մարկիզ]

Սաղ քնած են էս ազիզ օրով

[Arpine]

Երբ ուզում ես ունենալ մի բան, թեկուզ շատ անհասանելի, ու մտածում, թե իրո՞ք դա ինձ պետքա, կամ ունենալուց հետո արդյո՞ք էլի չի արժեզրկվի, ոնց շատ բաներ եղել են: Բայց միևնույն ա հիմա դա շատ ուզում ես, չնայած գիտես, որ միևնույն ա, ուշ թե շուտ արժեզրկվելու ա, բայց չէ, ուզում ես:
Սա երևի կյանքի շարժիչ ուժերից ա:









Հ.Գ.Երազանքներ շարքից...

[Այբ]

Նայում եմ հետ, զարմանում եմ: Երբ հիշում եմ մանկության, դպրոցական տարիների, համալսարանի առաջին տարիների հիշողությունները, ինձ թվում է, թե այդ ամենը իրականում ինձ հետ չի եղել: Ու հարցը նրանում չէ, որ հիշողություններս վառ չեն, կամ ինչ-որ կարևոր բան չկա հիշելու, ընդհակառակը՝ շատ տպավորվող իրադարձություններ են եղել, բայց հիշելիս այնպիսի զգացողություններ ունեմ, կարծես թե իմ պատմած դեպքերի, հիշողությունների «հերոսուհին» ես չլինեմ:
Տեսնես բոլորն են ինձ պես, որ իրենց հիշողությունների մեջ իրենց «չեն գտնում»:

[Լուսաստվեր]

երբ խոսում եմ այն բաների մասին որոնք ինձ հուզում են , դու բարկանում եմ ասում, որ շատ եմ բզբզում մի թե ես եմ սխալ բաների մասին խոսում, թե զրուցակից ճիշտ չեմ ընտրել, ախր կար մի ժամանակ, որ ամենալավ զրուցընկերն էիր ինչ եղավ, ինչը փոխվեց

[Լուսաստվեր]

Երեկ քայլում եմ փողոցով, երիտասարդ մայրիկը ապտակում է փոքրիկ որդուն ու ասում, ինչ ես անում, բա որ մեքենայի տակ ընկնեիր, ախր քեզ ասել էի չէ, որ չանես, փոքրիկն արտասվում է ու ասում էլ չեմ անի...
ՈՒ հանկարծ մտածեցի բավոր հանկարծի պատճառով որքան բաներից են մեզ զրկում կամ էլ ինքներս ենք մեզ զրկում, ապրում ենք կյանքը բա որ հանկարծի հետ ու համար

[Այբ]

Երբ մի գիրքը կարդում ես երկրորդ անգամ (նամանավանդ այն գիրքը, որի առաջին ընթերցումը խորը տպավորություն է թողել), ուզում ես վերապրել առաջին տպավորությունը, բայց երկրորդ ընթերցման տպավորությունը, հույզերը մի քիչ ուրիշ է լինում, թեև լավ, հետաքրքիր գիրքը մի քանի անգամ կարդացվում է: