Ժամանակի մեքենա եմ ուզում, որ գնամ անցյալ, նորից ապրեմ նույն կյանքը, նորից գործեմ բոլոր էն սխալները, որ ժամանակին չհամարձակվեցի գործել...
Ժամանակի մեքենա եմ ուզում, որ գնամ անցյալ, նորից ապրեմ նույն կյանքը, նորից գործեմ բոլոր էն սխալները, որ ժամանակին չհամարձակվեցի գործել...
Հաճախ եմ մարդկանցից բողոքներ լսում, մյուս մարդկանց մասին, թե՛ ո՞նց են որոշ մարդիկ իրենց կյանք մտել և կեղտոտել: Կեղտոտելը դեռ լավ է ասված, փչացրել և վերք թողել... Բայց այս ամենի մեջ, ինչ-որ մի վարակիչ բան կա: Ու՞մ կյանք, որ մտնում և կեղտոտում են, էս մեկն ապաքինվելով, սկսում է իր հերթին մեկ ուրիրշի կյանք մտնել ( ով իրեն ոչինչ չի արել) կեղտոտել և փչացնել (և այս տեսակի մարդիկ քիչ չեն): Եվ այս ամենն արդարացնում են ասելով. «ես ժամանակին ստիպված պետք է պայքարեի մարդկանց դեմ, որովհետև մարդիկ ինձ ստիպեցին դառնալ էսպիսին»: Դառնալ ինպիսի՞ն: «Դառնալ ուժեղ»: Ստացվում է, որ դու դարձար այն մարդկանց պես, որոնց դեմ պայքարում էիր ժամանակին...Ես այն կարծիքին եմ, որ մենք սովորել չգիտենք... Հետո էլ ասում են... «Կյանքը դպրոց ա, էս կյանքից, դաս եմ քաղել»... Բա ու՞ր ա ձեր քաղած դասը, ուր ա՞... ես չեմ տեսնում...
Իսկ ի՞նչ անել, երբ որոշ մարդիկ միաժամանակ են քո կյանք մտնում և կեղտոտում... Էս վերջերս վիրտուալ ծանոթներիցս մեկը մի լավ բան ասաց.«պատկերացրու՞ նման ժամանակ, որ այդ մարդիկ կենդանիներ են և իրենց կենդանու տեղ դիր... Ասենք մեկին շունիկի, մյուսին մեկ այլ»: Մի պահ պատկերացնենք: Մեկը շուն ա, հաչում ա, մյուսը կատու ա մլավում ա, հաջորդը մուկ ա ծվծվում ա ու էսպես շարունակ... Վերջում ստացվում է, որ դու հայտնվեցիր գազանանոցում...
Էս խոսակցությունից առաջ հավաքվել էինք մի տեղ և նմանատիպ դեպք էր: Մի որոշ ժամանակ անց, գլուխս գնաց, ես ինձ իսկապես վատ էի զգում... Որոշեցի շուտ տուն գնալ... Մեկ էլ կատուն սկսեց մլավել «Բա էս ու՞ր ես գնում, լա՞վ չի մեզ հետ, ինչի՞ ես մի ձևի, ոնց որ լավ չես»... Չէ լավ եմ, ուղղակի հոգնած եմ: Շունը մյուս կողմից սկսեց հաչել «իյա էդ ի՞նչ ես արել, որ հոգնել ես, բա ես ի՞նչ ասեմ, առավոտից իրիկուն գործ եմ արել, դեռ գիշերն էլ չեմ քնել, բա, որ դու՛ հոգնած ե՞ս, ես ինչ պետք ա ասեմ»: Դե ես էլ չեմ քնել... Ի՞նչ պետք ա ասեի, հո չէի ասելու, որ ես գազանանոցում եմ, գլուխս էլ ցավում ա ձեր ձայներից...
Ես ոնց կարո՞ղ էի ձեզ վիրավորել... ո՞նց...
Վերջին խմբագրող՝ erexa: 07.03.2013, 07:03:
Բարությունը միակ զգեստն է, որը երբեք չի հնանում:
Հենրի Թորո
Smokie (07.03.2013), Stranger_Friend (07.03.2013), Tig (07.03.2013), Այբ (07.03.2013)
դու հավատա հրաշքներ լինում եեեն, բայց ամանորին դեռ երկար ժամանակ կաա
Էսօր 2 դպրոցական տղաներ սլացան կողքովս, երևի 5-6-րդ դասարան, շնչակտուր վազում էին, մեկը մյուսին ասում ա.
-Արա, ոնցոր մարտի 7-ի 23:59 -ը լինի:
չկամ
Խորհուրդ (խնդրանք, աղերսանք) բոլոր ապագա զինվորներին. եթե ընդգրկվել եք պահակային ծառայության մեջ ու ձեր հետ գիրք եք տարել պահակատուն ազատ ժամերին կարդալու համար, քնելուց առաջ անպայման համոզվեք, որ գիրքը ապահով տեղում եք պահել (լավագույն տարբերակը պահակապետի սեղանն ա, ԻՀԿ), թե չէ զուգարան գնալուց կարող ա պարզվի, որ գրքի օգտագործման հիմնական նպատակի մասին ոմն անասուն հայվանի կարծիքը տարբերվում ա ձերից:
Հ. Գ. Էդ գիրքը հայթայթելու ախպորս չարչարանքը ջուրն ընկավ:Սորրի, բրո
Arpine (07.03.2013), CactuSoul (08.03.2013), Chilly (08.03.2013), Chuk (08.03.2013), Freeman (08.03.2013), laro (08.03.2013), Moonwalker (07.03.2013), murmushka (08.03.2013), Ruby Rue (16.06.2013), Smokie (07.03.2013), Srtik (10.03.2013), ԱնԱիդա (07.03.2013), Արէա (08.03.2013), Նաիրուհի (08.03.2013), Ուլուանա (07.03.2013)
Ուրեմն պատմեմ....ստեղ էլ...
առավոտյան բարձրանում եմ երթուղային, որ կիսաքնած եմ, հազիվ եմ շարժվում, մտած չմտած մի գեեր կին նենցա բրդում ինձ, որ ես ուզած չուզած հայտվում եմ վերջում, ինձ տեղ են տալիս նստում եմ, ու մինչ էս ես լսում եմ իմ ականաջակալների երը, մեկ էլ հոպլյա, ընկնումա ականջակալս, ու ես լսում եմ...թուրքական զզվելի, կանացի տհաաաաաաաաաաաճ ձայնով մուղամաթ, ու բարձր, ես նեռվայնանում եմ, զզվելի դեմքով դնում եմ ականջակալս, ուրախանալով, որ ես չեմ լսելու էդ զիբիլը, ու հանկարծ զգում եմ տուրուդմփոցա, հանում եմ, ու լսում, թե երեք կին, ոնց են միասին իրար հետ գոռում.
- Դե անջատեք էլի,
- Չէ կամացացրեք.
- Հենց էլ թող լռիվ անջատի, իյա՜ էս ինչա՞....
ու էս էդտեղ նենց թեթևանում եմ, հանգստանում, որ վեջապես ազգս չլռեց, ես դե չէի կարող, իմ բնավորթւոյան մեջ էդ տիպի ուժ չկա, բայց...
իջնելիս ուզում էի էդ հարյուր դրամն էլ շպրտեյի վարորդի դեմքին...
ամոթթ, հազար ամոթ....մեր հայերի մեջ երևի երգիչ չկար, ինքը լսեր թեկուզ նույն տիպի մուղամ, կամ էլ ջանդամ թե չկա, թոող գոնե թուրքի մուղամը չմիացներ.,..,զզվում եմ...
ամաչում եմ իրա փոխարեն...առավոտ շուտ արթնացրեց բոլոր քնածներին իր արարքով...
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Stranger_Friend (07.03.2013), Մինա (08.03.2013)
Կամու ծաղիկ, կամու էլ՝ մոկիկ ու պանիր
Chuk (08.03.2013), Mephistopheles (08.03.2013), murmushka (08.03.2013), StrangeLittleGirl (08.03.2013), ԱնԱիդա (08.03.2013), Մարկիզ (08.03.2013), Մինա (08.03.2013)
սիրելի ակումբցի մարտի 8-ի ներկայացուցիչներլինել սպասված, սիրված, բլյա բլյա բլյա,,,
ամենակարևորը մեզ բնորոշ համբերատարությունը չկորցնեք
Քանի դեռ իմաստունները փնտրում են ճշմարտությունը, հիմարներն այն արդեն գտել են
Բերնար Վերբեր «Թանատոնավտերը»հա էլի
The cake is a lie.
Arpine (08.03.2013), Meme (08.03.2013), Stranger_Friend (08.03.2013)
Ի՜նչ լաաավ ա, որ Ակումբի «նկարը» փոխել եեեք, մենակ թե սա էլ մի տարի չմնա, սրանից էլ հոգնենք
Նորից գարնանային գժությունս սկսվեց. ձնծաղիկ եմ ուզում...
Meme (08.03.2013), Smokie (09.03.2013), StrangeLittleGirl (09.03.2013), Այբ (08.03.2013), Մինա (08.03.2013)
Ինչու է գարունը ազդում իմ վրա էսքան շաա՜տ...
հետաքրքիր զգացումա էլի մեջս....
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
........ ինչ վատ բան ա արխային լինելը
Մի տարի եկավ մարտի 8-ը, թաքուն բացիկ պատրաստեցինք, մի օր առաջ սարից քաղած, դարակում պահած, կիսաթառամած ձնծաղիկները դրեցինք բացիկի մեջ ու տվեցինք մամային: Դե, որ հետը էլ ուրիշ նվեր չկար, որոշեցինք, որ էտ օրը մամային ոչ մի բան պիտի չթողենք անի:Առավոտ շուտ վեր կացանք, թեյ դրեցինք, սեղանի վրա դատարկեցինք սառնարանի եղած-չեղածը` անգամ դեռ փակ խավիարը (էն ժամանակ խավիարը մեր ամենահարգի ուտելու բաներից էր): Հետո սեղանը հավաքեցինք, ամանները ես լվացի, հետո հարևաններն եկան սրճելու, հետո հիշում եմ, որ մաման նստած ձեռը վերցրեց սրճաղացը, որ սուրճ աղա, նենց խեղճ եղբորս ոտքը կոխեցի, որ ձենից վեր թռան (էտ պահը բաց էր թողել)
Էտ օրը մինչև մամայի քնելը մենք տենց "պոստին" կանգնած մնացինք:
Ու հաջորդ օրը, որ արթնացանք,էն ինչ հաճույքով վազեցինք մամայի դրած թեյը խմելու` խավիարով:
Էսօրն իմ համար մենակ մամաների տոնն ա:
Տեսնես իմ երեխաները սենց ինձ կշնորհավորեն
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Alphaone (09.03.2013), CactuSoul (09.03.2013), John (09.03.2013), Katka (09.03.2013), keyboard (09.03.2013), Moonwalker (09.03.2013), Sambitbaba (11.03.2013), Smokie (09.03.2013), Srtik (10.03.2013), StrangeLittleGirl (09.03.2013), Valentina (09.03.2013), Ամպ (09.03.2013), ԱնԱիդա (09.03.2013), Անվերնագիր (09.03.2013), Արէա (09.03.2013), Գալաթեա (09.03.2013), Մարկիզ (09.03.2013), Մինա (09.03.2013), Նաիրուհի (09.03.2013), Ներսես_AM (09.03.2013), Ուլուանա (09.03.2013), Ռուֆուս (09.03.2013)
Օպտիկական լինզա դնելը բավականին անհարմար ու հոգնացնող բան ա:
Բայց նույնիսկ այն ունի իր լավ կողմերը:
Սոխ կտրտելուց աչքերը չեն մրմռում:
Ամեն ինչի մեջ, փնտրելու դեպքում, կարելի ա լավը գտնել:
Alphaone (09.03.2013), CactuSoul (09.03.2013), Chuk (09.03.2013), Claudia Mori (09.03.2013), einnA (10.03.2013), ivy (09.03.2013), keyboard (09.03.2013), Mephistopheles (09.03.2013), Moonwalker (09.03.2013), Sambitbaba (11.03.2013), Smokie (09.03.2013), Srtik (10.03.2013), StrangeLittleGirl (09.03.2013), Valentina (09.03.2013), Այբ (09.03.2013), Մինա (09.03.2013), Նաիրուհի (09.03.2013), Ուլուանա (09.03.2013)
Այս պահին թեմայում են 5 հոգի. (0 անդամ և 5 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ