Անկապ օրագիր

[Նաիրուհի]

Երեկ ես ու Կարնո Սոսեն բախտ ունեցանք մոտ մեկ ժամ զրուցելու Արսինե Խանջյանի հետ։ Դրանից հետո մի քանի ժամ երկուսիս բերաններն էլ չէին փակվում. երջանիկ ապորշի ժպիտով քայլում էինք
Հրաշք մարդ է Արսինեն, պարզ, անմիջական, խելացի, սրտացավ։ Ինչպես բոլոր սփյուռքահայերը, չմոռացավ «տիկին նախարարուհիին», ով նրան ևս հասցրել է սարսափելի հիասթափեցնել։
Ատոմ Էգոյանը հայախոս չէ, բայց հաստատ ամբողջ նախարարությունից շատ բան է արել հայության համար։ Ու նախարարուհին և նրա ինչ-որ օգնական Արսինեի դեմքին ասում են. «Ամոթ ամուսնուդ, որ հայերեն չի խոսում»։
Հակոբյանն ուզում է Սփյուռքում գործող դպրոցները զարգացնել այն դեպքում, երբ Եղեռնից հետո մարդկանց, այդ թվում և Արսինեի նախնիների համար օրվա հացի չափ կարևոր էր ինքնությունը պահպանելը, ու դեռ կարգին ոտքի չկանգնած՝ դպրոցներ բացեցին ամենուր։ Մինչդեռ էսօր միլիոնից ավելի հայեր ունենք Ռուսաստանում, բայց չունենք գոնե մեկ ամենօրյա հայկական դպրոց։
Ինչո՞վ է զբաղված էդ գրողի տարած նախարարությունը. Սփյուռքը վերջնականապես Հայաստանից կտրելո՞վ։

Տարվա մեջ մի քանի տասնյակ երիտասարդի «Արի տուն» ասելու համար նախարարություն չեն պահում։

[Նուշություն]

Խմբագրության հեռախոսը զանգում ա, վերցնում եմ.
-Ալո, բարև Ձեզ:
-Բարև Ձեզ:
-Աղջի՛կ ջան, ոնց որ ձենդ էդքան էլ ծանոթ չի...էս բնակարա՞ն ա:
-Բնակարան չի,-պատասխանում եմ:
-Հաաա՜.... իսկ կարողա՞ մարզպետարան ա:
-Չէ:
-Յաաա՜...կարողա ջրմուղ եմ զանգել:
-Ո,չ տիկի՛ն (սկզբունքորեն չեմ ասում՝ ուրա զանգել, հլը տեսնեմ՝ ինչ ա ուզում ):
-Այ քեզ հանելու՜կ....լավ, չլինի համատիրությու՞ն ա:
-Տիկի՞ն, կարողա "Поле чудес" ենք խաղում...կասե՞ք՝ ուր էիք ուզում զանգում, ում էիք ուզում:
-Աղջի՛կ ջան, վրես չգոռաս (բայց չէի գոռում էլի )...ոչ համատիրություն եք, ոչ բնակարան, ոչ մարզպետարան...մի հատ էլ դու՞ ես վրես մունաթ գալիս,- գոռգռաց տիկինն ու չրխկոցով վերջ տվեց մեր խորը բովանդակությամբ զրույցին:

[Arpine]

Լրիվ ասում են կատարյալ ոչինչ չկա, ոչ ոք կատարյալ չէ, իսկ կարո՞ղ է ինչ-որ մեկն ասել կատարելության չափանիշները(ոչ սուբյեկտիվ)... հենց սրա համար էլ չկա...

[melancholia]

Ոնց եմ հոգնել....Իսկ թե ինչից?
Համբերում եմ, դեռ համբերում, բայց ամեն նոր բացվող օրվա հետ զգում եմ նյարդերս ինչպես են տեղի տալիս: չգիտեմ ինչ անվանեմ , ինչի պակաս, բայց մի բան հաստատ այն չէ: Նվնան չեմ, ուղղակի մեկ եմկ ուզում եմ գոռալ.դե բավական է....ու նետել ձեռքիս եղածը իչքան ուժ ունեմ, ոնց կփշրեի օրինակ հենց այս բաժակը, ինչ հաճույքով:

[Գեա]

Չեմ դիմանում , մի բան պետք է գրեմ, չնայած երևի այս գրառումից հետո ընկերներս բառապաշարիս պատճառով ինձնից հիասթափվեն...կանխավ կներեք ժողովուրդ ջան,որ չասեմ, կպայթեմ, կընկնեք մեղքի տակ...)))
Հա...ի՞նչ էի ասում, էսօր աքլորակռիվ եմ տեսել, դե էն երկու անգրագետ , անգույն անտեսք, աննպատակ ջահելների`ֆարմանյան-կարապետյան բանավեճի մասին եմ խոսում: Մտածեցի նայեմ, կարող է սխալը ես եմ , կողմնորոշվեմ ու մի լույս էլ իմ հուսահատ գլխին իջնի: Նայեցի ու առաջին ռեակցիան, որ մոտս եղավ լրիվ փողոցային բառապաշարից էր. "Վախ հորս արև էս ով են..." ֆորմատի մեջ: Այ այսպես է լինում, դաստիարակում-դաստիարակում են, ու մեկ էլ սրանց նմաններին լսելով ու նայելով մարդու մեջ ինչքան վատ ու թաքնված բաներ կան արթնանում են: Տղա լինեի ֆոլկլորս զոռ կտայի մի այլ կարգի... Մարդու խնդալ ա գալիս, էս երկրում տիրող իրավիճակի վրա, լաց լինելու արցունք էլ չմնաց: Տո այ անգրագետ, անդաստիարակ, չկայացած քոսոտիկներ, էդ դուք հա՞ պետք է իմ թաաղամասի ապագայի մասին հոգաք, դուք ձեր պահվածքը կողքից նայեցի՞ք,արա՛, ո՞վ եք դուք ... Տո ձեր էլ, ձեր էս կողմ ուղարկողների էլ... մեկը չգիտեմ ի՛նչ եղանակով ու քանակով ձեռ գցած տներ ունի, մյուսն էլ իրենց գեղից երեկ վեր ա կացել եկել ու որոշել ա , որ քաղաքի մի հսկա թաղամասի պրոբլեմ պետք ա լուծի, տո դու ո՞վ ես, որ իմ թաղամասի պրոբլեմը լուծես: Պրոբլեմ լուծող ես շառդ հավաքի, գնա՛ գեղիդ պրոբլեմները լուծի...թե չէ գրիչ ու օրացույց բաժանելով ու սուտի դիսկերում քո երազած տղու դերը խաղալով հո չի ...թու~ էլ գրելս էլ չի գալիս, գոմաղբը բռնել բռնաբարում ա քաղաքը թաղամաս առ թաղամաս...երկիրը` մարզ առ մարզ, ու այսպես մի աբողջ երեսուն հազար քառակուսի կիլոմետր:
Որոշել էի ընտրությունների չգնալ, էսօր էնպես եմ կատաղել, որ հաստատ որոշել եմ`գնալու եմ ու բլանկի վրա սաղիդ ճակատին մի հատ մեծ "դեմ եմ "թքելու...
ՀԳ Ինչքան Բելի տղա կա, եկել լցվել ա գլխներիս:Ցավալին, չէ ավելի ճիշտ ողբալին էն ա, որ ամեն մեկը հայելու նման իր կուսակցության այլանդակ դեմքը ցույց տվեց, էն չգիտեմ որ գեղից փախած ու հպարտորեն իններորդ մասիվի շենքում ապրելու պահը բարձրաձայնող քամելիոնը լրիվ դեմագոգ ՀՀԿ ական էր, նման իրենց կարգախոսին` "հավատա , որ փոխենք"(յախկեմ , ձեր սուտի կարգախոսին), մյուսն էլ ոնց հասկացա ՀՀՇական ա, կամ դրանց ձվադրած սերնդից ա , ու հիմա ուզում ա անցյալի քաղցր երազները հետ բերի, (էն որ սաղ երկիրը սոված ու մթից քոռացած ման էր գալիս, բայց իրենք զկրտալու աստիճան զխտվում էին, լույսի ավելցուկն էլ հողանցում էին, որ ավել լույսից աչքերը չցավան) ու լրիվ նման էր իր կուսակցության կարգախոսին , ո՞նց էր....տիպո վերջ տանք հանցավոր ռեժիմի՞ն(բա քո "ռեժիմը" վերջին անգամ, երբ ա՞ բաղնիք գնացել, ախր վրաներիցդ կեղտի հոտ ա գալիս, կողքներովդ անցնել չի լինում.. էս խեղճուկրակ ժողովուրդը որիդ հետ նույն մարշուտկեն նստի կեղտահոտից ուշաթափվելու ա ), դե գնա ԼՏՊ իցդ սկսի, որ ինչքան գոմաղբահոտ կարիերիս գեղցի կար բերեց լցրեց երկիր հերիք չէր , ու դեռ աճեցրեց ու աճեցրեց, մինչև մի օր էդ մոլախոտը իրեն էլ մեր հետ խեղդեց... ուֆ մեղա մեղա, էս բառերը իմ բերանից են դուրս գալի՞ս ...

[Նարե91]

Երբ արտաքին տեսքդ քեզ ամենաքիչն է հետաքրքրում,
Երբ հայելու մեջ նայելը համարվում է իսկական ճոխություն,
Երբ հաց ուտելու ժամերը քեզ համար հանգստանալու ամենահարմար ժամանակն է,
Երբ մտերիմներիդ հետ մի կարգին շփվելը երազանքի նման մի բան է դառնում ու
Երբ զգում ես, որ բավականին մեծ քնակությամբ քաշ ես կորցրել, նշանակում է՝ սթափվել է պետք, պետական քննություններն են մոտենում 20օրից էլ քիչ ժամանակ է մնացել

[Katka]

Հետաքրքիր է հայկական մենեջմենթում դեռևս մենակ վախի գործոնն է գերակշռում: Մեծ մասամբ աշխատակիցները պետք է վախենան, որ իրենց գործը լավ անեն:Վախենում են, նշանակում է հարգում են:
Իրավունքներն էլ ներկայացնելուց կարելի է մոռանալ կարևոր կետերը(ճկուն մենեջեր):

[Աբելյան]

Ամեն անգամ ազատ արձակման գալուց տաքսու մեջ թվում ա, որ վերջի շաբաթների կատարվածը ընդամենը երազ էր: Ամիսները իրար հետևից մաշվում են: Աստված տա, մոտակա 20 ամիսներն էլ մաշվեն երազ դառնան:

[Դեկադա]

Գիտեք ինչի չի էս երկիրը երկրի նման, որովհետև վերջին հաշվով բոլորը թքած ունեն բոլորի վրա: Երեք օրա գյուղ են գնդակոծում իսկ բերետիկավորները աղջկեքի վրա են « կրիքերը բավարարում»: Բա դե տենց լավ տղեք եք գնացեք թուրքին քաշքշեք: Հենա մարդիկ իրենց տների առաջ բարիկադներ են սարքել, որ պաշտպանվեն, բա գնացեք, գնացեք էտ երեխեքին տեր կանգնեք: Բա ձեր հաստ վզերը ում համար են:Գիտեք ինչի չի էս երկիրը ապրելու տեղ, որովհետև էսօր ինձ հանդիպած ստահակի նման, ով ասում ա « վայ աման ինչ լավ ա իմ երեխեն Ղարաբաղ չի ծառայում» էլի կգտնվեն: Դե բա ձեր երեխեքի արյունը կապույտ ա: Էգոիստ շուն: Աղքատը ք... ա ընկել որ փող չունի որ տա իրա երեխուն «լավ տեղ քցի» ու միակ հույսն ու ապավենը մնում ա աստվածը: Ասա այ անասուն դու ղուրբան էղի էտ սահմանը պահող երեխուն որ իրա կյանքի հաշվին դու ստե ապրում ես, որ ամեն քուչի տակ վեր թափած սրա նրա «բարեգործություն» արած խորովածն ես լափում ու սպասում թե էլ ով ա մի թուլափայ շպրտելու: Բա տենց դուխի տեր եք գնացեք էլի, ուղարկեք ձեր երեխեքին թող գնան մի ամիս « պոստ պահեն» ու նոր գան փափախները ծուլ անելով մեծ մեծ փրթեն թե հայրենասեր են: Ամենքը մի միկրաֆոն առած էս պատի տակ էն պատի տակ խոստում ա տալիս: Ոնց որ սելը գնա ու ք..ը կեսիցը հավասար կե ս անի: Լրիվ նույն զոմբիացված խոսքերը: Ասա այ հոգնածներ դուք ձեր ասածներին գոնե հավատում եք,շուտ շուտ ասեք չմոռանաք… Թաղեթաղ ընկած հայտարարում են, որ եկեք նախընտրական քարոզ լսելու: Բա ձեզանից մեկը գոնե մտածեց իրա համար փիառ անի, կամերաներն առած մի քանի լրագրող էլ հետը տաներ էտ պահը ֆիքսելու համար մի հատիկ մոմ վառեիք էտ երեխեքի համար… սև փիառ անեիք կարողա տեց քվե հավաքվեր: Ու էսքանից հետո դեռ ինձ էլ ասում եք թե գնա քվեարկիր, թող ձայնդ ուրիշին չտան: Ես ավելի պարկեշտ եմ գտնվելու ու ոչ մի ընտրության էլ չեմ գնալու…որովհետև ես էլ չարացել եմ ու երևի թե ես էլ արդեն թքած ունեմ...

[Smokie]

Երկուշաբթի օրն ինձ համար միշտ եղել է ոգևորության, օր, այդ օրը միշտ տրամադրված եմ եղել որևէ օգտակար գործ անելու : Ճիշտ է այդ զգացողությունը ամեն օր է պետք ունենալ, բայց երկուշաբթին ինձ համար ավելի կարևոր է՝ նոր շաբաթ, նոր էջ, ամեն ինչ նոր է սկսվում:
Երեկ գիշերը տրամադրությունս բավականին բարձր էր, հաստատապես որոշել էի, որ անիմաստ չի անցնի այս օրս: Առավոտյան արթնացա ու... խանգարող հանգամանք: Կհաղթահարեմ Որքա՜ն բան ունեմ անելու, տրամադրությունս բարձր է, ես վստահ եմ ուժերիս վրա: Հիմա նույնիսկ մտածում եմ, որ այդ խանգարող հանգամանքն ավելի շատ օգնում է

[Մինա]

Լավ չեմ,էսքան վատ չեմ հիշում մեկ էլ երբ եմ եղել:Մենակության ստվերը դանդաղ դռան տակից սողոսկելով ,պատերիս խոնավության պատմությունն է ստեղծագործում:Դուռը բացելուց հետո էլ ավելի դժվար էր ներս մտնելը:Ներսից մենակության քմծիծաղն եմ նշմարում ու չեմ ուզում հավատալ,չէ չեմ կարողանում պատկերացնել ,ուղեղումս չի տեղավորվում ,որ այդ սառը քմծիծաղող լպիրշը մշտական հյուրս է լինելու:Ինչ եմ ասում?,հյուրս...Տանտերս է լինելու:Խուճապահար եմ լինում ոնց որ:
Հեչ լավ չեմ...

[armen9494]

Ինչի՞ ա թաղման ժամանակ դուդուկ հնչում
Հասկացանք՝ սուգ ա, տխրություն ա, բայց ախր այ ձեր ցավը տանեմ, էդ դուդուկի ձենը ինֆակտի բուն ա, մարդու հոգեվիճակը գոնե թեթևացնի, ընդհակառակը՝ ավելի ա վատացնում:
Չգիտեմ, իմ կարծիքով ավելի լավ ա չլինի, քան թե ըտենց լինի:

Մի անգամ հորս ընկերը ասեց, չեմ հիշում որ երկրում էր, որ թաղման ժամանակ սաքսաֆոն են նվագում: Ու մտածում եմ, որ իրոք կհանգստացնի, էդ պահին միակ բանը որ մարդուն պետքա՝ գոնե ինչ-որ չափով նյարդերը հանգստացնելն ա: Բայց դե հլը պատկերացրեք, մեր թաղումներից մեկի ժամանակ սաքսաֆոն... սաղ կսկեսն՝ "էս ի՞նչ խայտառակություն ա, հոր հարսանի՞քն ա...": Հավաքվածների մաքսիմում 3%-ը հասկանա, թե ինչի ա էդպես:

[unknown]

Ուզում եմ բղավել անարդարա էս կյանքը որոշ մարդկանց հանդեպ,տեսնես ի՞նչի...երբ կստանանք էս հարցերի պատասխանը,կամել կստանանք արդյոք...ուֆֆֆֆֆֆֆֆ ենպես ես անում կյանք որ մարդ հոգնումա քեզնից...

[Հարդ]

smoke-cigarette.jpg

Աշխարհում էնքան աբսուրդ կա, որ մեկ մեկ ուզում եմ լուցկին վառեմ, հողագունդը գմփցնեմ: Հետաքրքիր ա, էդ դեպքում ի՞նչ ձեն կգա, գը՞մփ, թե դըդը՛մփ:

[melancholia]

Որ ասեմ չգիտեմ ճիշտը որն ա , սուտ կլինի, լավ էլ գիտեմ: Որ ասեմ հաճելի է , մի բան ավելացնում է , օրը փոխում է...չէ, էլի սուտ կլինի: Մտածում եմ, բա լավ, ինչի եմ մինչև հիմա պղտորում ամենը? Հնուն ինչի? Հորինած երազի? Տո չէ հա, երազն էլ չկա: Գլուխս վառվում է էս հիմար մտքերից: Չէ, անխելք չեմ, ուղղակի....Ուֆֆֆֆֆ, չգիտեմ, երևի կամքի ուժն է պակասում, հը?: Բայց մի թե կամքի ուժով չի, որ մինչև հիմա կարողանում եմ ստիպել, որ շարունակվի էս անիմաստությունը: Չէ, հասկացա, ուղղակի երբեմն իմ նման մելանխոլիկ մարդիկ չեն կարողանում ապրել առանց ԴԱՐԴԻ: Ոնց կլինի, բա մի բան չլինի տխրեցնող?