Անկապ օրագիր

[E-la Via]

Այսօր մայրս ինձ ու քրոջս ցույց տվեց տարրական դասարաններում մարտի ութի կապակցությամբ նրան նիվրած մեր բացիկները:
Աստված իմ, որքա՜ն հիշողություններ արթնացան:

Ահա առաջին դասարանում այբուբենը նոր սերտածի կողմից ուսուցչուհու օգնությամբ հազիվ երեք նախադասությունից կազմած շնորհավորանք բացիկը:
Ահա և երկրորդում ռուսերենով գրած մաղթանքը:
Իսկ երրորդում, արդեն անգլերենով գրվածը:
Ինքս էի որոշել, որ պետք է ամեն տարի նոր սովորած լեզվով գրեմ բարեմաղթանքները: /Թիթիզություն /

Բայց բացիկներին նայելիս, ամենից առաջ հիշեցի նկարչության ուսուցչուհուս փոքր բիզնեսը, որը ծավալում էր կանանց միամսյակի ընթացքում: Ինքն էր այդ 250-500 դրամ արժողությամբ բացիկները պատրաստում, նկարազարդում ու պարտադիր բացիկների մեջտեղում օվալի մեջ իրեն անմահացնում: Քիչ ավելի ուշ նա ասաց, որ այդ բացիկներում պատկերաված կանայք հենց ինքն է, իսկ ինձ էլ, մնացած բոլորին էլ, թվում էր ուղղակի գեղեցիկ կանայք են: Իսկ երբ իմացա, որ իրեն է պատկերում, միամիտ-միամիտ ասացի.
-Ընկեր Մ-յան, մայրիկիս կխնդրեմ, որ այս տոնի կապակցությամբ ձեզ անպայման հայելի նվիրի:

Վրեդնիություն չէի անում, այդ տարիքում իրոք կարծում էի, որ հայելի չունենալու պատճառով մոռացել է , թե իրականում ինչպիսին է:

Իսկ ասածս մարսեցի միայն պապիկիս շնորհիվ, որին սիրահարվել էր երեք ամուսին կորցրած ընկեր Մ-յան: Դե հա, սիմպատիչնի, քիչ մը բաբնիկ պապիկ ունեմ: Իսկ այն ժամանակ պատահում էր, որ ինքն էր գալիս մեզ դպրոցից վերցնելու, իսկ մարտի ութին պարտադիր էր գալիս: Մենք թոռնիկներով պապիկի հետ այդ օրը հույժ գաղտնի գործ ունեինք. պետք է տատիկին ու մայրիկին գեղեցիկ ծաղկեփնջեր գնեինք ու մեր բացիկները դրանց վրա փակցնեինք: Բայց դե պապիկս բացի դրանից այլ գործ էլ ուներ. պետք է հաճոյախոսեր մեր ուսուցչուհիներին, նրանց շնորհավորեր, ու մի քիչ ընկեր Մ-յանի հետ զրից անելով, պապիկիս բառերով ասած, նրան երջանկացներ:

Բայց դե դա հեչ չէր ազդում այդ բացիկների գնի վրա :

Երբ տատիկս մի օր իմացավ այս անմեղ սիրախաղի մասին, մտահոգ դեմքով պապուս ասաց.
-Ա'յ մարդ, հեչ որ չէ երեխեքիս հերն ես, ու ես քո համար լուրջ անհանգստանում եմ:
-Ինչի՞ կնիկ ջան:
-Դե մտածում եմ հանկարծ Մ-յանի չորրորդ "խերված" մարդը դու չլինես: Դեռ ջահել ես, եռանդուն, երկար տարիների կյանք ունես դեմդ, մեղք ես, այ մարդ:

Մի րոպե տվող լռությունից հետո լսվեց քսան հոգուց ոչ պակաս մարդու բարձր ծիծաղ: Դրանից հետո պապիկս սկսեցի քիչ գալ դպրոց: Տատ եմ ասել, է՜ :

Հաճելի հիշողություններ են :

Դե քանի որ այսքանը գրեցի, նաև շնորհավորեմ ակումբի կանանց, աղջիկներին այս տոնի կապակցությամբ ու ինչպես ներքևում հնչող այս երգում է ասում՝ հիշեք, որ ձեր ուժը ձեր աչքերում արտացոլվող քնքշանքի մեջ է:

[einnA]

93-94 թվականներից մեկի մարտի ութն էր: Մենք գումար չունեինք, պապան էլ, թարսի պես, գործուղման մեջ էր: Մնում էր մեր հավաքած-պահած գումարներն իրար վրա դնեինք, որ մի բան առնեինք մամային: Հանեցինք ամեն մեկս մի անկյունից, տենց դրեցինք իրար վրա ու գնացինք:Գումարը հերիքեց մենակ նույն նվերից երկու տեսակի համար` մեկը սիրուն ծաղիկների փնջով, մյուսն էլ սիրուն աղջկա դեմքով: Էտպես ամեն մեկս մեր նվերը ձեռքներիս գալիս ենք տուն: Ճանապարհին մեզ հանդիպում է պապայի ընկերը, հարցուփորձ է անում, թե ում համար ենք առել, մեզ գովում ու տուն է բերում:

Հիշում եմ, որ մտանք տուն, մամային հերթով համբուրեցինք ու մեր նվերները տվեցինք, մաման էնքան զարմացած ու ուրախ դեմքով ասաց.

- Վայ, էս ինչ լավ նվեր եք առել, ես էլ տոպռակ չունեի, որ գործի գնալուց տանեի: Ապրեք դուք:

Էն ժամանակ անգամ էտ "տոպռակները" սիրուն պատկերներով շատ մեծ նվեր էր: Ու ոնց հիշում եմ էտ միակ դեպքն էր, որ մաման տենց իսկականից ուրախացավ մեր նվերի համար: Լավ էր:

[Էլիզե]

Սուսանիկը ընկերուհուն "ջիջիլ" ա գցում.

-Համ էլ նայիիիիիի, իմ հորքուրի մազերը ինչքան երկար են... դե ջիջիիիիիիիիիիիիիիիիիլ....

[Արևհատիկ]

Մի քանի օր առաջ գործից հետո, առաջին անգամ, գնացի պարապմունքի: Ուրեմն հոգնած վիճակով մտա սենյակ, կիսաքնած նստած էի, մեկ էլ գլուխս բարձրացնեմ ու ի՞նչ տեսնեմ ուղիղ դիմացս էս նկարի իսկական տարբերակն էր: Դե դուք պատկերացրեք վիճակս, արդեն վախենալով էի գլուխս բարձրացնում, քիչ էր մնում խայտառակ լինեի Դե հիմա արի գործից անտեղյակ մարդկանց բացատրի, թե խի ա էդ նկարը ինձ տենց զվարճացնում

ՀԳ. Արդեն հարմարվել եմ ու զգուշությամբ եմ գլուխս բարձրացնում

[Ժունդիայի]

Ինքը փնթփնթան ա, բայց դե իրան շատ եմ սիրում: Հազվագյուտ մարդկանցից ա, ում ամեն անգամ ավելի եմ հարգում: Ախր շատ լավն ա է՜ տնաշենը:

[Դեկադա]

Գաղտնիք չի, որ մեծանալուն զուգընթաց մեզ մոտ փոփոխություններ են լինում: Տեսողությունն է « փչանում», լսողությունն է վատանում: Կամաց-կամաց «շարքից» դուրս ենք գալիս: Ես տեղը տեղին կարճատեսություն ունեմ: Ու չնայած ակնոցներ եմ կրում, միշտ մտահոգվում եմ, եթե տարիների հետ խնդիրն բարդանա ինձ հաստատ «օգնություն» պետք կլինի: Բայց դե աստված որ մի դուռը փակում ա մեկն էլ բացում ա: Էսօր ամուսինս ասում ա.
- Գիտես ես ոնց որ թե լավ չեմ տեսնում: Հեռուն տեսնում եմ, բայց փոխարենը մոտիկը չեմ տեսնում:
Չեք պատկերացնի ոնց ուրախացա:
- Չմտածես, ջանա, շատ լավ ա: Ես մոտիկն եմ տեսնում, դու էլ հեռուն: Իրար ձեռք կբռնենք ու հայդա ճամփորդության:

...մենակ վախենամ էտ ժամանակ լսողություններս էլ փչանա / որպես կանոն երկուսս էլ լավ չլսենք/ ու գոռգռալով իրար քաշենք ...ամենքս մի կողմ... ես մոտ, ինքը հեռու...

[unknown]

Նվիրում եմ բոլոր մամաներին ու այն կանանց ովքեր պատրաստվում են մամա դառնան

[Chuk]

Քիչ մը... իսկ գուցե ոչ թե քիչ մը, այլ բավական շատ մը նեղվում եմ, երբ ճակատիս ինչ-որ բան են շպացնում: Ու երևի նեղվում եմ էն ժամանակ, երբ զգում եմ, որ էդ շպացրածը եթե թեկուզ ոչ ամբողջովին, ապա գոնե մասամբ ճշմարտության հատիկ ա պարունակում: Բայց երևի ամենաճիշտը ոչ թե դրանից հետո դեպրեսվելն ու ինքդ քեզ կորցնելն ա, այլ վերլուծել ու պատճառները հասկանալը: Ու փորձել չկրկնել: Ահավոր չեմ սիրում սենց գրառումներ, բայց կիսվել էլ ա երբեմն պետք... կարիքը զգում եմ:

Սա մի կողմ:
Ակումբի 6-ամյակին էն, ինչ ուզում էի անել, աչքիս չեմ հասցնում: Բայց գոնե որոշ բաներ արժի անել: Բայց աչքիս նորից չեմ հասցնելու ու նորից սուտասանի՝ խոստացող ու չանողի համբավ ձեռք բերեմ: Չէ: Էսօր միանշանակ տրամս էն չի: Ավելի լավ ա գարեջուրս խմեմ պրծնեմ ու հայդա քնելու... առավոտը նորից գործի եմ՝ կուտակված գործերով...

[Դեկադա]

Ամերիկացիք այնքան շատ են սիրում իրենց երկիրը, որ տների պատշգամբներում անգամ պետական դրոշն են տեղադրում: Հավատում են, հարգում են երկիրը:

...մենք մեր հավատն ենք կորցրե՞լ, թե՞ մարդավարի հարգելն անգամ մոռացել ենք...չգիտեմ, բայց մի պահ նախանձեցի նրանց:

[Arpine]

էսօր, խորսուզված գործ եմ անում, մեկ էլ եղբայրս (13 տարեկան է) թե Արփինե ուշացա՛ր: Ես միանգամից գլուխս բարձրացրի, ասում եմ ինչի՞ց: Ծիծաղումա ու ասում. Ի՞նչ անցավ առաջինը մտքովդ հենց ասի ուշացար: Խեղճ երեխեն արդեն սովորելա, ինչ նոր բան իմանում եմ առաջինը իր վրա եմ «փորձում» : Էդ պահին ոնց որ ասեր «լավ չի չէ»:

[laro]

www.youtube.com/watch?v=287i6iOYtlw
Հիշու՞մ եք Ո՜նց եմ կարոտել էս օրերը.... Ամեն օր նայում էի, մինչև չնայեի, քնել չկա՜ր.....
Ի՜նչ լավ ա, որ տրամադրությունս լավ ա, հոգնածությունս հեչ չի երևում Բարի գիշեր բոլորին, ամենամանկական ու հեքիաթային երազները ձեզ
Ժպիտնե՜ր.....

[Նաիրուհի]

Սենց կապավոր, ամբողջ գիշեր Մաշտոցի այգում անցկացրած, մինչև լույս աչք չփակած գրառում։
Գնամ քնեմ, որ էս գիշեր էլ դիմանամ։ Բայց ինչ հավես զգացողություն էր, հաճելին՝ օգտակարի հետ... Ու նոր մարդիկ էս մի ամսում, նոր ընկերներ, նոր դեմքեր, ապրելու, պայքարելու նոր խթան, մի խոսքով՝ լրիվ նոր կյանք

[StrangeLittleGirl]

Դասախոսը հանդիսավոր կերպով նստեց սեղանին, իր հարցախույզ հայացքն ուղղեց դեպի խմբի միակ ասիացին ու հարցրեց.
- What is Chinese?

[Quyr Qery]

Չէ է, ես էդպես էլ չեմ փոխվի, էս իմ տեղը չի, էս շփոթմունք է եղել, ինձ նմանի համար ապրելը զուտ պատահականություն է, 20 տարի դիմացել եմ, մի կերպ քարշ եմ տվել, բայց էլ չեմ կարող: Ամաչելու եմ, բա ոնց, իսկական պատիժ եմ, գլուխ են կախում իմ պատճառով, տո ճիշտ էլ անում են: Ինքս եմ մեղավոր, ինքս ինձ չեմ հասկանում, սխալներն էլ են իմը, կյանքն էլ, մտքերս էլ, հոգեվիճակս էլ: Ինչ անեմ, հենց մի քիչ հանգստանում եմ, սկսում եմ առաջ գնալ, որոշում եմ ուղղվել, դառնալ կարծրատիպերի գերի, դերասան, անուղեղ, որ գոնե մի քիչ դիմանամ, համակերպվեմ, կարողանամ էս դժոխքում յոլա գնալ,չի ստացվում: Չէ էլի, մեկ է էլի հայտնվում են հնից ինչ-որ անորոշ ու մռյալ հատվածներ գծագրված բ.տ.-ների կողմից ու ամեն ինչ ավերվում է: Էս ոնց եմ հոգնել, էս աշխարհը չափազանց կեղտոտ է, գուցե և ես եմ կեղտոտ էս աշխարհի համար, համենայնդեպս փաստը էն է, որ ես ու աշխարհը իրար համար չենք:

[Գեա]

Հայտարարություն

Ուզում եմ պատգամավոր դառնալ , շատ էլ թե ինձ երգելիս չեք տեսել: Տվյալներս`ունեմ երաժշտական կրթություն, դպրոցում ասում էին, որ ձայնս հազվադեպ հանդիպող ալտ է, մեղմ ասած` իմ ձայնից ունեցող էլ չկա ու այն կարող է դառնալ Ձերը:
Օժանդակ տվյալներ` դե կողքից բժշկականն էլ եմ ավարտել ու աշխատել իբրև բժիշկ, հա, բայց կարող եմ լրիվ լուրջ հաստատել, որ աշխատելիս միշտ քթիս տակ դնթալով երգել եմ, գիտեմ և անհրաժեշտության դեպքում ԱԺ-ում կերգեմ ցանկացած երգ: Կլինեմ առաջին, չէ ոնց հասկանում եմ երկրորդ հիպի պատգամավորը, որը ձեռքի հետ նաև բժիշկ է (հենց դրանում էլ կայանում է իմ ու առաջին հիպի պատգամավորի թեկնածուի արմատական տարբերությունը, չհաշված չափերը), չնայած հանուն արդարության պետք է փաստեմ, որ կենսագրականս փչացնող վերջին փաստը արդեն անցյալում է, որովհետև մի օր զզվեցի 40 հազարով աշխարհի դարդուցավը լացելուց, դիմում գրեցի ու բժշկությունը բարով խերով ուղարկեցի գրողի ծոցը:
Խոստանում եմ լինել արհեստավարժ պատգամավոր: Ուշադիր հետևելով ԱԺ աշխատանքին հասկացել եմ, որ պատգամավորի գործի մեջ ոչ մի դժվար բան չկա, այն իրոք իմ տեղն է, նկատել եմ, որ բազկաթոռները շատ հարմար են, հանգիստ և ապահով` մի քանի ժամ աչք կպցնելու համար..
Հույս ու հավատով սպասում եմ առաջարկների...
ՀԳ կոմունիստներին խնդրում եմ չանհանգստացնել...որովհետև 70 անց պապիկներից մի քիչ վախենում եմ, իսկ ինձ կյանքում էքշըն ու բուծիկներ են պետք, իսկ ԱԺ-ում հանգիստ ու ապահով քուն...
Զի՜լ եմ, չէ՞...