Երբ դպրոցականին ասում ես "պրիվետ", ու ինքը որպես պատասխան լրիվ լուրջ ասում ա. "բարև ձեզ", այ էտ ժամանակ զգում ես, որ էլ երեխա չես
Երբ դպրոցականին ասում ես "պրիվետ", ու ինքը որպես պատասխան լրիվ լուրջ ասում ա. "բարև ձեզ", այ էտ ժամանակ զգում ես, որ էլ երեխա չես
Alphaone (12.10.2013), Ariadna (13.12.2011), Arpine (12.12.2011), E-la Via (12.12.2011), erexa (12.12.2011), Freeman (13.12.2011), Inna (12.12.2011), Kita (19.12.2011), Lusinamara (12.12.2011), Mark Pauler (12.12.2011), Meme (12.12.2011), Moonwalker (12.12.2011), Nare-M (12.12.2011), Skeptic (13.12.2011), Smokie (12.12.2011), Tig (12.12.2011), unknown (12.12.2011), Հայուհի (12.12.2011), Մանուլ (13.12.2011), Մինա (17.12.2011), Նաիրուհի (12.12.2011), Ուլուանա (14.12.2011)
երբ սպանում են հույսը... մնում է հավատը
իսկ երբ սպանում են հավա՞տը...........................
Մի՛ փորձիր թաքցնել սխալդ, ընդունի՛ր այն, պատասխա՛ն տուր և շարժվի՛ր առաջ
-Ես քեզ ո~նց եմ խղճում, Նու'շ քուրիկ:
-Ինչի՞, Վա'վս:
-Դու ինձ խաբեցիր, ասեցիր` ավտո կառնես, չառար...հեսա լեզուդ կկտրվի, ոտքդ էլ կկարճանա...
Տվե'ք ինձ անհրաժեշտ միջոցներ, և ես հենց հիմա կուղևորվեմ Պոլինեզիա:
Alphaone (12.10.2013), Ariadna (13.12.2011), armen9494 (12.12.2011), Claudia Mori (12.12.2011), E-la Via (12.12.2011), erexa (12.12.2011), Inna (12.12.2011), laro (12.12.2011), Lusinamara (12.12.2011), Mark Pauler (12.12.2011), Meme (12.12.2011), Nare-M (12.12.2011), Skeptic (13.12.2011), Smokie (12.12.2011), Tig (12.12.2011), unknown (12.12.2011), Գեա (12.12.2011), Հայուհի (12.12.2011), Ձայնալար (12.12.2011), Մանուլ (13.12.2011), Մինա (18.12.2011), Նաիրուհի (12.12.2011), Ռուֆուս (12.12.2011)
Հարևանության շրջանակներում ոչ մի ավելորդ ասեկոսե չտարածելու համար, ամուսնությունը միակ միջոցն էր, որով մարդկությունը կարողացավ իր տեսակը բազմացնելու:
Ամուսնական ավանդույթները ժամանակի ընթացքում շատ են փոխվել ու դրանք տարբեր բնույթ են կրում տարբեր մշակույթներում:
Որոշ պրիմիտիվ հասարակություններում ամուսնական նախադրայլների վրա ծախսված ժամանակահատվածը, ինչպիսիք են սիրահարվելու պրոցեսը, ընկերություն անելը, նշանդրեքը և այլն, կարճ էր: Քարե դարում արուն ընտրում էր էգին, փայտե գուրզով խփում էր նրա գլխին ու, քարշ տալով, տանում էր սեփական քարանձավը:
Տարբեր ժամանցային վայրերի, ճոխ նվերների սրահների ճնշման պատճառով Ժամանակի ընթացքում սույն մեթոդն այլևս կիրառելի չդարձավ. կանայք այլևս չէին համաձայնվում այն մտքի հետ, որ նախաամուսնական ժամանակահտվածն այդքան կարճ պետք է լիներ: Տղամարդը պետք էր մոտենար նրան, հոտոտեր մազերի բույրը, կրքոտ գռմռար ականջին, կծեր ականջաբլթակն ու, երբ կինը շեղվեր, փայտե գուրզով խփեր նրա գլխին ու, քարշ տալով, տաներ սեփական քարանձավը:
Բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի մահ: Մոլորվի´ր:
Բրազիլի պատմությունը
Չուտես, չխմես, օր ու գիշեր իրան նայես:
Վայ, Շահն ա եկել, կարոտել էի
Ահհ, բայց ես ի՜նչ դժվարա խոսել նյարդային հղի կնոջ հետ, հատկապես եթե նա հղիության առաջին եռամսյակումա , հատկապես, երբ նա քո քուրնա ու սաղ մուննաթը վրադա թափում ու դու էլ հնազանդ պիտի ասես "հասկանում եմ"
Հ.Գ Մեռնեմ ջանիիի՜նսպասում եմ:
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
Վաղը բարդագույն/Ճ/ քննության եմ, իսկ ես տետրը ձեռքիս՝ նստած մտածում եմ, թե երբ մեքենա ունենամ ու աշխատեմ իմ ուզած տեղում, ո՛ր ճանապարհով տուն գամ, որ խցանումներ չլինեն:
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Այ էս ուրի՜շ... Չելսի-Մանչեստր Սիթի 2-1... Սթարիջ, ապրես, դու ցույց տվեցիր շեյխ Մանսուրին իր տեղը
Վերջին խմբագրող՝ John: 13.12.2011, 02:12:
Նաիրուհի (13.12.2011)
Ժամավաճառ անճար բանջար
vs.
Հանճար՝ թունդ մտքերի կաճառ
1257 : 0
Պետք ա մի ձև փոխել:
Ասք քույրիկիս ճուտոյի մասին
Ուրեմն մորաքրոջս աղջիկը մի ճուտո ունի, ով մեր ընտանիքի ամենաչարաճճի մարդն է...Որ փոքր էր, տատիիս ակնոցները տանում թաղում էր տատիիս ծաղկամանների մեջ, հեռախոսը պատուհանից դուրս էր շպրտում ու ինչ ունեինք չունեինք, դնում էինք բարձր տեղերում, որ ձեռքը չհասնի
Մեծացել է, մի քիչ խելոքացել է ու արդեն դպրոց է գնում Ռուսաստանում:
Քույրս պատմում է, որ երեկ կարմրել է ծնողական ժողովի ժամանակ: Դասատում պատմել է, որ մեկ շաբաթ հիվանդ է եղել եւ իրեն ուրիշ մարդ է փոխարինել: Հասել է Մարիշկային, դաս է հարցրել, Մարիշկաս պատասխանել է.
-Ես ամեն ինչ սովորել եմ, բայց չեմ պատասխանի, Դուք ո՞վ եք, ես Ձեզ չեմ ճանաչում
Հաջորդ օրը եւս ինը աշակերտ կրկնել են ապագա ընդդիմադիրուհու խոսքերը
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Ameli (13.12.2011), aragats (13.12.2011), Ariadna (13.12.2011), armen9494 (13.12.2011), Arpine (13.12.2011), E-la Via (13.12.2011), erexa (13.12.2011), Freeman (13.12.2011), John (13.12.2011), Lusinamara (13.12.2011), Mark Pauler (13.12.2011), Nare-M (13.12.2011), Ripsim (13.12.2011), Skeptic (13.12.2011), Smokie (13.12.2011), Tig (13.12.2011), unknown (13.12.2011), Գեա (13.12.2011), Էլիզե (13.12.2011), Ինչուիկ (13.12.2011), Ձայնալար (13.12.2011), Մանուլ (13.12.2011), Մինա (18.12.2011), Նաիրուհի (13.12.2011), Նարե91 (13.12.2011), Նուշություն (13.12.2011), Ուլուանա (14.12.2011), Ռուֆուս (13.12.2011)
Ասում եմ, ո՜նց եմ ուզում կարդալ հենց ակումբցիների երեխաների արակածները
Այ մարդ, տեսեք ինչ եք անում, մեզ երկար սպասեցնել մի տվեք:
Սա նախորդ գրառման հետ շատ քիչ, մի պուճուր կապ ուներ, էնպես որ քոմենթ չհամարեք:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
John (13.12.2011), Mark Pauler (13.12.2011), unknown (13.12.2011)
Ի՞նչ սովորություն ա մարդկանց մոտ, երբեմն իրենց մասին գրելիս՝ խոսում են երկրորդ դեմքով, կարծես բոլորին են դիմում, իսկ երբ որեւէ պատմվածք են գրում, որն իրենց մասին չի, պատմում են առաջին դեմքով:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
CactuSoul (14.12.2011), Lusinamara (13.12.2011), Meme (13.12.2011), Նաիրուհի (14.12.2011), Նարե91 (13.12.2011)
Համեմատաբար ավելի լավատեսական գրառում
Նենց հետաքրքիր ա, երբ նայում ես ավարտված խմբակային հարցազրույց-քննարկումից հետո լսարանից քո հետ միասին դուրս եկողների դեմքերին
ու հիշում, որ նախքան մտնելը բոլորի մոտ նույն արտահայտությունն էր, ինչ քո մոտ՝ էդ ամբողջ ընթացքում
Ameli (13.12.2011), anahit96 (18.12.2011), armen9494 (13.12.2011), Arpine (13.12.2011), Freeman (15.12.2011), Inna (13.12.2011), Kita (19.12.2011), Lusinamara (13.12.2011), Mark Pauler (13.12.2011), Ripsim (13.12.2011), Smokie (13.12.2011), Valentina (13.12.2011), Արէա (14.12.2011), Ժունդիայի (13.12.2011), Հայուհի (14.12.2011), Մինա (18.12.2011), Նաիրուհի (14.12.2011), Նարե91 (13.12.2011)
Հեսա մի քանի օրից մեր մոտ ամառ է:
Ամառը նույնպես հոմանիշ է ավելի քիչ հագուստի ու ավելի շատ գեղեցիկ հետույքների, ավելի քիչ կոնքերի ու ավելի շատ ճարպերի, ավելի քիչ աշխատանքի ու ավելի շատ սնկային հիվանդությունների: Ամառը շշերով գարեջուր է, կիլոներով պաղպաղակ է, ծորակի ջրով եփած խաշած եգիպտացորեն է, երկու մաս արած կանաչ կոկոսի լպրծուն, բայց համեղ միջուկ է: Ամառը մեկշաբաթյա ստամոքսի ցավ է, ուռած ոտքեր են, որոնք ոչ մի կերպ չեն մտնում բոթասի մեջ:
Սակայն ամենագլխավորն ծովափն է: Ծովա՜փ՝ կա՜յֆ:
Շները բնական կարիքներն են հոգում ավազի վրա, իսկ պստոները դրանցից մեծ հավաքածու են ստեղծում: Սիրահար ջահել զույգերն ավազի վրա վոլեյբոլ են խաղում՝ գնադկը մեկումեջ նետելով մեծահասակների գլուխներին: Ջեթ սկի քշողներն սըրֆիստներին տակն են գցում, իսկ վերջիններս, իրենց հերթին, սըրֆի տախտակներով բացում են լողացողների գլուխները:
Լողափ գնալու ամենալավ ժամանակահատվածը վաղ առավոտյան կողմն է՝ մինչ տարբեր զռթուզիբիլ վաճառողների հայտնվելը, երբ արևն այդքան էլ ուժեղ չի ու երբ ընտանքիները դեռ չեն հայտնվել այնտեղ: Այնպես հաճելի է, երբ տեսնում ես մարդկանց մի քսան հատ աթոռ, մի 3 հատ պենոպլաստից արկղեր, հինգ-վեց հատ անձրևանոց, բաթմինտոնի ռակետներ, միս, բանջարեղեն, սրբիչ, գնդակ, դույլ և այլն ուսերին շալակած գալիս են՝ այն հավատքով, որ արձակուրդն են վայելում: Քառասուն րոպեից էլ քիչ, բոլորն արդեն տեղավորվել են իրենց տեղերում ու պատրաստ են մեկը մյուսին ավազների մեջ թաղելուն:
Բա երեխանե՜րը: Սորտություն են: Նորածինները ջրազրկվելու պատճառով լացելով բղավում են, մի քիչ ավելի մեծերը իրար են ծեծում ինչ-որ խխունջի համար, դեռահասները, ականջակալներն ականջներին, վայելում են արևը՝ քնած:
Կանայք, որ ընդհանրապես սորտ են: Մեկ էլ կտեսնես, թե ինչպես են վազելով մտնում ջուրը, որ փրկեն իրենց երեսուն սանտիմետրանոց խորությամբ ջրում խեղդվող երեխային, կամ էլ ուղիղ քսան կիլոմետր քայլում են լողափի երկայնքով, որպեսզի մյուս ծայրում գտնեն չստիկի մյուս թայը:
Դե տղամարդիկ, ինչպես միշտ, ամենատաղտկալի գործին են, ինչպիսին է անձրևանոցների համար ավազի վրա ծակ բացել: Նայում ես ու ծիծաղից մեռնում, որովհետև ավելի հեշտ է նավթի երակ հայտնաբերելը քան՝ անձրևանոցի ձողն ավազի մեջ անյպես խրելը, որպեսզի ժամերով այն կանգուն մնա:
Բայց դե այս ամենն արժի անտեսել միայն նրա համար, որ դեմդ մի ամբողջ օվկիանոս է ու կարող ես անսպառ վայելել: Ջուրն այնքան պարզ է, որ հնարավոր է խորքերում տեսնել գաերջրերի ու կոկակոլաների ալյումինե տարաները: Բա է՜ն զգացողությունը, երբ աղի ջրի վրա ժամերով տատանվում ես, կարծես մարինադ դրած փոքրիկ վարունգ լինես:
Լողանալուց հետո, երբ մազերդ աղի ջրից քարացել են, ոտքերդ ու մատներիդ ծայրերը՝ թոշնել, եղած չեղացդ էլ մանր ավազով լցվել, գալիս է այն պահը, երբ ուզում ես արևի տակ արև ընդունել: Ապա բացում ենք նախորդ ամառվանից փակ, սատկած առնետի պանեխիդայի ու բորբրոսի հոտով պատված վարձակալած բացովի-փակովի աթոռը, հագնում ենք գլխարկն ու արևային սև ակնոցներն ու քյառթույաֆարի քուն մտնում:
Ու էդ ամենը խաղաղությունն է, սերն է, արևի՝ աբսուրդի հասնող վառող ճառագայթներն են: Թեպետ դրական կողմն էլ կա, երբ երեկոյան կողմ արևը հեռանում է: Բոլորը տուն են վերադառնում վառված, կարծես կարմիր խեցգետին, սառը լոգանքն են ընդունում՝ ավազոտ օճառը թողնելով հաջորդին:
Շամպունը վերջանում է, ու մենք գլուխներս լվանում ենք ձեռքի տակ եղած ցանկացած միջոցով՝ սկսած թրաշվելու փրփուրից, վերջացրած՝ էլ չասեմ ինչով: Բա բորբրոսի հոտով պատված սրբիչնե՜րը:
Լոգանքից հետո ճաշը, ցանցի վրա պառկելը ու այրված մեջքով այդ ցանցի վրա շուռ ու մուռ գալը:
Օրն էլ ավարտվում է բլոտ կամ դուռակ խաղալով, իսկ վերջում ընտանեկան թեթև վեճ-վիճաբանությամբ:
Բոլորը, հարբած ու «սատկած», գնում են քնելու՝ ցանկանալով հաջորդ առավոտյան այնպիսի վառող արև լինի, որ բոլորը կրկին հանդիպեն արևադարձային այդ դժոխքում:
Բան չմնաց. տասը օր:
Բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի մահ: Մոլորվի´ր:
Բրազիլի պատմությունը
Չուտես, չխմես, օր ու գիշեր իրան նայես:
Agni (13.12.2011), Alphaone (12.10.2013), Ameli (13.12.2011), AniwaR (14.12.2011), armen9494 (13.12.2011), CactuSoul (14.12.2011), E-la Via (14.12.2011), einnA (13.12.2011), Freeman (15.12.2011), laro (13.12.2011), My World My Space (13.12.2011), Skeptic (13.12.2011), Valentina (13.12.2011), Արևածագ (14.12.2011), Արևհատիկ (13.12.2011), Գեա (13.12.2011), Դեկադա (13.12.2011), Ինչուիկ (13.12.2011), Լուսաբեր (13.12.2011), Ձայնալար (13.12.2011), Մինա (18.12.2011), Նաիրուհի (14.12.2011), Շինարար (13.12.2011)
այսինք ուզում ես ասել, եթե ջերմացնելով ինքներս ենք ջերմանում, դա էլ է առուծախ... բա էդ դեպքում ինչ անենք, ոչինչ չուզենք... ախր դա չի լինի ապրել...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ