Եթե չգիտես ժամանակին արգելակել, ավելի լավ է` շուտ անել, քան ուշ: Ուֆ...
Եթե չգիտես ժամանակին արգելակել, ավելի լավ է` շուտ անել, քան ուշ: Ուֆ...
Անցած տարի սխալվել եմ, չնայած միառժամանակ երջանիկ եմ եղել, էս տարի էլ ապրեցի նույն երջանկությունից, բայց սխալս կրկնել էլ չեմ ուզում հաստատ....
...Հերիք է....
...Էհհհ....
Կյանքում նորից կլինեն գեղեցիկ պահեր....Կարևորը՝ Ես հավատում եմ....
Վերջին խմբագրող՝ Meme: 28.10.2011, 14:21:
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
գիտեք? սիրում եմ երազել.....երազում երազում եմ ու ընթացքում ծնվում է նպատակ: Առանց նպատակ ապրել չեմ կարողանում: Ամեն գնով ձգտում եմ նպատակիս հասնել....նետի պես սլանում եմ հետևից,,,ամեն ջանք ու միջոց ներդնում,.վատը գիտեք որն է? էդ ճանապարհին չեմ կարողանում կանգ առնել, երբ հասկանում եմ , որ ժամանակը իմաստարկել է նպատակս....ես մեկ է ամբողջ ուժով վազւմ եմ իրագործելու արդեն անիմաստ նպատակս: Չեմ կարող պարտվել, չեմ կարողանոււմ հետ կանգնել...այստեղ արտահայտություն կարդացի, որ պետք է եթե ոչ ժամանակին, գոնե ուշացած արգելակել.....ախ եթե միայն կարողանայի.....երևի այսքան հիասթափություն չէի ապրի
Պատրաստվիր ավելի լավ, քան անհրաժեշտ է ու թող, որ ամեն ինչ իր հունով ընթանա:
Այսօր, երբ վերջին կիսամյակում կոտրվեցի հոբելյանական հարյուրերորդ անգամ, կրկին հասկացա, որ արցունքով չէ, արյունով են զգում…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Ameli (29.10.2011), E-la Via (28.10.2011), Meme (30.10.2011), Tig (28.10.2011), Կարնո Սոսե (29.10.2011)
Ինչպիսի ազնիվ նպատակի շուրջ էլ որ համախմբվես , այն ի վերջո դառնում է անազնվության ապաստան : Ճշմարտությունը փնտրում են միայն անհատները, ովքեր ի վերջո խզում են կապերը բոլոր նրանց հոտ, ովքեր այն սիրում են ոչ բավարար չափով: Նրանք հաճախ մենակ են մնում ...
Լավ է մենակ մնալ, քան փտել ապաշնորհության որջում...
Ավելի շատ լու~յս...
Երազումս ակումբի Smokie-ին եմ տեսել ինչ-որ բարի արարք անելիսԴե երևի իրեն հատուկ բարությամբ ու մեծահոգությամբ…
Հիմա նայում եմ շա՜տ երկար ժամանակ չի մտնում ակումբ, մի տեսակ անհանգստացա… որևէ մեկը տեղյակ է ի՞նչ է կատարվել…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
այ որ երեք տարի առաջ ասեին, որ ես ներկա եմ լինելու քո հարսանիքին ու էդ իմ հարսանիքը չի լինելու՝ կարող ա ծեծեի ասողին (եթե ֆիզիկապես ինձնից շատ ուժեղ չլիներ ասողը) ... բայց արի ու տես որ նույնիսկ երազում, նույնիսկ այսքան տարի հետո՝ ես համարձակություն չունեցա ընդունել քո հրավերը՝ ներկա գտնվելու քո հարսանիքին... բայց շատ մի ուրախացի՝ էդ ոչինչ չի նշանակում
Գրառումս Սոֆի Հակոբյանի (Նանս) երգերը թեմայում էր, էնտեղից տուգանայինով ջնջվեց, բայց ամեն դեպքում ուզում եմ որ կարդաք....
Հ.Գ. էս գրառմանս շնորհակալություն մի տվեք....Մինչև էս բան չէի գրել, որովհետև չեմ լսում Արման Հովհաննիսյաններին,
Ու չէի էլ գրի, եթե Չուկի մոդերատորականն ու տակի շնորհակալությունները չլինեին:
Չուկ, մարդու խոսքը ճնշելու համար ադմինիստրատիվ լծակներ պետք չի կիրառել: Դու էսօր դրա դեմ ես պայքարում որպես ընդդիմություն:
էս էլ քանի դեպք է, որ ասելիքդ ասում ու մոդերատորականով սահմանափակում ես մնացածների ասելիքները՝ «խոսքիս վրա խոսք դնողը...» տարբերակով:
Չուկ, Հայկօ, ինչպես նաև Հարդ և մյուսներ, խոսքի ազատությունը շատ լավ բան ա, բայց դա բերնից գալացածն ասելը չի: կան կոռեկտության սահմաններ: Համոզված եմ, որ ձեզանից ոչ մեկը փողոցով քայլող մեկին չի կանգնացնի ու ասի, թր ինքը գեղցի ա, որ չոլկան առաջ ա տվել, որ սպառծիվկի հետ ծիծակ կոշիկներ չեն հագնում և այլն: Որովհետև մեծ հավանականությամբ մի հատ քթին կուտի: Իսկ ստեղ քթին ուտելու տարբերակ համարյա չկա, որովհետև վերջի վարյանտ կա հզոր մոդերատորականը:
Պարտադիր չի որ միշտ ասեք էն ինչ զգում եք, երբեմն լռել ա պետք:
Էսօր ցերեկը Կալիբրում էինք: Ցերեկ էր: Լույսերը գնացին:
Ով եղել է, գիտի, Կալիբրի ներքևի հարկում գարեջուրը ծորակով է: Այսինքն քեզ տալիս են բաժակ ու վերջ: Էլեկտական թվացույցը հաշվում է, թե դու ինչքան ես խմում: Գուցե մի քիչ էլ ավելի է հաշվում քո իրական խմածից, բայց դա էական չէ: Ամեն դեպքում ինչքան հետևել ենք, լուրջ խաբեյության մասին խոսք չկա:
Ահա, ուրեմն, լույսերը գնացին ու երկար ժամանակ թաղվել էինք խոր մթության մեջ: Հետաքրքրությամբ սպասում էինք, թե մատուցողը վերջապես երբ է մեզ մոտենալու բերի ասենք մոմ ու տեղեկացնի, թե լույսերը երբ են տալու, կամ ինչ է եղել: Չէին մոտենում, մինչև չկանչեինք: Ի վերջո կանչեցինք ու հարցրինք, թե ինչու է հաճախորդին թողել մթության մեջ, ոչինչ չպատասխանեց: Հաշիվն ուզեցինք: Գնաց, հետ եկավ ու հարցրեց.
- Կասե՞ք, թե հաշվիչի վրա ի՞նչ թիվ էր գրված:
Ասեցինք, իհարկե:
Բայց անչափ հետաքրքիր է. իսկ ի՞նչ էին անելու, եթե մենք դրան նայած չլինեինք: Իսկ ի՞նչ էին անելու, եթե ուրիշ թիվ ասած լինեինք: Եվ ի վերջո, որ ամենահետաքրքիրն է, տեսնես լույսերը գալուց հետո իրենք տեսնելու՞ են, թե ինչքան էինք խմել, թե՞ այդ թիվը կորավ
հ.գ. Հասցրինք նաև պարզել, որ լույսը գնալը չէր խոչընդոտում ծորակի աշխատանքին ու հանգիստ կարող էինք օգտագործել: Մեր պարտաճանաչ ի՛նչ եմ ասել
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Տա՜կ-տա՜կ... ուզում եմ ներկայացնել իմ աշխատանքային օրերից մեկն ստոպ կադրերի միջոցով... /իմաստալից գրառում փնտրողներին ասեմ՝ քիչ մը թեթև ապրենք, հը՞ն…/
Գնացինք...
Շը՛կ-շը՛կ /փոխվող նկարների ձայնի նմանակում /
Դժգոհ դեմքով արթնանում եմ. էն որ ասում էի է՜. "Ժպիտո՜վ արթնացեք, ժպտացե՜ք ո՛վ մարդի՜կ..." չհավատա՛ք, դա ամռանն էր վերաբերվում. էս բուք-բորանին ի՛նչ ժպիտ, ինչ բան...
Շը՛կ-շը՛կ
Կանգնած եմ դռան մոտ. հաջող-մաջողի սրտաճմլիկ տեսարան:
Շը՛կ-շը՛կ
Աշխատավայրում եմ, նստած եմ իմ տեղում, խիստ աննկատ կերպով տաք թեյ եմ խմում:
Շը՛կ-շը՛կ
Մի հաճախորդ պապիկի բացատրում եմ,որ բանկոմատի մեջ "փող տվող աղջկան" կաշառք պետք չի տալ:
Շը՛կ-շը՛կ
Վերոնշյալ պապիկին բացատրում եմ, որ ինձ էլ կաշառք պետք չի տալ:
Շը՛կ-շը՛կ
Վերոնշյալ պապիկին բացատրում եմ, որ բանկոմատի մեջ տղա է նստած. կակ նե կռուծի շուրջօրյա աշխատանք է…
Շը՛կ-շը՛կ
Անչափ երջանիկ դեմք ունեմ. վերոնշյալ պապիկին "Հաջողություն" եմ ասում…
Շը՛կ-շը՛կ
Ընդմիջո՜ւմ. ես՝ նստած աթոռին վայելում եմ ազնիվ քրտինքով վաստակած մի բուռ սուրճս ու երկուսից յոթ բուռ շոկոլադ…
Շը՛կ-շը՛կ
Բանավիճում եմ կոլեգաներիս հետ լեզվական մանրուքների մասին /ասա՝ քո ինչին է պետք է՜/. հագնամանալից կերպով բացատրում եմ, որ եթե հաջորդող բառն սկսվում է "ս" տառով, ապա նախորդող "ը" որոշիչ հոդը /եթե կա այդպիսին/ հիմնականում դառնում է "ն"…
Շը՛կ-շը՛կ
Պատկերացնո՞ւմ եք՝ չկա տենց բան... ի՜նչ հոդ, ի՜նչ բան, ի՜նչ "ը", ի՜նչ "ն"… պարդո՛ն, նոր իմացա.... բանավեճից ինչքա՜ն բան ես իմանում...
Շը՛կ-շը՛կ
/բացթողում եմ աշխատանքային մանրամասնությունների նկարագրություն/
Շը՛կ-շը՛կ
Նայում եմ ժամացույցին. վեցն է… տուն... Տուն... ՏՈ՜ՒՆ…
Շը՛կ-շը՛կ
Գնում ենք տուն, Էլենը բողոքում է "անտեր" գործից... անջատել եմ զգայական բոլոր ապարատներս, միացրած եմ թողել ջի պի ար էսը՝ հենաշարժական ապարատս…
Շը՛կ-շը՛կ
Մտնում եմ տուն՝ պաշտպանվելով տան ինչ որ անկյունից ինձ վրա թռչող դարանակալած Սուսանիկից…
Շը՛կ-շը՛կ
Պայքարում եմ արժանապատիվ գոյությանս համար. էս ի՜նչ ծանր ա Սուսանիկը…
Շը՛կ-շը՛կ
Գնում եմ պարի…
Շը՛կ-շը՛կ
Ինձ վրա զգում եմ պարուսույցիս թարս հայացքը. գյոռբագյոռ լինի ռումբան. դե չի՛ ստացվում էն վերջին պտույտը մոտս, ի՛նչ անեմ…
Շը՛կ-շը՛կ
Մատս փուշ է մտնում. հա՛, իմիջիայլոց, մենակ ես կկարողանամ սենց էքսցենտրիկ բաներ անեմ պարի ժամանակ՝ փուշ գտնեմ ու մատս մտցնեմ...
Շը՛կ-շը՛կ
Խղճահարություն եմ առաջացնում պարուսույցիս մոտ. ուզում է մատիցս փուշը հանի՝ չի ստացվում, ստիպում է ինձ ռումբայի վերջին պտույտը անեմ… կակ բուդտո՝ պտույտի ժամանակ փուշը դուրս կթռնի մատիցս…
Շը՛կ-շը՛կ
Գլորվելով հասնում եմ տուն, ավելի ճիշտ՝ համարյա հասնում եմ տուն՝ ինչ որ մութ անկյունից Սուսանիկը "Ասի ջա՜ն, հորքուր ջա՜ն" ահասառսուռ գոչոցով հարձակվում է վրաս. պարզվում է՝ դուրս են եկել ման գալու…
Շը՛կ-շը՛կ
Հասա տուն…
Շը՛կ-շը՛կ
Միացնում եմ համակարգիչս ու իներցիայով մտնում եմ Ակումբ ու ֆեյսբուկ. ֆեյսբուկը էս երեք շաբաթ է չի բացում. ջհանդամի՜ս, սաղ էն Մարկ չեղածի ֆինտ ու ֆլյուշկեն է...
Շը՛կ-շը՛կ
Եղբայրս էն մյուս եղբորս հետ սկայպազրից են սկսում…
Շը՛կ-շը՛կ
Սկայպազրից… ձախ աչքով արդեն երազ եմ տեսնում…
Շը՛կ-շը՛կ
Սկայպազրից… աջ աչքով էլ եմ արդեն երազ տեսնում…
Շը՛կ-շը՛կ
Է՛ս ինչ լույս է սենյակումս… չլինի՝ այլմոլորակայիններն որոշել են հանգրվան գտնել իմ սենյակո՞ւմ…օ՜,ոչ... մի՞թե…
Շը՛կ-շը՛կ
Օտբոյ "Այլմորակայիններ բռիս" օպերացիան. համակարգիս էր միացված նմացել…
Շը՛կ-շը՛կ
Քնեցի…
Վերջին խմբագրող՝ Էլիզե: 29.10.2011, 21:31:
Կյանք ա, ամեն ինց պատահում ա... (c) Սուսանիկ
Չհիասթափվե՛լ...Բայց ինչ դժվարա: Դրա համար պետք է շատ աշխատել,իսկ դրա համար էլ պետք է հաղթահարել ծուլությունը: Ինչ անտանելի արատա
Freeman (03.11.2011)
Ոնց եմ զզվում ալարկոտությունից...Օգնեք ինձ աղաչում եմ հաղթահարել այս հիվանդությունը:Այն ինձ հիմա շատ է պետք
Նոր առաջին տպավորությունների թեման էի կարդում, ծիծաղից մեռա. Լիլին ինձ հետ են շփոթել: Ժողովուրդ, հետագա թյուրիմացություններից խուսափելու համար ասեմ, որ առաջիկա երկու տարում շատ քիչ ա հավանականությունը, որ ես Ակումբի որևէ հանդիպման ներկա կգտնվեմ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ