Անկապ օրագիր

[Kita]

Ասում են, որ ուժեղ ուզում ես, ամեն ինչ էլ կստացվի, դու մենակ ուզի: Չգիտեմ ում սուտն է: Որտև ինչքան ուժեղ ուզում ես, էնքան ավելի ցավոտ է դառնում: ՏԵնց բան չկա, որտև կողքտ լիքը չուզող կա, որտեղ ֆռռում ես: Ու լիքը էգոիստ ցավ պատճառող հարազատ մարդիկ:
Էս կատեգորիան մոտս ամենաշատն է միշտ նկատվել: Չնայած ասում են, էլ ինչ հարազատ, եթե քեզ....: Բայց դե եթե-ով չէ: Ու էտ ամենացավալին է: Ցավալի է, որ հարազատտ կարող է օտարի հանդեպ ավելի հարազատ լինի:
Ցավալի է, որ մեկ-մեկ քեզ մարդու տեղ չեն դնում, այսինքն էն մարդու, որ նույնպես զգացմունքներից զուրկ չէ, որը նույնպես կարող է վատ լինել կամ պռոբլեմներ ունենալ:
Մի տեղ լիներ, հանգիստ վեր ընկնեինք:

[My World My Space]

Ըստ հանրապետության առաջին սոցիոոռոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանի լինում են նաև աբորտների արհեստական ընդհատումներ , ու դա ըստ իր տվյալների Հայաստանում ահռելի չափեր ունի..... յետակռկիռ ա.....

[Դարք]

Կարոտել եմ նրան, շատ եմ կարոտել նրան, անչափ շատ եմ կարոտել , այ էսքաաաաաան (ձեռքերս մինչև վեր բացած) կարոտել եմ նրան, ուզում եմ բռնեմ, ամուր գրկեմ ու չթողնեմ մինչև կյանքիս վերջ, կամ գոնե մինչ առավոտ

[Սլիմ]

Բոլորին պետքա ճշմարտություն, բոլորը ձգտում են ճշմարտության, իմանալ , ճշտել....Ինչի համար, ինչներիդա պետք?
«Ինձ ճիշտը ասա, գիրացել եմ?»
«Բալես ,ինչի չես ասում ինձ ոչ մի բան , ինչի ես միշտ ասում, որ ամեն ինչ լավա, ես տեսնում եմ չէ, ասա ես կհասկանամ, իրականոթյունն ասա»
«Լավ է դառը ճշմարտությունը քան թե քաղցր սուտը»
«Ասա էն ինչ մտածում ես, ճիշտն ասա»
«Ինձ ճիշտն ասա , ես չեմ բուժվելու?, իրավունք ունեմ իմանալու»....
Ու էսպես մի անվերջանալի ճշմարտասենների շարան:
Ճիշտը, իսկ ինչա էտ ճիշտը, ինչի համարա? Ումա պետք? Պետքա նրանց , ովքեր ձգտում են էտ բաղձալի ճշտին,իսկ իրանց իրոք պետքա?
Համեցեք ճշտի.
«Չես գիրացել, կով ես դարձել, 10 կգ չաղանալը , էտ գիրանալ չի, ճապոտ , տձև» նիհարեցիր?
«Մամ ջան խորը կեղտի մեջ եմ, մեծ վտանգ կա, ահռելի չափսերի հասնող պարտքեր ու բարկացած պարտք ուզողներ, օրենքի խախտումներ.......» օգնեցիր?
«Ճշմարտությունը էնա, որ մարդ աղբի մեջ խոզի պես օրվա հացա փնտրում» կշտացար?
«Մտածում եմ ինչքան լավ կլինե, որ էսքան հիմար չլինեիր, էսքան էգոիստ, եսասեր, էսքան ..... չլինեիր» Իմացար?
«Հո հիմար չես, որ մի ռակով հիվանդնա բուժվում, մեռնելու ես գնաս,իսկ ամեն ինչ էլի կշարունակվի, կյանքը իրա հունով կգնա, մի որոշ ժամանակ անց էլ հիշողներ էլ չեն լինի» Իրավունքդա իմացի:
Ես չեմ ուզում ճիշտը իմանալ, հերիքա դառնություն էլ չեմ ուզում, եթե էտ ճիշտը դառնա, լավա ես ապրեմ ամբողջ կյանքս քաղցր ստի , էլյուզիաների մեջ, միևնույննա բոլորի վերջն էլ նույննա, կարևորը ինչպես ապրեցիր դառը դառը, թե քաղցր , անհոգ:

[Ուրվական]

Համարյա մի ամիս անցել ա քո ծնունդից, բայց ուզում եմ էսօր քո ծնունդը շնորհավորեմ: Դու շատ լավն էիր, պարզ, ազնիվ ու բարի: Որոշ թյուրիմացությունների նման չէիր: Դրանց ինչ էլ ըլնի, թքած կունենամ, վատ մարդ չեմ, որ ուրախանամ, բայց թքած որ հաստատ կունենամ: Ես շատ եմ քո մասին հիշում ու միշտ ժպիտով, ջերմությամբ: Պահում եմ նվերներդ: Բայց դու գիտես, որ ես էս ամեն ինչը քո մեջ միշտ էլ տեսել եմ, ուղղակի.... չգիտեմ ինչը իմ մոտ չհերիքեց, որ միասին լինեինք: Երևի հենց դրա անունը սեր էր, ինչ էր, չգիտեմ: Համոզված եմ, որ կարդայիր էս, կհասկանայիր, որ քո մասին եմ խոսում: Դու արժանի ես, որ քո մասին խոսամ, գրեմ, մտածեմ: Մեր վերջին կապն էլ կորել ա, երևի երբեք էլ իրար մասին չլսենք: Բայց ես շատ եմ ուզում, որ դու երջանիկ լինես: Գիտեմ՝ դու էլ ես ուզում նույնը ինձ: Աստված քո ու քո կյանքի ուղեկցի հետ:
Կյանքում շատ վատ բաներ ա լինում: Բայց էս ա գարուն ա գալիս: Հետո ամառ:

[impression]

Մենք նենց սովոր ենք անկապ անիմաստ բաներից ուրախանալ: Մենք չորս հարյուր հիսունմեկ թվականին բարոյական հաղթանակ ենք տարել: Տո մի հարցնող լինի՝ ձեր ինչ ցավն էր կոշիկի միջի քարի պես խցկվել այլադավան երկրների արանքն ու ամեն բարև տվողի էրեսին ճպցնել՝ մենք քրիստոնյա ենք: Չէիք նկատե՞լ, որ ձեզնից մի քանի հարյուր անգամ շատ են բնակչությամբ: Մտքներովդ չէ՞ր անցնում, որ կներվայնանան ու հետո էնքան վատ կլինի, որ ստիպված կլինեք հորինել "բարոյական հաղթանակ" կոչվածը: Իհարկե նկատել էին, իհարկե դիտմամբ էին բզբզում: Ինչու՞: Մազոխիզմի ավելցուկից: Էկեք մեզ կոտորեք, փլիիիիիիիզ:
Ի վերջո մենք մեր նպատակին հասանք: Տասնհինգ թիվ, ապրիլի քսանչորս... Ցինիզմից կմեռնեմ մի օր, բայց մտածում եմ՝ ինչ բարեբախտություն էր, որ ի վերջո մեզ կոտորեցին: Բավարարեցինք տառապելու պահանջը, ու էս իննսուն տարի ա՝ պոստ օրգազմիկ կծկումների մեջ ենք:
Կա՞ տենց ազգ, որ հպարտանա իր աչքերի թախծոտ արտահայտությամբ: Ինձ թվում ա՝ չկա: Ամեն դեպքում՝ աշխարհն առաջ ա գնում, իսկ մենք մեր թախծոտ աչքերով նայում ենք նրանց հետևից...

[Chuk]

Ինֆորմատիկայի դասագիրք: Կարմիր գույնով նշվում են այն բառերը, որոնք աշակերտը կարող է չիմանա: Որքան հասկանում եմ, նախատեսվում է, որ դասագրքի վերջում պետք է բառարան լինի, որտեղ բերվելու են այդ կարմիրով նշված բառերի բացատրությունները: Դեռ էս մի գիրքը չեմ սկսել ուսումնասիրել: Բացում եմ պատահական էջ: Մեջբերում եմ այդ էջից՝ մայր գունավորումով.

Հաստատուն լիտերալները լեկսեմներ են:

Ցնդել կարելի է

[paniaG]

Որ նորմալ էս վերաբերվում մարդուն, անպայման գրպանից թափով աստիճանը հանումա, դնում, բարձրանում ու գլխիդա նստում ու սկսումա վերևից նայել քեզ: Հետո գալիսա էն՝ թեփի նման դրան գլխիցդ թափ տալու պահը...
Ինքը սկսումա մոտիկից ծանոթանալ առաձգականության հետ, կաշվի վրա զգալ ինչ ասել է թե՝ ազատ անկում, հիշումա «Դժբախտ երջանկություն».... «Կյանքի գինը»....«Բախթի հեգնանքը» ֆիլմերը, հավակնումա դառնալ «Ո՞վ է ուզում դառնալ ֆինգալատեր» զվարճալի Ռեալիծի ՇոՎուի մասնակից
Ու հլը ես էլ սծեռվա ե՞մ....
Որ տենցա մի հատ էլ հաելի բոյովդ մեկ, որ ամենավերջին ու դաժան կտտանքին ենթարկվես՝ կողքից քեզ տեսնես

-ի մեկը:

[einnA]

սծեռվա լինելը լավ բան է, մենակ պետք է "ճիշտ" սծեռվա լինես

հ.գ. վերևի գրառման հետ կապ չունի

[Մանուլ]

Ուրեմն ֆեյսբուքում խաղ եմ խաղում` cityville: Էդ խաղի պատճառով լիքը արտասահմանցիներ են հայտնվել ընկերներիս ցանկում (ինչքան շատ հարևան ունենաս, էնքան լավ), որոնցից ընդամենը 2-ի հետ եմ մի քանի բառ փոխանակել:
Մի քանի շաբաթ առաջ ինչ-որ մեկը, որն ընկերներիս ցանկում չէր, նամակ էր գրել, որում խնդրել էր իրեն ավելացնել որպես հարևան: Բայց տարօրինակն էն ա, որ նամակը հայերեն էր : Գուգլի օգնությամբ թարգմանել էր. սխալներով, բնականաբար : Ու մի քիչ էլ թերի. cityville-ը դարձել էր «քաղաք ville», օրինակ: Ավելացրեցի ընկերներիս ցանկ:
Էդ մարդու հետ մի բառ փոխանակած չկամ, իսկի չգիտեմ էլ` ազգությամբ ինչ ա:
Էսօր էլ մտել եմ ֆեյսբուք, տեսնեմ` նամակ կա իրենից. ծնունդս էր շնորհավորում, էլի հայերեն, ավելի ճիշտ` գուգլահայերեն ))) Հետո պատս եմ նայում, տեսնեմ` էստեղ էլ ա շնորհավորել Անգլերեն ոտանավոր` գուգլահայերեն թարգմանությամբ.

Կողք կողքի կամ մղոն բացի
Հավատարիմ ընկերներ են միշտ մոտ է ձեր սրտում,
Անկախ նրանից, թե դուք եք շրջադարձային հինգ կամ հիսուն երեք
Դուք գիտեք, որ ես մի ճշմարիտ ընկեր, որովհետեւ դուք եք այստեղ կողքին ինձ
Ես այստեղ եմ, հենց հիմա, ձեր հատուկ օր
...Այսպիսով, թույլ է տալիս ուրախացնել ձեզ համար, հիպ, հիպ, Ուռա՜!

Side by side or miles apart
True friends are always close to your heart
Whether you're turning five or fifty-three
You know that I'm a true friend because you're here beside me
I'm here, right now, on your special day
So lets give a cheer for you, hip, hip, hooray!

Ճըըըը

Բայց էնքան եմ ուրախացե՜լ : Հերիք չի շնորհավորել ա, հլը մի հատ էլ հայերեն ա շնորհավորել!!!
Մանրուք է, բայց հաճելի է :

[Դեկադա]

Ուզո՞ւմ եք, որ մարդիկ հեռանան ձեզնից: Ասեք նրանց իրենց նկատմամբ ունեցած ձեր զգացմունքների մասին: Ու վերջ: Իրենք ամեն ինչ կանեն, որ դուք դուրս մղվեք իրենց կյանքից:

["Green eyes"]

Այսօր հիշել էի մի քանի մեջբերումներ "Мятежный дух" ֆիլմից:

"Неважно каким одиноким ты себя чувствуешь,не важно как тебе больно,всё это можно вынести с помощью тех кто рядом с тобой!"
"Перемены пугают, но они неизбежны. И только от тебя зависит, сможешь ли ты извлечь из них пользу

"-да,я верю в чудо,а ты?
-нет,мир налолнен дерьмом."
"спеши любить"

Умей ценить каждый шип, каждую розу, каждую слезинку, каждую мимолетную улыбку. Жизнь прекрасна хотя бы потому, что боль уходит, и солнце возвращается на небосклон. Борись за свое будущее, чтобы твоя жизнь не прошла бесследно.

Не предавай свои мечты. Когда тебе захочется все бросить, закуси губы покрепче. Твоя правда — это твое сокровище, за которое стоит бороться. Поражение закаляет сильных духом и усиливает вкус победы.

Наша дружба крепче любой цепи. Она не зависит от наших слов и поступков. Она мост над пропастью, теплый плед в холод. Даже расстояние ее не сломит. Ты хранишь мое сердце. А я твое…

Проблемы есть всегда и у всех. Только некоторые их решают.

Настоящая любовь, как у них, требует безумных поступков. Она заставляет рисковать, будоражит кровь. Она похожа на безумие. И поэтому только риск, безумие может ее спасти. Иначе им не помочь.

Слабых людей нет, мы все сильны от природы. Нас делают слабыми наши мысли!

Порой жизнь окрашивается в черный цвет. День кажется ночью, на сердце грусть и пустота. Но жизнь – это самый прекрасный подарок. И даже в самую темную ночь находится звездочка, чтобы осветить нам путь…

Если тебе скажут, что мечты не сбываются — не верь. Они сбываются, если за них бороться.

[Էլիզե]

Մեզ միշտ ինչ որ մի բան չի հերիքում լիակատար երջանկության համար: Միշտ մտածում ենք՝ "Այ եթե էսպե՛ս լիներ՝ երջանիկ կլինեի... այ եթե սա՛ ստացվեր՝ երջանիկ կլնեի..."
Ու սկսվում ենք ջերմեռանդորեն "էսպես"-ն ու "սա"-ն որոնել, բայց գտնելուն պես հասկանում ենք՝ մենք լիակատար երջանիկ էինք, էլ ինչների՞ս էր պետք "էսպես"-ը ու "սա"-ն...
Ռուսերեն մի ասացվածք կա, որի միտքը հետևյալն է՝ "Բոկոտն մարդն իրեն խղճում է մինչև անոտ մարդու չի հանդիպում":

Բոլորս էլ երջանիկ ենք, երջանիկ ենք յուրովի:

[Արևածագ]

Մի բան պատմեմ, որ ինձ հուզել ու զարմացրել է:

Մեր թաղամասում քաղաքի կենտրոնական գրադարանի բաժանմունքներից մեկն է՝ նախկին հանրակացարանի հին շենքում: Չէի ասի, թե ես իրենց ակտիվ ընթերցողներից եմ, բայց տարեկան մի տասնյակ անգամ ինձ կամ աղջկաս պետք եղած գրականության համար այցելում ենք այդ գրադարանը: Իրենց գրքային ֆոնդը փոքր է, գրադարանավարների մարդկային սիրտը՝ շատ մեծ: Չեմ զարմանում ստացած աննշան աշխատավարձի դիմաց նրանց ուշադիր ու նվիրված աշխատանքից՝ աշխարհը հենց նմաններով է կանգուն: Երկու հասուն տարիքի կանայք են՝ միշտ բարեհամբույր դեմքով ու պատրաստակամ:

Մի անգամ Դալիի «Հանճարի օրագիրն» ուզեցի իրենցից, գրադարանում չկար, չանցած երկու շաբաթ նորից մտանք գրադարան, ի՜նչ ուրախությամբ ինձ տվին գիրքն ու հետն էլ խնդրեցին, որ շուտ վերադարձնեմ: Միակ օրինակն էր քաղաքում:

Անցյալ երկուշաբթի նորից գրադարանում էինք: Ծանոթներիցս մեկը խորհուրդ էր տվել անպայման Բորխես կարդալ: Ես թերահավատորեն եմ վերաբերվում «հույժ մոդայիկ» անուններին ու չնայած Բորխեսի գործերով գրախանութների դարակները հեղեղված են, ճիշտն ասած ափսոսում եմ փող ծախսել մի բանի վրա, որը չեմ ճանաչում: Եթե հեղինակն ինձ դուր է գալիս, նոր դրանից հետո եմ գնում գիրքը:

Այս սկզբունքով առաջնորդվելով՝ գրադարանում խնդրում եմ, որ ինձ Բորխեսից որևէ բան տան կարդալու: Իհարկե չունեն: Գրանցեցին հեղինակի անունը:

Երեկ հետնամուտքի դուռը բացեցի, թղթի մի կտոր ընկավ դռան արանքից: Վերցրի, տեսնեմ գրված է. «Բորխեսից երեք անուն գիրք ենք բերել Ձեզ համար: Համեցեք գրադարան»:

Զգացվել էի: Մարդիկ ոչ միայն գրքերս են բերել, այլև էս ձյուն- ձմեռվա օրով կես կմ էլ եկել են, մեր տունը գտել, շքամուտքի տեղը չեն իմացել, որ զանգը տան ու ինձ բերանացի ասեն, գրություն են գրել ու թողել հետնամուտքի դռան արանքում: Ու այս ամենը հե'նց այնպես, ծաղկող կապիտալիզմի օրերում:

Բա սա հեքիաթ չի՞...

[StrangeLittleGirl]

Ամուսնանում եմ