Անիմաստ է ասել
«Հայր մեր»
եթե ինձ չեմ դրսևորում որպես Աստծո զավակ`
սիրտս նվիրելով միայն սիրուն:
Անիմաստ է ասել
«որ յերկինս ես»
եթե սեփական արժեքներս աշխարհիկ բնույթի են միայն:
Անիմաստ է ասել
« սուրբ եղիցի անուն քո»
եթե գիտակցում եմ, որ քրիստոնյա պիտի լինեմ վախի,
սնոտիապաշտության ու եսասիրության պատճառով:
Անիմաստ է ասել
«Եկեսցէ արքայութիւն քո»
եթե կարծում եմ, որ լիառատ ու անբարո կյանքը
երկրի վրա այնքան գայթակղիչ է:
Անիմաստ է ասել
«Եղիցին կամք քո որպէս յերկինս և յերկրի»
եթե սրտիս խորքում տենչում եմ, որպեսզի բոլոր
երազանքներս իրականացվեն:
Անիմաստ է ասել
«զհաց մեր հանապազորդ տուր մեզ այսօր»
եթե նախընտրում եմ հարստություն կուտակել`
անտեսելով եղբայրներիս, որոնք գտնվում են կարիքի մեջ:
Անիմաստ է ասել
«և թող մեզ զպարտիս մեր,որպէս և մեք թողումք մերոց պարտապանաց»
եթե չեմ զղջում վիրավորելու և անարդարության համար
ու ցավ եմ պատճառում նրանց, ովքեր հանդիպում են ինձ կյանքում:
Անիմաստ է ասել
«և մի տանիր զմեզ ի փորձութիւն»
եթե, ես ընտրում եմ ամենադյուրին ճանապարհը, որը երբեք էլ Տիրոջ ուղղին չէ:
Անիմաստ է աել
«այլ փրկեա զմեզ ի չարէն»
եթե ինքս եմ փնտրում նյութական հաճույքները և
ինչը որ արգելված է, ավելի ու ավելի է ինձ գայթակղում:
Անիմաստ է ասել
«Ամեն»
Որովհետև իմանալով, որ ես այսպիսին եմ, շարունակում եմ անտեսել`
ոչինչ էլ չձեռնարկելով փոխվելու համար:
ես քեզ սիրում եմ...
Մեջբերել
, թող ինչ ուզում են ասեն, փոխարենը ես էսօր ապացուցեցի, որ ես ճիշտ եմ գրել ու իմ բալը վերականգնեցի: 
Պետականս պրծել եմ, 100-ից 99 ստացել 
Սկզբում մտածեցի՝ էդ կետը երևի ընտրովի է, կարող եմ շրջանցել, բայց պարզվեց՝ չէ, մարդիկ մինչև չիմանան, թե որ թաղից ես, կամ, այլ կերպ ասած, «ուրդու տղա ես», ներս թողնող չկա։
Հարևանիս քրոջ աղջիկնա հետ եկել մեր երազանքների քաղաք Պիտեռից, այ ինքն էլ հիշացրեց տպավորություններիս մասին, ասումա ոնց սիրում եք, բա ասում էիր էն չի, դուրս էնքան էլ չեկավ: Ես էլ լրիվ մոռացել էի, որ սկզբում չէի հավանել, բայց հիմա հիշեցի, ինչ մունդառիկն էիր, նիհար - միհար, յանի պարապած, երկարոտ մազերով, անկապ: Այ հիմա ուրիշա , հիմա իմն ես , լրիվ իմն ես ու դրա համար էլ կյանք ես: Ինչ անսովորա , հիմա ոնց որ էն չլինես, ոնց որ էտ դու չես եղել, ոնց որ ես էլ էն չեմ եղել, մի տեսակ ուրիշ ենք , ես էլ եմ երևի քո աչքերում քոնը , ուրիշ ու հարազատ: Տեսնես էն ժամանակ դու ինչ ես մտածել իմ մասին, տեսնես ես քո համար ով եմ եղել, դու ինչ ես ասել իմ մասին ընկերներիդ : Տեսնես դու հիշում ես ինչ ես մտածել?
Երիտասարդն էլ ինձ ասում է. «Մի րոպե, ներողություն, մի հատ օգնեք, էլի: Արդեն ահագին ժամանակ փորձում եմ պարոնին բացատրել, թե ինչ է պատահել, չի հասկանում»: Ու այդ ամենը սլավոնական ակցենտով 
(have բառը «խև» արտասանելով, օրինակ: Էլ չասած տիպիկ սլավոնական արտաքինը): Բայց դե հո ռուսերեն չէ՞ինք խոսելու. վերջիվերջո, ինգլիշն էս աշխարհիս լինգվա ֆրանկան:
Քեզ էլ, անկապս, փչացրին: Ափսոս-ափսոս: Միակն էիր ու լավը:Անկապ օրագիրը ռիսայքլ չի
Որոշել եմ, հենց փող ստանամ, պըլյասոս եմ առնելու
Էջանիշներ