Էսօր, փաստորեն, Եվրատեսիլի բում ա: Աչքդ ուր թեքում ես՝ Եվրատեսիլ ա: Վիժն չեմ ասում, էլի, մի տեսակ սիրուն չի հնչում, չնայած հիմա pro-choice դիրքորոշումը մոդա ա: Դե սաղ գրում են, ես էլ մի բան գրեմ: Մի ժամանակ հարուստներն ու ազնվականները շուն էին պահում, վազացնում էին, կամ ձիեր էին բուծում, մրցումներ էին անում խաղադրույքներով... Ծայրահեղ դեպքում՝ ծաղրածուներ էին պահում ու համեմատում, թե ումն ա ավելի լավը: Էսօր, ոնց որ թե, մոդան երգիչ պահելն ա: Նենց տպավորություն ա, որ էս երգչիստ-եգչուկների ամեն մեկի (մեջքի) հետևում մի հատ հաստ բումաժնիկ ու մեծ անուն ա (կանգնած), ու էդ բումաժնիկների ու անունների համար պրիստիժի հարց ա, թե ում բուծած կայծոռիկը «կանցնի, ապե»: ՍՄՍ ուղարկեք, ՍԸՄԸ՜Ս: Դահլիճում՝ երեք հազար մարդ, ամեն մարդու մոտ՝ երեք հատ հեռախոս, ամեն հեռախոսից՝ քսան հատ սմս... Կայծոռիկի տենդ ա, ինչ ա: «Գրազ գա՞նք, որ երկու րոպեում քսան հատ չես հասցնի ուղարկել». «Կհասցնեմ: [սուզվել ա հեռախոսի մեջ]»: «Հլը ինչ լաաաաավն ա Էմին»... «Անդրե՜»... «Փչացած: Սկի հայերեն էլ չի խոսում»: «Ախչի էտի ընդե կարևոր չի»: «Բա դու գիդեի՞ր որ...» ու գնա՜ց: Աշխարհի միակ կարևոր հարցը Եվրատեսիլն ա, աշխարհի կենտրոնը՝ հեռախոսի ու հեռուստացույցի էկրանները: Էն «մտրակ ու պրյանիկի» մեջի պրյանիկի դոզան մի քիչ շատ են տալիս, կախվածություն ա առաջանում, ինչքան հասկանում եմ: Քաղցրը վնաս ա հոգեկան առողջությանը, մի չարաշահեք: Մեկ-մեկ (պրոֆիլակտիկ նկատառումներով) պլետով ձաղկեք ձեզ, բարի մարդիկ, թող մտրակի ու պրյանիկի բալանսը չխախտվի: Լավ ա ռայոններից ավտոբուսներով մարդ չեն բերում թափանցիկ հեռախոսներով քվեարկելու: Մեկ սըմըսի արժեքը՝ հինգ հազար դրամ զրո զրո լումա, ներառյալ ճանապարհածախսը: «Վայ քոռանամ ես, էն գյոզալական տղուն չտվին (լավ էր պարում, չէ՞, ասում են էտի Մադոննայի մարդ ա եղել վախտին), էդ [լիքը ցենզուրա]-ին տվին»: Ու սաղ հայ ազգը զբաղված ա 2525 համարին տարաբնույթ թվեր ուղարկելու ազգափրկիչ գործունեությամբ: Սովորական թվեր չեն դրանք, ամեն թվի տակ մի ողջ տրագիկոմեդիա ա թաքնված (4 - Մարգուշիկս խնդրեց, 2 - ախպերս իրանց սաղ ընգերութունով սրան են պաձձեռշկա անում, 8 - շեֆը ասելա ութ կքվեարկեք, 1 - հա լավ, հարուր դրամ ա էղածը, ղրգի թող էթա, քեզնից ինչ ա գնում): Տենց ա, ձու գողացողը ձի էլ կգողանա, համ էլ: Ստրուգացկիների «Մարդաբնակ կղզին» կարդացեք, նույն բանն ա, ուղղակի ընդեղ ռադիոմագնիսական ճառագայթներով էին ժողովրդի մեծագույն մասին բանջարեղեն սարքում, ստեղ էդ դերը իրա վրա վերցրել ա Վիժընը (ոնց որ քֆուր լինի էս բառը, հաճելի ա նույնիսկ օգտագործելը): Դե Ստրուգացկի ձաձաները խելոք մարդիկ էին, որ ամեն ինչ բաց տեքստով գրեին, Սովետը գլուխները կուտեր: Բայց դե ես հո գիտե՞մ, որ էդ գիրքը Եվրատեսիլի մասին ա: Եվրատեսիլից կարևոր իրադարձություն վերջին հազարամյակում ընդամենը մի քանի հատ են եղել. Ղարաբաղյան պատերազմ, Մեծ Եղեռն, Դոդի Գագոյի աղջկա հարսնիք, «Որբերի» ու «Որոգայթի» պրծնել: Թե ասա՝ որբերի պրծնելու հետ ի՞նչ գործ ունես, ա՛յ վսեմ ու հանճարեղ հայ ազգ: Թողեք մարդիկ առանձին ուրախանան, էլի: Բայց Ծառուկյանի աղջկա հարսնիքը թեմայա, ապե: Ինտեռնետում կա, նայի, վեռչնա: Թքած, որ կողքի հարևանի տունը արդեն էքսկավատորով տիրումայրիկ են արել ու գալիս են իրա տան ուղղությամբ, կարևորը որ «Ադնակլասնիկը մի դրամ ա, ընգեր», «Մի հատ նեեե՜ց թույն ուկրայինկա եմ կպցրել, հլը արի ցուց տամ»: «Փորս կուշտ, գլուխս խախանդ»-ը իր տեղը զիջում ա «Դռուզյաներս միլիոն, րոպեներս՝ ձրի»-ին: Չէ, հաստատ պրյանիկի պերեդոզ ա էս մարդկանց մոտ: Դետոքսն էլ, ասում են, չի օգնում, ուրիշ բան ա պետք մտածել: «Ջան, մի հատ հինգ րոպեով հել մի հատ բան նայեմ ինտերնետով, էլի»: «Ադնակլասնիկ ե՞ս մտնելու»: «Չէ՜, ղեկավարս բան ա ուղարկել մեյլով, պիտի վռազ նայեմ, երկու րոպեով հել, էլի»: Ջհանդամ թե կիրակի օրվա գիշերով ոչ մեկի ղեկավարը մեյլ չի ուղարկում, ոչ մեկ էլ ղեկավարի մեյլ չի կարդում, կարևորը՝ դու հել երկու րոպեով, դոզան արդեն թողում ա, լոմկա ա սկսում, շուտ կլասնիկ ա պետք ծակվել: Ծայրահեղ դեպքում՝ Եվրատեսիլ: Բայց անպայման հետդ մարդ պիտի լինի նայող, որ դու ցույց տաս, թե դու ինչքան շատ բան ես անում էդ վերոհիշյալ հաստ բումաժնիկների ընտանի երգիչների համար, վիզ ես դնում, սըմըս ես ուղարկում, բա ո՞նց, բա էլ ո՞ր օրվա համար ենք, պիտի հասնենք իրար, չէ՞ (մեր ախպեր Գագոն), թե չէ իրանց ձին մեր ձիուց շուտ կհատի եզրագիծը, զապադլոյա: «Տասներկու հատ ուղարկել եմ, մնաց ութ հատ»: Բա մարդը հազիվ իրան կարևոր ա զգում, օգտակար ա զգում, զգում ա, որ իրան էլ մարդու տեղ դնող կա, գլխաքանակում համապատասխան բիռկա ու հերթական համար տվող կա: Վիժն վիժն մինչև վերջ, այսինքն՝ մինչև խեղճ որբերը պրծնեն: Զի դա է ճշմարիտը, ամեն:
Մեջբերել
(Ու ես մեջս արդեն գետնին պառկած քանդվում եմ):
'
Էջանիշներ