Անկապ օրագիր

[Երկնային]

Գնալով ավելի ու ավելի եմ համոզվում, որ իմ կյանքը սերիալ ա… ախր ոոոո՜նց չեմ սիրում ես էդ սերիալները, հիմա փաստերը ձեռքս, որ իմ կյանքը սերիալ ա, հեղինակն էլ որոշել ա, որ ես պետք ա էդ սերիաների ընթացքում անընդհատ ինչ-որ մեկից հիասթափվեմ, անընդհատ համոզվեմ, որ մարդկանց չի կարելի վստահել, հետո մեկ ա բացառություն անեմ, ու էլի հիասթափվեմ… ու տենց շարունակ…

Անհետաքրքիր սերիալ ա, ես լինեի, չէի նայի… չնայած ես ոչ մի սերիալ էլ չեմ նայում, սերիալների սիրահարների համար կարող ա հետաքրքիր լիներ… հիմա մտածում եմ կարող ա՞ սկսեմ սերիալներ նայել, կամ ավելի լավ. պատրաստի սցենար ունեմ, կարող եմ գրել, դերասաններն էլ կյանքիս հերոսները կդառնան

Միակ սփոփիչ հանգամանքն էն ա, որ սերիալները սովորաբար հեփի-էնդ են ունենում, մեկ էլ տեսար կյանքիս սցենար գրողն էլ իմ համար ա երջանիկ պահեր գրել… Մի լավ մարդ կա, ինձ միշտ ասում ա «միշտ դժվար ուղի անցած մարդը երջանիկ ա լինում…»

էսօրվա սերիան վերջացավ, на самом интересном месте!

[Empty`Tears]

քնած էիի, նորից եմ ուզում քնել, քնել, քնել … արթնացա, բայց էլի քնել եմ ուզում … չեմ ուզում, որ ինչ որ մեկը կողքից խոսա, դա էլ ա վրես ազդում … նորից քնել եմ ուզում … գլուխս արդեն ցավում ա, քնեցի … նորից երազ , արթնացա, բայց էլի ու էլի քնել եմ ուզում … ատում եմ այն երազները, որ տեսնում եմ ցերեկը … այն չի ինչ որ պետք ա լինի … արդեն աչքերս ցավաց էդքան փակ լինելուց … քնեցինք?

[Rammstein]

Էս երկու օրվա նման թարս օր կյանքումս չէր եղել:
Երեկ ֆլեշս կորցրեցի, էսօր էլ փողերս են գրպանիցս ընկել: Ճիշտ ա միլիոններ չէին, 4000 դրամ էր, բայց շատ եմ նման բաներից ջղայնանում:

[Դեկադա]

Մի քիչ առաջ հաղորդում էի նայում` նվիրված Շոտլանդիային:Ու ինչը գրավեց ուշադրությունս-Շոտլանդացիների համար կառուցվել էր այգի, որտեղ տեղադրվում են նստարաններ մարդկանց անունով:Քանի որ համրաճանաչ մարդկանց այսպես թե այնպես հիշում են ու ի հիշատակ նրանց կառուցվում հուշարձաններ, անվանվում փողոցներ և այլն, հասարակ շոտլանդացիներն էլ այս կերպ որոշել են անմահացնել իրենց:Դրա համար գրվում է կտակ, որտեղ ասվում է, որ տվյալ մարդը ցանկացել է, որ իր անունով նստարան տեղադրվի այդ այգում ու նստողը կարողանում է բացի այն որ նստում է` իմանալ թե ում նստարանին է կոնկրետ նստել և ինչով է զբաղվել այդ մարդը կենդանության օրոք:
... ես մի պահ պատկերացրեցի հայկական իրականությունում... բացի էն որ դամբարաններ են կառուցել տալիս, մի հատ էլ գահ սարքել կտան ու դեռ վրան էլ խալի գցել կտան` կողքին էլ վերահսկողներ կդնեն....

[Շինարար]

Սատանի մատուռը

Զարմացա՞ք՝ կարդալով վերնագիրը, բայց այն իրոք գոյություն ունի: Այսօր ծնողներս ընկերներով գնացել էին Վանաձորի մերձակայքում գտնվող Արջուտ գյուղը քեֆի: Մայրս է պատմում, ասում է՝ մոտիկ մի մատուռ է երևում, հետաքրքրեց, թե դա ի՞նչ մատուռ է, հորս ընկերոջ մայրը, թե՝ Սատանի եկեղեցին է՝ Սատանի մատուռը: Բոլորը զարմացել են, թե դա ի՞նչ անաստվածություն է, սատանի՞ն էլ է եկեղեցի լինում, բա՝ հա, սա հո նորություն չի, այն թվերից դեռ կա, սա մեր Արջուտի սրբավայրն է: Բանից պարզվում է Արջուտում կա մի գերդաստան, որոնց Սատանոնց են ասում, քանի որ իրենց ապուպապի մականունը Սատանա է եղել, այս գերդաստանից մեկն էլ կառուցել է այս մատուռը, ու ժողովուրդը սկսել է անվանել Սատանոնց կառուցած մատուռը կամ եկեղեցին, հետո էլ Սատանոնց եկեղեցին կամ մատուռը, Սատանի եկեղեցին կամ մատուռը: Այսպես, հայ առաքելական եկեղեցին Վանաձորի մերձակայքում ունի Սատանի մատուռ, համեցեք ուխտագնացության:

[Նարե]

էհ, տենց էլ չսովորեցինք ես կյանքում դերասան լինել…

[Հայկօ]

- Ամրագոտին կապեք, խնդրում եմ:
Չխկ:
- Շնորհակալություն:
- Շնորհակալություն, որ հիշեցրեցիք :

[Norton]

Ճար չկա
գնում եմ հարկադիր արձակուրդի
կտեսնվենք նոր եթերաշրջանում

[Հայկօ]

Վախենում եմ տիկնիկներից: Մանեկեններից: Այնքա՜ն նման մարդուն ու այնքա՜ն տարբեր: Օտար: Խորթ: Սառը: Անկենդան, անշարժ, անվրդով: Կանգնած են, նստած են՝ քարացած վերջույթներով, ապակյա հայացքը հառած ինչ-որ անորոշ կետի, կեղծ ժպիտը՝ արհեստական դեմքներին, ու կապկում են մարդուն: Ծաղրու՞մ են: Նախանձու՞մ են: Ձգտում են դեպի կատարելությու՞ն: Այլ ելք չունե՞ն, քան կուրորեն նմանվելը: Ոչինչ չեն ասում, ոչինչ չեն լսում, ոչինչ չեն զգում: Լուռ, հնազանդ՝ իրենց ստեղծողներին, անշարժ՝ քանի դեռ ստեղծողներն այդպես են կամենում, քարշ են տալիս իրենց պլաստմասսայե կիսագոյությունն ու ժպտում են՝ իսկական կյանքի ընթացքից անտեղյակ, իսկական կյանքին անմասն: Ու նայում են: Նայում են մեզ: Հետևում են մեզ՝ մշտարթուն, օրուգիշեր, առանց թարթելու՝ իրենց անկենդան, թափանցիկ, սառը, վախեցնող աչքերով: Գուցե փորձում են հասկանա՞լ մեզ: Գուցե փորձում են հասկանալ իրենք իրե՞նց: Ու մտածում են: Գուցե… Մեր տեսքով ու նմանությամբ… Վախենում եմ տիկնիկներից:

Տեսնես՝ Ինչ-որ մեկը վախենու՞մ է մեզնից:

[Բարեկամ]

Վախենալու ա մարդը, որը ստեղծում ա տիկնիկներ: Փորձում կլոնավորել իր իդեալները, ու արդյունքում ստացվում են վերևում գրվածը:

[unknown]

Նորից նույն պատմություննա...արդեն հոգնել եմ էլ ուժ չունեմ դիմակայելու կյանքի այս փորձություններին...արդեն լրիվ մոռացել էի քեզ ու դու նորից հայտնվեցիր...ու նորից հին մտքերս ու սրտիս խորքի ցավը գլուխ բարձրացան...չեմ ուզում նորից քեզ տեսնեմ,ուզում եմ ամեն ինչ այնպես լինի ոնց կար դու քո համար ես իմ

[Kuk]

Ո՜ւֆ.. վայ, կներես, Կետիկ եղբայր՝ (c): Ժող, լավն ա չէ՞ ակումբը. չէ, ավելի ճիշտ՝ լավն ենք չէ՞ մենք. օրինակ՝ ես Չէ, լուրջ եմ ասում: Էսօր նստած էինք, մի պահ մի քանի տղա էինք ու մի աղջիկ, ու վստահ եմ, էդ աղջիկը մի վայրկյան անգամ իրան վատ չզգաց, չնեղվեց, ոչ էլ էդ աղջկա ընկերը: Ես իմ մտերիմ շրջապատից/շրջապատներից բացի շատ քիչ, այսպես ասած՝ կոլեկտիվների եմ հանդիպել, որ նման խնդիր չկա: Շատ հանգիստ զրուցում էինք ցանկացած թեմայով, ինչ որ թեմա բացելիս չես էլ մտածում, որ նույն սեղանին աղջիկ կա նստած, որ կարող է սեղանակիցներից մեկն այդ թեմայի վերաբերյալ այնպես արտահայտվել, որ այդ աղջկան դուր չգա, էլ չեմ ասում վիրավորական լինելու պահը: Վստահում ես կողքիդ նստած մարդկանց շնորհքին, վստահ ես, որ թույլ չի տա, որ իր փոխարեն դու ամաչես: Ու թող զարմանալի չթվա, այսօրվա իրականությունն այպիսին չէ, ցավոք. նայեք ձեր շուրջը (նկատի չունեմ՝ ձեր շրջապատը): Կարող ես վստահ լինել նաև այն դեպքում, երբ գարեջրի դատարկ շշեր են, որ դատարկվում են, մեկ էլ հո՜պլյասծ՝ մի հատ հաշիվ Ու նույնիսկ հաշվի մեջ գրված թիվը տեսնելիս ոչ ոք ոչ մի ցենզուրայից դուրս բառ կամ արտահայտություն իրեն թույլ չի տալիս Ու էդ հաշիվ փակելու պռոցեսը. մի անգամ Փիլիսոփայի հետ առիթ եղավ էդ թեման շոշափելու, ասեցի: Տեսնես՝ էդ ի՞նչ էինք էդքան խոսացել, որ էլ թեմա չկար, էդ մասին էինք խոսում Պատմում էի, որ ինձ համար զարմանալի էր, երբ առաջին անգամ ակումբի հանդիպման էի եկել, ու բոլորը, այդ թվում նաև աղջիկները, վճարում էին իրենց պատվիրածի դիմաց Անկեղծ ասած, ես, հանդիպման գալուց պատրաստվել էի, որ կարող ա մի քսան հոգու համար վճարեմ: Դե կարծում էի, որ ամեն անգամ ինչ որ մեկն ա վճարում, ես էլ, որպես առաջին անգամ եկած, կաշխատեմ առաջինը տիրանալ () այդ անհետաքրքիր պապկային, ու ես կփակեմ այդ օրվա հաշիվը: Մեկ էլ որ չտեսա՝ աղջիկները իրենց տեղը վճարում են Այ քեզ ակո՜ւմբ Հիշեցի, Դիլիջանում էինք խոսում էս մասին: Փիլոն ու Երոն էնքան հետս կռվեցին, երկուսով ինձ մի բան էին ուզում ապացուցել, տենց էլ չստացվեց, ու թեման փոխվեց դեպի թվեր, հաշիվներ..
Լավ, արդեն անկապ տողեր եմ լցնում, բայց բան չեմ ասում, գնացի Չնայած, որ ինչ որ բան մոռացա ասել, որ ուզում էի ասել մինչ այս թեմա մտնելս

[Kuk]

Հատուկ նորեկների համար. թե ինչպես են սովորաբար անցնում ակումբի հանդիպումները.
Սկզբում տեսնում ես ակմբված ակումբցիներին, բարևտուքի ժամանակ ճիճի ես անում հետները, հետո մի տեղ նստոտում ես, ակումբցիները սկսում են տուտուզիկություններ անել, իսկ դու լուռ հետևում ես, ասես՝ փապար լինի քո և ակումբցիների միջև, բայց չես կարողանում լքել նրանց, թվում է թե պարավանդված ես ինչ-որ ձևով: Մի պահ նույնիսկ մտածում ես, որ կարող է այդտեղ մնաս մինչև արևածայրք: Ակումբցիները, դու էլ հետները, սկսում եք ըմբոշխնել կաթոգին գարեջուրը, որի սառնությունը զգում եք ձեր պուճուճակում: Գրեթե բոլոր հանդիպումները տարբերվում են միմյանցից, մեկում շատ են լինում ճնտոլոտ ակումբցիները, մյուսում՝ համեմատաբար ավելի քիչ: Լինում են նաև այնպիսի խիլխանտ ակումբցիներ, որոնց կատարած տուտուզիկություններից սկսում ես խրխել: Վերջում էլ արագ-արագ բոլորի հետ ճիճի ես անում ու փութանակի հեռանում:

[CactuSoul]

Ինչո՞ւ է մարդկանց թվում, թե սերն անպայման պիտի պոզ ու պոչերով լինի…

[Բարեկամ]

Հետաքրքիր ա` մարդիկ, որոնք լռում են դրսում, ինչ ենք խոսում ներսում: