Ցավից դողում էր երկնակամարը,ջղաձգվում էին երկնքի արյան կաթիլները,ամպերը թմբուկ էին զարկում,Լույսը երկնում էր...
Լույսը ծնեց վառ,գիշեր աչքերով...Խավարին:
Ցավից դողում էր երկնակամարը,ջղաձգվում էին երկնքի արյան կաթիլները,ամպերը թմբուկ էին զարկում,Լույսը երկնում էր...
Լույսը ծնեց վառ,գիշեր աչքերով...Խավարին:
Արդեն 1 օր ու մի քանի ժամ է ինչ ես քո ձայնը չեմ լսել: Իհարկե մեղավորը ես եմ, կամ գուցե և ճիշտ եմ, բայց դե իրականում արել եմ մի բան ինչ բանականությունս է ինձ թելադրել, ոչ թե սիրտս: Ես իրականում շատ -շատ կուզենայ, որ հիմա զանգեիր...
Գիտեմ, որ դեռ երեկ ես ինքս ասացի վերջ, գիտեմ, որ քեզ շատ կարոտել եմ, գիտեմ, որ երբեք չես կարդա այս տողերը...
Ինչու է միշտ այսպես լինում, ուզում եմ մի բան իսկ իրականում անում մեկ այլ բան...
Հիշում ես երեկ ասացի, որ ինչ որ բան ես փշրել ներսումս, իսկ հիմա, իսկ հիմա մի մեծ դատարկություն է ներսումս, մի տեսակ տանջող մենակություն կամ տխրություն...
Այսօր իմ կյանքում տեղի է ունեցել այն ինչի մասին ես վաղուց երազում էի, իսկ այդ պահին ես մտածում էի քո մասին
Ու հիմա էլ մի տեսակ ծանր ու խեղդող կարոքեղում է կոկորդս, գիտես դժվար է առանց քեզ, շատ դժվար...
Տարօրինակ է ինչքան ժամանակ է դադարել եմ մտածել... Դրանով հանդերձ դադարել եմ ինձ մարդ զգալ։
Ուզում եմ գրել, մտքերս հանձնել թղթին, բայց թվում է դա էլ եմ մոռացել.
Իսկ ժամանակ կար շատ էի գրում. Չնայած հաշվի առնելով որ գրում էի տխուր ժամանակ միայն, կարող եմ ենթադրել որ հիմա ուրախ եմ…
Սակայն ոչ, ուրախ էլ չեմ, երևի թե երջանիկ եմ, քանի որ երկար ժամանակ է չեմ գրում , իսկ ուրախությունը այսքան երկար չի տևում։
Կարդում եմ գրածներս. ինչքան հակասական մտքեր կան գրված, փաստորեն երջանիկ մարդիկ իրենց մարդ չեն զգում՞. ծիծաղս եկավ իմ իսկ արած հետևութան վրա.
Ինչքան լավ կլիներ որ մարդ աներ այն ինչ ինքն է ուզում, այլ ոչ թե այն ինչ ինքն իրեն պարտադրել է. Հոգնել եմ իմ արջև դրած խնդիրներս լուծելուց, ինչի՞ համար եմ ես մի բան պարտադրում ինձ ու … դժգոհելով որ ստիպված եմ անել դա, անում եմ. Չէ որ կամ մարդիկ որ անում են այն ինչ իրենք են ուզում.
Ուֆ, երևի թե գրածներս կարդացողը ինձնից գլուխ չի հանի, չնայած բնական է, չէ որ ես ել ինձանից գլուխ չեմ հանում...
Սկսել եմ ատել ցուրտը, ինձ ջերմություն է պետք…
Ավելի հեշտ է գնալ մի ճանապարհով, քան ետ դառնալ նրանից…
(հետևություն)
Եթե ուզում ես մարդ զգալ քեզ, հետևիր քո կյանքի ընթացքին.
Dina-ի խոսքերից
Dina ջան նախ պիտի սովորես կառավարել քո ցանկությունները, որ հետո անես այն ինչ ուզում ես: Ճիշտ է դժվար բան է, բայց անհնար չէ: Եվ հետո քեզանից գլուխ հանելը իմ կարծիքով այնքան էլ դժվար չի:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Մի տեսակ սառել եմ...
Կամ կարծես թե քարացել, ինչ է ուզածս
ինչ եմ փնտրում
Թող ամպրոպ լինի, թող կայծակ լինի, եթե դրանից հետո շնչելն ավելի հեշտ կլինի
Բոլոր գրողները շիզոֆրենիկ են
Մեջբերում եմ հոգեբուժության դասագրքից (շիզոֆրենիայի ախտանիշներն են). «Ասոցիացիաների խանգարումը կարող է դրսևորվել մտքերի ակամա հորդահոսքի ձևով կամ խորհրդանշական մտածողությամբ, երբ առարկաներն ու երևույթները ստանում են առանձնահատուկ, միայն հիվանդին հասկանալի իմաստ. օրինակ, «անձրևը երկնքի քրտինքն է» կամ «երկնքից եկող քիմիական բանաձևը. ապուրի մեջ աղ են լցնում, որ օրգանիզմում ապուրը չփչանա»:
Ամայի աշխարհ ու էլ ոչինչ: Կարոտել եմ նրան, ով դեռ չի եկել: Ամայի աշխարհ ու էլ ոչինչ,,,
Բավական երկար ժամանակ այս ցավը հեռու էր վանվել ինձանից: Այսօր կրկին ապրեցի հոգուս ցավը: Կարծում էի, թե մեր սիրո գիծը անընդհատ ուղիղ է: Մեկընդմեջ հայտնվող ընդհատումները աչքաթող անելով մի ոստյունով փորձում էի հաղթահարել սիրո քնքշությամբ, բայց այսօր մի հսկա բեկյալի առաջ կանգնեցի: Ուժերս լքեցին ինձ այն շրջանցել փորձելու պահին: Ուր եմ գնում, չգիտեմ: Կարծում էի աչքերս փակ քայլելը լոկ հաճույքիս պիտի ծառայի, բայց այսօր հասկացա, որ կյանքը այդպիսի կատակ կարող է խաղալ հետս` ստիպել քայլել փակ աչքերով` անհայտ ուղիներով առաջ ընթանալ: Ուր եմ հասնելու, ուր եմ գնում, հիմա որ բեկյալն է ճանապարհս խոչընդոտելու...
Ինչպես կուզենայի քեզ վերադարձնել այն խոսքերդ, որ մի պայծառ ու անմեղ առավոտ ներխուժեցին իմ մեղավոր հոգին ու էլ հանգիստ չտվեցին: Կարծում էի լոկ խոսքեր են, բայց իրականում իրենց մեջ թաքցնում էին ճշմարտության խայթող թույնը: Իսկ այսօր ես այդ թույնի համը զգացի հոգումս: Ինչ-որ տհաճ քաղցրություն ուներ այն` ցավեցնող ու միաժամանակ թմրեցնող: Ու հիմա... Չեմ ուզում այդ թույնը ևս քեզ վերադարձնել, չեմ ուզում, որ դու զգաս, որ քաղցրությունը կարող է սրտխառնոցի չափ տհաճ լինել:
Կներես
Տխուր եմ, տառապել եմ ուզում...
Հետո ինչ, որ կյանքն ուրախ է, ապրուստն էլ ձրի:
Տեղս տաք է, փորս էլ կուշտ:
Յարս յոթ սարի հետևում չի, հարևանի հարսն էլ ինձնից սիրուն չի:
Ինտերնետիս քոքը չի կտրվում, կտուրիցս ջուր չի կաթում:
Ոչ դարդ ունեմ, ոչ ցավ, ոչ էլ թե մի բան ու գործ...
Հա, ինչ անենք...
Ես տխուր եմ, տառապել եմ ուզում...
Գործիս տեղի բակում երկու կատու կա։ Սիրահարներ են։Ես տենց ռոմանտիկ կատվային սեր չէի տեսել։
Միշտ միասին են։ Ամբողջ օրն իրար գուրգուրում են, իրար սիրելով ման են գալիս
Վերջերս էլ մի հատ սիրուն ձագուկ են ունեցել։ Նե՜նց անմեղ մռութ ունի։ Ու շատ հետաքրքրասեր է։ Հիմա ծնողները իրան էլ են հետները զբոսանքների տանում։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Ես էլ երեկ պարապմունքի գնալուց 2 կատու տեսա.Իրար փաթաթված կնստած էին պատուհանի մոտ ու երևի հայելու մեջ էին միմյանց նայում. ժամ նայում էիԳործիս տեղի բակում երկու կատու կա։ Սիրահարներ են։
Նենց մի բան եմ ուզում...
Ուզում եմ մի բան լսեմ ուրախանամ, կամ...
նենց ուրախանալ եմ ուզում, ուզում եմ սիրել կամ նենց....
Շատ բան եմ բաց թողել բայց դեռ հասցնել է պետք դեռ շատ բան պետք է հասցնեմ...
նենց ուրախանալ եմ ուզում , սիրել...
Պետք է հասցնել մինչև մայրամուտ...
Էսօր մտքիս հա մի բան է գալիս. «Շուտ եմ ասել, պիտուշը ես եմ»: Թե որ խաղի ժամանակ էիք ասում, ու ինչ էր նշանակում, չեմ կարողանում տեղը բերել:
Գոնե հասկանամ, թե ինչի է գլխումս դա պտտվում... չլինի՞ էսօր պիտուշը ես եմ:
Ուրբաթ օրվանից ուզում էի մտնեի քաղաքանություն բաժինը…
Հիմա ահավոր փոշմանել եմ, նույնիսկ խոսալս չի գալիս…
Ինչ վատա, որ ես ճիշտ դուրս եկա…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ