Հերթական երկարատև դեգերումներից հետո հասկանում ես, որ արտաքին աշխարհը ինչքան սիրուն ա, էնքան էլ խորթ ա ու օտար քո համար։ Ու արդեն ժամանակն ա վերադառնալ հարազատ քարանձավ՝ ածխաթթվով հարուստ օդը շնչելու, ստալագմիտներին պառկած քնել-զարթնելու, դրսի աշխարհի քաղցը քարանձավիդ պատին երբեմն ընկնող ստվերների պատառներով հագեցնելու։
Էջանիշներ