Մետաղյա տուփը խոթում ա ափիս մեջ.
- Նաֆաս չտաս:
Քներակներս շոշափում եմ, թույլ ու տախի:
Տարեց կինը.
- Այծին տեսա՞ր:
- Ի՞նչ ա խոսում:
Բարձրահասակ, քրտնող տղամարդը մոտենում ա սաղին.
- Հազարանոցներով կմանրեմ:
- Կյանքի ու մահու հա՞րց ա:
- Չէ, մայրս ասում ա խոշոր գումարը ուշ ա ծախսվում:
Հետևից եկողները.
- Փետրվարը սենց տաք դեռ չեր եղել:
- Ափոքըլիփս, աշխարը ոռի ա գնում:
- Օհ, զիլ ա ասված:
Տիկինը.
- Մի վանդակի մեջ են մնում, ու պատկերացնո՞ւմ ես վագրը այծին դեռ չի կերել: Բայց զուտ թիկունքում պտտվում ա: Խաղ ա անում հետը:
Տղամարդը մի պաչկա թաց հազարանուց ա խոթում քթիս տակ.
- Բանկերին չեմ վստահում, լրիվ սուտ ա: Էն որ մեքենաների վրա զեղջ են անում, գիտե՞ս չէ, դա իրանց համար հեչ բան ա: Սիգարետ սարքելը երեք կոպեկ ա ես հարյուրով եմ առնում որ ծխեմ:
- Իրո՞ք:
- Հեյ, ինչ ես ռեխդ բացել. կայֆի տակ ես՞
Լեզուս պտտացնում եմ բերանիս մեջ կրիստալլ չկա:
- Տիկին դուք առավոտյան ի՞նչ եք կերել: Վատ տեսք ունեք, երևի թունավորվել եք:
- Բժիշկի նշանակած կոլոնոսկոպիային չգնացի, ճիշտ եմ ասո՞ւմ, կոլոնոսկոպիա չէ՞, ես գերմաներենի դասատու էի: Դրանցից ավելի վատ ա լինում: Աղջկաս անգիոգրաֆի արեցին, մի հատ չայից սաղ ջանը դուրս ա տալիս:
- Ամենալավը էն Բրեժնևի ու Գորբաչովի վախտերն էին: Ինձ որ մնար սրանց չէի գնդակահարի, կմերկացնեի, մենակ տռուսիկի ռեզինով կթողեի, բայց ճիշտ ես ամեն մի ազգ արժանի ա իրա պրեզիդենտին:
- Ի՞նչ ես կարծում արժի գնալ կոլոնոսկոպիայի:
- Լսի, ասում եմ,- էս սաղ իրականում կատարվո՞ւմ ա:
Հավաննա սիգարի տուփը ամուր սեղմած մտնում եմ բար: Շեկ լպստած մազերով երիտասարդը ինչ որ ռեպլիկ ա անում, ծիպը.
- Պատկերացնում ես հարվածայինի վիճակը երբ որ ինքը իմանում ա, որ Մերկուրին գեյ ա: Երևի դա իրա համար շոկ ա եղել, - ծիծաղում ա: - Հիմա դրան նորմալ են նայում:
Դեմս դնում են կրկնակի գլենլիվեթ սառույցով: Բարմենը մասնագիտական կարծիք ա հայտում, որ գլենը տաք ջրով են բացում, համի բազմերանգությունը զգալու համար.
- Ինձնից խի՞ երևում ա որ ես ուզում եմ համի բազմերանգությունը զգամ: Հաջորդը տաք ջրով կտաս:
- Անիծյալ պոռնիկներ, - ասում ա ճաղատը ձախի վրա նստած, - պռովակացիա են անում, հետո բողոքում են որ նորմալ տղամարդիկ բռնաբարում են իրենց: Դե արի էս ֆեմինիստ դուրընկածների ուղեղը մտցրա, որ դա բնական ա:
Տաք ջրով բացած վիսկին նույն համը ունի ինչ սառույցովը, ուղղակի շուրթերս սկսում եմ չզգալ:
- Պոռնոմանիա կարա՞ գոյություն ունենա: Վիտ Մյուզ միացրա էլի, - ձայն ա տալիս շեկ մազերովը:
Նայում ա ինձ, կուլ տվածիցս դեմքս ծամածռվում ա.
- Քո վրա չվերցնես, ասում եմ, - միմիկաս ինձ չի ենթարկվում:
Ժպտում ա: Ես տեղյակ չեմ էլ ինչ ա ցույց տալիս իմ դեմքը, բայց սանրայզը չորացնում ու դուրս ա գալիս:
Չորորդից հետո, պայուսակս վերցնում եմ ու քայլում: Մինի սիգարի դառը ծուխը լցվում ա թոքերս: Մոտքի մոտ մի ծեր տղամարդ ա կանգնած: Ասում ա, որ իմ տանը ինքնասպանություն ա եղել: Դուռը բացում եմ, միջանցքի հայելին սևանում ա, մակարդված արյան գույնի: Նայում եմ, դեմքս չկա: Վազում եմ զուգարան: Վիսկին վառելով դուրս ա թափվում. Ինչ- որ մեկը ձեռքը դնում է մեջքիս, սառը, կոշտ, ծանր... դողացող ծնկներս զարկում եմ գետնին ու երեսով ընկնում պաղ սալահատակին: Ամեն ինչ սևանում ա:
- Վեր կաց, - բորդո քսած շութերը հպում է քրտնած ճակատիս:
Թափով նստում եմ տեղաշորի մեջ: Լուսանում ա: Նայում եմ ձեռքիս, երկու եղունգ ջարդած ա ու արնաշաղախ: Չեմ հիշում ե՞րբ, ո՞նց: Վերմակը շարժվում ա, տակից դուրս ա գալիս, գունատ, բորդո շուրթերով: Համբուրում շուրթերս, լեզուն մտցնում է բերանս.
- Քնի, դեռ շուտ ա:
Գլենլիվեթի բազմերանգ համն ա գալիս լեզվից: Տեղը չեմ բերում մեզանից որ մեկն եմ ես: Բաց պատուհանից նայում եմ ներքև.
- Ես ու կինս հաց էինք ուտում, երբ ձայնը լսեցինք, ծանր պարկի նման ընկավ:
Աչքերս տրորում եմ... քաղաքը կարծես զարթնում ա...
Transport, motorways and tramlines...
Disappointed people....
And when it comes it's so so disappointing.. Բարի լույս քեզ, ով էլ որ դու լինես, ես քեզ սիրում եմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ