Ջղայինացած եմ: Էսօր վերցնում եմ ֆլեշկաս, իջնում եմ print անելու ֆիզիկաս: Մտա ներս, էս աղջիկը հեռախոսով խոսում ա ու ոչ մի կերպ չի ուզում ցած դնի ու նորմալ լսի ինչ եմ ուզում. մի կերպ բացատրեցի որ էս 15 էջը print անի. նախ մի քանի անգամ անհաջող փորձեր էր անում, հետո ըստ երևույթին նոր սարքավորումով չկարողացավ աշխատել, արեց փորձված մեթոդով: Էդ ընթացքում ամբողջ կենսագրականն իմացա, թե ինքը ոնց «առանց կռվելու իրա ասածն ասեց, նենց հանգիստ էլի առանց գոռալու... »: Մի աչքն odnoklasniki-ում էր, մի ձեռն էլ հետը, էն մի ձեռով հեռախոսն էր բռնել, էսիմորերորդ ձեռքով էլ print-ս էր անում: Ամբողջ կենսագրականն իմացա, բոլոր մանրամասներով: Դրանից հետո էլ հաշվիչով բազմիցս հաշվում էր 50*15-ը: Հազիվ պատասխանը գտավ, վճարեցի դուրս եկա: Նոր հայտնաբերում եմ, որ ընդամենը 7օրինակն ա ճիշտ, մնացածը էդ յոթի կրկնությունն են. իսկ թղթերի քանակը 13ն ա ընդամենը... մի հատից մի քանի հատ արել ա, էն մնացածն էլ չի արել, կամ խիստ էր զբաղված կամ էլ ալարում էր, անհարմար էր էդքանի հետ միասնին նաև իմ print-ը վերջացնել:
Չեմ հասկանում ինձ երեխու տեղ էր դրել, որ ոնց հասցնում, նենց էլ սպասարկում էր. երևի վստահ էր որ ոնց էլ անի, տանը տեսնելուց էտ չեմ գալու,: Ասենք դա ինձ վաղը պետք էր լինում, քննության նյութ ա, լավ ա դեռ ժամանակ ունեմ. պատասխա՞ն էր տալու: Էսպիսի բան չեմ արել ոչ մի անգամ բայց էնքան ջղայինացած եմ, որ վաղը վերցնելու եմ գնամ ասեմ նորից անի ու գումարն էլ չեմ տալու, կասեմ «երեկ վճարել եմ, ցտեսություն »: Իմ համեստ ուսանողական դրամապանակը էդքան չի ներում, որ ամեն անգամ նորից անեմ էդ անտերը, մանավանդ որ մեղավորը ես չեմ: Ալարում են նորմալ գործ անեն, որ մի քիչ քիչ չաչանակեր չէր լինի .....
Հա գնալու եմ, ոչ մի անգամ նման բան չեմ արել, բայց ջղայինացած եմ գնալու եմ, թող հաջորդ անգամ իր անձնական կյանքը գործից դուրս քննարկի (դուք ուղղակի չեք պատկերացնում էս ասածիս մեջ ինչքան փակ փակագծեր կան որ հավես չկա բացեմ.....): Մի թղթից մի չորս հատ արել էր, մնացածը թողել, դեբիլի տեղ են մարդուն դնում....
հ.գ. կարո՞ղ ա անիմաստ եմ ներվայինանում նախաքննական դեպրեսիա ա...
Մեջբերել
Էջանիշներ