Քա վա՜յCactuSoul-ի խոսքերից
… Հենց նոր մի բան իմացա վերոնշյալ մարդամեկի մասին
Բայց էդ հերիք չի ոչ մի բան դեպի լավը չփոխեց, դեռ մի բան էլ հիմա արդեն բացասական զգացողություններ ունեմ այն, պայմանականորեն ասած, միջավայրի հանդեպ, որի մասն ա ինքը, ու որի մասին մինչ այս չեզոք, նույնիսկ դրականի ձգտող կարծիք ունեի:
Կարող ա՞ հոգեկան հիվանդ եմ
Վերջին խմբագրող՝ CactuSoul: 11.02.2014, 21:32:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Մարդ էլ իմանա, որ բանկում վարկային պատմությունը դասակարգման տակ ա ընկել, ու առաջիկա 5 տարին հնարավորություն չունի ոչ մի տեսակի վարկ վերցնելու, ու էս կարգի ուրախ լինի:
էն որ ասելիքդ շատ ա, շատ շաաաաատ, բայց նայում ես մի ժամանակ էդքան հարազատ աչքերին ու հասկանում, որ ասելու բան չունես, որովհետև .... էլ հավես չունես
Մի՛ փորձիր թաքցնել սխալդ, ընդունի՛ր այն, պատասխա՛ն տուր և շարժվի՛ր առաջ
Հիվանդ պառկած եմ: Նաուշնիկներով Լակրիմոզա եմ լսում: Ասեցի ֆեյսում դնեմ իբր` listening to Lacrimosa in my bed..Մեկ էլ տեսնեմ էդ ին մայ բեդի տակ գրված ա` 22.000 were here...
Փոշմանած սուս մնացի
Blessed the poison which brings the end
Alphaone (12.02.2014), CactuSoul (12.02.2014), Chuk (15.02.2014), Jarre (12.02.2014), John (12.02.2014), Rammstein (17.02.2014), Smokie (12.02.2014), Yevuk (12.02.2014), Աթեիստ (12.02.2014), Արամ (12.02.2014), Հայկօ (13.02.2014), մարդագայլուկ (13.02.2014), Նաիրուհի (12.02.2014), Նարե91 (12.02.2014), Ուլուանա (16.02.2014), Ռուֆուս (12.02.2014)
Երթուղայինում լսում եմ.
-Ճիշտ է, մեր երկիրը մի բան չի, բայց լավ է գոնե բարեգործներ ունենք, մեկը՝ Ծառուկյանը:
- «Տաշիրի» Սամվելին մոռացար:
Բայց ինչ միամիտ է մեր ժողովուրդը:
Vardik! (17.02.2014), Աթեիստ (14.02.2014), Նարե91 (12.02.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (13.02.2014)
Էն անհարմար պահը, երբ որ քո կուրսի աղջիկներից մեկը քեզ ասում ա Wolf From Wall-Street-ը չնայես, որտեվ ես նայել եմ, խուժան ա: ಠ_ಠ
Sweet mother of Columbia. Why do we worship three symbols in your memory? We worship the sword, so we might avenge you. We worship the raven, so we may cover the city with eyes. We worship the coffin, because it symbolizes the weight of our failure.
Ընգերոջս զոքանչը հիվանդ ա երկար ժամանակ ա։ Ընգերս ասում ա.
- Զոքանչս դառել ա Էրմիտաժը, ով գալիս ա, ասում ա էթամ մի հատ էլ Ռայային տենամ…
Պետք չէ վիրավորել առյուծին, շնագայլին կամ ցանկասեր խոյին։ Նրանք զուգավորվում են հզոր ու քնքուշ սիրով, համաձայն բնության օրենքի։ Նրանք, անգիտակցաբար, առաջնորդվում են վարանոտ և ակնածալից զգացումներով։ Նրանք միահյուսվում են փառահեղ զեղումների մեջ։ Նրանց մռնչյունը վախեցնում է միայն մեզ, մինչդեռ մեր միջից դուրս եկող վայնասունն ավելի սոսկալի է։ Նրանք պարզապես ենթարկվում են բնությանը։ Նրանցից ոչ մեկը չի իջել մարդու մակարդակին, որին նրանք բոլորն իրենց խորքում պարունակում են։ Եվ այդ գազաններից ամենակատաղիներն անգամ անմեղ են։ Նրանցից ոչ մեկն իր ներսում սերը չի սպանել։
Մարդագազանն իջել է մինչև առյուծին, շնագայլին և խոյին նմանվելը, սակայն նրանց կուսական ու վայրենի մեծությունը չունի։
Կամիլ Լըմոնյե, «Տղամարդու սերը», վալենծինի առթիվ
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Մի տեսակ չեմ հավատում էն մարդկանց, ովքեր ասում են՝ «վայ, նենց վատ հիշողություն ունեմ»:
Չկա նման բան, հարգելինե՛րս:
Էս առումով մարդիկ ուղղակի երկու տեսակ լինում՝ ուշադիր ու ցրված…
Հ.Գ. առաջ հիշողությունս անտանելի վատ էր...
իսկ հիմա սովորություն եմ դարձրել ուղեղս մշտապես միացրած պահելու, հովհարային անջատումներ վաղուց չեմ ունենում,հիշողությունս էլ համարյա փայլուն ա:
Why is the truth always being raped?...because its naked and beautiful.
Ինչ էլ, որ անենք, ինչքան էլ, որ իմանանք, թե դրանից լավ բան չպետք է սպասենք, բայց՝ սպասում ենք: Ա՜խր գիտենք, որ հնարավոր չէ...բայց էդ անտեր հույս կոչվածը չի մեռնում մեր մեջ: Դա վատ է: Ա՜խր հիասթափություն հաստատ լինելու է: Չնայած կարող է և չլինի:
Աննշան հույսն անգամ հետո կարող է խորը հիասթափության պատճառ հանդիսանալ. հույսերը շատ դեպքերում չեն իրականանում:
Վերջին խմբագրող՝ Այբ: 14.02.2014, 12:43:
Գնամ լողանամ, մաքուր շորեր հագնեմ, պոպկորն սարքեմ ու պատրաստվեմ ակումբի մրցույթին
Հենց նոր, կողքի հայաթում
Էրկու հարբած Վալենծին
Գազըվի պիստալետով
Մեկի հերը անիծին…
։ֆուցկ
Նիկեա (15.02.2014)
Պատահաբար էս վիդեոն աչքովս ընկավ, և հիշեցի էն ոչ այնքան վաղեմի ժամանակները, երբ ես դպրոցական էի, իսկ լֆիկը՝ մեր դպրոցի միակ աստվածը:
Մալաթիա-Սեբաստիայի քոսոտ մի դպրոց, լեփ-լեցուն դահլիճ ու միջոցառման պատրաստություն:
Դռները բացվում են ու մտնում է մեծն Լֆիկը՝ տնօրենիս հետ ջերմ ողջագուրված: Բերանով եռանդուն որոճում է հսկայական ծամոնը, չմոռանալով պարբերաբար մատի վրա փաթաթել ու փուչիկ անել: Լֆիկի առաջին ծամոնափուչիկի հաղթական պայթյունով ազդարարվեց մջոցառման սկիզբը: Տնօրենը ոտքի կանգնեց.
-Ինչպես Գարեգին Նժդեհն էր մտածում հայ ազգի մասին, այնպես էլ Սամվել Ալեքսանյանն է ամեն օր քնելուց առաջ խորհում հայ ժողովրդի բարօրության մասին: Իր երեխաների համար հայր է, իր ժողովրդի համար՝ թև ու թիկունք, իսկ ձեզ համար՝բարերար, որովհետև նա լիքը նվերներ է բերել, որ խրախուսի ձեր առաջադիմությունը:
Մեր համայնքի ամենաբարի, ամենախելացի ու ամենահամեստ մարդը ձեզ պատվել է իր ներկայությամբ, վայելեք պահը:
Դրանից հետո սկսում է մի ամբողջ միջոցառում նվիրված լֆիկին՝ Սևակ են արտասանում, Նժդեհ են ցիտում, հայրենասիրական երգեր են զլում: Էս լֆիկս էլ իր որոճը չդադարելով սպարծիվկայավոր ախռանիկին հրամայում է, որ շաբաշ տա երգողներին: Փողերը լցվում են բեմի վրա. երգողների աչքերը դոլարի նշան են դառնում:
Հետո համայն Մալաթիայի աստված լֆիկը կենցաղային տեխնիկայով է ապահովում դասատուներին, ապա անցնում են տարբեր բնագավառներում աչքի ընկնող երեխեքին, իսկ իրականում՝ դպրոցի կեսին, ֆեն ու հեռախոս բաժանելուն:
Երևի տնօրենիս իմ գզգզված մազերը շատ էին նեղում, և ինձ էլ լֆիկակերտ ֆեներից բաժին ընկավ: Չէի ուզում մոտենալ, բայց համարյա քարշ տալով ինձ տարան դեպի անարգանքի սյուն՝ դեպի լֆիկն ու ձեռքերիս մեջ խցկեցին ֆենը:
Վերջում էլ տնօրենը հայտնեց սուրբ լֆիկի ամենամեծ ողորմածության մասին. դպրոցն ավարտողներին մեր լֆոն ձրի Փարվանա էր տանում, պատկերացնու՞մ եք, ծնողնե՛ր, ձրի՜ փարվանա, որտեղ հոտած ուտելիքներն են և թաթուլն է հոսում անվերջ:
Դրան էլ չէի ուզում գնալ, բայց հետաքրքրությունս ինձ լֆիկնոց տարավ, թեև նախօրոք որոշել էի, որ ոչ ուտելու եմ, ոչ խմելու: Կարիք չկա ասելու, թե ինչ խառնամբոխ էր՝ ամբողջ համայնքի շրջանավարտները, մեղմօրոր ռաբիզն ու լֆիկի դայլայլը. փառք քեզ մեծն լֆիկ, քանզի կերակրեցիր դու մի ողջ ժողովուրդ:
Տնօրենս էդ ժամանակ էլ չմոռացավ մի հատ աղոթք առ լֆիկ անել ու կոչ անել, որ բոլորը նրան ընտրեն:
Մինչև հիմա ինձ չեմ ներում էդ ֆենը վերցնելու ու Փարվանա գնալու համար. ինձ ամենավերջին ընտրածախվողն եմ զգում, չնայած՝ ընտրելու իրավունք չունեի, իսկ Փարվանայում իմ տարած շոկոլադներն էի ուտում:
Հ.Գ. Եթե ժամանակին Հայաստանը ծովից ծով էր, ապա հիմա սիթիից սիթի Հայաստան է դարձել:
Alphaone (15.02.2014), CactuSoul (15.02.2014), E-la Via (18.02.2014), ivy (15.02.2014), laro (17.02.2014), Rammstein (16.02.2014), Smokie (18.02.2014), Tiger29 (15.02.2014), Vardik! (17.02.2014), Աբելյան (17.02.2014), Արէա (15.02.2014), Հայկօ (15.02.2014), Ներսես_AM (15.02.2014), Նիկեա (15.02.2014), Ուլուանա (16.02.2014), Ռուֆուս (15.02.2014)
Հատուկ Գևորգին հիշող հին ակումբցիների համար
- Ներեցեք, դուք նեյրոլինգվի՞ստ եք:
- Հա:
- ՆԼՊ-ո՞վ եք զբաղվում:
- Չէ, ես իսկական նեյրոլինգվիստ եմ:
Մեր մոտ վերջապես գարունն ավարտվեց ու ամառ սկսվեց: Էսօր սենյակս մայիսյան բզեզ էր մտել
I may be paranoid but no android!
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ