Անկապ օրագիր

[Alphaone]

Երբ կարդում եմ ակումբի ամենահին գրառումներն ու այսօրվա գրառումները, զգում եմ, թե իրականում որքան է ակումբն աճել, երբ նայում եմ իմ առաջին գրառումներն ու հիմիկվա, տեսնում եմ սեփական աճս: Ակումբը հայ իրականության այն հազվադեպ վայերերից է, թեկուզ և վիրտուալ, որտեղ մարդիկ ռեգրեսի փոխարեն մեծ քայլերով առաջխաղացում են ապրում: Իմ բախտը բերել է, ես միանգամից հայտնվել եմ այս միջավայրում, բայց հին գրառումները կարդալով հասկանում եմ, թե որքան են առաջին ակումբցիներն ու մոդերատորները ջանքեր ներդրել, որ ունենանք այսօրվա ակումբը: Շնորհակալություն հին ակումբցիներին ու մոդերատորներին մերօրյա ակումբի համար:

[Վոլտերա]

Էս Ժառին գնալով ավելի շատ եմ սիրում

[Jarre]

Իրական դեպք։ Երեկ է տեղի ունեցել։ Մոտավոր թարգմանություն իսպաներենից։

- Եղբա՞յր, էս մեքենադ ի՞նչ օրը գցեցիր։ (մեքենադ ոչ թե՝ մեքենաս, թեև հարվածել են իր թանկանոց մեքենային ու ցխել հետևի մասը)
- Հի-հի-հի-հի-հի-հի ), կներես ախպերս, տորմուզներս չպահեց։ Մի մտածի, ավտոս ապահովագրված ա, քո ծախսերը ապահովագրականը կփակի։
- Չէ, այ ախպեր, ես ծախս փակելու կարիք չունեմ։ Ուղղակի զգույշ եղիր, թե չէ գլուխդ կարաս ուտես։ Լավ, ես շատ շտապ եմ, զանգի ապահովագրական ընկերություն թող գան հայտ կազմեն, թե չէ մեքենադ ո՞նց ես սարքելու։

Փաստորեն մի աղքատ դոմինիկացի իրա տրաքած մեքենայով հագավ Դոմինիկյան Հանրապետության նախագահի անվտանգության պետի մեքենային ու էտ պետից ստացավ նման պատասխան։ Հեքիաթ ա, չէ՞։ Իսկ ես էտ հեքիաթը իմ աչքով եմ տեսել։

Ստեղ շատ թերություններ կան, դժվարություններ, բայց ինչ ուզում ես ասա, մարդկային էս որակներով դոմինիկացիք ինձ սպանում են ուղղակի։ Չեմ դադարում հիանալ։

[Claudia Mori]

Գրեթե ամեն առավոտ արթնանում եմ հարեւանուհուս հայհոյանքներից: Նա այդպես է բարի լույս ասում իր ամուսնուն եւ այդպես էլ դիմավորում է, երբ վերջինս հարբած վերադառնում է տուն: Ինձ թվում է նրանք տանը հայհոյելուց բացի ուրիշ բան չեն անում, դրսում էլ

Բայց դժվար թե պատմեի նրանց մասին, եթե այսօր չկատարվեր մի դեպք, որը ինձ հունից հանեց պարզապես: Եթե նախկինում ինձ թվում էր, որ ռուս կանայք չափազանց մայրիշխան են ու տղամարդկանց արժե խղճալ, հիմա կասեմ, որ լավ են անում ռուս կանայք, դեռ պետք է նաեւ մի լավ ծեծեն դրանց, իսկ ամենալավը կլինի, երբեք չամուսնանան դրանց մի մասի հետ ու ընդհանրապես ուշադրության չարժանացնեն:

Քաղաքացիություն ստանալու համար հերթական հերթի մեջ եմ: Հարցրեցի՝ ով է վերջինը, մի տղամարդ ասեց, հետո մի աղջիկ ասաց, որ ինքն է, մի խոսքով ասացի որ իրենցից հետո եմ ու նստեցի սպասելու: Գիրք էի կարդում թարգմանություններ էի անում, նոր անգլերեն բառեր սովորում, մեկ էլ եկան երկու տղաներ, ում երեկ էլ էի տեսել, նայեցինք իրար ժպտացինք, հարցրեցին ով է վերջինը, ես ցույց տվեցի ինձնից հետո կանգնած մարդկանց:

Վերջապես հերթս հասավ, մեկ էլ էդ տղաներից մեկը կանգնեց դռան մոտ՝

- Բա հիմա իմ հերթն է ես էս աղջկանից հետո եմ:
- Ասում եմ, որ էկար ինձ չտեսար? Ինձ չես էլ ճանաչում?
-Տեսա, բայց հարցրեցի ով է վերջինը էս աղջիկը ասեց ես, ես էլ իրանից հետո եմ:

Թեքվել եմ էդ աղջկան ու մարդուն ասում եմ դուք ինձ չեք հիշում: Մարդը իրան գցեց հիմարների հողամասը, իսկ աղջիկը ՙՙստեռվայի՞ նման երեսիս է նաում ու ասում՝ ոչ: Իսկ ինձնից հետո կանգնած մարդիկ էլ խեղճ դեմքերով չեն խառնում, ինչպես հասկացա ռուսերեն չիմանալու պատճառով: Ես նորից թեքվում եմ էդ տղային:

- Քո կարծիքով, եթե հերթի մեջ չլինեի, ինչու էի էստեղ 2 ժամ կանգնում?
-Չգիտեմ,- պատասխանում է կաղամբը ու իր ամբողջ ջանդակով դուռը փակում, որ ես ներս չգնամ

Դե էստեղ ես մոռանում եմ տղա է դիմացս, թե աղջիկ ու մի երկու քաղցր բառ եմ ասում ու, տեսնելով, որ ինքը դամբուլի նման նայում է իր դիմացի ճերմակ պատին, ասում եմ, որ ինքը տղամարդ չէ ու որ իրենց երկրում չեն սովորոցնում, թե տղամարդը ինչպիսին պետք է լինի, վերջում էլ մի բառ է պլստում, որը պարզվում է իրանց երկրում էլ կա Մի խոսքով ես էսպես կոպիտ երբեք ոչ մի տղայի հետ չեմ խոսել:

Հենց գալիս է ներս մտնելու պահը, սա իրան առաջ է գցում գործի դնելով իր կանացի բոլոր հակումները, ու դուռը շրխկացնում են իր երեսին՝ ասելով, որ այսօր էլ չեն ընդունում, քանի որ սերտիֆիկատի թղթերը ավարտվել են: Ես էլ ժպտալով նայում եմ երեսին ու ասում:

-Տեղն է քեզ:

Հ.Գ. էս վերջին թուղթն է, ստանամ պրծնեմ էս աննորմալներից: Ու բացասականը ցրելու համար ասեմ, որ շատ լավ մարդիկ էլ կան այստեղ, ովքեր բավականին խելացի են ու կարողանում են գնահատել դիմացինին: Նրանցից մեկը ապագա դեկանս է, ով մեծ ուրախությամբ ընդունեց ինձ՝ ասելով որ սեպտեմբերից կարող եմ ընդունվել մագիստրատուրա, մնացածը այն մարդիկ են, ովքեր ինձ արդեն աշխատանքով են ապահովել:

[Smokie]

Չկա-չկա, մի անկեղծ, բայց բացասաբար ազդող, ատելության դրդող գրառում էլ ես անեմ

Էս որ ասում են «ռաբիզը սենց, ռաբիզը նենց», դա ինքնին հասկանալի է, բայց որ սկսում են ասոցացնել Թաթայի հետ, այ դա չեմ կարողանում ընդունել: Թաթան հին ու նոր ռաբիզներից քանի՜ գլուխ բարձր ա իմ կարծիքով, Արամ Ասատրյան, Արման Հովհաննիսյանից սկսած, ռուսահայ երգերով, կիսամերկ կլիպներով վերջացրած: Իր երգերը շատ ավելի հաճելի կհնչեն ծնունդներին ու հարսանիքներին: Ու ընդհանրապես Թաթայի ամեն ինչում անկեղծություն ու մի տեսակ ջերմություն կա, բարություն: Դրական մարդ ա ու հազար... միլիոն անգամ ավելի ճաշակով քան մյուս ռաբիզները: Ինքը իրոք ուրիշ ա:

Դե՞, ու՞ր են կարմիր վարկանիշները:

[Jarre]

1994 - Կոտորվեց մեկ միլիոն թութսի
1915 - Կոտորվեց մեկ ու կես միլիոն հայ
1975 - Կոտորվեց երեք միլիոն կամբոջացի
1490-ից սկսած կանոնավորաբար կոտորվեցին ու գրեթե ոչնչացան Ամերիկաների բնիկ հնդիկները։
Խաչակրաց արշավանքների և ինկվիզիցիայի զոհերի թիվը ըստ որոշ աղբյուրների հասնում է մինչև 10 միլիոնի։

Ու էս ամեն ինչից հետո այսօր ամեն օր կարելի է լսել միայն մի բառ՝ անտիսեմիթիզմ.....
Ի՞նչ ատիհայ, ի՞նչ անտիգնչու, ի՞նչ վայրագ քրիստոնյաներ, ի՞նչ արունարբու եվրոպացիներ, ի՞նչ անտի թութսիներ..... Միայն անտիսեմիթներ......

Մեռնեմ պրոպագանդային, պոռնիկ քաղաքականությանը ու թութակների պես էս տերմինը առանց հասկանալու կրկնող մարդկանց ջանին։

[StrangeLittleGirl]

Էս Դանիայի վիզայիս համար պիտի գնամ Կիև: Դե պատկերացրեք, թե մեր տանն ինչ կռիվ ա ընկել: Հերիք չի էնտեղի լարված իրավիճակը, դեռ մի բան էլ հայտնաբերել եմ, ու Քութայիսիով Կիև գնալը չորս անգամ ավելի էժան ա, քան Երևանով (ընդ որում, ուղիղ չվերթ էլ չի, Մոսկվայով ա): Սենց դրած ալտերնատիվ տարբերակներ ենք քննարկում: Մեկ էլ հայտնաբերեցի, որ Մոսկվայում էլ Դանիայի դեսպանատուն կա: Ասեցի՝ փորփրեմ, տեսնեմ, թե էնտեղի տոմսերն ինչքան են: Հա, Երևան-Մոսկվա Կիևից մոտ երկու անգամ ավելի էժան են: Բայց էլի ուղիղ չվերթներ չեն, Կիևով են

[Մինա]

Գույնս գցած, սրտխառնոցով, գլխացավով, զոռով-շառով գնացի աշխատանքի:Երկար տանջվելուց հետո, տեսա չեմ դիմանում, աղջիկներից ցավազրկող խնդրեցի:Վատ եմ, շատ վատ եմ: Մտքերի մեջ ընկած աշխատում եմ, հետն էլ մտքիս մեջ Ակումբն եմ փորփրում, մեկ էլ Շինարարի Ֆլորի ու ֆլիրի անեկդոտը հիշեցի:Հիմա ինքս ինձ խնդմնդում եմ ու գլուխս էն պահին եմ բարձրացնում, որ աղջիկներից մեկը մյուսին տարակուսած հարցնում է, կարո՞ղ է ժամկետն անցած ցավազրկող էր տվածդ:Դե արի հիմա սրանց Ֆլորի անեկդոտը հունարեն թարգմանի, որ բան հասկանան:

[Stranger_Friend]

Ոչինչ անհետք չի լինում:
Ամեն մարդ, ամեն իր, ամեն երևույթ ու գործողություն թողնում է հետք: Դու չես կարող ջնջել դրանք, ուրեմն աշխատիր առավելագույնս դրականը վերցնել դրանցից ու նաև մնացածի կյանքում ինքդ դրական հետք թողնել...

[Sagittarius]

Այբը ահագին ժամանակ ա Անկապում գրառում չի արել, Մեմեն իրա ստացած կոմպլիմենտների մասին չի գրել, Մեֆն էլ ընդհանրապես գրառում չի արել, այսինքն՝ չի թրոլել: Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես:

[ԱնԱիդա]

երկար ժամանակ անց այսօր նորից ներսումս ցավ զգացի, էն նույն ցավը..
հ.գ. ուշքի արի, Ան դու ես հորինել դա

[Ruby Rue]

Երևան, Երրորդ մաս, Տաշիր պիցցա: Երկար մազերով տղա ու գանգավորված աղջիկն իդեալական ռոմանծիկ միջավայրում են. միացրած է Արմենչիկի հոգեթով կլկլոցը և շուրջբոլորը սիգարետի քյարթակերտ թանձր ծուխն է: Դիմացի սեղանի մոտ նստած քյարթազգիների պատվիրած Կիլիկիա գարեջուրը ժամանեց գարեջրի մեծ գավաթների հետ, իսկ մեր գարեջրին հյութի փոքրիկ բաժակիկներն էին ուղեկցում:
Դե մենք էլ, Կիլիկիայի պատիվը գետնով չտալու համար, սկսեցինք շշով խմել: Էնպես չի, որ սկզբում մեզ ուղղված հայացքները քիչ էին, բայց դրանից հետո շուրջբոլորի քյառթու մասսան խտացավ, նրանց աչքերը լայնացան ու չռվեցին: Բոլոր կողմերից մատնացույց էին անում. ամո՜թ, հազար ամո՜թ հայ ազգին. չէ՞ որ իսկական հայ տղան պիտի անմակարդակ ծիծակավոր լինի, իսկ հայ աղջիկն էլ՝ կաբլուկավոր օջախի աղջիկ, ենթարկվող մի արարած:
Երևան, Երրորդ մաս, Տաշիր պիցցա: Երկար մազերով տղա ու շշով գարեջուր խմող աղջիկ...
Չգիտեմ, թե ինչի էինք տարօրինակ: Երևի մոռացել էինք բորդյուր բերել ու վրան պպզել, հայհոյել ու մուննաթով խոսել մատուցողների հետ, այլ խելոք պատսպարվել էինք մետալով ու ուտում էինք:

Դուրս գալուց առաջ.
- Ձեզ մոտ մի՞շտ է սենց բարձրաճաշակ երաժշտություն:
Մատուցողը մեկ Ռամշին է նայում, մեկ էկրանին, ես էլ մի քիչ էն կողմ կանգնած ծիծաղում եմ.
- Դե ախպերս, էս ունենք էս ենք լսում: Դու հաստատ ռոք կսիրե՞ս, չէ:
- [Մի կերպ զսպվող ծիծաղ]
- Սենց նայում եմ քեզ. երկար մազերով, լրի՜վ ոնց որ ութանասունականներից լինես: Դու Ռամշտայն էլ կսիրես հաստատ:
Ու էդտեղ արդեն ծիծաղ զսպելն անհնար է դառնում, որովհետև դժվար մատուցողը Ավետի Rammstein գրությամբ պայուսակը տեսած լիներ ու լոգոն իմանար:
- Դե մյուս անգամ, որ գաս, հետդ երկու հատ Ռամշտայնի սիդի կբերես, ախպերս: Մի քիչ մենք էլ զարգանանք, էլի:

Երևան, Երրորդ մաս, կանգառ, ծիծակներ, բորդյուր... Ծիծաղից թուլացող մենք ու չորացնող հայացքներ. էս անգամ երևի կասկածում էին, որ կա՛մ հարբած ենք, կա՛մ թմրանյութի ազդեցության տակ: Բայց դե արի ու ասա, որ 3rd mass and Rammstein 4ever.

[Նարե91]

Ինչքա՜ն սիրուն ու ներդաշնակ կյանք կապրեի, եթե մեկ-մեկ լեզուս մտքերիցս առաջ չվազեր: If only...

[ivy]

Երևանում երբ խաղալիքների խանութ եմ մտնում, սիրտս վատանում է: Նախ՝ գները, երկրորդ՝ ընտրանին: Ինտելեկտուալ խաղեր ամենապստոների՝ երկու-երեք տարեկանների համար Ընդհանրապես չկան, դրա փոխարեն հսկայական ու ճոխ խաղալիքներ են՝ աստղաբաշխական թվերով:
Այնինչ, սեղանի սովորական մի խաղը, որը սովորեցնում է կանոններ, զարգացնում մտածողությունն ու ուշադրությունը, ինչպես նաև կնոկրետ ուղղավծության գիտելիքներ տալիս (գույներ, երկրաչափական պատկերներ և այլն), հազար հատ խաղալիք արժի:
Չկան էդպիսի բաներ, ու ես վատանում եմ դրանից: Էստեղ երկու տարեկանների համար էնքան պարզ ու հետաքրքիր խաղեր կան (մի քանի կոպեկով), որոնք նույնիսկ ձեռքով կարելի է սարքել. ստվարաթղթից ու մի քանի ֆիգուրից ավել բան չեն պահանջում:
Դրանք պստոներին սովորցենում են կաննոներ հասկանալ, «եթե-ապա» մտածողություն ձեռք բերել, թիմային նպատակ ունենալ: Վերջինիս վերաբերյալ՝ ավելի մանրամասն: Էդ խաղերի մեծ մասը ոչ թե խաղացողների միջև «հաղթանակ-պարտություն» սկզբունքով են, այլ իրար հետ կոնկրետ նպատակին հասնելու սկզբունքով: Օրինակ՝ էնպես անել, որ բոլոր ձկնիկները հասնեն ծովին՝ մինչև ձկնորսները իրենց հետևից գան ու բռնեն: Կամ՝ միասին հասցնել հավաքել այգու բոլոր մրգերը, մինչ ագռավը կհասնի այգի: Հերթով գցում ենք զառը ու իրար օգնելով առաջ շարժվում:
Էնքան հեշտ կոնցեպտներ են: Եթե մեկն ուզի Հայաստանում 2-3 տարեկանների համար էդպիսի խաղեր ստեղծել, ձայն հանեք, բոլոր խաղերի մասին ավելի մանրամասն կպատմեմ:

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

[CactuSoul]

«Գրականությունում» «Թեմայից դուրս…» չկա՞ր:
Եկել եմ ասելու, որ Շուշանյանից սիրուն գրող չկա:
Հաճախ բողոքում եմ, թե ժամանակ չկա գիրք կարդալու, բայց արի ու տես, որ «Բանաստեղծն ու կինը» վիպակից հատվածներ կարող ա ամեն գիշեր կարդամ, նույնիսկ երբ արդեն տեղ-տեղ անգիր գիտեմ:
Արտակարգ սիրուն ա գրել