Հայկական կյանքի պարադոքսը. հաճույքների համար փող ունենալու համար պետք ա շատ աշխատել, իսկ շատ աշխատելու դեպքում հաճույքներին ժամանակ չի մնում:
Հայկական կյանքի պարադոքսը. հաճույքների համար փող ունենալու համար պետք ա շատ աշխատել, իսկ շատ աշխատելու դեպքում հաճույքներին ժամանակ չի մնում:
Այս աշխարհում,
Մարդկանց շարքում
Ո՜վ կա քեզ պես
Քեզ հավասար,
Օ՜վ Սերժ… Ըըը՜… Քա՛ջ նազար…
Ես ատում եմ հաշվետվություն գրելը... ու վաբշե ինչի պետքա ես հաշվետվություն գրեմ :ահավոր մեծամիտ սմայլ)))
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
Քանի օր աչքիս առաջ էդ ԽՍՀՄ-ի ծնունդ կարմիր մեքենան ա՝ վրայի «» սմայլով ու «Ինձ վաճառում են» գրությամբ: Էլի չստացվեց լուսանկարել :Տխուրսմայլ
Աշխատելու իրավունք ստանալու համար գնացել էի մատնահետքեր հանձնելու: Հերթի մեջ 3 ադրբեջանցի էին, մի Գյումրեցի կին ու ես: Սկզբում ներս մտավ Ադրբեջանցի տղամարդը, հետո կանայք համբերատար սպասեցին մինչեւ նա լվանա ձեռքերը, որը ասենք մի 10 րոպե է տեւում: Դե բնական է զայրանում էինք հայերով, թե ինչու չեն մտնում ներս: Գերադասում էինք չխոսել` նախ կարող է ազգային կռիվ սկսեր, բացի այդ կնանիք բացարձակ ռուսերեն չէին հասկանում: Մեկ էլ տեսնենք ներս մտան տղամարդու հետ, սկսեցինք ծիծաղել. փաստորեն էս մարդը չէր թողել, որ իր տան կնանոց մատները ռուս տղամարդը բռնի ու մատնահետք վերցնի, ինքն էր լծվել այդ սրբազան գործինՄի ահագին էլ էդտեղ սպասեցինք: Խնդալուն էն է, որ եթե մի բան էն չեղավ, սրանք նորից նույն սցենարով գալու են, եթե իհարկե արդեն մի քանի անգամ չեն գալիս
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
One_Way_Ticket (28.11.2013), Նուշություն (30.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (27.11.2013)
Քաղաքը սկսել է զուգվել-զարդարվել. զգացվում է, որ Նոր տարին հեռու չի: Բուն Նոր տարին չեմ սիրում՝ լավ սեղանի մրցույթ, բերանս էլ չի բռնում ասել, բայց ավելի շատ ուտելու ու խմելու տոն, քան թե ուրախանալու, հեռու-մոտիկ բարեկամների տուն գնալ-գալ...Նախատոնական տրամադրությունն եմ սիրում՝ տոնածառ զարդարելը...երբ առհասարակ, քաղաքի, տան զարդարանքը զգացնել է տալիս տոնի շունչը , որը ինձ համար ավարտվում է հունվարի 1-ի առավոտյան:
Ամսի 4-ից տոնածառը դնելու եմ
Smokie (27.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (27.11.2013)
մեջս ամեն բան տակնուվրայա, ու էդ էն գիտակցումիցա, որ փոփոխություններ են գալու, ուրիշ կյանք, ապրելաձև...
վախում ես էդ փոփուխությունից, մի տեսակ ոնց որ ստացվի, թե պատրաստ չեմ...
մնումա համբերեմ...
քիչ մնաց...
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
CactuSoul (28.11.2013), erexa (27.11.2013), Նաիրուհի (27.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (28.11.2013)
Մի բան հիշեցի: Վեց կամ յոթերորդ դասարանում կենսաբանությունից նյարդային համակարգ ենք անցնում: Դասատուն.
-Մի հարց եմ տալիս, եթե պատասխանեք տաս եմ դնում:
Օօ՜,դե դա արդեն վերջն էր էլի, էդ դասատուն 7-ը մի կերպ էր դնում: Ու ամեն դնելուց առաջ էլ մի լավ խեղդում էր բառերով. էլ ձրիակեր, էլ մակաբույծ, միաբջիջ...
-Ի՞նչ է ներվը:
Սաղ քար են կտրում, մի բառ, որ ամեն քայլափոխի լսում են, մի բառ, որ անընդհատ ասվում է ու ոչ մեկս չգիտենք էդ ինչ է: Տաս րոպե անցնում է,տասհինգ... Մեկ էլ հոպ, էս դասատուն սկսում ա հռհռալը: Երեխեքը սարսափահար իրեն են նայում: Կյանքում իրեն ծիծաղելուց տեսած չկային ու հիմա էսպես ծիծաղում է:
-Ոնց որ բջիջների ամանում լինեմ: Տո դուք ձրիակերից բեթար եք: Նյարդը,նյարդն ա...
Մատյանը վերցնում է ու ջղայնացած դուրս գալիս: ՄԵնք մի քանի րոպե քարացած ենք մնում:
Ինչքան լավ կլիներ ամեն ինչ, եթե ամեն օրգան իր նպատակին ծառայեր և ամեն մարդ իր գործով զբաղվեր..
unknown (27.11.2013)
Ես գիտեմ, որ վերջում դժոխք եմ ընկնելու English Breakfast Tea-ն իրիկունները խմելու պատճառով
I may be paranoid but no android!
enna (27.11.2013), ivy (27.11.2013), Անվերնագիր (28.11.2013), Շինարար (27.11.2013)
Ինձ մեկ-մեկ թվում ա, որ ղեկավար դառնալու համար ատուգվում ա հատկապես ոռով ընդունած որոշումները բերանով արտահայտելու կարողությունը...
Ինչքա՜ն ես ուրախանում, երբ հանկարծ գիրք ես նվեր ստանում...Եվ ի՜նչ գիրք՝ Ալբեր Քամյու
CactuSoul (28.11.2013), enna (29.11.2013), Նաիրուհի (28.11.2013), Նիկեա (01.12.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (28.11.2013)
Ես ու ուսանողներս ֆեյսբուքում նստած չաթվելով պատրաստվում ենք վաղվա դասին, ես` լեկցիային, իրենք` պրեզենտացիային
Յավրովի դպրոցում պրեզենտացիայի էինք՝ դասատուի բացակայությունից էր թե ինչից, ամենաանշնորհք ձևով էին պաստառ պատրաստում՝ մատիտները մտցնում գուանշի մեջ, ջուրը իրար շորերին լցնում, վրձիններով կռվում, վերջում էլ գւանշները ամբողջությամբ դատարկեցին թղթի վրա ու սկսեցին ձեռքերով ամբողջ թուղթը գուանշ անել
Բայց ինչպես բոլոր դասարաններում ա լինում, մի քանի հոգի իրանց համար սուս ու փուս մի անկյունում նստած էին: Մի սիրուն, խուճուճ մազերով աղջկա, ով առաջին րոպեից տպավորվել էր մոտս, մոտեցա. զարմացած դասարանցիներին էր նայում.
- Ինչի՞ դու էլ չես աշխատում,- հարցնում եմ.
- ես գիտեի, որ մեր դասարանը ակտիվ ա, բայց որ եսքա՞ն,- նույնիսկ ինքն էր զարմացած.
- Մենք ձեր մոտ ինչ լավ վիճակում էինք բերել գուանշներն ու մատիտները, ետ նույնով դեռ էլի երեխեք են նկարելու,- խոսքի մեջ ասեցի.
ետ պահին ինձ կանչեցին, մի քիչ հետո ես աղջիկը էլի տխուր էր, գնացի մոտը.
- ինչի՞ ես տխուր.
- Որ մտածում եմ ես նույն գուանշներով ուրիշ դասարան էլ ա աշխատելու
Քիչ էր մնում պինդ գրկեի, պաչեի ետ երեխուն
Եթե ուզում ես փոխել աշխարհը, սիրի՛ր տղամարդուն, իսկապես սիրիր նրան:
Ընտրիր նրան, ում հոգին պարզ կանչում է քո հոգուն, ով տեսնում է քեզ ու դեպի քեզ ձեռք է մեկնում:
Բռնիր նրա մեկնած ձեռքը և զգույշ տար դեպի քո սիրտը, որտեղ նա կկարողանա ջերմությունդ զգալ ու դրանում հանգստանալ: Այրիր նրա ծանր բեռը քո կրակով: Նայիր նրա աչքերի մեջ, խորը նայիր և կտեսնես՝ ինչ է այնտեղ հանգչում, ինչն է արթուն, ինչն է անվճռական ու ինչը սպասողական:
Նայի՛ր նրա աչքերի մեջ ու գտի՛ր այնտեղ նրա հորն ու պապերին և այն պատերազմներն ու խելագարությունները, որոնց միջով նրանք անցել են ինչ-որ տեղ, ինչ-որ ժամանակ: Նայի՛ր նրանց ցավին ու պայքարին, տանջանքներին ու մեղքերին առանց մեղադրանքի նշույլի ու բա՛ց թող այդ ամենը:
Զգա՛ նրա ցեղական բեռն և իմացիր, որ նրա փնտրածը քո ներսի ապաստանն է: Թույլ տուր նրան անէանալ սևեռուն հայացքիդ ներքո և իմացիր, որ դու չպետք է արտացոլես զայրույթ ու բարկություն, որովհետև քո ներսում է գտնվում մաքրման և հին վերքերի ապաքինման աղբյուրը:
Եթե ուզում ես փոխել աշխարը, սիրի՛ր տղամարդուն, իսկապես սիրիր նրան:
Նստի՛ր նրա առջև քո կանացիության ամբողջ փառահեղությամբ, քո խոցելիության շնչառությամբ, քո մանկական անմեղ խաղով, մահվանդ խորությամբ՝ նրան հրավիրելով, լուռ զիջելով, թողնելով, որ նրա տղամարդկային ուժը դեպի քեզ քայլ անի... և լողացեք իմացության լռության մեջ.... միասին:
Եվ երբ նա հեռանա, իսկ նա դա անպայման կանի, վախի մեջ կփախչի իր քարանձավը, քո շուրջ հավաքի՛ր տատիկներիդ, ծածկվի՛ր նրանց իմաստությամբ, լսի՛ր նրանց նուրբ շշունջը, հանգստացրո՛ւ վախեցած աղջնակի սիրտդ ու համբերատար սպասիր նրա վերադարձին: նստի՛ր ու նրա դռան տակ, երգի՛ր հիշողությունների երգը, որը միգուցե ևս մեկ անգամ հանգստություն կբերի նրան:
Եթե ուզում ես փոխել աշխարհը, սիրի՛ր տղամարուն, իսկապես սիրիր նրան:
Խորամանկությամբ, հնարքներով, գայթակղությամբ նրան դուրս մի՛ հանիր ու գցիր կործանման սարդոստայնը, որն ավելի վատ է, քան ցանկացած պատերազմ:
Դա կանացիություն չէ, այլ վրեժ է: Դա ժամանակի միջով անցնող սխալ գործողությունների թունավոր խճճված թելերն են: Դա կնոջը չի ուժեղացնում, այլ թուլացնում է, որովհետև այդպես կինը նրան տղամարդկությունից է զրկում: Իսկ դա սպանում է մեզ բոլորիս:
Նշանակություն չունի, ջերմացրել է նրան մայրը, թե ոչ, հենց հիմա նրան ցույց տուր, թե ինչպիսին կարող է լինել իսկական մայրը: Բռնի՛ր նրան, տա՛ր քո խորքերն ու մի՛ պատժիր այն վերքերի համար, որոնք ինչպես քեզ թվում են, չեն բավարարում քո կարիքներն ու պահանջները: Նրա համար քաղցր արցունք թափիր, ու այդ ամենը թող դեպի տուն հոսի:
Եթե ուզում ես փոխել աշխարհը, սիրի՛ր տղամարդուն, իսկապես սիրիր նրան:
Սիրիր նրան այնքան, որ բաց ու մերկ կարողանաս կանգնել նրա առջև ու շնորհակալ եղիր նրան մոլեգնած քամիների ու խաղաղ անտառների միջով միասին պարելու հնարավորության համար: Եղի՛ր բավական խիզախ թույլ լինել կարողանալու համար ու նրան թույլ թուր արբենալ քո էության նուրբ , արբեցնող թերթիկներից:
Թո՛ւյլ տուր նրան հասկանալ , որ նա կարեղ է հոգ տանել քո մասին ու պաշտպանել քեզ: Ընկի՛ր նրա գիրկը ու վստահիր, նույնիսկ եթե մինչ այդ քեզ խոցել են հազար անգամ: Սովորեցրո՛ւ նրան զիջել՝ ինքդ քեզ զիջելով, և ընկղմվեք այս աշխարհի սրտի մեջ:
Եթե ուզում ես փոխել աշխարհը, սիրի՛ր տղամարդուն, իսկապես սիրիր նրան:
Աջակցի՛ր նրան, կերակրի՛ր, թո՛ւյլ տուր, լսի՛ր, բուժի՛ր ու նա իր հերթին կաջակցի, կփայփայի և կպաշտպանի քեզ իր պինդ ձեռքերով, պարզ մտքերով և հստակ մտադրությամբ: Որովհետև նա կարող է, եթե իհարկե դու դա նրան թույլ տաս, լինել այն ամենը, ինչի մասին դու երազում ես:
Եթե դու ուզում ես սիրել տղամարդուն, սիրիր քեզ, հորդ, եղբորդ, որդուդ, քեզ ամենաառաջին անգամ համբուրած տղայից սկսած մինչև վերջին տղամարդը, որի համար այդքան արցունք ես թափել: Շնորհակալ եղիր դեպի նրան տանող ճանապարհին տրված բոլոր նվերների համար:
Ու նրա մեջ ամեն նորի ու լուսավորի հանդեպ սերմ գտիր: Սերմ, որը կկարողանաս սնել ու օգնել տնկել... Որ միասին մի նոր աշխարհ աճեցնեք:
...
Ես չեմ գրել, ուղղակի թարգմանել եմ:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ