Անկապ օրագիր

[Վոլտերա]

Հիշում եմ Լիլիթի (Impo) էս խոսքերը.
- Ես ակումբ մտնում եմ մենակ իմ գրածները կարդալու ու դրանցով հիանալու համար

Լիլոշ, քեզ կարոտել եմ: Էլ չասեմ, թե ակումբն ինչքան եմ կարոտել: Հանդիպումները, խոտերի մեջ նստելը, Ավետի մազերը, ինձ հյութ բերել մոռանալն ու հաջորդ օրը նամակով ներողություն խնդրելը: Ռուբիի մուննաթիկ դեմքն ու շոկոլադն ինձ հետ չկիսելը Նաիրուhու հետ լունապարկում կարուսել նստելը, մեր լուրջ-լուրջ զրույցները, հանդիպումից առաջ վալերիանկա խմելը: Չուկի ակնոցները Գալուշի սուր հումորները, Անիի փշերը (ներսի փշերը, էն որ մենակ իրեն են ծակում), Ալֆուշի շատախոսությունն ու ներսի եռանդը : Քիբորդ քեռի, քեզ էլ եմ կարոտել: Էննա՜, ևս մեկ անգամ ակումբով հայտարարում եմ, թե ինչքան շատ եմ սիրում քեզ: Բյուրչակի մեկը, հետս չխոսես Դավաճա՜ն, բայց քեզ էլ եմ կարոտել, կապ չունի: Անվո ջան, ուշացած ծնունդդ շնորհավոր, կներես անուշադրությանս համար, ջըսթ քիս մի՜, դու մնա ինձ հետ, մնա՜... Օ ' Հայկ, երբ պիտի դարձյալ հավաքվենք ու դու կրկին Պարես մեզ համար:
Մեֆ....ստեղ պիտի լիներ...բայց ես տենց չէի ասի...ավելի շուտ սենց կասեի...
Դատարկություն, տենց էլ չասեցիր, ուղարկածս կինոներից գոնե մեկը վախենալու է՞ր
Համ էլ Չուկ, կներես որ մոդերություն կարգին չեմ էլ անում: Էս մի ամիս ա ժամանակի հետ չունեմ, կռվել ենք իրար հետ
Էս գիշեր երազումս իբր Չուկը ջղայնացել էր ու ինձ մոդերությունից հանել: Եվ դեռ ավելին, մի բան էլ արգելափակել էր:
Արդեն հինգերորդ մղձավանջային երազս՝ ակումբի անդամների անմիջական մասնակցությամբ:
Հ.Գ. Երազներիս տետրում առանձին էջ եմ բացել հատուկ ակումբային երազների համար

Բա մի հատ չեք հարցնում, էս ինչի ավանդույթի համաձայն չես պաչում բոլորիս: Գրիպ եմ: Կվարակեմ

[Փոքրիկ շրջմոլիկ]

Դասի ժամանակ հեռախոսիս անծանոթ համարից զանգ եկավ, բնականաբար չէի կարող պատասխանել: Դասերի վերջում հետ զանգեցի՝ տաիտիկներիցս էր զանգողը (Կարմիր խաչում 7 անձնական տատիկ ունեմ, որոնց այցելում եմ) հարցնում էր ոնց եմ, ինչի չեմ գալիս, երբ կգամ, ինչպես են դասերս ու նման բաներ...
Դեմքիս ենպիսի ժպիտ էր հայտնվել ետ պահին, երեխեքը զարմացել էին, թե ետ ո՞վ ա ետ մարդը, որ իմ տրամադրությունը կարում ա միանգամից բարձրացնի:
Հետո էլ ասում են, թե ինչի ես եդքան ժամանակ կորցնում տատիների վրա: Այ սրա համար ես իրանց հետ ամենահաճելի ժամանակն եմ անցկացնում.

[Chuk]

Երբ մեկին ուղղում ես, որ «հույր» չի, «հյուր» ա, հաջորդ անգամ խոսելուց ասում ա «քյուրիկս քեզ բարևում էր»

[Vardik!]

Ես հիմա ավելի վստահ եմ,որ լռությունը գալիս է ոչ թե դատարկությունից,այլ հաճախ պռնկեպռունկ լցված լինելուց: Էն,որ մարդ լռում է,հաճախ նրանից է,որ ասելիքը շատ է,բազմազան: Ու էդ բազմազանության մեջ հաճախ դժվար է կողմնորոշվել՝ ո՞րն ասել,ո՞րը՝ թողել: Ավելի լավ է լռել,քան թե շտապելով փչացնել ամեն ինչ,կամ ասել ամենևին էլ ոչ այն,ինչ կա ներսում: Ուղղակի լռել ու լեզու գտնել նախ սեփական ԵՍ-ի հետ,բացատրվել,իսկ հետո միայն սեփական մտքերն ու ապրումները ուրիշներին պատմել: Միևնույնն է,մարդիկ ամեն ինչ իրենց ձևով են մեկնաբանելու: Ուրեմն,գոնե ինքդ քեզ կհասկանաս: Լռություն,մենակություն,մտածել,մտածել,մտածել...

[CactuSoul]

մի տեսակ նենց մտքեր են ծնվում անընդհատ, մեկը մեկից խորը, մեկը մեկից բոց
բայց չեմ հասցնում գրեմ, կամ կոմպի մոտ չեմ լինում, անցնում-գնում են
թե ասա՝ հիմա՞ ինչի եմ գրում
ի՞նչ եմ գրում

մի տեսակ սիրուն, ահավո՜ր սիրուն, ու միևնույն ժամանակ տխուր եմ…
շատ տխուր
էդ երևի մենակ ես կհասկանամ
էն էլ՝ մենակ էս պահին (հուսով եմ)

հեռախոսս դռռում ա
միգուցե քարտուղարս ա աշխատում
իսկ գուցե և մարդ կա՝ մտածում ա հիմա իմ մասին… ո՞վ գիտի…
ես չգիտեմ…

ի՜նչ լավ ա, որ վաղը շաբաթ-կիրակի ա


Հ.Գ.
Քարտուղարս էր:

[Arpine]

Ասում են, որ ինչ-որ ժամանակ մի ծերունի էր ապրում, ով ուներ շատ երկար` մինչև ծնկները հասնող մորուք։ Մի անգամ մեկը նրան հարցնում է, թե ծերունին ոնց է կարողանում քնել էդ մորուքով, ու որ քնելիս մորուքը վերմակի տակ է լինում, թե՞ վերմակի վրա։ Ծերունին մտածում է ու չի կարողանում պատասխանել, հասկանալ թե ինչպես է ինքը վարվում։ Ու դրանից հետո, նա կորցնում է քունը, քանի որ, երբ փորձում է վերմակի տակ դնել այն, էդպես նրա համար հարմար չի լինում, չի կարողանում քնել, իսկ երբ վերմակի վրա՝ նորից անհարմար։


Չեմ հիշում, որտեղից եմ լսել էս պատմություը բայց, սիրում եմ, մեջս տպավորվել ա, ու էս քանի օրա մտքիս մեջ պտտվում ա, ստեղ գրեմ անցնի

[My World My Space]

Ռուսաստանում էնքան ղժժացին Վովըչկայի անեկդոտների վրա, որ վերջը Վովըչկան դառավ պռեզիդենտ ու ինքն ա ղժժում սաղ Ռուսաստանի վրա:
Ես վախենում եմ Վարդանիկից...

[enna]

Փոքր ժամանակ , որ մագնիտոֆոնով տխուր դուետ էի լսում <<-Ես քեզ սիրում եմ: -Ես էլ քեզ եմ սիրում>> բովանդակությամբ,մտածում էի նա նրան ա սիրում, էն էլ նրան ինչի՞ չեն ամուսնանում: Մեծացա հասկացա, որ դուետ երգողները ուղղակի երգում են ու մեկը մյուսին ցուցադրական ա սեր ասում: Բայց ,որ երկու սիրող մարդիկ կռվում են, իրենց հերթին գալիս երգում են, թե ինչքան շատ են մեկը մյուսին սիրում ու էդքանից հետո, չգիտես ինչի չեն բարիշում, այ էդ մեկը իմ գլխին հասու չի հասկանալը , թե ինչի:

[Այբ]

Որոշ դասեր անում ենք դասախոսների կաբինետներում: Մի դասախոսի կաբինետում, որ անում ենք, կախված է Եղիշե Չարենցի նկարը, իսկ մի ուրիշ կաբինետում՝ Հովհաննես Թումանյանի նկարը: Այն դասերը, որոնք այդ կաբինետներում ենք անում, չեմ կարող չնայել Չարենցի ու Թումանյանի նկարներին (դասախոսին համարյա չեմ նայում): Նկարները մագնիսի նման քաշում են: Չնայել չեմ կարող: Չարենցի նկարին, որ նայում եմ, թվում է, թե ջղայինացած Է ինձ նայում, իսկ Թումանյանին, որ նայում եմ, էնքան բարի աչքերով է նայում: Թումանյանը կարծես հայացքով խրախուսում է, իսկ Չարենցը՝ ինչ-որ մի բան «պարտադրում»...Ինչևէ: Սիրում եմ այդ դասերը, որոնց «ներկա» են նաև Չարենցը և Թումանյանը:

[Ռուֆուս]

Հղի կանանց, անչափահասներին ու սրտից թույլ մարդկանց խնդրում եմ գրառումս շրջանցել:



Մեկ մեկ Յութուբում թրև գալիս հայտնվում եմ Յութուբի տարօրինակ յաներում: Դրանք էն վիդեոներն են, որոնք մի քանի վայրկյան նայելուց հետո հասկանում ես, որ անմիջապես պետք է կոմպն անջատես, լույսը մարես ու պառկես քնելու: Բայց մեղքս ինչ թաքցնեմ, էդ տարօրինակ մասերում որոշ տեսակի վիդեոներ կան, որոնք ինձ հոգեպես բավարարում են Օրինակ մի ժամանակ գժի նման նայում էի պզուկներ պայթեցնելու վիդեոները, ընդ որում էն փոքրները չէ, այլ հսկայական, մեծ պզուկները, որոնք պայթելուց հետո վերածվում էին թարախի ու արյան հրաբուխի: Ա՜խ, ինչ հաճույքով էի նայում, ինչ բավարարվածություն էի ստանում...

Մի երկու շաբաթ ա նոր սեր եմ գտել Յութուբում - human botfly removal վիդեոներ: Botfly-ը չգիտեմ հայերեն ոնց է թարգմանվում, արևադարձային մակաբույծ ճանճի տեսակ է, որն ապրում է կենտրոնական ու հարավային Ամերիկաներում: Ուրեմն էս բոտֆլայները բազմանալու շատ հետաքրքիր ձև ունեն, իրենք ձվերը դնում են մոծակների վրա, ովքեր հետագայում կծում են մարդկանց կամ կենդանիներին ու ճանճի ձվերը տեղափոխում խեղճ զոհի մաշկի տակ: Ձվերից հետագայում դուրս են գալիս թրթուրներ, որոնք 8 շաբաթ մնում են զոհի մաշկի տակ՝ սնվելով նրա արյունով: Ուրեմն էս 8 շաբաթը իրոք տանջանք է թրթուրները կրող մարդու համար, որովհետև էդ անտերները բավականին մեծ են ու ցավոտ: Դրա համար թրթուրով վարակված տեղը մի օր հերմետիկորեն փակում են, մինչև թրթուրը շնչահեղձ լինի, հետո պինցետով էդ անտեր պարազիտին դուրս են հանում մաշկի տակից:

Մի խոսքով երկար բարակ բացատրելու տեղը, նայեք ու վայելեք... Եթե էս վիդեոների 24 ժամյա տարբերակը լիներ, սիրով մի ամբողջ օր կնստեի կնայեի

http://www.youtube.com/watch?v=Wn-ylTx3MRg

Հա, ես աննորմալ եմ ու գիտեմ դրա մասին:

[Lílium]

Մի տեսակ տխուր էի,մտա,որ մի տխուր բան գրեմ,էս պզուկները տեսա տրամադրությունս բարձրացավ

[Ռուֆուս]

Հղի կանանց, անչափահասներին ու սրտից թույլ մարդկանց կրկին խնդրում եմ գրառումս շրջանցել:




Մարդ ա մեկը վրդովվեց, որ զզվելի վիդեո եմ դրել, ասում ա գոնե պզուկի վիդեո դնեիր: Դրա համար տեսադրում եմ նաև իմ ամենասիրելի վիդեոներից մեկը՝ "Operation Kill George": Ախ, ձախ երիկամս կտայի, մենակ թե էդ բժշկի տեղը լինեի... Հլը նայեք, ոնց որ լցնովի մառոժնի լինի...

http://www.youtube.com/watch?v=r4zX892XOaw

[My World My Space]

Գիշերն էրազումս բալկոնում կանգնած կոֆե էի խմում, սկսվեց Առմագեդոնը: Գլխավերևումս գալակտիկաներ էին պայթում, հրդեհվում էր երկնակամարը, իսկ ես կանգնած էի կոֆեի սև բաժակը ձեռքիս, սպիտակ նասկիներով ու սպիտակ տրուսիկով...
անհարմար բան ստացվեց...

[Gayl]

Երբ բարձրանում ես սարն ի վեր և հասնելով գագաթին խորը հոգոց ես քաշում մտածելով, որ դժվարը մնաց հետևում ու արդեն կարելի է իջնել և կանգնել պինդ գրունտի վրա, բայց գրողը տանի իջնելն ավելի դժվար է, որովհետև պինդ գրունտին հասնելու տարբերակներից մեկն էլ սայթաքելն ու ոսկորներդ ջարդելն է:
Երբ նստածդ տեղը փորձանքի մեջ ես ընկնում մոտդ հիստերիկ ծիծաղ է սկսվում, որովհետև անզոր ես համակարգի դիմաց և մնում է մխիթարվես այն փաստով, որ համակարգը գրեթե 2,5 տարվա մեջ չկարողացավ քեզ իր սեփականությունը սարքել:
Գրողը տանի ձեզ կոմունիստներ...

[impression]

առաջարկում եմ Ռուֆուսին նենց անել, որ իր դրած վիդեոները փրիվյու չունենան, որտև ես արդեն կես ժամ ա քորվում եմ