Անկապ օրագիր

[Այբ]

Հետաքրքիր հոգեբանություն ունի մարդը:

Վերջերս նոր հարևան ունեինք, որը հանկարծակի (իմ իմանալով 60-ին մոտ էր և մենակ էր ապրում) մահացավ: Մեր հարևանները (նաև մեր ընտանիքը) մի քանի անգամ են տեսել այդ մարդուն: Երկու շաբաթ էր ընդամենը, ինչ այդ մարդը մեզ հարևան էր դարձել: Հիմա էլ, երբ այդ մարդը մահացել է, հարևաններից յուրաքանչյուրը իր կարծիքն է արտահայտում.
_Խելոք մարդ էր:
_Ինձ մի անգամ բարև է ասել, ճիշտ է, խելոք մարդ էր:
_Շնորհքով էր:
(Նման բաներ են ասում):
Նրանց լսելիս Զոհրապի « Անդրշիրիմի սեր » պատմվածքը հիշեցի: Ճիշտ է, Զոհրապի պատմվածքում սյուժեն ուրիշ է (պատմվածքում հերոսը սիրահարվում է դագաղի մեջ դրված անծանոթ կնոջը), իսկ մեր հարևաններն էլ այնպես են գովում հանգուցյալ ոմն Զորիկի բարձր մարդկային հատկանիշները, կարծես թե տվյալ մարդուն ամբողջ կյանքում ճանաչել են:
Բան չունեմ ասելու, վատ բան է եղել, որ մարդ է մահացել: Եվ կարող է այդ մարդը իրոք այդպիսին է եղել: Բայց չեմ կարողանում հասկանալ, թե ոնց կարելի է երկու անգամ մարդուն տեսնելով և ընդամենը նրա բարև տալու ձևով, նրա մասին նման կարծիք կազմել:

Երևի ես բան չեմ հասկանում և սխալ եմ մտածում...Չգիտեմ:

[Tig]

Սիրեցի Արցախը արդեն նյութական մարմնավորմանբ, նաև:

Մինչ այդ եղել էի միայն Քարվաճառում ու նրա շրջակայքում:
Սիրեցի նաև Բերձորը, Շուշին, Ստեփանակերտը, Գանձասարը, Վանք գյուղը: Արցախում արդեն ընկերներ ունենք, թիմակիցներ ու գաղափարակիցներ: Մինչ այդ էլ ունեինք, բայց դա սահմանափակվում էի միայն Քարվաճառով կամ վիրտուալ տիրույթով: Հիմա այդ ամենը էլ ավելի նյութեղենացավ ու ոգեղենացավ: Շնորհակալություն բոլորին ջերմության համար, Բերձորի Անահիտից սկսած, Շուշիի Արմենով ու Արմինեյով, Ստեփանակերտի Դավիթով ու Արտակով, Գանձասարի տեր Գրիգոգով, Վանք գյուղի Հայկի ընտանիքով շարունակած ու Գանձասարի ճամբարի երեխաներով վերջացրած: Սիրեցի ձեզ: Ապրեք, որ կաք: Ում էլ չեմ հիշել էս պահին, կներեք, բայց հաստատ հիշվելու եք

[Arpine]

Կանցնեն շատ տարիներ, և գնդապետ Աուրելիանո Բուենդիան, գնդակահարության պատի տակ կանգնած, կմտաբերի հեռավոր այն իրիկունը, երբ հայրն իրեն սառույց տեսնելու տարավ...

[unknown]

ոնց չեմ սիրում ամառը գործի գնալ,մանավանդ որ տեսնում եմ մարդիկ արձակուրդի են իսկ ես արձակուրդից եկել եմերանի դպրոցի նման 3 ամիս մենքել արձակուրդ ունենայինք լավ կլներ շատ...

[Jarre]

Մարդիկ առանց մտածելու արդեն բնազդաբար ինչ որ հանցագործության կամ վատ բանի մասին լսելով միանգամից նշում են թե հանցագործը չեչեն էր, արաբ էր, սփյուռքահայ ուզբեկ էր, ես իմ ինչ էր։

Արա՛, ասա տենց պարտադիր ձևով խի՞ չես նշում էտ հանցանքը կատարողի նախասիրած կինոյի ժանրը, երաժշտության ոճը, սիրած նկարչին, արվստի գործչին, սիրած ուտեստը..... Խի՞։ Գրի տոլմայի երկրպագու Գուգոն կտրել ա հարևանի քիթը։ Կամ բուսակեր Ուենդին տարիներ շարունակ գողացել է հարևանի հավի ձվերը։ Կամ պապսա լսող Տանյուշան կավատությամբ ա զբաղվել։

Եթե ազգի մեջ ես սպառնալիք տեսնում, ուրեմն պատրավոր ես այդ նույն սպառնալիքը տեսնել նաև այլ երևույթների մեջ, որոնք կարող են ազդել մարդու մտածելակերպի վրա։ Իհարկե սա էն դեպքում եթե դու մուտիլյովշիկ չես ու գիտակցաբար չես փորձում մինի մանիպուլյացիայի ենթարկես դոդ ունկընդիրներիդ։

Ու նիուժելի դու չես ջոգում, որ ոչխար ու զոմբի ամբոխը լսելով ազգային պատկանելությունը սկսում ա ատել ու թշնամանալ տվյալ ազգերի ԲՈԼՈՐ ներկայացուցիչների վրա։

Չէ՞ որ ուղեղները շաբաթվա մեջ գոնե 1 րոպե օգտագործողները, որոնք կարան հասկանան, որ քո հնչեցրած մտքերը իմաստաբանական ու լեզվաբանական զիբիլ են և ոչ մի տրամաբանություն չունեն, հիմա շատ քիչ են.....

No hope for human race, no hope!

[Այբ]

Երեկվանից սկսել եմ ակումբի հին թեմաները քչփորել: Էնքան հետաքրքիր թեմաներ գտա թե՛ մարդու մասին, թե՛ հոգեբանության, թե՛ գրականության, թե՛ ժամանցային... Ինչևէ:
Ու հիմա մտածում եմ, թե ինչի հիմա էդ թեմաներում գրառումներ չեն անում:

[Claudia Mori]

Մեկ-մեկ ուզում եմ մի կողմ դնել սկզբունքներս ու կանգնել մարդու դեմքին հատիկ-հատիկ ասել սիվիիս բոլոր տողերը, հետո էլ ասեմ՝ դե ասա, թե այս կյանքում ուրիշների վրա ինքնահաստատվելուց ու կենդանու կյանք վարելուց բացի, էլ ինչ ես արել, որ քեզ այդպես ես պահում այ տիղմ Ուֆ

[Վահե-91]

Միշտ ֆեյսից եկած նամակներին ուշադրություն եմ դարձնում, որ հանկարծ բաց չթողեմ այն ակումբցիների ծննդյան օրերը, ում իրականում քիչ եմ հանդիպել կամ չեմ հանդիպել, բայց մոտիկ մարդ եմ համարում: Կներես John, ճիշտ եմ ասում, իմ պլանների մեջ կար քո ծննդյան օրը շնորհավորելու, թե ակումբում, թե ֆեյսում, բայց էտ օրը կամ զբաղված եմ եղել, կամ չեմ ստուգել մեյլս, դրա համար տենց ա ստացվել

[Այբ]

Շատ վատ է, երբ ամեն ինչից հոգնում ես և փախչելու ցանկություն ես ունենում:
Բայց վերջերս ինչքան էլ, որ տարօրինակ է, ամեն ինչից փախչելու ցանկության հետ, ուրիշ ցանկություններ էլ ունեմ: Օրինակ՝ ուզում եմ շուտ ցրտերը ընկնի, ուզում եմ ինչ-որ էքստրեմալ զգացողություններ ապրել (բարձր տեղից օդապարիկով թռչել):
Ու ամենաշատը ինչն է ինձ զարմացնում: Եթե առաջ կային բաներ, որոնք ինձ վախեցնում էին, հիմա էլ էդպես չի: Բայց մեկ է՝ շներից էլի ահավոր վախենում եմ...:

[keyboard]

Տղամարդավայել օդորակիչներ լսել էինք...

Բայց... Նորաոճ, նորաձև, դասական,ինքնատիպ պահպանա՞կ արա

Հայերի պես անասուն ռեկլամ մտածող չկա, սրանց ռեկլամները լսում ես ուզւոմ ես քեզ քցես բարձր տեղից, առանց պարաշյուտ ու օդապարիկ

[Stranger_Friend]

Գրական մրցույթ եմ ուզում: Ու որ շատ շատ ստեղծագործություններ լինեն, կարևոր չի լավ թե վատ

[StrangeLittleGirl]

Վերջին երկուսուկես ամիսների ընթացքում առաջին անգամ Ֆեյսբուք մտնելու անհաղթահարելի ցանկություն ա առաջացել: Ի՞նչ անեմ

[Այբ]

Չկա ավելի անկապ վիճակ, երբ ֆեյսբուքի ընկերներիցդ մեկը, իր ընկերների ցանկից ջնջում է քեզ, բայց դու դա չես նկատում: Եվ նկատում ես միայն այն ժամանակ, երբ տեսնում ես, որ ընկերներիդ քանակը մի հոգով պակասել է:
Ամենածիծաղելին էլ այն է, որ դու էդպես էլ տեղը չես բերում, թե ով է քեզ ջնջել:

[Ruby Rue]

Տանը ոգևորված ճամբարիցս էի պատմում, այլազգի ընկերներից ու մեր արկածներից: Ծնողներս լսեցին, լսեցին, հետո սկսեցին ասել, որ ադրբեջանցիները մարդ չեն, իսկ չեչենները ահաբեկիչ են ու որ իրենք կաթի հետ ատելություն են ստանում: Բազմիցս փորձեցի բացատրել, որ իմ ընկեր ադրբեջանցիների հետ հանգիստ կարելի է նույնիսկ քաղաքականությունից խոսել, իսկ իմ չեչեն ընկերները էնքան բարի են, որ կատվի էլ չեն նեղացնի, էլ ուր մնաց մարդկանց ինչ-որ բան անեն:
Ու հիմա պատկերացնում եմ, գիտեմ, որ իրենք էլ իրենց ընտանիքներում են պատմելու ու իրենց ծնողները ասելու են՝ էդ հայերից հեռու մնացեք:
Չգիտեմ սա ինչ է, եթե ոչ ատելություն սերմանել:
Գիտեմ, որ բոլոր ադրբեջանցիները, չեչեններն ու ինգուշները իմ ընկերների պես չեն, բայց հենց իրենց պես խելացի, ու զարգացած մարդիկ են իրենց երկրների ապագան: Իրենք մեղավոր չեն իրենց նախնիների արածների համար, իրենք լավն են ու կմնան լավը, եթե մեզ հետ ընկերներ մնան, որ հակաթույն ունենան իրենց մեջ կաթիլ առ կաթիլ ներարկվող թույնի համար:
Հ.Գ. Տանել չեմ կարողանում, որ մարդու ազգային ու կրոնական պատկանելիությունը վեր են դասում նրա մարդկային արժեքներից: Կարևորը՝ մարդս ՄԱՐԴ լինի:

[Լուսաստվեր]

Մի տեսակ տարօրինակ վիճակ է մոտս, իրականում ինձ համար արդեն սովորական` չեմ ուզում անելա յն ինչ պետք է անել և փոխարենը փնտրում եմ նոր բաներ:
Մի տեսակ ուզում եմ ուղակի ազատ լինել գալ աշխատանքի երբ կկամենամ անել այն ինչ կկամենամ, հոգնել եմ կապանքներից, պարտավորություններից, ուղում եմ կտրուկ փոխել կյանքս, հոգնել եմ ամենից: Այնքան մեծ է պիտիների ցուցակը, իսկ աշխատանքի արտադրողականությունը շարունակ նվազման միտում ունի: Չէ չեմ ուզում բողոքել բայց ուզում եմ փոխել մի հարցնող լինի ուզում ես փոխի ինչու ես գրում: Շուտով կսկսեմ զառանցել անհրաժեշտ է կանգ առնել...