Էս տարի ծիրանների մեջ ընդհանրապես որդ չկա:
Ասածս ինչ ա...
Որդով ծիրան եմ ուզում, ժողովուրդ
Էս տարի ծիրանների մեջ ընդհանրապես որդ չկա:
Ասածս ինչ ա...
Որդով ծիրան եմ ուզում, ժողովուրդ
Blessed the poison which brings the end
Alphaone (28.06.2013), Diana99 (28.06.2013), StrangeLittleGirl (28.06.2013)
Ըհըն, խնդրեմ. նոր Ռորշախի տեստ անցա, ասում ա՝ դու 89%-ով հիվանդ եսCactuSoul-ի խոսքերից
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Վոլտերա (28.06.2013)
Իսկ ես ուղղակի ծիրան եմ ուզում: Որդը կապ չունի
Ինչ իմացել եմ, որ պետք է հյուրընկալող ընտանիքում ապրեմ, ԱՄՆ մեկնելու ցանկությունս մի տեսակ նվազել է:
Չհաշված ավելի լավ կրթություն ստանալու ցանկությունը, ամենաշատը անկախություն ու ինքնուրույնություն ձեռք բերել էի ուզում: Թեկուզ և Հայաստանում իմ շատ հասկակիցներից ավելի ազատ ու ինքնուրույն եմ, բայց ուզում էի գոնե որոշ ժամանակ ինքս իմ գլխի տերը լինել: Իհարկե, չէի պատրաստվում ամբողջ գիշեր խմել կամ փարթիների գնալ, բայց մենակ ապրել էի ուզում, ուզում էի արածներիս համար միայն իմ առաջ հաշվետու լինել, ուզում էի վերջապես հասուն ու կայուն մարդ դառնալ...
Իսկ հիմա պիտի ինչ-որ ընտանիքի օրենքներով շարժվեմ: Ասում են՝ էդ ամերիկացիները ճաշի ժամանակ մի ափսե ուտելիքից ավելի չեն տալիս, նույնիսկ սառնարանը չի կարելի առանց թույլատվության բացել, դե գիշերով ուտելու մասին մեկընդմիշտ պետք է մոռանամ: Երևի մի ճամպրուկ քաղցրավենիք պիտի տանեմ, որ սովից չսատկեմ
Էհ, մինչ ես իմ մտքում բոբոներ եմ կերտում, միգուցե՞ հյուրընկալ ընտանիքս բարի ու հյուրասեր լինի:
Մտածեմ, թե ի՞նչ նվերներ եմ տանելու:
Alphaone (28.06.2013), Arpine (28.06.2013), CactuSoul (28.06.2013), Diana99 (28.06.2013), John (29.06.2013), Moonwalker (28.06.2013), Smokie (28.06.2013), StrangeLittleGirl (28.06.2013), Stranger_Friend (28.06.2013), Դատարկություն (28.06.2013), Մինա (28.06.2013)
Երաժշտություն կա գալիս կանգնումա բկումդ..մմ...մմմ կամ էլ մի փոքր ներքև, սրտի շրջանից վերև, մեջտեղում, ու էդպես չի թողնում շնչես: Ես էդտեղ եմ զգում, ուրիներին՝ չգիտեմ: Ասում են՝ տարբերա լինում դա, ու միայն երաժշտություն զգալը չէ:
Ճիշտա չի թողնում շնչես, բայց հավեսա
"Non est ad astra mollis e terris via."
ինչ լավ է, երբ հարազատդ ժպտում է, փայլում են աչքերը.....կիսում է ուրախությունը քեզ հետ:
Մի պահ մոռանում եմ խնդիրները ու .....հեռավորությունը կոտրում է ժպիտը ու մտովի գրկում եմ, հարազատս: Ինչ լավ է, որ փայլում են աչքերդ:
Պատրաստվիր ավելի լավ, քան անհրաժեշտ է ու թող, որ ամեն ինչ իր հունով ընթանա:
Եթե մի բան չի ստացվում, ուրեմն սխալ ես անում:
Եթե երկրորդ անգամ չի ստացվում, ուրեմն սխալ ժամանակ ես անում (անտրամադիր):
Եթե երրորդ անգամ էլ չի ստացվում, ուրեմն սխալ բան ես ընտրել անելու, դա քեզ համար չի:
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Վերադառնում եմ իմ «հին տաշտակին»՝ ԵՊՀ-ին...
Stranger_Friend (29.06.2013), Մինա (30.06.2013), Վոլտերա (30.06.2013)
Երբեմն նենց գյորմամիշ ակտիվիստների ես հանդիպում: Երբ դու ընգրկված չես այս կամ այն բնապահպանական/քաղաքական պրոցեսներում ուղղակիորեն, չի ենթադրում, որ թքած ունես երկրիդ վրա: Կարաս համոզես, համոզիր, չես կարող համոզել shut up և շարունակիր "ֆաք անել" բուրժուաներին!
Ու տենց էլ չհասկացա` ինչ վատ բան կա մատերիալիստ լինելու մեջ:
Եթե ես տորթ ունենայի, վրան էլ ՝ մեկ աստղաձև մոմ, ապա գրառումս անելուց առաջ կփչեի ու երազանք կպահեի, որովհետև այսօր ես դարձա
մեկ տարեկան ակումբցի:
1 տարի, 500 գրառում ու ռուբիաէվոլյուցիա: Մինչև Ակումբ գալը մի քիչ ուրիշ էի. չգիտեմ ավելի լավը, թե վատը, բայց ուրիշ էի:
Երկար, շատ երկար կգրեի, թե ինչքան բան է Ակումբն ինձ տվել, բայց արագ ասեմ ու թռնեմ՝ վաղը երկար ճանապարհ ունեմ գնալու:
Նոր գրանցված ժամանակներում ինձ անծանոթի պես չէի զգում, որովհետև երկար ժամանակ հետևում էի Ակումբին: 2-3 տարի առաջ արդեն գրանցվել էի, գրառումներ ունեի, հասցրել էի իմ սիրած ակումբցիներն ունենալ ու որսալ ակումբի մթնոլորտը: Հետո մոռացա գաղտնաբառս ու Ակումբին երբեմն հեռվից հեռու էի հետևում: Ու հետո չգիտեմ թե ինչի նորից գրանցվեցի. երևի նոր վերջացրել էի ընդունելության քննությունները ու իրական ու վիրտուալ կյանքերիս մեջ փոփոխություն էի ուզում: Սկզբում այստեղ իմ պատմվածքները տեղադրեցի, հետո՝ օրագիր բացեցի, չնայած կարծում էի, որ երբեք էլ իսկական ակումբցի չեմ դառնա, որովհետև ինձ՝ 16 տարեկան թինեյջըրիս, չեն ընդունի արդեն ձևավորված ու հասուն խմբի մեջ: Բայց արի ու տես, դարձա...
Հիշում եմ, թե ակումբի ծննդյան օրը ինչքան վախվխելով գնացի: Գիտեի, որ ոչ ոք բոբո չի, բայց վախենում էի ավելորդ լիներ: Բայց արի ու տես, չեղա...
Դեռ ավելին, հասկացա, որ ակումբցիներն իրականում ավելի հետաքրքիր ու վառ են, քանի իրենց վիրտուալ կերպարները: Վիրտուալ ակումբից շատ, իրական ակումբը սիրեցի:
Ակումբն ինձ մի տարվա ընթացքում եղավ իմ ընկերն ու բարեկամը, հանրագիտարանն ու օրագիրը, դժգոհի ու լավատեսի անկյունը: Շատ բան ստացա Ակումբից ու ակումբցիներից, բայց հուսով եմ՝ էս մի տարվա մեջ գոնե մի բան էլ ես տվեցի:
Կենացդ, Ակու՛մբ: Ապրե՛ս, որ կաս: Ուրախ եմ, որ ինտերնետ ունենալու առաջին օրվանից ճանաչել եմ քեզ, չնայած դու ինձ մեկ տարի է, ինչ գիտես:
Կենացդ, հարազատս:
Alphaone (01.07.2013), armen9494 (30.07.2013), CactuSoul (01.07.2013), Diana99 (01.07.2013), einnA (01.07.2013), erexa (01.07.2013), Freeman (11.07.2013), Jarre (02.07.2013), John (01.07.2013), Smokie (01.07.2013), StrangeLittleGirl (01.07.2013), Stranger_Friend (01.07.2013), Tig (01.07.2013), Այբ (01.07.2013), ԱնԱիդա (02.07.2013), Հայկօ (02.07.2013), Մինա (02.07.2013), Նաիրուհի (01.07.2013), Շինարար (01.07.2013), Ուլուանա (01.07.2013), Ռուֆուս (01.07.2013), Վոլտերա (01.07.2013)
Մտածում եմ, տեսնես ինչի ակումբում ինքնաշնորհակալություն հայտնելու հնարավորություն չկա:
Blessed the poison which brings the end
նենց տհաճ ա, որ մարդուն փորձում ես անշահախնդրորեն օգնել, իսկ ինքը հետին մտքեր ա փնտրում
ոնց որ ասում էր ինձ պատահած ամենաՃԻՇՏ սպան` Վչոն «միք էրեք ըդպես բան»
Էսօր հանկարծակի նկատեցի, որ բլոգիս այցելությունները թռել է եսիմուր, մինչդեռ առանձնապես կարևոր գրառում չեմ արել: Խառնվեցի իրար, փորձեցի պարզել՝ ինչ հաշիվ է: Ինչ տեսնեմ, որ լավ լինի: Հիմնական այցելություններն ինչ-որ հայկական կայքից են: Մտա, տեսնեմ՝ մի նոր ամենայն հայոց աղբանոց: Հետն էլ էս հոդվածը, ու ուշքս գնաց: Մեկ-մեկ ինձ իսկականից թվում ա, թե ես ուրիշ մոլորակում եմ ապրում
Ամենքից ու ամեն ինչից փախչելու ցանկություն ունեմ:
Ուզում եմ անջատել հեռախոսս, այլևս համացանց չմտնել, հեռուստացույց չնայել, առհասարակ ինտերնետից չօգտվել, գնալ մի անմարդաբնակ կղզի, մի քիչ ինձ Ռուբինզոն Կրուզոյի դերում զգալ և չգիտեմ...
Arpine (02.07.2013), erexa (01.07.2013), Smokie (01.07.2013), StrangeLittleGirl (01.07.2013), Stranger_Friend (01.07.2013), ԱնԱիդա (02.07.2013), Մինա (02.07.2013), Նաիրուհի (02.07.2013), Ռուֆուս (01.07.2013), Վոլտերա (01.07.2013)
Չեմ հիշում, կիսվել եմ էս հարցով թե չէ:
Արա, ոնց եմ զզվում, բայց ոոոոոնց եմ զզզվուուում էս մեր ազգի պուտանկա խասյաթիիիիից: Մեր ազագային ինքնագիտակցության ու ինքնասիրության վերելքը տևեց տառացիորեն հինգ տարի, ու էս ինչքան ժամանակ ա էլի փողոցներում, խանութներում ու կաֆեներում ականջս սկսել են ծակել էն ծիպա ռուսախոսները: Էն որ անպայման բաքվեցու ակցենտով մի նախադասության մեջ չորս բառը ռուսերեն են ասում, երկու բառը հայերեն, ու էտ ընթացքում յոթ հատ склонение-ի սխալ են անում: Արա, էսքան գեղցի, քաղքենի, քամակ մտնող, ստրկամիտ կարելի ա լինել, հորս արև: Լիսկան ուտի սաղիդ, ара саткек, мотс դուշեվնի ռավնավեսյա лини:
Alphaone (02.07.2013), CactuSoul (02.07.2013), impression (02.07.2013), melancholia (02.07.2013), StrangeLittleGirl (02.07.2013), Tig (02.07.2013), Աթեիստ (02.07.2013), Անվերնագիր (02.07.2013), Ժունդիայի (02.07.2013), Հայկօ (02.07.2013), Հարդ (03.07.2013), Մինա (02.07.2013), Նաիրուհի (02.07.2013), Ռուֆուս (02.07.2013), Վոլտերա (02.07.2013)
Այս պահին թեմայում են 4 հոգի. (0 անդամ և 4 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ