Անկապ օրագիր

[Այբ]

Լրագրողներին շատ եմ հարգում, բայց ինձ մեկ-մեկ զարմացնում է նրանց համառությունը:
Լուրերով հաճախ ենք տեսնում, որ որևէ մեկին վթարից, կամ էլ ուրիշ պատահարի պատճառով տեղափոխել են հիվանդանոց: Շատ դեպքերում տվյալ մարդը ի վիճակի չէ անգամ խոսել և հանկարծ հայտնվում են լրագրողները ու սկսում են իրենց հարցերը:
Ա՛յ մարդ, քիչ է մնում դիահերձարան մտնեն, որ այնտեղի մարդկանցից էլ հարցազրույց վերցնեն:

[ԱնԱիդա]

հերթական անգամ աշխատանքի ընդունվելու հետ կապվաց հարցազրույց, թղթաբանություն, եսիմ ինչերի մեջ եմ,,, մի տարվա աշխատանք փնտրելու ստաժ ունեմ արդեն, ինչքան կանչել են հարցազրույցի ամեն անգամ անձրև ա եկել հենց էտ օրերին, ու ես թրջված եմ գնացել / ես անձրևանոց օգտագործել չեմ սիրում/ ու չի ստացվել գործը...
էս անգամ ամեն ինչ նորմալ էր ընթանում, նախորդ օրերին եղանակը լավ էր, բայց էսօր էլի անձրև եկավ, անձրևանոցով էի էս անգամ, մտածեցի թող անձրևանոցը թրջվի, չտեսնեն ձեռքս պահած մտածեն՝ էլի… չթրջվեցի …

հ.գ. միատ եղանակի տեսությունը հիշեմ առավոտ նայեմ

... Արեեեեեեե~վ, ուխ

[melancholia]

Առաջ երբ ասելիք էի ունենում, գրում էի, գրում, թեթևանում, հետո փակում էջն ու նոր օր սկսում: Զգում եմ ներսիս ասելիքը խեղդում է, բայց ոչ բառեր կան, ոչ ցանկություն դրանք գրելու......երևի մեծանում ենք, ու դառնում ինքնամփոփ......կամ .......
Չէ, մտքերը շատ ավելին են, գրի առնելու համար:

[enna]

Կատուն խոսում է տիրոջ մասին.
-Ինքը ինձ կերակրումա,ինձ լողացնումա,շոյումա,ուրեմն ես Աստվա՞ծ եմ
Շուննա խոսում տիրոջ մասին.
-Ինքը ինձ կերակրումա,շոյումա,լողացնումա,ուրեմն ինքը Աստվածա՞...։

[einnA]

ու ինչի մենք երբեք չենք կարող ամեն ինչ իմանալ էն մյուսի մասին, երբ էտ պետք ա, երբ էտ մյուսը մեղավոր ա
© Ֆ.Դ.

[StrangeLittleGirl]

Մի քանի օր առաջ տուն էի գալիս, հավեսս տվեց, ասեցի՝ տեսնեմ հարևանների կատուներից որ մեկն ա դրսում, կանգնեմ, սիրեմ, հետո տուն մտնեմ:

Մեկ էլ տեսնեմ՝ մեզնից մի քանի տուն այն կողմ ապրող հարևանի շեկ կատուն դրսում ինչ-որ բան է ուտում: Այ քեզ բան. ես հո գիտեմ, որ սրանք դրսում ուտողները չեն, մենակ տան սարքած են սիրում: Էսքան ժամանակ Հոլանդիայում ոչ մի անգամ չեմ տեսել, որ որևէ կատու դրսում ուտի: Ու նենց հավեսով էլ խժռում էր:

Մոտեցա, որ տեսնեմ, թե էդ ինչ թանկանոց ընթրիք է ճարել: Մեկ էլ տեսնեմ՝ բերանին փետուրներ են երևում: Քեֆ կանի, բա ինչ կանի:

[enna]

Երկու շաբաթա օրերիս մեջ ավելացել էին քեռիս ու իր կինը:Քեռիիս կինը շատախոսա և սիրումա պատմել իր հիշողություններից, նստել ու համբերատար լսել եմ:Դպրոցի վերաբերյալ պատմածը մի ամբողջ օր ժպիտա դեմքիս պահել,նույնիսկ օրագրումս գրառումներ եմ արել,որ չմոռանամ:Պատմեմ նրա անունից:
<<Ես հատուկ դպրոցում էի սոովորում՝հատուկ մարդկանց համար:Երկրորդ դասարանից անգլերեն և այնպիսի առարկաներ էինք անցնում,որ մյուս դպրոցներում բավականին ուշ են անցնում:
Դասատուներս շատ տարօրինակ էին,մինչև հիմա զարմանում եմ:Դպրոցի ուսմասվարը և մեր դասղեկը անցյալում պռաստիտուտկա էր,հետո մոտիկացել էր ինչ-որ պաշտոնավորի հետ,նա էլ վիզ էր դրել ճիշտ ուղու վրա կանգնեցնի ու դպրոցում դասատվի պաշտոն էր տվել:Ինչպես ասում են անցյալի գողերը ,ներկայի օրինապաշտներն են:Սկսեց խստորեն կառավարել դպրոցը:Իրա առանձնահատկություններից մեկը էն էր,որ կալգոտու ոտի վրա միշտ հատը գնացած էր,ավելի ճիշտ կլոր ծակ կար,մյուս առանձնահատկությունը էն էր,որ ինքը սիրում էր աշակերտների գլխին թխկացներ ու <<փախներ>>:Իրան ենթարկվում էին բոլորը,բայց չէին սիրում,երևի մինչև մահ էլ չսիրեցին:Շատ անկապ կանոններ էր դնում.որպեսզի չծխեն զուգարանում ,որոշեց երկար ու կարճ հասկացողություններ մտցնել:Տղաների զուգարանի առաջ կին դասատու էր կանգնում,աղջիկների զուգարանի առաջ՝տղամարդ դասատու:Ամեն մեկի ձեռքին ցուցակ,որ գնայիր զուգարան պիտի նախ անուն,դասարան,երկարո՞վ,թե՞ կարճով տվյալներ տայիր:Երկարը 1 րոպե էր,իսկ կարճը 30 վրկ,եթե ուշանում էիր դռնապահը մտնում էր:Իհարկե ավելի ուշ նա սկսեց բողոքել,որ չի կարողանում զուգարան գնա և հրամայեց,որ զուգարանի դռները հանեն:Մի ուրիշ անգամ էլեկտրաէներգիա խնայելու համար դասաժամերին լույսերը անջատել տվեց,նույն ժամանակ ստիպեց,որ դասատուները սպիտակ խալաթներ հանգնեն:Միջանցքում,որ գնում էիր մթության մեջ սպիտակ խալաթները սավառնում էին,վախենալու էր,հատկապես,որ փսփսում էին էտ խալաթները:
Մյուս դասատուներն էլ պակաս տարօրինակ չէին:Կենսաբի դասատուն ծնողական ժողով անելուց կանչում էր միայն հայրերին,իսկ հետաքրքիրն էնա,որ ինքը 3 անգամ ամուսնացածա եղել աշակերտների պապաների հետ:
Քիմիայի դասատուն գանգուր մազերով մեկն էր,էտ մազերը գլխից կպած էին ու գլուխը շատ մեծ էր թվում:Ամեն անգամ դասարան մտնելուց ասում էր.
-Եթե դուք փորձը սխալ կատարեք...Կտրաքի ու ձեր մազերը բիզ-բիզ կկանգնեն:,-աչքերը մեծացնում էր ու թվում էր,թե հենց նոր փորձանոթը տրաքելա ու իրա մազերը բիզբիզ են կանգնել...
Աշխարհագրության դասատուն աննորմալ ֆիգուրայով էր/վերևները մեծ,ներքևները փոքր/,ինքն էլ ամեն դասի,իրա խրպոտ ձայնով կրկնում էր,ձեռի հետ էլ ցույց էր տալիս.
-Կինը պիտի սիռուււն ֆիգուռա ունենա:
Անգլերենի դասատուն հանդիպում էր դասարանի տղաների հետ,օրը մեկի:Հաջորդ օրն էլ հենց էտ տղուն էր դաս հարցնում,որ տղան ասում էր պատրաստ չեմ,ինքը իրա ակնոցների տակով ուրիշ ձև նայում էր/ժպտալով/ ու ասում.
-Էս մի անգամ ներում եմ,բայց պիտի մյուս ժամը դաս պատասխանես:
Ու էտ աշակերտը մյուս ժամը պարտադիր պատասխանում էր:
Ռուսերենի դասատուին,որ ջղայնացնում էինք գնում էր անկյունում ձեռքերը ծալում,գլուխը իջացնում ու սկսում լացելը,ասելով.
-Նեղացրիք դուք ինձ,նեղացրիք,հեսա ես ձեր հետ չեեմ խոսալու էլ, կյանքում,-ասում էր ու վազելով դասարանից դուրս գալիս:
ՆԶՊ-ի ու աշխատանքի դասատուն իրար հետ քիփ էին:Աշխատանքի դասատուն ալկաշ էր,որ ուզում էինք իրան ջղայնացնեինք իրա պայուսակից օղին հանում էինք ու լցնում ծաղիկների տակ:Ինքն էլ հոտոտելով մոտենում էր ծաղիկներին ու ,որ հասկանում էր եղածը, մռութը ծռում էր մեզ նայում, ջղայնցացած դասը թողնում ու գնում ՆԶՊ-ի դասատուի մոտ..:>>

[Անվերնագիր]

Այ էս օրն ենք ընկնելու, եթե սպասեք, որ առաջինը աղջիկը գրի



հլը համբերում եմ

[Alphaone]

Այնքան ուշ գիշերով, որ արդեն հանգիստ կարող ես վաղ առավոտ ասել զանգում է, քնահարամ անում, ու դեռ փոխադարձության հույս ունի... Սիրահարված մարդու արարքների անհեթեթության լիմենսը անսահմանությունն է` -~ ....

[ARMbrain]

Մեկ մեկ ցանկություն է առաջանում... |A
Բայց իրականում չգիտես թե ինչ ցանկություն է առաջանում... |B

[Ruby Rue]

Ոմն կուրսեցի.
- Լսի, էդ ո՞նց ա, որ երբ ինտերնետ մտնեմ, դու օնլայն ես, քննության նախորդ գիշերը ֆեյսբուքում նստած ես, բայց գալիս ու գերազանց ես ստանում:
Դե արի ու բացատրի, որ ես ֆեյսբուքից առավել ակումբում եմ լինում, իսկ էստեղ նույնիսկ գծային հանրահաշվին վերաբերվող թեմա կա:

[My World My Space]

Մտածում եմ գժվեմ ու ասեմ՝ գնացե՛ք, սաղիդ տիրումերը...
Էս ապրելու ձև չի: Էս տեմպ չի, վարգ ա, մի հանգի վարգում ենք:
Էն ա, որ վրեքս ստավկա դնող չկա:
Մի օր մի տեղ կտապալվենք, նալերս կտնգենք, ըսկի նկատող էլ չի լինի... որ երամակից մեկը պակասեց:
Մի օրվա մեր հոգսերի բեռը մեր պապերի ուսերին լիներ, վայթե ճկռեին: Առել անցել են իրանց պատերազմով ու սովի տարիներով: Դրանք էլ տեսանք, ու հիմի ավելի վատն էլ ենք տենում:
Քիչ ա մնում պալատկես վեգալեմ, էթամ մի սարի գլխին խփեմ, ու տառզանի պես վերևից գոռամ՝ գնացե՛ք, սաղիդ տիրումերը...

Հ.Գ. ավել-պակաս ներողՍ...

[enna]

корабли касались мачтами неба
волны ложились под твоими
ногами
я совершаю очередную попытку
побега
от этой скучной житейской
моногамии.
улицы плачут июньским ливнем
а ты рыдаешь пустыми словами
что, если бы ты была фильмом
а я - в кинотеатре рядами?
что, если бы ты была сильной
а я - не в единственном экземляре?
сорок минут на поезде
тридцать минут в метро
ещё совсем чуть-чуть
и до неба.
ты пела в хоре
а я собирал билеты
чтобы потом уехать
к морю.
корабли касались мачтами неба
а я прикасаюсь руками к нежности
кто потом объяснит моей маме
что я просто парю в
бесконечности?
Երգեր կան,որ կարան ընտիր բնութագրեն քեզ ու էնպես բնութագրեն,որ միայն դու հասկանաս իմաստը...
Մի տարի առաջ տարօրինակ բլոկնոտի որոնումների մեջ էի:Ուզում էի,որ բլոկնոտի կազմը լինի փայտից,կողպեք ունենա,բայց ոչ հասրակ:Բանալին լինի մեծ ու խամրած ոսկեգույն:Մի խոսքով ինչի՞ համար էի ուզում բլոկնոտը:Նրա համար,որ արտաքինից չերևա,որ բլոկնոտա,կամ էլ էնպիսի բացվելու ձև ունենա,որ միայն ես բացեմ:Իմ մոտ կոմպլեքսներ կան,որ չեմ կարում մտքերս անկեղծորեն արտահայտեմ:Գիտեմ հեսա մեկը գալույա քիթը խոթի գրքերիս ու տետրերիս մեջը ու կարդա:Կարևոր չի ինչ ես ուզում գրես,ինչ միտքա,ուղղակի չես ուզում,որ ինչ-որ մեկը թեկուզ կպնի,ուզում ես էտ բլոկնոտը միայն քոնը լինի,դնես գրպանդ հետդ չերևա,գրես միայն դու կարդաս,կամ չկարդաս,քոնը լինի թե՛ բլոկնոտը,թե՛ միտքը...:

[enna]

Մարին էսօր ստիպեց ,որ ես խորանամ ձվածեղի մեջԵս եկա մտահանգումների,թե ի՞նչ կապ կա ձվածեղի ու մեր կյանքի միջև:
Ձվածեղ մինչև ձվածեղ դառնալը ձու է ,սպիտակ,անհոտ,անհամ,ու արտաքինից էլ, եթե չիմանաս ինչ է ,չես կարող ասել պարունակությունը:Մարդը ի ծնե չգիտի ձվի մեջ ինչ է,նույնն էլ կյանքը: Կյանքը ձու է,պիտի ջարդես ու ճաշ սարքես,կարևոր չի ինչով կհամեմես,պոմիդոր կլցնես,թե մեղր,կարևորը համով ստացվի:Դու պիտի որոշես մենակ քեզ համա՞ր,թե ուրիշներին էլ պիտի դուր գա սարքածդ ճաշը...
Շատերը ուղղակի ձվածեղ են անում,շատերը աղը մոռանում են,շատերը պոմիդորով են անում,շատերն էլ վառում են,կամ հում են ուտում…Սարքելու պահը կարճ է,հենց ջարդում ես պիտի թավայի մեջ ջարդես/դե եթե հիմար ես գուցե կրակի վրա ջարդես/,իսկ թավան տաք է:
Հետևաբար ժամանակ չկա:
Պիտի սարքես ու ուտես,բայց էնպիսի ժամանակում ,որ ո'չ տաք լինի,ո'չ շատ սառը:Իսկ ձուն քանի՞ հատ է:
Հ.Գ. ձվի մեջ արդեն կա սպիտակուցը և դեղնուցը,դա ենթագիտակցությունն է,որը փոխել մենք անզոր ենք,այսինքն պիտի համատեղ ենք թե՛ սպիտակուցն ու դեղնուցը,թե՛ նոր լցրած համեմունքները:Այլապես կստացվի ուտելու համար ոչ պիտանի ճաշ:

[Այբ]

Չնայած հասկանում եմ, որ այս աշխարհում պետք չէ որևէ բանի վրա զարմանալ (ամեն ինչ էլ հնարավոր է, նույնիսկ եթե հայտնվեն խոսող մեքենաներ, մարդիկ ամռանը գնան Մարս մոլորակում հանգստանալու, կամ էլ մարդիկ դառնան վամպիրներ և այլն ), բայց ես շարունակում եմ ինձ համար խորթ բաների վրա զարմանալ:
Երևի դեռ չե՞մ մեծացել: