Անկապ օրագիր

[Այբ]

Քանի գնում, մամայիս հիասթափեցնում եմ: Առաջ, երբ չէի կարողանում բարձրակրունկների վրա քայլել, մամաս ասում էր, թե ոչինչ, որ մի քիչ չարչարվեմ կսովորեմ: Ես էլ յանիմ չարչարվում էի: Տանից դուրս գալուց էի միայն բարձրակրունկներ հագնում, բայց հենց որ տանից մի քիչ հեռու էի գնում, արագ փոխում էի կոշիկներս և տափակ մի բան հագնում: Բայց դե բռնվեցի... Ահագին վրես ջղայինացավ ու սկսեց օրինակ բերել հարևանի աղջիկներին. «Անահիտի չափ չկա՞ս: Ամո՛թ է, համալսարան ավարտ աղջիկ ես, բայց մինչև հիմա բարձրակրունկների վրա չես կարող քայլել: Քեզ որ հանկարծ պսակենք, էլի էդ անտեր տափակներն ես հագնելու՞» :
Էս վերջերս, որ ասում է, ձայն չեմ հանում...
Ախր չի ուզում հասկանալ, որ չեմ կարող... Չի ստացվում
Ու միշտ ինքս ինձ հարց եմ տալիս, թե ուրիշները ո՞նց են քայլում...

[enna]

Այբի երազի մասին գրառումը տեսա,իմ այսօրվա երազը հիշեցի,որը և շատ խորհրդանշանական էր,թեև այդքան էլ լուրջ չի երևում:
Մի տղու հետ մտնում եմ խանութ ու շոկոլադ եմ ուզում:Ձեռքիս բավականին փող կա և կարող եմ իմ ուզածից գնել:Կողքից մարդիկ են հավաքվում,բոլորը անծանոթ:Վաճառողին ցույց եմ տալիս,թե որը տա:Ինքը մի ուրիշ տալիսա ու ասում.
-Ճիշտա սա էնքան չի,բայց կձգի մինչև ընդմիջում,-մինչև իրա ասելն էլ դուրս չէր գալիս,համ էլ գինը էժան էր,իսկ ես ձեռքիս փող ունեի:Մնացածները կողքից սկսում են ասել,թե էն մեկը վերցրու:Մեկն էլ կողքից գալիսա ու ասում.
-Մի՛ առ,ես իմը քեզ կտամ:
Բոլորը դեմ են,որ ես իմ ուզած շոկոլադը վերցնեմ,սկսում եմ կասկածել ,իրո՞ք այդքան փող ունեմ և կկարողանամ գնել իմ ուզածը:Հաշվում եմ ,պարզվում է կարող եմ:Առնում եմ իմ ուզած շոկոլադը....

[StrangeLittleGirl]

Էսօր շուկայից կեռաս ու ելակ էի առնում: Հա՛, ուրեմն դրանք էն երկու մրգերն են, որ ռիսկով առնում եմ. սեզոնի ժամանակ շատ համով են լինում: Մեկ էլ հայացքս ընկավ, տեսնեմ՝ վաճառողուհին ծիրան էլ ունի: Տեսքը մի բան չէր, շատ պինդ էր երևում: Մտածեցի՝ առնեմ, թե չէ: Անցյալ տարի Բեռլինում քանի անգամ խաբվել էի, լրիվ ջուր էր էղել: Շատը ծիրանի խաթր էր, որ ամառն էկա Հայաստան: Էս անգամ եթե վատը լիներ, չէի կարողանալու Հայաստան գալ, համ էլ ասում են՝ սաղ կարկտահարվել ա:

Ինչևէ, մինչև ես գցում-բռնում էի, վաճառողը ելակն ու կեռասն արդեն կշռել էր, ասում էր, որ վճարեմ: Խնդրեցի, որ չորս հատիկ էլ ծիրան կշռի (ամաչեցի ասեմ մեկ):

Էկա տուն, արագ-արագ մինչ մնացածը կտեղավորեի, մի հատիկ ծիրան հանեցի, լվացի, վախվխելով կերա: Համ ուներ: Թթու՜-թթու՜ էր: Լավ էր, գոնե էս տարի ցոգոլ կերա:

[Meme]

Էս վերևի գրառումները հատ հատ կարդացի, ու հիմա մի ժամանակ է, երբ անկապի բոլոր գրառումները նայում եմ , հաճելիյա՜…



Հ.գ՝ ասում եմ մի բան ասեմ ստեղ էլ խելք խելքի տանք երեկվանից տանջվում եմ...


ինչիցա՞, որ երբ մեր տան կոնֆետը ախպերսա ուտում, ինքը ուտումա, իսկ երբ ես եմ ուտում` քոքն եմ տալիս...
ախր տան մեծն էլ իբր թե ես եմ....
հը՞ն երեխեք




հ.գ.գ` ի դեպ Նար, իրոք ամեն մեկի գրառումը կարդալիս հենց ամեն ակումբցուն հատուկ զգացողությունա փոխանցվում, քոնը նույնպես....ին մոտ իհարկե~

[Valentina]

Պատուհանից նայում եմ, մեկ էլ տեսնեմ մի երեխա ռոլիկները հագին հեծանիվ ա քշում:
Մինչև մի հատ չընկավ, չիջավ հեծանիվից դմբոն

[Ռուֆուս]

Էս ավատարս ուզում էի «Նվիրում ենք ավատարներ» թեմայում ինչ-որ մեկին նվիրեի, մեկ էլ տեսար մեկը հավանեց, բայց էգոիզմս ինձ թույլ չտվեց, որոշեցի ինքս օգտագործել: Ու էդ սայթում սենց լիքը կենդանիների կրեատիվ նկարներ կան, ասի, լավ գոնե լինքը դնեմ, մեկ էլ տեսար որևէ մեկը ուզեց դրանցից մեկը օգտագործել: Բայց էլի էգոիզմս թույլ չտվեց, բա կլինի՞ ինձանից բացի ինչ-որ մեկն էլ սենց ավատար ունենա:

Էնպես որ, ժող ջան, ավել պակասի համար կներեք

[Arpine]

Ինձ մեկ-մեկ թվումա, թե մարդիկ ինձ չեն ճանաչում (տարբերում)
:/

[ԱնԱիդա]

հերթական անգամ աշխատանքի ընդունվելու հետ կապվաց հարցազրույց, թղթաբանություն, եսիմ ինչերի մեջ եմ,,, մի տարվա աշխատանք փնտրելու ստաժ ունեմ արդեն, ինչքան կանչել են հարցազրույցի ամեն անգամ անձրև ա եկել հենց էտ օրերին, ու ես թրջված եմ գնացել / ես անձրևանոց օգտագործել չեմ սիրում/ ու չի ստացվել գործը...
էս անգամ ամեն ինչ նորմալ էր ընթանում, նախորդ օրերին եղանակը լավ էր, բայց էսօր էլի անձրև եկավ, անձրևանոցով էի էս անգամ, մտածեցի թող անձրևանոցը թրջվի, չտեսնեն ձեռքս պահած մտածեն՝ էլի… չթրջվեցի …

հ.գ. միատ եղանակի տեսությունը հիշեմ առավոտ նայեմ

[CactuSoul]

չեմ հասցնում ապրել

[erexa]

Մի 2-3 շաբաթ առաջ, հեռուստացույցով ինչ-որ հաղորդում էի դիտում, չգիտեմ ոնց ա կոչվում էդ հաղորդումը, ինչ-որ Լուսինե էր հաղորդում, բայց դա չի կարևորը: Ոնց-որ սովորական տան խոսակցություն լիներ, այլ ո՛չ թե հաղորդում..Հաղորդման ընթացքում, խոհարարը ինչ-որ աղցան էր պատրաստւմ ու հետն էլ խոսում էր աղցանի մասին.. Քիչ հետո հաղորդավարուհի Լուսինեն խոհարարին ասաց.«սու՛տ ես ասում, ես տեսա, որ դու ելակը լցրեցիր աղցանի մեջ» նենց տգեղ էր էդ պահը... Հետո էլ, խոհարարը գովում էր իր պատրաստած աղցանը, թե՛ այն ինչ օգտակար է: Ելակի, մի քանի բանջարեղենի խառնուրդն ու երշիկն առողջարար են, ըստ խոհարարի...

[impression]

էս իմ հորական կողմի ժողովուրդը շատ հետաքրքիր են: չէ իսկականից: էս քանի օր ա՝ միակ դեռ ապրող հորեղբայրս ա եկել Հայաստան, ու էրեկ որոշեց մնալ մեր տանը: տեղ վերջ դրվեց մամայի հեռախոսային բողոքներին առ ալամ աշխարհ, որ սենց էլ բա՞ն կլինի, էսա արդեն ամբողջ երկու՜ օրա էդ մարդն էստեղ ա ու դեռ մեր տանը չի մնացել: անկեղծ ասած չեմ հասկանում, թե էդ ինչ հյորընկալման մոլուցք ա, ես երբեք չեմ ձգտում որևէ մեկին մեր տանը քնացնել, քանի որ տունը փոքր ա, ես էլ ինձ նման հարցերում նեղություն տալ հեչ չեմ սիրում: մի խոսքով, հոպարն եկավ, մնաց:
գիշերը, երբ հարմար պահ էի փնտրում բարի գիշեր ասելու ու վերջապես բարձիս հասնելու, հոպարը որոշեց գնալ մի քիչ զբոսնել, որ լավ քնի: դե քանի որ մաման վաղուց քնած էր, ես պետք ա սպասեի, մինչև հոպարը տուն դառնար: չէ չէ, ինչ քնել, դու հանգի՜ստ ման արի հոպար ջան, ես ընդհանրապես չեմ քնում... էս ժամերին.... քանիսն ա՞ որ... էրկուսը՞... հա, հանգի՜ստ գնա: Գնաց: էկավ մի քանի ժամից, շնչակտուր, թե բա՝ ես էլ մտքերով ընկած մինչև եսիմ ուր իջել եմ: հետո էլ տրանսպորտ չկար: ես մտքում՝ մինչև էդ էլ տրանսպորտ չկար, կլինի՞ քնեմ արդեն: չէ: հոպարը նստեց հեռուստացույցի դիմաց: ու մեր ողջ հարկը սկսեց պարզ լսել, թե ինչ ա կատարվում աշխարհում: աղջիկ ջան, գնա քնի արդեն, էսքան նստե՞լ կլինի: խնդրեմ, ինքը, իր ստեղծած պայմանները, իր նկատողությունները: գնում պառկում եմ ու սկսում դանդաղ խելագարվել: մինչև ժամը վեցը: վեցին հեռուստացույցն անջատվում ա, ալելույա, քնում եմ: էրկու ժամ: ութին նորից թիվի: նույն ալիքը: նույն ձայները: քսան րոպեից, երբ ես արդեն էնքան արթնացած եմ լինում, որ կարողանում եմ այ էսքան տեքստ հավաքել, հոպարը գնում ա: մաման ա գալիս, տեսնում ա արթուն եմ, լապտոպն էլ ձեռքիս, քթի տակ ծիծաղում ա:
- մամ, հոպարը գնաց, հա՞:
- հա:
- դե դուռը փակի ԲԱՆԱԼԻՈՎ, կարող ա մտքափոխվի նորից հետ գա:
մաման ծիծաղում ա՝ ձեր ցեղն էլ տենց խփնված ա բալես, ինչ անեմ...
դե մերսի:

[StrangeLittleGirl]

Էսօրվան վաղուց էինք սպասում: Դեռ շաբաթ օրվանից եղանակի տեսությունն ասել էր, որ էսօր արև ա լինելու ու քսանից բարձր, այսինքն՝ ամառ: Ես էլ որոշեցի էսօր թիթիզ ամառային շոր հագնել, մեկ էլ նոր ամառային կոշիկներս, որոնք հագնելու առիթ դեռ չեմ ունեցել:

Առավոտը զարթնեցի: Ամպամած էր: Շորս էլ չէի արդուկել, ասեցի՝ լավ, շալվար հագնեմ, մարդ ես, երեկոյան ցուրտ կլինի: Նորից բացեցի եղանակի տեսությունը: Տասնինը աստիճան ու անձրև Կոշիկներս էլ մնացին հետոյի:

[enna]

<<Ինքը ըսկի իրա հետ յոլա չի գնում,քիչ մնաց ընկերուհի ունենա...>>
Մերսիներ էս խոսքը ասողին...

[Stranger_Friend]

Ոնց որ չորս օրվա քնից արթնացած լինեմ: Ինչքան բան եմ բաց թողել ամեն տեղ ու դեռ բաց եմ թողնելու: Հիմա ամենաշատը ինտերնետն եմ սիրում, սա էլ չլիներ բոլորից մետրերով հեռավորություն պահելուց կգժվեի: Մարդ եմ չէ՞, հետո՞ ինչ, որ ջրծաղիկով հիվանդ մարդ եմ՝ ես էլ դուրս գալու ու շփման կարիք ունեմ, հասկացեք էլի: Բայց չեմ բողոքում. հենց ես եմ ցանկացել ինձ մետրերով հեռու պահել, ես եմ ուզել սենյակից դուրս չգալ, ինձ զրկել հեռուստացույցից, ինտերնետից, շփումից՝ միայն քննության տոմսերով պառկել անկողնում: Ես միայն իմ ցանկությամբ եմ վարակվել՝ դիտավորյալ, ուրեմն հետևանքների մասին էլ եմ մտածել:
Ու ինչ ուրախ եմ, որ հիմա իմ ցանկությամբ չի <<ազատությունս>>, որ ինձ ստիպողաբար սենյակից հանեցին ու չեն թողնում փակված մնամ: Բայց մեկ է շփման պակասը կա, վախը դեռ չի անցել, որովհետև վարակի աղբյուր եմ՝ շատ մեծ աղբյուր ու միայն ես էի որ սրտանց ուզում էի վարակակիր լինել, ես էի միայն ձևական ցույց տալիս թե խուսափում եմ, մնացածի մոտ հակառակն է՝ ձևացնում են թե չեն խուսափում :

[Վահե-91]

Տականք երգ էի ման գալիս համապատասխան թեմայում ավելացնելու համար, մեկ էլ մի հատ աղջիկ մտավ խանութ, տեսավ, սկսեց թարս-թարս վրես նայել խայտառակ եղա