Կանգառից դեպի մեր շենք տանող ճանապարհը երկար չի, բայց էտքանն էլ կրճատելու մի անկյուն կա, որ ես անպայման օգտագործում եմ:Էտ անկյունի վրա մի հատ եսիմ ինչ են հարմարացրել սեղանանման ու մշտապես հավաքվում են թաղի անգործ, պարապ մեծերը` կարթ խաղալու, մի շիշ օղին մի կտոր երշիկով վայելող ութից ոչ պակաս ընկերախումբը, մեծերից թաքուն ծխող երեխեքը, շենքերի բակում պպզելուց հոգնած տղերքը, որ պարտադիր ադաթ ա իրար հետ պպզելը... ու տենց էտ անկյունը վատ համբավ ա վայելում, մի տեսակ արգելավայրի նման մի բան ա իգական սեռի համար,բայց էտ ինձ չի խանգարում, որ էտ կողմով անցնեմ:Երեկ էլի էտ կողմով անցնում եմ հավաքված թաքուն ծխող էրեխեքի մոտով, մեկ էլ մեկը մեջներից վախեցած ձեռքի եղածը ուզեց պահի, կպավ երևի մյուսին, էս էլ մունաթ գալով գոռաց.
-Արա Անին ա էլի, նենց վախեցար:
Դառել եմ էտ անկյունի մշտական անդամը![]()
Էջանիշներ