Անկապ օրագիր

[Smokie]

Մեկ-մեկ կարող ա արածս բանը ավելորդ թվա, բայց մինչեւ չանեմ չեմ հանգստանա: Օրինակ Last.fm-իս կարգավորումները: Սիրածս երաժիշտները պետք ա նշված լինեն համապատասխան ալբոմում, համապատասխան ձեւով ու անունով, եթե սխալմունք գտնեմ, պիտի շտկեմ, չգիտեմ ով ոնց, բայց իմ աչքի համար հաճելի չի:

Էսօր վերջնականապես որոշեցի որ Vangelis-ի Blade Runner-ը պետք ա իր բոլոր ենթաալբոմների երգերով նշել մի ալբոմում, բայց մինչ էդ արդեն առանձին էին առաջին ու երկրորդ ենթաալբոմները: Էն էլ ասեմ, որ էդ առաջինը իմ ստեղծածն էր ալբոմի նախնական տարբերակն էր, որը 1994 թվի վերաթողարկումից հետո «մտավ արխիվների մեջ» ու որը մի կերպ հաջողացրի գտնել ինետից: Էսօր դրեցի winamp-ով միացրեցի էդ երաժշտությունները էնքան ինչքան լսել էի, winamp-ի ձայնն էլ իջացրի, որ հանկարծ չզզվեմ երգերից: Հիմա ամեն ինչ լավ ա, չնայած մի քիչ շտկումը չէր խանգարի, էդ մասին էլ հետո կմտածեմ: Ուրեմն սենց՝ ենթաալբոմները դասավորված են ըստ հավանածիս աստիճանի:

1-ին ենթաալբոմ_լսվել է 4 անգամ:
2-րդ ենթաալբոմ_լսվել է 3 անգամ:
3-րդ ենթաալբոմ_լսվել է 2 անգամ:
4-րդ ենթաալբոմ_լսվել է 1 անգամ:


Էն էլ ասեմ, որ 4-րդը 2 էր, պակասացրի, որտեւ էդքան էլ չէի հավանել: Իսկ սենց լավ ա

[Mephistopheles]

http://www.thestory.org/stories/2013...ans-life-works

[keyboard]

Էսօր, բայց երևի արդեն երեկ, իմ օրը չէր...

***

Հստակ գիտակցում ես, որ դիմացինիդ ասածը սրտի խոսքը չի, մտածածը չի, էն չի ինչ իրականում ուզում ա ասել, գիտակցում ես, որ էդ պահին քո վրա զայրությը տենց ա պարպում ու նենց բաներ ա ասում, որ գիտի որ քեզ կցավացնի, եթե դա իրական լինի ու դու գիտես, որ իրականում դա այդպես չի, իրա ասածները երբեք իրական չեն լինի, անհնարա, բայց դա քեզ ցավացնումա, դու "ծնկի" ես գալիս դրանից, գիտես, որ վաղը, մյուս օրը դա մոռանալու ես, գիտես, որ սա երազի նման կանցնի, բայց մեկա ցավացնումա, մեկա գիշերը չքնելու առիթա... Օֆ աման եսիմ է...
Կյանքում համարյա ամեն օր համոզվում եմ. хотелось как лучше, а получилось как всегда կամ еще более хуже чем как всегда և Благими намерениями вымощена дорога в ад. Գրողը տանի, ինճպես տատս էր ասում (Սերժ Սարգսյանի տատու ասածի ու վաբշե տատու հետ կապ չունի), հա ինչ էի ասում, ինչպես տատս էր ասում. "Երկու քարի արանքը կամ Խոջա Նասրեդնի պես. "ոչ արևին,ոչ հովին" ուզում ես լավն անես, բայց ստացվում ա էն ռուսերեն գրածս... Օֆ աման եսիմ է...
Էսօր օդանավակայան էի գնացել, գործով, ճանապարհը` Օդանավակայանից Էջմիածին և հակառակը Մուսալեռ ավանի հատվածում, երբ ես դեռ ուսանող էի կարգին ասֆալտ արեցին, նենց ասֆալտ, որ Հայաստանում միայն մասնավոր կառույցներում ա արվում, որակով ու լրիվ չափանիշներով, ասում էինԷրնեկյանն ա անում յանի, էրնեկ դրա փողերից մեքիչ կմճտեինք, էրնեկ Էրնեկյանին մի խոսքով, հետո ինչ, որ իրան մենակ տղեքն են դուր գալիս:
Հա ինչ էի ասում, էդ ասֆալտի վրա, էլի Էրնեկյանի պետվերով սենց ասած գծանշում կար, հա մեկել ասեմ, որ ուսանող էի 2000-2005թթ, ուրեմ էդ գծանշումը ցույց էր տալիս երթևեկության ուղղությունը, մի քանի տարի առաջ, կարծեմ 2008-2009 ովերին, էդ գծանշումը մաքրեցին իբր, որ նոր գծանշում անեն, էդ գծանշումը, էլի իբր սխալ էր ու մեր երթևեկության կանոններին չէր համապատասխանում, էսօր անցնում եմ, տեսնեմ էդ իբր ջնջած գծանշումն ավելի լավն ա, քան էն, որ տարին մի քնաի անգամ թարմացնում են, այսինքն` փաստացի, կա նենց ներկ, որը պրակտիկորեն չի ջնջվում, բայց մերոնք նենց ներկ են քսում, որ մի ամսից նորը քսեն:
Էս ամեն ինչը անալիզ անելով տուն եմ գնում, մեկ էլ հիշեցի էլի Ռուսաստանները, մասնավորապես Մինըսկ, Օմըսկ կարգին գործերը թողած եկած տաքսիստի պատմությունը, որ մի օր պատմեց, թե իր մորաքրոջ տղան աշխատում է քաղաքապետարանի էդ գծանշումների ու ճանապարհային նշաննորի բաժնում, և որ հենց այդ մորաքրոջ տղան պատմել է, որ չինացիները մի ներկ են առաջարկել գծանշման, որին տվել են 7 տարի երաշխիք, որ չի ջնջվելու, բայց դե մերոնք էլ ասել են, որ եքա վարչություն են պահում դրա համար, որ էդ գծերը 7 տարին մեկ գծվի, բա էդ վարչությունը հո 7 տարին մեկ չի աշխատավարձ ստանալու ու էդ հարցը համարել էին սպառված:
Ու ստեղ էլի մեջբերեմ մեր մեծն նախագահ, արցախյան ազատամարտի հերոս, հումանիս, ազգասեր, հայրենասեր, սրբերի հետ մի աստիճանի վրա գտնվող, ժողովրդիս համար մտածող, գիշերները ազգիս պրոբլեմներից քուն չունեցող իմ պաշտելի նախագահիս խոսքերը.
<Ինչպես տատս էր ասում, բա մենք սրա համար ենք հավաքվել...>
Ասածս ի՞նչ ա, եսի՞մ, ես էլ չհասկացա ինչ էի ոզւմ ասեմ, գրել եմ էլի...

[Գալաթեա]

Հետաքրքիր են բայց երազները:
Երբ մարդը կողքիդ ա, գրեթե միշտ, ձեռք մեկնելու հեռավորության չափ մոտիկ՝ իրեն չես տեսնում երազումդ, համարյա երբեք:
Բայց հերիք ա հեռանա, տեսնում ես:

Ափսոս ժամանակին լավ չուսումնասիրեցի երազների գաղտնիքը, երբ որ հնարավորություն ու հավես կար:
Մի հատ կուրսայինից էն կողմ չանցավ...

[keyboard]

Էս տաքերն ինչի ընկան է, ազգս սկսեց էլի տկլորանալ...
Ասել Վարդան Պետրոսյանի` դե արի ու հարթություն պահի...

Դու ոնց որ շատ ես խոսում արդեն, քնելու ժամանակնա…

Հ.Գ. Հարթություն պահողներ միացե՛ք

[Անվերնագիր]

Բարի լույս: Էս առավոտը մի տեսակ ուրիշ ա, էս առավոտը ամեն ինչ էնքան լավ ա թվում, էս առավոտը...

[John]

Ուրեմն երեք հոգի կան, երեքի հետ էլ վիրտուալ իրականության մեջ եմ ծանոթացել (երկուսը Ակումբից են), իրանք ոչ արտաքինով են նման, ոչ էլ գոնե նույն անունն ունեն, բայց իրանցից յուրաքանչյուրին տեսնելուց շփոթվում եմ, խառնում եմ անունները, ու շատ հաճախ անունով չեմ դիմում, որ հանկարծ չսխալվեմ մյուսներին մեկի անունն ասեմ գժանոց

[Alphaone]

Ի՞նչ ես զգում, երբ բանականությունն ու սիրտը նորից պայքարում են, ի՞նչ ես զգում, երբ սերն ու երջանկությունը դառնում են անհամատեղելի, ի՞նչ ես զգում, երբ ճանկռոտելով պոկում, առաջին պատահած աղբամանն ես նետում սիրտդ ու հստակ, սառն ասում՝ մնաս բարով: Ի՞նչ ես զգում... Զգո՞ւմ ես, ընդհանրապես...

[Այբ]

Չեմ ուզում հավատալ, որ անհաջողությունները շարունակական բնույթ ունեն, որովհետև ինքս ինձ ամեն գնով փորձում եմ ներշնչել՝ ամեն ինչ շա՜տ լավ է լինելու...

[Անվերնագիր]

Ասում ա դժողքում առավոտից իրիգուն նաուչնիկի լարերն են առանձնացնում. Օ՜ Աստված իմ, փրկիր մեզ

[Alphaone]

Երբեմն հանգամանքներն այնքան համառ դաժանությամբ են շուռ գալիս քո դեմ, որ զգում ես խորտակվելդ մածուցիկ ու անանուն ճահճում, ու հանկարծ հայտնվում են մարդիկ, որ ձեռք են մեկնում: Փույթ չէ, մի օր ես այդ մարդուն ճանաչում, թե մի ամբողջ կյանք, փույթ չէ, մանկության ընկերն է նա, թե բոլորովին վերջերս հայտնաբերած մի պայծառ աղջնակ, նա ձեռք է մեկնում: Ու կարևոր չէ, թե ինչքան ուժեղ է նա, ինչքան ամուր է քեզ ճահճից դուրս քաշող ձեռքսեղմումը, դու ուղղակի տեսնում ես քեզ մեկնված ձեռքն ու արդեն ԿԱ՛ ուժ՝ ճահճից դուրս գալու: Շնորհակալ եմ, արև-աղջիկ, շնորհակալ եմ...

[Վոլտերա]

Ես ակումբում կամ չեմ գրում, կամ էլ մի ժամ շարունակ անցուդարձի հոսքում իմ ավատարն ա երևում

[Valentina]

Էսօր անձրևի ժամանակ նվագել եմ.

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Սա իմ կատարումը չի )))

[CactuSoul]

Ի՜նչ մեղքս թաքցնեմ, ակումբում մեկը կա, որ երբ իմ գրառման տակ շնորհակալություն է դնում, ես մի այլ կարգի լավ եմ զգում դրանից (էլ չեմ ասում՝ եթե վարկանիշ տա): Ու մանավանդ լավ ա, երբ բացի իրենից շատ քչերն են տվյալ գրառումը շնորհակալել: Մի անգամ գրեցի, առաջինը ինքը շնորհակալություն տվեց (կարծեմ վարկանշեց էլ), ու ես մտքումս աղոթում էի, որ էլ ուրիշ ոչ մեկ չտա, տենց մնա՝ էդ գրառումս ու իր մի հատիկ, բայց ինձ համար էդքան թանկ շնորհակալությունը…
Բայց չեմ ուզում ասել, թե ով է, որ ոչ ինքն ամաչի խոստովանությունիցս, ոչ ես

[Mephistopheles]

Սիրում եմ երաժշտության տակ աշխատել… հատկապես լավ, բայց ընենց ընդունված "լավ" չէ… մի քիչ ուրիշ… տարբեր… ասի կիսվեմ…



հլա տեսեք ինչ լավ են ինգեյջ ըլնում… Ջոն ՄյքԼաֆլինն ա… Մահավիշնու… մեր ախպերն ա…