Անկապ օրագիր

[laro]

Ուֆ ժողովուրդ Տատիս հարևանն ա մահացել: Էս մարդն ամբողջ կյանքում աշխատեց, չարչարվեց, ինչ գործ ասես չէր անում: Որբ ա եղել փոքր տարիքից, մայրն էլ, որ հիմա ողջ ա, խորթ ա: Կնոջ ամեն անբարո արաքը ներեց, սկսած գողությունից, խաբելուց......պահեց էն երեխուն, որ իրանը չէր. մի խոսքով.... բոլորին օգնող մարդ էր, չնայած մեկը լիներ իրան օգներ: Ամառն էլ անտառից տուն չէր գալիս, ինչ հավաքում էր, վաճառում էր: Ուներ չորս երեխա, մի կերպ, ծերը ծերին պահում էր: Հիվանդացավ էս վերջերս: Ասել էին Երևան ա պետք տանել, կինն էլ թե ես ինչի տեր եմ, որ բժշկի տանեմ, փող չկա: Տնից դուրս էր գալիս էտ կինը, գազ-լույսն դիտմամբ անջատում ընդհանուրից, որ չօգտվի էտ հիվանդ մարդը ու գնում տնից տանը մենակ թողնելով: Էտ մարդը տան մեջ վերակուն հագին, չոր հացով կամ գուցե առանց դրա ապրում էր: Էտ կինն էլ, խորթ մայրն էլ, երեխեքն էլ անտեսեցին էտ մարդուն, ոչ հաց էին տալիս, ոչ տաք տեղ, ոչ էլ խնամում էին: Դե հիմա ապրեք, ի՞նչ խղճով անաստվածներ: Չնայածռ ձեզ ինչ կա, գողություն անելով, խաբելով ձեզ կպահեք, ինքն էր մեղք, վրաս ազդեց: Սովորական ճաշն ինչ ա էտ մարդը կարոտ էր, «գազն անջատած ա, չէ՞»: Տատս էր մեկ-մեկ եփում, տալիս պապին, որ տանի: Հարևաններն ավելի շատ հոգ տարան իր մասին, քան սեփական հարազատները: Ու էն մարդուն, որ ամբողջ իր կյանքը նվիրեց իրանց, առավոտից իրիկուն աշխատեց, որ ծերը-ծերին հասցնի: Բա կինը, երեխեքը, ինձնից մեծ են... զզվելի արարածներ

[E-la Via]

Ինձ համար միևնույնն է՝ որքան ես վաստակում : Ես ուզում եմ իմանալ՝ ինչի՞ց է սիրտդ ցավում: Համարձակվո՞ւմ ես արդյոք երազել ամենանվիրական ցանկություններիդ իրականացման մասին:

Ինձ համար մեկ է , թե քանի տարեկան ես: Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարո՞ղ ես ռիսկի դիմել և ծիծաղելի թվալ հանուն սիրո, հանուն երազանքի, հանուն կյանք կոչվող արկածի:

Ինձ համար միևնույնն է, թե ծնվելուդ պահին լուսինը քո հորոսկոպում ո՞ր համաստեղությունում է գտնվել և ո՞ր մոլորակներն են նրան շրջապատել: Ես ուզում եմ իմանալ` վիշտ ապրե՞լ ես, սուզվե՞լ ես տխրության հատակը: Կարողացե՞լ ես դիմակայել ու աշխարհի առջև առավել բաց լինել ի շնորհիվ դավաճանության, թե՞ նոր ցավի առջև վախից կծկվել ես:

Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարո՞ղ ես տանել իմ կամ քո ցավը՝ չթաքցնելով ու չմեղմացնելով այն ու չփորձելով ամեն ինչ շտկել:

Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարո՞ղ ես ապրել իմ կամ քո ուրախությունը, կարո՞ղ ես լինել վայրի ու խելագարի պես պարի բռնվել: Կարո՞ղ ես էքստազով այնպես լցվել, որ երջանկությունն հեղեղի քեզ:
Կարո՞ղ ես մոռանալ աշխարհում ամեն ինչի մասին, նույնիսկ այն մասին, որ դու մարդ ես, որ պետք է երկրի վրայով քայլես: Դու կարո՞ղ ես թռչել:

Ինձ համար միևնույնն է՝ ճշմարի՞տ են արդյոք խոսքերդ: Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարո՞ղ ես հիասթափեցնել մյուսներին, որ հետևես քո ճշմարտությանը, ինքդ քեզ հետ ազնիվ լինես: Կարո՞ղ ես տանել դավաճանության մեղադրանքը՝ չդավաճանելով սեփական հոգուդ: Կարո՞ղ ես հենվելով հավատիդ վրա՝ մնալ այն մարդը, ում կարելի է վստահել:
Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարողանո՞ւմ ես ամեն օր գեղեցիկը տեսնել այնտեղ, որտեղ այն չի երևում: Կարողանո՞ւմ ես նրա ներկայությունից ուժ ստանալ:

Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարո՞ղ ես գիտակցելով իմ կամ քո պարտությունը՝ կանգնել լճի ափին ու ու երկնքում փայլող արծաթափայլ լուսնին Այո՜ բացականչել:

Ինձ համար մեկ է՝ որտեղ ես ապրում ու թե որքան փող ունես: Ես ուզում եմ իմանալ՝ դժբախտ ու հուսահատ, արցունքներից քամված ու անտանելի ցավով անցկացրած գիշերվանից հետո կարո՞ղ ես առավոտյան ոտքի կանգնել ու անել այն, ինչ անհրաժեշտ է մեր երեխաներին:

Ինձ համար միևնույնն է, թե ո՞ւմ հետ ես ծանոթ ու ինչպե՞ս ես այստեղ ընկել: Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարող ես ինձ հետ կանգնել կրակի մեջ ու չերկընչել:

Ինձ համար մեկ է, թե ի՞նչ գիտես և ո՞վ է քեզ դա սովորեցրել: Ես ուզում եմ իմանալ ի՞նչն է ներքուստ քեզ լցնում: Ի՞նչ կմնա, երբ ոչինչ էլ չլինի: Ես ուզում եմ իմանալ՝ կարո՞ղ ես ինքդ քեզ հետ մեն մենակ մնալ: Ինքդ քեզ դատարկության արտացոլանքում դուր գալի՞ս ես:

....
Սա ես չեմ գրել: Ինչ-որ տեղ կարդացել էի ժամանակին: Բայց կարդալուց ի վեր պարբերաբար հիշում եմ:
Պատասխանել կամ պատրաստվո՞ւմ ենք պատասխանել այս հարցերին մեր կյանքով, մեր ապրած փորձով, ով լինելով:
Կա՞ մի ընկեր, հարազատ, որի համար պատրաստ ենք ավելին լինել, քան կանք: Իսկ կա մեկը, որը մեզ համար կարող է լինել ավելին, քան կա ու իր մասին մտածում է: Կարողանո՞ւմ ենք երբեմն-երբեմն վեր կանգնել երկրորդականից, հաճախ անկարևորից, որ կարևորը պահպանենք:
Կարծում եմ վաղ, թե ուշ պատասխանելու ենք այս հարցերին, կամ էլ օբլիվիոնից դուրս չենք գալու:

[StrangeLittleGirl]

Գրադարանում նստած եմ: Մի հատ աղջիկ ա մեջքով ինձ նստած: Մտածում եմ՝ ոնց որ Ֆիլիպան լինի: Իրան Պոտսդամից գիտեի, գերմանուհի է: Որ նոր էինք էկել, ընկերուհու հետ օգնում էր, որ բյուրոկրատական հարցերը լուծենք:

Հաջորդ վայրկյանին մտածում եմ՝ տո այ ախմախ, ի՞նչ Ֆիլիպա, դու հիմա Յոենսուում ես, Յո-են-սու: Հա, սենց հաճախ ա լինում, որ տարբեր մարդկանց տեսնում եմ, թվում ա՝ էսինչն ա, հաջորդ վայրկյանին ուշքի եմ գալիս. էս գեղում ձև չի:

Բայց սա էս դեպքերից չէր: Իսկականից Ֆիլիպան էր

[murmushka]

Ոչ մի ձև ուղեղս չի ուզում հասկանալ, ոնց կարող է 2 ամիսն ավելի երկար լինել, քան 7 ամիսը: Բայց փաստը մնում է փաստ, ախր շաաաաաաաաատ երկար է 2 ամիսը…

[Վոլտերա]

Իմ նորեկ հալին արդեն երեք հատ խախտում ունեմ

[Վոլտերա]

Երկու ժամ ա նստած բլոգովս եմ զմայլվում

[Անվերնագիր]

Բայց ինչ հավես բանա, գիշերով ձյուն մաքրելը, մանավանդ Chris Spheeris-ի հաճելի երաժշտության ներքո:
Դու... ձյունը... գիշերը...մեկ էլ թիակը

[keyboard]

Ձյունը գալիս է դանդաղ, ձյունը իր երգն է երգում...

Իսկ ես ձմեռային անվադողեր չունեմ

Ես չէ էլի, մեքենան

[CactuSoul]

Տղերք ջան, մի մե՜ծ խնդրանք ունեմ ձեզ. ինչ կլինի, ձեզ նեղություն տվեք ու զարգացրեք ձեր հմտությունները՝ «աղջիկ խոսացնելու» հարցում… Ու առաջին մակարդակը էն ա, որ հասկանաք՝ չկա տենց գաղափար, «աղջիկ խոսացնել» հասկացություն, եթե եղել էլ ա, հիմա գոյություն չունի, հիմա կան մարդկային հարաբերություններ, կա ծանոթություն, կա զրույց: Մի քիչ զարգացրեք ձեր՝ մարդկային շփման կարողությունները, դրանից ոչ միայն ծանոթ-անծանոթ աղջիկների հետ շփումն ա հեշտանալու: Ու մի բան ասել կամ գրելիս մի պահ փորձեք ձեզ դիմացինի փոխարեն պատկերացնել՝ արդյո՞ք էն ռեակցիան, որն առաջանալու է, այն է, ինչ կուզեիք առաջացնել: Ասենք՝ տղա ջան, ինչի՞դ ա պետք իմանալ, թե ես քանի օրով եմ քաղաքից բացակայել, քե՞զ ինչ: Որ չեմ ուզում կոպիտ լինել, կամ հարգում եմ էն փաստը, որ վատ մարդ չես, ու փորձում եմ հետդ խոսել, մի՞թե քեզ իրավունք են տալիս իմ ներվերը քայքայել: Ուրիշ խոսելու թեմա չկա՞, ինչ ա: Էն մի անգամ հազիվ եմ նենց վերաձևակերպել մտքերս, որ հնարավորինս քիչ վիրավորական հնչի, բայց ո՞նց կարելի ա նորից նույն ձևով շարունակել, ախր չեմ կարծում, թե էդքան դեբիլ ես…
Ներվերս էլ չեն դիմանում:
Կներեք ինձ էս գրառման համար, մի տեղ պիտի արտահայտվեի:

Ուֆ աման, դեպրեսվում եմ

[Վոլտերա]

Վերջին բացահայտումները. Ամենաբարի ակումբցին Մեֆն ա

[CactuSoul]

Ասենք՝ տղա ջան, ինչի՞դ ա պետք իմանալ, թե ես քանի օրով եմ քաղաքից բացակայել, քե՞զ ինչ:

[ես] իսկ ինչի՞դ ա պետք իմանալ
[ինքը] ուղղակի, для патдержки разгавора


Բըլի՜ն

[Chuk]

Տաքսիստ. ես հո սաղ կյանքս տաքսիտ չե՞մ եղել: Ուղղակի հասկացա, որ սրանից լավ գործ չկա, որտև գլխիդ անգրագետ նաչալնիկ չկա:

Տաքսիստ (քիչ անց). Բա դու մասնագիտությամբ ի՞նչ ես:
Ես. Տաքսիստ եմ, բայց գործերս լավ չէին, հիմա ծրագրավորող եմ աշխատում:

[Meme]

Դեռ ռիսկ չեմ անում էս տարվա օրագիրս սկսել...
Բայց էնքան շատ ունեմ կարիքդ..
կարոտել եմ...

Հ.Գ` Թեմայից դուրս համ էլ

Անուշայիս`


Դու ես եմ. ես դու,
Միանման երկու գետ,
Երկու քույր ենք,
Երկու էջ,
Գրքի տարբեր երկու թերթ,
Մենք նման ենք ես ու դու
Դու ես եմ, ես դու....Անուշոոկ սիրում եմ քեզ....

[Վոլտերա]

Անքնություն, ինձ հանգիստ թող!

[Անվերնագիր]

Սա էլ կանցնի, չնայած ինչ որ լինելու է նույնպես կանցնի

Լավ կլի՜նի երևի