Անկապ օրագիր

[Ռուֆուս]

Էսօր գնացել էի հագուստի տոնավաճառ, ավելի ճիշտ քրջանոց։ Հայաստանի ցանկացած քրջի յառմռկայում ավելի նորմալ ապրանք կարելի ա ճարել քան էստեղ։ Հա ինչ էի ասում, էս տոնավաճառում մեկը դրել էն Սադախլոյի կլեչատըվի սումկեկից էր ծախում, դրանք որ տեսա սիրտս նենց ճմլվեց… Հայաստանը կարոտեցի…

Sent from my Nexus S using Tapatalk 2

[Արևհատիկ]

Թե ինչպես ես սկսեցի ծաղիկ խնամել...

Երբեք չեմ սիրել ծաղիկ խնամել: Հիշում եմ, երբ փոքր էի, ընկերուհիներս սկսեցին ինչ որ ծաղիկներ պահել տանը, ամբողջ օրը հետևում էին, թե ոնց է մեծանում, ծաղկում և այլն: Մի օր էլ ես որոշեցի փորձել: Մեր հարևանը մի հատ մանուշակ հանեց, դրեց ջրի մեջ, հետո երբ արմատ հանեց, մանուշակը տեղավորեց մի հարմարավետ ափսեի մեջ ու տվեց ինձ: Բերեցի տուն, մի օր ջրեցի ու հաջորդ օրվանից աչքաթող արեցի էդ խեղճին: Մեկ էլ տեսնեմ թառամել ա: Էդ առաջին ու վերջին դեպքն էր: Մեկ-մեկ էլ ասում էի. թե ասա քեզնից ինչ ծաղիկ խնամող, որ բերել ես, թե պահում եմ:
Անցան տարիներ: Ես մեծացա, դարձա մեծ աղջիկ: Տենց էլ չսիրեցի ծաղիկ խնամելը: Թե ասա խնամելը որն ա, հասարակ ջրելը չէի անում:
Երբ նոր աշխատավայրում գնացի աշխատանքի, հենց առաջինը նկատեցի, որ էն սեղանին, որը հետագայում դառնալու էր իմ աշխատանքային սեղանը կակտուս կա, որը իմ գործընկերուհին շատ լավ պահում է: Առաջինը, որ մտքիս եկավ սա էր. "Հենց ես նստեմ էս սեղանի շուրջ, էս ծաղիկը ստեղից պիտի վերցնեմ": Եկավ էդ օրը, որ էդ սեղանը դարձավ իմը, բայց կակտուսը չվերցրեցի սեղանից: Մեր աշխատողներից մեկը տեսավ չեմ ջրում, ինքը սկսեց իր ծաղիկը ջրելիս իմն էլ ջրել: Մի ամիս ինքը չէր գալու աշխատանքի: Անցավ մի քանի օր տեսա, որ ծաղիկի հողը ահավոր չորացել ա: Թեյս խմեցի ու տակը մի քիչ մնացածը լցրեցի հողի վրա: Եվ այդպես ձեռքս վարժվեց: Հետո սկսեցի ամեն օր ջրել, իմը ջրում էի անցնում գրասենյակի մյուս ծաղիկները ջրելու: Հիմա կակտուսս տեսնեք ոնց ա բոյովացել: Արդեն ես էլ եմ ամեն օր հետևում իր աճին: Մեկ էլ կողքից ճտեր ա հանել Մեր հին աշխատողները ասում են, որ էդ կակտուսը 2 տարուց ավել է ինչ էնտեղ է ու նոր ա սկսել սենց աճել: Ամեն օր էլ էդ կողքից ճտերը ավելանում են: Նենց մի լավ եմ զգում ինձ, չեք պատկերացնի: Հիմա ամեն օր աշխատանքի գնալով առաջին գործս ծաղիկը ջրելն է:


ՀԳ. Ես վախենում եմ էն մտքից, որ կարող ա մի օր էլ ես սկսեմ կատուներին սիրել Այ էդ դեպքում կգամ ու էստեղ կհայտարարեմ, որ կյանքում հրաշքներ են լինում

[Տրիբուն]

Թումանյանի շաուրման փչացրել են:

[keyboard]

Կարոտել եմ....

[Smokie]

Анатолий Градский-ի ու Игорь Корнелюк-ի արտաքինների մեջ ես որոշակի նմանություն եմ տեսնում (չնայած առաջինը սպիտակած ա, իսկ երկրորդը խուճուճ )


Երազիս մեջ մենք ընտանյոք հանդերձ 9-10 տարով հետ էի գնացել 2000 թվի սկզբերին հեռուստացույցով ցույց էին տալիս մազերը կտրած Анатолий Градский-ին (էդ ժամանակ ես ոչ իրան էի ճանաչում, ոչ Корнелюk-ին): Նա մի հաղորդման հյուր էր, որտեղ պատմում էր հետևյալը (բնականաբար ռուսերեն):
« Վերջերս փողոցով քայլում էի, մեկ էլ երկու անցորդ ճանաչեցին ինձ, կանգնեցրեցին:
- Օօ՜, մենք ձեզ ճանաչում ենք, ինչու՞ եք կտրել ձեր մազերը: Այդ դուք էիք չէ՞ երգում «Так и надо, все говорят, Так и надо сам виноват» (երգելուց պարում են)
- Չէ, դա ես չեմ,- ծիծաղելով ասում է Градский-ն:
- Հա՞, դու՞ք չեք: Լավ գնացինք էստեղից:
- ...»
Ի դեպ, ես Градский-ին առաջին անգամ էի տեսնում էդպես ծիծաղկոտ, ժպտերես, էդպես... Корнелюкավարի ու մինչև հիմա չեմ պատկերացնում նրան էդպիսին:

[Ամմէ]

Երեկ երեկոյան նայում էի ակումբի անդամների նկարները ու հասկացա թե ինչու եք այսքան կապված իրար հետ : Մի պահ ինձ թվաց, թե իրոք մի ընտանիք եք : Ասեմ որ շատ լավն էին , երևի հիանալի օրեր եք անցկացրել իրար հետ : Ասեմ որ հիանալի թիմ եք :

[keyboard]

Կարոտել եմ....

Էլ չեմ կարոտել, գնացի տեսա եկա, ճիշտ ա քիչ էր, կարճ էր ժամանակը, բայց մեկա մի հատ հոտդ վայլեցի, փայլդ տեսա ու հետ եկա:

Սիրում եմ քեզ Թիֆլիսս.....

[StrangeLittleGirl]

Էս Ամանդա Տոդդի թեմայում մենակ մի ակումբցի ա պակասում, ու պատկերը լիարժեք կլիներ: Տեսնես ու՞ր ա ինքը, չի էրևում վերջերս:

Փորձեք գուշակել, թե ում մասին ա խոսքը:

[keyboard]

Մեկը տուպոյ, մյուսը չկայացած լրագրող, տենամ երրերդն ովա, Աստված երրորդությունա սիորւմ, երրորդին էլ բացահայտեմ ու ասեմ Ամեն:

Ասա, արա ինչի է՞ս կախվում ստեղնաշարի առանց այդ էլ երկար ստեղնից, բա ո՞ր ...

Հ.Գ. Բայց տուպոյ ասլեը սլիշկըմ մյախկը սկազանո, շունս իրանից շուտա հասկանում

[Claudia Mori]

‎...Ո՞վ է խենթ այս բեմադրիչը, մի՞թե մեկն է մեղավոր
Չեն զնգում կախված դույլերը, ի՞նչ ժամկո՞չն է մեղավոր:
Չես ցանում գարնան սերմերը, ի՞նչ պիտի քաղես աշնանն,
Երբ չկա վարող գութանը, մի պատճառ հանի եզանը,
Նրան էլ մորթի – հանգստանաս...

Ա.Մ.

[Smokie]

«Հասարակաց որդեգիրը»: Մտածում եմ, գուցե իմ հետ է՞լ ա նույնը լինում, իսկ ես միամիտի պես չեմ ուզում հավատալ, երբեմն ժամանակից առաջ եմ ընկնում, չեմ մտածում հետևանքների մասին: Գուցե հետագայում եղածն է՞լ կորցնեմ: Ուղղակի լավատեսորեն եմ տրամադրված: Պատմվածքի Գևորգն էլ էր նույն կերպ մտածում, արդյունքում տուժեց (ի դեպ, որքան գիտեմ Գևորգի կերպարով Մուրացանը որոշ չափով ինքն իր մասին էր պատմում): Գուցե ժամանակն է հաշվի առնել, որ լավատեսությունից բացի կա իրականություն: Չեմ ուզում: Ո՞նց ա, որ գլուխս մի քանի անգամ դիմացի պատին եմ խփում, բայց չեմ խրատվում, փորձում եմ ուրիշ ճանապարհով շարժվել: Գուցե մի օր իսկապե՞ս ճակատագիրը չների իմ սխալի համար, ինչպես շատ անգամներ ա ներել: Չէ, ամեն դեպքերում, պետք ա փորձել, որովհետև իրականում ցանկությունը մեծ ա, հույսը նույնպես:

[Quyr Qery]

Ակումբս....

[Quyr Qery]

Սաղ հեչ, գիշերը չեմ հիշում քանիսին տուն հասա, մենթի ուղղեկցությամբ , էն տեղը, որտեղ վարձով եմ ապրում, մենակ էի երեկ, երեխեքը պո դոմամ էին գնացել շաբաթ-կիրակի:
Շորերս հանեցի ու միանգամից պարկեցի, քնել չէի կարող, ծխեցի մի երկու հատիկ, ու պատկերացրի, որ ամեն անգամ ինձ սոված ու բաբնիկ տղու պես եմ պահում, երբ իրար հետևից` անկուշտի պես, կուսազրկում եմ գլանակները: Էն, որ առաջինը կցնում եմ, կարմրում է, ամաչում, այրվում, ու հետո ամեն ծուխը քաշելուց ինքն ինձ է բավարարում, ես` իրեն, մինչև պրծնի: Շտապով անցնում եմ մյուսին: Հետո` մյուսին:
Առավոտ ցավից զարթնեցի, տիկնիկիս հետ էի քնել ու գրողի տարածի գլուխը` որը շատ չոր է, մնացել էր վզիս տակ ու կապտացրել: Երազներս չհաշված` լավ գիշեր էր:

[StrangeLittleGirl]

Նոր մոդա ակումբում.
- Համաձայնեք հետս, թե չէ կնեղանամ, կգնամ, դուք էլ կասեք՝ ակումբը պասիվացավ:

[keyboard]

Գյումրին ոչ միայն Հայաստանի երկրորդ քաղաքն ու մայրաքաղաքն ա, այլ նաև Հայաստանի Ուկրաինան ա.
Ինչքան շատ են սիրուն աղջիկները...