Անկապ օրագիր

[Nimra]

լավ մի միտք էլ ես գրեմ իմ կողմից`
Երբ ոչինչ չունես կորցնելու , դու ազատ ես:

[Chuk]

Մի տարի ամուսնացած լինելուց հետո վերջապես որոշեցինք զագսավորվել: Էդ որոշելը չակերտավոր, որովհետև վաղուց էինք որոշել, անընդհատ մի բան խանգարում էր: Ավելին, դեռ մի տարի առաջ առաջին անգամ գնացինք զագս, ու քանի որ զագսերը սովետաբույր հիմնարկներ են, ժամանակի հետ կապված խնդիրներ եղան, թողեցինք հետոյին:

Մի խոսքով, գնացինք, գրանցվեցինք, ու նշանակեցին օրը՝ հունիսի 26:

Հետաքրքիր ու զվարճալի զուգադիպությամբ հունիսի 26-ին՝ երեկ, տնօրենս չամուսնացած տղերքի հետ կատակ արեց: Բոլորին կնքված, ստորագրած ծանուցագրեր տվեց, որով տեղեկացնում էր, որ եթե մինչև ս.թ. դեկտեմբերի 20-ը չամուսնանան ու ամուսնության վկայականները չներկայացնեն՝ գործից կազատվեն:

Մեր նոր աշխատողներից մեկն էլ Բարդուղիմեոսն է (անունը փոխված է), էլի չամուսնացած մի տղա, ով մեր հետ էնքան էլ չի մերվում: Ու առանձնապես ոչ մեկիս չի ճանաչում, չգիտի ով է ամուսնացած, ով չէ, ով որտեղ է ապրում և այլն: Դրսում կանգնած ենք, ժամը 1-ն է: Ժամը 2-ին պետք է լինեմ զագսում: Մեկ էլ եկավ էս մեր Բարդուղիմեոսը:
- Արտ ջան, դու էլ ես մեր շարքերից, չէ՞, - հարցրեց:
- Ի՞նչ իմաստով ձեր շարքերից;
- Դե ազապների էլի:
- Դեռ հա, - ասեցի, միանգամից հասկանալով ուր ա տանում:
- Բա ի՞նչ պիտի անես:
- Ինչի՞ համար:
- Դե էդ ծանուցագրի պահով էլի:
- Բարդ ջան, դե ես գործից չեմ կարող հրաժարվել, դրա համար ստիպված պիտի ամուսնանամ, հեսա մի ժամից գնում եմ զագս:
- Լավ կատակ էր, - ծիծաղում է:
- Կատակ չի, Բարդ ջան, իսկապես գնում եմ զագս: Չե՞ս տեսնում, որ տոնական եմ հագնվել, թրաշվել եմ:
- Հը՞, - դեմքը լրջացավ, - բա սենց արագ ո՞նց հաջողացրիր:
- Դե հիմա, շնորհքի հարց ա:

Մեր Բարդը հավատաց:

Գնացինք զագս: Ամուսնանալ չստացվեց. զագսում լույս չկար, իսկ էդ սովետաբույր հիմնարկը, պարզվում ա, առանց համակարգչի յոլա չի գնում: Քոռ ու փոշման վերադարձա աշխատանքի, Ջուլն էլ՝ տուն:

Բարդս եկավ, թե.
- Հը, ամուսնացար:
- Չէ, - ասում եմ, - լույս չկար, չստացվեց:
Ծիծաղեց, «լավն էր», - ասեց ու գնաց:

Էսօր գործի ուշ եկա: Սկզբից զագս գնացինք, վերջապես մեր ամուսնությունը գրանցեցինք, վկայականը վերցրինք: Եկա հասա գործի հետս էլ թեթև մաղարիչի բան բերեցի: Հիմնարկի ժողովրդին հավաքեցինք, որ շնորհավորեն: Տնօրենը սկսեց կենաց ասել՝ նախատելով չամուսնացածներին, հատկապես Բարդին.
- Այ տեսեք, թե ոնց ա պետք անել, կես բերան ասեցինք, միանգամից գնաց, ամուսնացավ, դե հաջորդն էլ դուք լինեք, մինչև դեկտեմբերի 20-ը..

Մենակ Բարդիս դեմքը տեսնեիք

[Quyr Qery]

Արդար չի:
Արդար է, որ ախպերը քրոջը ծեծում է, բայց երբ քրոջը պաշտպանելու հարցը լինի, ձեռքերը կլվանա:
Արդար չի հեչ էլ, երբ Լսում եմ Ցոյ ու հասկանում, որ Ցոյի նման տղեքը լքել են ու էլի են լքելու էս աշխարը շատ ջահել, իսկ լիքը պոռտաբույծներ իրանց պապաների փողերով, ուրիշների կյանքի ու պատվի հաշվին փորձում են իրանց ճղճիմ գոյությունը պահեն ու հլը մի բան էլ անցնեն իրանցից թույլերի վրայով, շան թուլե՛ք:
Ախր ինչ ուզում ես արա, մեկ է արդարության ոչ մի նշույլ, երբ կողքիդ հիվանդ երեխեն է մեռնում, բայց ոչ մեկ իրա գրպանից չի հանի էդ երեխու փրկության համար տա, բայց այ լավ կայֆի համար փողը անսահմանափակ է:
Արդար չի, որ մեկի կյանքը քննադատում են, սխալ ու ճիշտ են որոշում, խորհուրդ են տալիս, իրանց մեծ են համարում, բայց ոչ մի բան դիմացինի կյանքից չգիտեն ու հլը մի բան էլ իրանց քաքերը չեն տեսնում, ու կուլ են տալիս էդ կեղտը, որը ուրիշի աչքին չերևա:
Արդար չի, երբ ծնողը երեխուն խփում է, ու ասում, որ իրավունք ունի, քանզի ինքը մեծ է ու ծնող է: Արդար չի, որ երեխան օգտագործում է ծնողին:
Արդար չի, որ մարդուն ըստ իրա սեռական կողմնորոշման են չափում, ու ոչ թե ըստ բարոյականության: Այսինքն մարդիկ ուղղակի բարոյականություն բառն են սխալ պատկերացնում:
Չէ, հեչ արդար չի, որ սերն անպատասխան է մնում, սիրողն էլ դավաճանված:
Արդարության մասին խոսք անգամ լինել չի կարող էս գնդի վրա, որտեղ կրոններն ու պետություններն իրենք էն անարդարություն քարոզում:
Գրողը տանի, ես կյանքում ինչն է բացակա, հա, ճիշտ եք՝ արդարությունը:
Չէ, լավ էլ ներկա է, ուղղակի պոռնիկի պես իրան ծախում է, ով ավելի բարձր գին տա:

[Tig]

Չկա մեծ ու փոքր, կարևոր ու անկարևոր երևույթ: Չենք կարող ասել, թե որն է ավելի կարևոր՝ թագավորի ճիշտ որոշումը ազգի ու պետության համար, թե նեղացած երեխային ուղղակի ժպտալը ու դրանով նրա նեղվածությունը փարատելը... Կա ուղղակի երևույթ:

հ.գ.

[Smokie]

Միամիտ են, բայց հենց էդ միամտության մեջ էնքա՜ն սրամտություն կա:

Ամենազվարճալի, ամենահետաքրքիր, ամենահամով մարդիկ այս աշխարհում՝ երեխաները:

Օրեցօր ավելի ու ավելի ա մեծանում: Գրկում եմ, փորձում քնացնել, երգում եմ, ինքն էլ իմ գրկում ա տարբեր ձեներ հանում, ինքն իրան քնացնում: Բա իրա ժպիտը, բա ծիծաղը, բացականչությունները... Ավազակ

[Valentina]

Մի քանի օր առաջ 2 հոգու եմ հիասթափեցրել: Ամեն ինչ անկախ իմ կամքից կատարվեց.
Երթուղայինը յուրաքանչյուր կագառում համալրվում էր նոր ուղևորներով, ովքեր կանգելու տեղ էին փնտրում: Հասա իմ կանգառ, իջնելուցս երկու տիկին էին ուզում բարձրանան,մեկ էլ դեմքները պայծառացավ "Յա՜ իջնող էլ կա": Բայց որ ինձ տեսան ափսոսանքով ասեցին. "Չէ է՜, նիհար էր"...

[Մարկիզ]

Սկսել եմ հոգնել: Վախենում եմ ուժերս չհերիքեն:

Աղաչում եմ, մի քիչ էլ ուժ, եռանդ ու համբերություն տուր ինձ:

Մի քիչ էլ…

[Agni]

Չկարողացա չկիսվել...
Ես սիրում եմ ֆուտբոլը երեկվանից
Չգիտեմ ոնց ներկայացնեմ, թե ինչ զգացողություն էր մի ամբոխ իտալացիների հետ նայել իրենց խաղը ու ավելին՝ հաղթանակը...գժանո՜ց վաղուց տենց մեծ քանակությամբ դրական էներգետիկա չէի զգացել, վերջն էր... բա որ վերջանալուց հետո իջանք մետրո ու մեծ իրարանցում էր դեռ, բոլորը տաք էին, գոռգում էին մեկ էլ մետրոն երբ եկավ, վարորդն էլ երկար սկսեց «սիգնալ» տալ ազդանշելով հաղթանակը մի տեսակ ուրիշ էր...

[Chuk]

Բարդի երկրորդ հայտնությունը կամ նոր բոց

Բարդս միջանցքում ում հանդիպում ա, ականջին կամաց ու վախեցած ասում ա «Լիպոյից զգույշ եղեք, աշխատեք հետը չշփվել, նույն ամաններից չօգտվել, ինքը Հերպես ունի, կարող ա վարակվեք»: (Լիպոն նույնպես փոխված անուն է): Շուխուռը, որ Լիպոն հերպես ունի, արագ տարածվում է:

Նախապատմություն:

Առավոտյան սուրճ խմելու ժամն է: Սուրճերն արդեն պատրաստ են ու դրված են «խոհանոցի» սեղանին: Սեղանի մոտ նստած են Լիպոն ու էլի տղերքից մեկը: Գալիս է Բարդը ու ուզում վերցնել իր սուրճը: Բայց չգիտես ինչու վերցնում է հենց Լիպոյի առաջ դրածը:
- Բարդ, էդ իմ սուրճն ա, - ասում ա Լիպոն:
- Հա, լավ, հա, ի՞նչ տարբերություն, - պատասխանում է Բարդը:
- Ընդամենը էնքան տարբերություն, որ ես էդ սուրճից արդեն խմել եմ, - ասում է Լիպոն:
- Հա, լավ, ի՞նչ անենք որ խմել ես, հո հիվանդ չե՞ս, որ խմեմ, վարակվեմ:
- Հիվանդ եմ, բա ի՞նչ եմ, - ծիծաղը մի կերպ զսպելով ասում ա Լիպոն, - հերպես եմ, խմես, կվարակվես, կմեռնես:

Բարդը վախեցած բաժակը դնում ա ու փախնում «խոհանոցից»:

[Smokie]

«Աֆրիկյան էկզոտիկայից մինչ բրիտանական դասականի, իտալական ջերմությունից մինչ ճապոնական նրբաճաշակություն ................................................................. համեցեք Կերամա Մարացցի՝ ծանոթանալու հերթական նորույթին:»

Իսկ երկու տարի առաջ...
«- Կուզենա՞յիր հանգստանալ Կոբուլետիում
-
- Բրազիլական գարեջուր կխմե՞իր:
-
- Իտալական սպագետի կուտե՞իր:
-
....................................................................................
Հարգենք մեր ազգայինը: Հարգենք ինքներս մեզ:»



Շատ էինք սիրում կապիկին

[Valentina]

Դրական տրամադրությունս ապահովված ա.

Երթուղայինի մեջ հետևի նստարանին նստած աղջիկը շատ ուրախացած ձայնով ասեց.
-Վա՜յ մամա, հլը նայի ի՜նչ սիրուն, փափլիկ շունիկ ա:
Ես էլ նայեցի դուրս, ասում եմ.
-Բայց գիտես շունիկ չէր, այծիկ էր, ավելի շուտ ուլիկ:
Իրոք կարմիր վզակապով սպիտակավուն փոքր ուլիկ էր դրսում :
-Վա՜յ, ես էլ ասեմ ինչի էին ականջները տենց բարակ,- ու աշխարհով մեկ ա եղել:
Անցավ մոտ 2 րոպե, մեկ էլ ասեց.
-Էս ծաղիկը քեզ.

Ես իրան պաչիկ արեցի ու ասեցի, իրա նման պուպուշ ա:
Հետո ծանոթացա հետը, դեռ դպրոց չէր գնում, բայց երաժշտական դպրոցի առաջին դասարանն արդեն ավարտել էր:
-Համ էլ ես վոկալի եմ գնում,- ավելացրեց աչքերը պսպղացնելով:

[Գալաթեա]

Փաստորեն անհնար է կենդանի մնալ, երբ քեզ նենց են ծեծել, որ ուղեղիդ կիսագնդերը տեղաշարժվել են...
Համբերություն ու քաջություն քո հարազատներին, Վահե:

[Նարե91]

Խանդը սիրո համար էնպիսի կարևորությունն ունի, ինչպիսի կարևորություն, որ գոտին շալվարի համար ունի…(c) :cndac_smilik

[Quyr Qery]

Ուզում եմ՝
1.Գնամ կամուրջի մոտ ու փորձեմ ինձ գցել ներքև, բայց մի սիրուն սիմպատիչնի ճաշակովս տղա գա ու ինձ փրկի:
2.Աստիճանները ինջնելիս ոտքս ոլորեմ, բայց ներքև ընկնելու փոխարեն ընկնեմ մի սիրուն սիմպատիչնի ճաշակովս տղու գիրկ:
3.Փողոցն անցնելուց մեքենան ինձ խփի, բայց լուրջ բան չլինի, մեքենայի ղեկին իհարկե սիրուն սիմպատիչնի ճաշակովս տղա: Մեքենան էլ, որ ճաշակովս լիներ, դեմ չէի լինի:
4.Ուզում եմ ուժեղ անձրև գա ու կայծակ լինի, փողոցում էդ պահին մենակ լինել ու պատսպարվելու ոչ մի տեղ, բայց հայտնվի սիրուն սիմպատիչնի ճաշակովս տղա՝ ձեռքին էլ անձրևանոց:
Դե տարբերակներս շատ են, գոնե մեկը աշխատող լիներ:

[Էլիզե]

Դեգրադացումը հայերի մոտ օր օրի ավելի ա խորանում...
Ծեծելով սպանում են մի մարդու, ով ուրիշների կյանքն էր փրկում:

... ու հետո թուրքերին են արնախում անվանում...խեղճ թուրքեր...