Արդեն 50 ժամ է չեմ ծխել.... Հոտառությունս ու համի զգացումս է լավացել, արդեն զգում եմ ծխախոտի գարշահոտը.... Մեկ մեկ ցանկություն է առաջանում ծխել, բայց ամեն կերպ զսպում եմ ցանկությունը: Գիտեմ, առաջին մի քանի օրն է դժվար լինելու, հետո կսովորեմ, վերջիվերջո, Քաղաքացու, Երվանդի, Գալաթեայի չափ էլ չկամ?
Կդիմանամ
I may be paranoid but no android!
Կներեք, ես էսօր չափից դուրս ցինիկ եմ, հայկական հեռուստատեսության ծրագրերի ֆանատներին խնդրում եմ չկարդալ
Իմ մեծ չաղ հայկական հարսանիքը
Բանալ իրականություն` չորս գործողությամբ
(սերիա 567)
(խնդրվում է ուղղակի խոսքը կարդալ առանց որևէ էմոցիայի` ֆուլ տպավորության համար)
Գործող անձինք`
Մայր
Հայր
Որդի` նախկին բանակային, ապագա կոշկակար
Որդու ընկերուհի` հետագայում կին, ապագա մայր
Շատախոս հարևան
Գործողություն առաջին
Նստած են մարդ ու կին խոհանոցում, զրից են անում, մեկ էլ դուռը շրխկալեն բաց ա լինում ու ներս ա ընկնում իրենց թառլան Բալեն: Բանակից, նոր-նոր, թարմ-թարմ: Մերը վեր ա թռչում.
-բալես, ինչ լավ արեցիր եկար, մենք էլ ասում ենք ուր ա մեր բալեն էս երկու տարիա:
-հա մամա ջան, բանակում էի:
Հայրը`
-շան տղա, բանակումն էիր, մի բերան ասեիր:
-դե պապ ջան, ներող, հորոխպեր:
Մայրը`
-դե լավ, եկել` եկել ես, վեր կաց հաց կեր ու ամուսնացի:
-մամ ջան, դու լրիվ իմ մտքերն ես կարդում:
Մայր ու որդի խանդաղատանքով նայում են իրար:
Ներս ա գալիս հարևանը:
-վայ էս հո մեր բալեն ա: բարև բալա ջան:
-բարև, Հոռոմսիմ մորքուր:
-արի մի պռոշտի անեմ, կարոտել եմ,-թևքով բերանը սրբելով վրա է բերում Հոռոմսիմը:
-չէ, ես ընկերուհի ունեմ:
-ու՞ր ա,- բացականչում են հայրն ու մայրը:
-դե էնա գնանք ուզելու, կիմանանք ուր ա,- VIP տեսքով ասում է տղան:
Ու չնայած գործողությունները տեղի են ունենում գիշերվա երեքին, մեր հերոսները, Հոռոմսիմն էլ հետները, գնում են աղջիկ ուզելու:
Գործողություն երկրորդ
Մեքենայի մեջ մի կերպ խցկվել են, մեքենան զապ ա բնականաբար (դա տրամադրում է նկարահանող խումբը, լրիվ անվճար):
-Այ տղա, դե ճամփեն ասա,-հարսին տեսնելու անհամբերությունից վառվելով` ասում է հայրը:
-մի րոպե այ հեր, սպասի տեսնեմ հեռախոսիս մեջ ով կա, նրա հետ էլ կամուսնանամ:
Զանգում է
-աՅլո՞՞՞՞, մաՅրա՞՞՞՞՞մ, բաաաաաաարձզզզ, մայրամին կարելիա՞՞՞՞՞: մաՅրա՞՞՞մ, բարև մայրամ ջան, էսի պողոսիկն ա, հա, քրոջդ զուգահեռ դասարանից, ոնց չես հիշում, ինձի Չմո էին ասում: հա~, չմոն ա, ոնց ես մայրամ ջան: լսի ասում եմ, չամուսնանա՞նք:
Հայրը, մայրն ու Հոռոմսիմ մորքուրը շունչները պահած սպասում են պատասխանին;
Գործողություն երրորդ
Հարսանիք, տաշի~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Գործողություն չորրորդ
Հարսն ու փեսան վերջապես առանձնացել են, փեսան չտեսի նման ընկել է հարսի վրա:
Հարս`
-Էս ի՞նչ ա:
Փեսա`
-Որ ասեմ հորս սոտվին, կհավատա՞ս:
-չէ…
-ճիշտն էլ դու կանես, մեռնեմ քո բիթի ջանին, Հոռոմսիմ մորքուրինն ա
Happy end
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Երկնային (25.03.2009)
Լիլ վերջն էր
Վերջը մորթիչ էր
Համակարգչիս էկրանից բացի այլ էկրանների հազվադեպ եմ նայում, սակայն ամեն նման սակավաթիվ դեպքից հետո տեսածս լավ հիշում եմ: Նույնիսկ հիշում եմ, թե երբ ու ինչպես եմ տեսել: Պրագայից թռչում էի Փարիզ, ճանապարհը կարճ էր, ու ինքնաթիռի էկրանին տեսածս էլ երկար չէր, բայց ահագին տպավորիչ էր: Փոքրիկ ֆիլմերի շարքեր էին ցուցադրում, պատմում եմ նրանցից մեկը:
Սրճարանում նստած է միջին տարիքի մի տղամարդ: Լուռ ու ոչինչ չասող դեմքով խմում է իր սուրճը: Նրանից քիչ հեռու նստած է մի երիտասարդ աղջիկ ու արագ թերթում է ինչ-որ թղթեր, կարդում, մտածում, նորից կարդում, հետո փակում աչքերը: Քիչ անց աղջիկը վեր է կենում տեղից, վերցնում իր թղթերը ու մոտենում տղամարդուն:
- Ներեցեք, ես թատերական քոլեջի ուսանողուհի եմ, եթե ժամանակ ունեք, չե՞ք օգնի փորձել դերս: Տեսարանի համար ինձ զուգընկեր է պետք:
-Խնդրեմ,- ասում է տղամարդը:
Աղջիկը տեղավորվում է տղամարդու դիմացի աթոռին ու սկսում բացատրել.
- Սիրային պատմություն է, շատ բանալ: Պետք է քննությանս համար: Կինը ասում է , որ հեռանում է, տղամարդը լսում է նրան, հետո բաժանվում են: Ահա ձեր դերը: Սկսենք:
Ամեն մեկը վերցնում է իր բաժին թուղթը ու սկսում են:
- Ժակ, ես հեռանում եմ քեզնից:
- Ի՞նչ,- ասում է տղամարդը` թղթի վրայից կարդալով իր դերը:
- Ամեն ինչ վերջացած է, հեռանում եմ...
- Ես չեմ հասկանում:
- Սկզբում չէի ուզում խոստավանել ինքս ինձ, բայց հիմա պարզ է` սերն անցել է,- ասում է աղջիկը տրագիկ ձայնով:
Տղամարդը նայում է իր թղթին:
- Այստեղ դուք լուռ եք մնում, հետո ես վեր եմ կենում և ասում եմ... Խնդրում եմ չատես ինձ: Ու գնում եմ զուգարան` ինձ կարգի բերելու: Հետո վերադառնում եմ ու ասում` դե ինչ, պիտի գնամ արդեն, լավ մնա...
Տղամարդը գլխով է անում:
- Հըն, ո՞նց էր, մի հատ էլ փորձե՞նք,- ոգևորված շարունակում է աղջիկը:
- Փորձենք,- ասում է տղամարդը:
Ու նորից սկսում են: Աղջիկը ընդունում է իր վշտալից տեսքը, տղամարդու դեմքը սովորականի նման ոչինչ չի արտահայտում:
- Ժակ, ես հեռանում եմ քեզնից:
- Ի՞նչ:
- Ամեն ինչ վերջացած է, հեռանում եմ...
- Ես չեմ հասկանում:
- Սկզբում չէի ուզում խոստավանել ինքս ինձ, բայց հիմա պարզ է` սերն անցել է,- ասում է աղջիկը տրագիկ ձայնով:
Տղամարդը նայում է իր սուրճի բածակին:
- Խնդրում եմ չատես ինձ: Դե էստեղ վեր եմ կենում, գնում եմ զուգարան, գալիս եմ ու հետո... դե ինչ, պիտի գնամ արդեն, լավ մնա... ու հեռանում եմ: Լա՞վ է ստացվում, ի՞նչ կածիքի եք:
- Ինձ թվում է, արժե այլ կերպ փորձել,- հանգիստ ասում է տղամարդը,- Դուք շատ անբնական տխուր եք:
- Բայց չէ՞ որ լքում եմ ընկերոջս:
- Այո, բայց ժպիտով փորձեք, ավելի բնական կլինի: Դուք հուզված եք... ու ժպտում եք:
- Լավ...
Աղջիկը կախում է գլուխը, փորձում է հասկանալ իրավիճակը: Հետո բարձրացնում է դեմքը, որի վրա հուզախառն, հիմար ժպիտ է:
- Ժակ, ես հեռանում եմ քեզնից,- ասում է արագ շնչելով ու համարյա ծիծաղելով:
- Ի՞նչ:
- Ամեն ինչ վերջացած է, հեռանում եմ... ,- ժպիտը համարյա հիսթերիկ է դառնում:
- Ես չեմ հասկանում:
- Սկզբում չէի ուզում խոստավանել ինքս ինձ, բայց հիմա պարզ է` սերն անցել է, - ասում աղջիկը այնպես, որ այս անգամ արդեն հավատում ես նրա խաղին:
Տղամարդը լուռ է:
- Խնդրում եմ չատես ինձ,- աղջիկը վեր է կենում տեղից, աչքերն արդեն իսկապես լցված են, ժպիտը ծամածռված է...
Տղամարդը նայում է ուղիղ նրա աչքերի մեջ:
- Շատ շնորհակալ եմ, - ասում է հուզված ուսանողուհին,- ... անչափ:
Աղջիկը վերցնում է թղթերն ու հեռանում է սրճարանից: Տղամարդը շարունակում է ըմպել իր սուրճը: Զուգարանից դուրս է գալիս թաց աչքերով մի կին, մոտենում տղամարդուն ու ասում.
- Դե ինչ, պիտի գնամ արդեն, լավ մնա...
Վերջին խմբագրող՝ ivy: 18.06.2008, 04:14:
Այվ, շատ լավն էր, ապրես, որ չես ալարել, դրել ես, ափսոս վարկանիշ չկարողացա տալ:
Նենց լավն էր, որ մեկնաբանությունը միայն կփչացնի
Օֆթոպ. ինչի՞ չես երևում, գիտես, որ բան պետք ա հարցնեի
Լիլ,,, աչքիս դու չաղ հարսանիքի վերջին ռեֆռեշ արած սերիաները չես նայել,,, էնտեղ կա հինգերորդ գործողություն, որ երկրորդի ու երրորդի արանքնա. Պողոսիկը, մինչև Մայրամիկը, տունդարձի ճանապարհին մի հատ նագլի աղջկայա բարևած լինում (ով, որպես կանոն, դերասանա լինում) ու միայն նրա հետ այդ լուրջ հարաբերությունների վերջը տալուց հետո է զանգում Մայրամինimpression-ի խոսքերից
Կներեք, ես էսօր չափից դուրս ցինիկ եմ, հայկական հեռուստատեսության ծրագրերի ֆանատներին խնդրում եմ չկարդալ
Իմ մեծ չաղ հայկական հարսանիքը
Բանալ իրականություն` չորս գործողությամբ
I did not ask for the life that I was given, but it was given nonetheless. And with it I did my best.
Ուժեղ քամին դիմացի բարձրահարկի երկրորդ հարկից պոկեց պարանից կախված դեղին մեծ սրբիչն ու գցեց ներքև… Ես էլ նայում եմ պատուհանից ու ասեմ բավական անհանգստացած սրբիչի ճակատագրով……
Ու գալիս ա երևի մի 6-7 տարեկան տղա, ուշադիր նայում ա էտ սրբիչին, հետո նայում ա վերև, հետո նորից սրբիչին, հետո նորից վերև… ու գնում ա/ի դեպ ինքն էտ շենքից ա/…
Քիչ անց գալիս են 3 թիթիզ աղջնակներ համարյա նույն տղայի տարիքի, նայում են սրբիչին, մեկն անհանգստացած կռանում ա ու ուսումնասիրում ա սրբիչըու գնա՜ց «ՄԱԱԱԱԱԱ մԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱ՜՜՜՜՜» ամբողջ բակով մեկ
Դուրս են գալիս երեքի մայրերն էլու ի վերջո գտնում է սրբիչատեր մայրը
Ամենախոխմն եմ ուզում ասել՝ են տղան ու են հետաքրքրասեր աղջիկը քույր ու եղբայր էինոնց քիչ հետո պարզվեց, երբ մայրը կանչեց տուն…
Իսկ հիմա էն, ինչ հասկացա.
երեխա են չէ՞, բայց հիմիկվանից երևում ա որ հասարակության անխախտ շղթայի տրամաբանական շարունակողներն են, որ տղան պիտի տենց բաներից հեռու մնա, անգամ եթե դա իրենն ա, իսկ աղջիկը լուծի բոլոր հարցերը իր կարեցածի շրջանակներում ու ի վերջո ևս մի անգամ կապացուցվի, որ կինն ավելի հետաքրքրասեր ու կարևոր էակ ա/սոցիալականում հարց լուծող/.
ՀԳ. տղեք նեղանալ չլնի
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
Re. Անկապ օրագիր – 2
Անձրև... թախիծ, փշրված հույզերի հանգրվան, վիրավոր սրտերի սփոփանք... միալար, անաղմուկ, սառը, գորշ: Անձրև... բերկրանք, սիրո տարերք, պապակած սրտերի հովանք, կենարար աղբյուր... շռնդալից, ամպագորգոռ, արևաշող ու ծիածանափայլ: Անձրև, բնության տարերք, որն այդքան տարբեր է: Տարբեր են նաև այն մարդիկ, ովքեր սիրում են անձրևը: Սիրում են նրա հեծկլտանքի նմանվող ջութակի ելևէջները, աղի արցունքներ հիշեցնող ու այտերին մարող սառը արցունքները: ... սիրում են գարունան անձերը, որը զարթոնք է ավետում, նոր կյանք է ալիս ամենքին ու ամեն ինչին: Սիրում եմ քեզ անձրև: Սիրում եմ, երբ իմ տխրադալուկ հոգին մենակ չես թողնում, երբ իմ ունայն էությունը լցնում ես քեզնով: Սիրում եմ քայել քո տաք ու գուրգուրվող կաթիլների տակ... Արի անձրև,կարոտել եմ քեզ...
Разлука для любви - что ветер для огня: слабую она гасит, а большую раздувает.
իսկ նա նայում էր հեռուն` աչքերը փակ…
զգում էր քամին` այնքան տաք, այնքան մոտիկ ու հեռու… ուզում էր գրկել, բայց փախչում էր իրենից…
լույս էր տեսնում… քնքուշ համբուրում…
լսում էր իր երգը. նա միշտ երգում էր ինչ-որ մեկի համար, որ չէր լսի այն…
ու թռչում էր… այնտեղ, ուր լավ էր իրեն զգում…
իսկ նա ուրիշ էր…
կարդում էր ինչ-որ մեկի մտքերը… տեսնում էր հայացքը…
զգում`սիրտը, գրկում`հոգին… նրա, ում անունը նույնիսկ չէր հիշում… արդեն չէր հիշում…
նայում էր երկնքին…
ժպտում էր, առանց հասկանալու, որ իր վերջին ժպիտն է լինելու…
ինչ-որ բան թռչում էր օդում… ու դանդաղ հեռվանում…
իսկ նա դեռ չգիտեր… չգիտեր, որ դա իր հոգին է` լուսավոր ու գեղեցիկ…
հոգիդ հիմա ազատ է… դու կաս… դու կլինես…
մի օր դու կլինես այնտեղ, որտեղ պետք է որ լինես…
դու կլինես…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Ծովը փոթորկել էր, ու բազում ծովային աստղեր էր նետել ափ…
Մի պատանի վազվզում էր ափով ու ծովային աստղերը բարձրացնելով` նետում էր ծովը…
- Այդ ի՞նչ ես անում,- հարցրեց մյուսը…
- Ես կփրկեմ նրանց… առանց ջրի նրանք կմահանան…
- Բայց այստեղ հազարավոր ծովային աստղեր կան, դու չես կարող բոլորին փրկել…արարքդ անիմաստ է… դու չես կարող շատ բան փոխել…
- Ես կփոխեմ շատ բան այս աստղի համար,- ասաց տղան` բարձրացնելով ծովային աստղերից ևս մեկը ու նետելով այն ծովը…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Ինչքան եմ սիրում ես մոմենտը
…
…տաբուրետկին նստած …
Զոռով գնում հասնում ես պահարանի մոտ… Պիժամեն հագնում… հետ գալիս … ճամփին մտնում խոհանոց… մի հատ էն ծռված, անկանթ չայնիկով չան ես դնում…
… դեմքիտ ապուշ ժպիտ է… Դետոչկինի ժպիտը
… իրար ասուն ենք, որ էն սեղանը պետք ա հավաքել…
- էլ եմ ասում, սեղանը արի հավաքենք:
…
մյուսն էլ ապուշ-ապուշ, հոգնած նայելով ասում ա ՝
- … հեսա՜՜ …
…
-Չայը եռում ա … լցնող չկա՞
- … հեսա՜՜…
…
- Տո լավ էլի՞, հասկանում եմ որ հոգնած ես… սաղս ենք հոգնած… հելի էլի՞… դե, արի… հելի՛- հե՛լի
…
- … … հեսա՜՜՜
…
-վայ էտ "հեսա" բառը մոգոնողին հեսա բռնելու եմ ու…
…
-Ուզու՞մ էս ես բերեմ չայը…
- Հա բեր էլի՞… ես քեզ գիտե՞ ինչքան եմ սիրում
…
- … … հեսա՜՜՜
Քրքիջ … հռհռոց մի 5 րոպե …
…
- Մեզնից սեղան հավաքող դուրս չի գա:
…
-Արի գնանք քնենք… վաղը կհավաքենք
-Բա որ շունը մտնի մե՞ջը
- ջհանդամ թե չի մտնի, մեր շունն ա, կարո՞ղ ա իրանից զզվում ես
-չէ…
…
-
-
- արի ասեմ: /պաչ/: գնացի՞նք քնենք:
…
…
- Ասում ես շատ ես հոգնա՞ծ
-Ո՞վ ա ասում հոգնած եմ, դու ես աչքիս հոգնած: Ես ուժերիս գերագույն բռնկման պահի մեջ եմ …
…
-հա՞
-հա՛, ուզում ե՞ս փորձի տես
- Հա՞, դե հլա սպասի, հեսա գալիս եմ, լա՞վ
- Հա
…
…
-Վախ… ես ինչ փափուկ ա… ես ինչ կաաաա …յֆ ա… ասում ես եր… խռռռռռ՜՜… … փսսսսսսսսսս
…
-Սուպեռմե՞ն: … ի՜՜՜նչ փա…փու…կ ա… հհհհհհհհհհխխխխխ՜՜՜՜… փսսսսսսս՜՜՜
Վերջին խմբագրող՝ dvgray: 19.06.2008, 05:30:
Empty`Tears (06.01.2009), Nadine (23.02.2009), Երկնային (08.01.2009)
Դիվ...ինչ...լավն էր...
Մինչև հիմա սիրտս խառնւոմ էՁեր պահվածքից, Երիտասարդ… այսինքն` ի՞նչ երիտասարդ.. Պատանի.. ահավոր էր.. Անտաշ..
Հետո էլ կասեն Հայ ազգը.. պետությունը.. կառավարությունը… Շողոսը մեղավոր է, Պետրոսը էս ի՞նչ է անում… ու կզարմանաք.. մի օր էլ սեփական կեղտի մեջ կթաղվեք.. ու վրաներդ նայող չի լինի… գուցե էդ ժամանակ մի ծերունի օգնի.. բա ի՞նչ երեսով եք օգնությունը ընդունելու… Անտա´շ … Մի Ձեզ նայեք… Ու՞՞՞՞մ վրա եք գոռում… գոնե սպիտակ մազերից ամաչեիք…
Գոնե կարողանայի մի բան ասել, հանգստանալ.. ինչի՞՞ տղա չեմ… այ էդ ժամանակ Դուք կտեսնեիք` ում վրա կարելի է գոռալ… Անտաշշշ.. Սիրտս խառնում է~~~~…
Եկել եմ ձեզ գարուն բերեմ
«Ես միայնակ քամի եմ…
խենթ ու խելագար քամի… հեռու~- հեռու~…
փակիր աչքերդ… ու կզգաս, թե ինչպես եմ շոյում մազերդ, հպվում ձեռքիդ, համբուրում այտդ…
Ես ստեղծված եմ քո աչքերի համար, ես ապրում եմ քո երևակայության մեջ… դու ինձ երբեք չես մոռանա…
ես ոչ մեկինն եմ…
ես ազատ եմ…
ես անիրական եմ…
ինձ չես կարող հասնել, նույնիսկ մի փորձիր…
ես սիրում եմ թռչել… ուզենաս` քեզ էլ հետս կտանեմ…
փորձիր բռնել ինձ…
ես պարում եմ շուրջդ, իսկ դու նույնիսկ չգիտես, թե որ կողմում եմ հիմա, որ ականջիդ եմ շշնջում. «Հետս արի»…
Քո հերթն է` հավատալ ինձ, թե ոչ…
բաց արա աչքերդ, ու ես իսկույն անհետ կցնդեմ…
եթե բռնես, հավերժ կողքիդ կմնամ…
եթե բռնես…»
Իսկ այնտեղ` ծովի ափին, ավազների վրա միայնակ քամին իր վայրի պարն էր պարում` կրակի պարը…
փոթորկում էր քամու հոգին…
իսկ ծովը խաղաղ էր…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ