Անկապ օրագիր

[Skeptic]

Տեղն ա քեզ: Դեռ մի բան էլ քիչ ա: Ուրի՞շ բան էիր սպասում:
Եթե էդ աֆորիզմը դուրդ էդքան շատ ա գալիս, բարի եղիր գոնե ապագայի կանխատեսումներ անելուց դրան հետևել: Քո կարծիքով, ի՞նչ անավարտ վերջաբան պետք ա ունենային գնալով քչացող օնլայն զրույցները, իրական «շփումները» ու բոլոր էն թանկարժեք ակնթարթները, որոնք նկատել ես, բայց չես որսացել: Ավելի քան երկու տարի:
Հիշո՞ւմ ես էն օրը, երբ նստել էիր գետի մոտ, իսկ նա գլուխը դրել էր ծնկներիդ, քնել, ու դու ռիսկ չարեցիր նրա մազերի հետ խաղալ: Կարծում էիր, ավելի ճիշտ՝ փորձում էիր կարծել, թե երջանիկ ես, օդային ամրոցներ էիր կառուցում: Մինչդեռ կոմպլեքսներովդ լցված ծանրաքարը քեզ յոթերորդ երկնքից դանդաղ, բայց հաստատուն ձևով քաշում էր ներքև, ու դու ինքնակամ սուզվում էիր անդունդը: Իհարկե, մեղավորը մենակ դու էիր, չփորձես քո սխալների համար մեղադրել ընտանիքիդ բացակայող անդամին:
Ու հիմա ուզում ես իրականությունից փախչել: Դե ինչ, կեցցե՛ս, շնորհավորում եմ, երեսուն օր անց էդ հնարավորությունը կունենաս:

[John]

մեկ և կես ամիս... այդքան ժամանակ ունեմ փոխվելու + փոխվելուս փաստն օգտագործելու + դրական արդյունք արձանագրելու համար հակառակ դեպքում կփոխվեմ մեկ և կես ամսից, ուրիշ ուղղությամբ, ուրիշ արդյունքներով, ուրիշ հետևանքներով...

[Tig]

Ֆեյսբուքում 2 ընկեր կորցրեցի` իմ գաղափարների պատճառով: Մեկը ծայրահեղ լիբերալ, մյուսը ծայրահեղ ազգայնական: Նենց չի, որ ամեն մեկին տարբեր բաներ եմ ասել: Երկուսին էլ նույն բանն եմ ասել, բայց լիբերալի աչքերում ես ազգայնական եմ, ազգայնականի աչքերում լիբերալ...

[Ժունդիայի]

Վերջերս Հ1-ով «Ազատ Գոտի» հաղորդաշարի վիդեոներն էի նայում Գոռ Թամազյանի մասնակցությամբ: Սկզբում մտածում էի, «լավ, էս շիզոֆրենիկ, կանտուժա ստացածն ո՞վ ա: Դիմացի խեղճուկրակներին հա հուշտ ա անում, հա գոռում ա, և այլն և այլն»:
Բայց երևանյան վերջին պայթունից հետո ֆեյսում բռնկված ալիքը վրես նագլի սկսեց ազդել:
Գիտե՞ս ինչ, բան չունեմ ասելու, սիրեք ում ուզում եք, արեք ում ուզում եք: Պայքարը լավ բան ա, ես էլ եմ պայքարող տղա: Բայց բաներ կան, երբ զգում եմ՝ հասարակության մեծամասնության կողմից այլ կերպ են դիտվում, ապա դոդ գլխի նման չեմ սկսում քարոզել, պնդել, չընդունողին հեգնել, ծաղրել, կոմպի հետևներից պլոճիկով մեկը զգալ ու սկսել սրամտել և այլ յուղ վառոցի երևույթներ:

Գոռ Թամազյանից խոսք գնաց սկզբում, ու ես շեղվեցի բուն կոնտեքստիցս: Ասում եմ, լավ ա, որ ինք կա, ամեն դեպքում բալանսը պետք ա առնվազն հավասարակշռված լինի:

[Quyr Qery]

Գիշեր էր, մոտ ժամը 2-ը: Համ աստղերն էին շատ, համ օդն էր սառը: Լրիվ միամիտ հիշեցի, որ 3 տարի առաջ մի տարօրինակ սովորություն ունեի՝ ամառը, ամեն գիշեր ժամը 2-ին դուրս էի գալիս բակ ու նստում գետնին, փորձում էի հաշվել աստղերը, մեկ-մեկ առանց պատճառի լացում էի, մեկ-մեկ ժպտում, կիսախելագար էի, հիշում էի, հիմա չեմ էլ հիշում, թե ինչ: Իսկ այ հիմա կարոտում եմ էդ ամենը, կարոտում եմ աստղերին, որոնց վաղուց մոռացել եմ: Հետաքրքիր է, իսկ իրենք ինձ հիշում են? Հազիվ թե: Երեկ նորից դուրս եկա, աստղերս չէին փոխվել, ես՝ փոխվել եմ: Ինձ չճանաչեցին: Ցուրտ էր, սառել էի, ընդամենը մի ծխախոտ ծխեցի ու վերջ, այ ծուխը ինձ չի մոռանում, ես նրա համար միշտ նույնն եմ: Շուտով էլի ամառ է, քունս չի տանում մինչև ժամը 4-ը, պետք է տարօրիանակ սովորությունս վերականգնել, պետք է նորից ընկերանալ աստղերի հետ, թե չէ ամբողջ գիշեր ոչ մեկ չեմ ունենա ում հետ կկարողանամ խոսել: Թե չէ մենակությունը ստիպում է մտածել կյանքի մասին ու ատել այն: Էն էլ աստղերի նման ընկերներ, հավես է:

[Նարե91]

Հիասթափված եմ, հուսալքված եմ, նյարդայնացած եմ, զայրացած եմ...
Ու ի՞նչն ա պատճառը... չէ՛ ավելի շուտ՝ ո՞վ ա պատճառը... միանշանակ՝ իմ անձը:
Բա ի՞նչքան կարելի ա: Էս էլ որերորդ անգամն ա, որ հեռախոսիս զարթուցիցչը դնում եմ, որ 06:00-ին արթնանամ, ու աչքերս բաց եմ անում և տեսնում, որ հեռախոսս հատակին ա ընկած, իսկ ժամն էլ արդեն 07:30-ն ա
Էն, որ հեռախոսս նորմալ աշխատում ա ու որ զարթուցիչս հնարավոր չի, որ զանգած չլինի, դա փաստ ա, մնում մի վարկած միայն. ըստ երևույթին լավ էլ զանգում ա, ես էլ, երևի թե, վերցնում եմ, քնաթաթախ վիճակով անջատում եմ հերիք չի, մի հատ էլ ինձնից գոհ-գոհ շպրտում եմ հատակին գժվել կարելի ա ուֆֆֆֆֆֆ

[Lusina]

Անտանելի ա, որ ինչ-որ բանից նյարդայնացած ես, բայց չգիտես, թե ինչից, ինչ-որ մեկի վրա ուզում ես մունաթ գալ, բայց չգիտես, թե ում.
Ու միշտ զարմանում էի, որ մարդիկ ստեղ էս կարգի գրառումներ էին անում, իմաստն ու պատճառը չէի հասկանում.Ես արեցի, որովհետև մի քիչ բանաստեղծական ու սենտիմենտալ հնչեց, ասեցի գրեմ, թող խելացի աղջկա տպավորություն թողեմ.
Իսկ իրականում, եթե չջնջեմ հիմա էս գրածս, ոնց որ շատ դեպքերում, նշանակում ա , որ ուզում եմ մի քիչ ձեռ առնեք ինձ, զբաղվեմ.

[Valentina]

Վերևի գրառման հեղինակին խորհուրդ եմ տալիս կարդալ "Գնա էնտեղ չգիտեմ որտեղ, բեր էսինչ, չգիտեմ թե ինչ" հեքիաթը, ամենահավեսը գիտեք, որն ա, որ հերոսն անում ա էտ ամեն ինչ:
Լրիվ լուրջ, տենց հեքիաթ կա:


Հա ինչ էի ուզում ասել, ամեն օր տուն գալուց մերոնք ինձ զանգում ասում են հետդ էսինչ կամ էինչը կառնես, ասում եմ հա: Հա բայց ում ա պետք էտ հա-ն որ հա մոռանում եմ :
Էսօր ասեցին հետդ հաց կառնես, չմոռանաս, ամբողջ ճամփին ասել եմ ` էսօր էն օրն ա որ չես մոռանալու: Հասա տուն, մտա ներս,դռան մոտից զգացի որ ուզում են խնդան վրես, ասեցի. հասկացա : 5 րոպեից հացով հետ եկա :

Հ.Գ. Ձեռից գնում եմ

[Աթեիստ]

Լևոնը որ 95թ-ին փակեց դաշնակցությունը, հեչ սիրուն չէր (մանավանդ, որ անձամբ էր փաստերը ներկայացնում)։ Բայց Արծվիկի վերջի քայլը ևս մեկ անգամ ցույց ա տալիս, որ Լևոնը լավ էլ բիթի ա, գիտի ինչ ա անում։


Նոր հիշեցի որ «ազատ գոտում» մեկ ազգի հետ «հանդիպումից» հետո դուրսը դաշնակցական երիտասարդներն էին մեզ հակառակ կարծիքներ հայտնում։ Հիմա սաղ իրա տեղն ընկավ։


Էսօր արդեն մարդիկ «Ոչ ֆաշիզմին» պաստառն են այրում։ Թու՜։

[Smokie]

Էնքան հաճելի ա, երբ երկաար ժամանակ անց ժպիտ եմ տեսնում մարդու դեմքին, ժպիտ՝ որտեղից արև է ճառագում: Երբ լսում եմ նրանից՝ «ես երջանիկ եմ»

[ivy]

Մոտ մեկ-մեկուկես տարի առաջ Ակումբի ակտիվ անդամների քանակը 666 էր, ես էլ նկատել ու գրել էի, թե էս ինչ սատանայակն թիվ էր:
Երբ մարտին Ակումբի վեցամյակն էր, նկատեցի որ մոտ 450 է դարձել:
Էսօր տեսա, որ արդեն 400-ի մոտերքն է:
Վերջը մո՞տ է:

[Quyr Qery]

Ոչ մի անգամ չեմ փայլել հայրենասիրությամբ, իսկ այ էսօր առանձնահատուկ ատեցի էս պետությունը, չէ, հայրենիքը չէ, պատմությունը չէ, այլ հենց պետությունը: Ինչ անիմաստ ու անպատակ երկիր դարձավ: Ինչի համար ամեն օր պիտի կորցնեմ ինձ համար հարազատ ու թանկ մարդու, մարդիկ ում շնորհիվ մեննակ չէի զգում ինձ, հիմա կողքիս չեն, ու չգիտեմ էլ, հետ կգան թե չէ: Ախր ապրել է պետք, գումար է պետք, աշխատանք է պետք: Չկա, ոչ մի բան չկա, նույնիսկ կյանք չկա էս գրողի տարած երկրում, հա լավ մինչև ե՞րբ է էսպես շարունակվելու: Հոգնել եմ անընդհատ բարի ճանապարհ մաղթելուց մարդկանց, ում կուզեի բարի կյանք մաղթել հենց կողքիս, մեր երկրում:

[Lusinamara]

Ֆրանսիայի անփորձ նախագահը Այստեղ եմ դնում, որ տեսնեք

[melancholia]

Երբեմն նյարդայնացնող է դառնում ամենափոքր ուշադրությունն անգամ, հարցերը ճնշում են հոգիդ, իսկ էությունդ միայն գոռալ է ուզում: Այդ ժամանակ փախչում են մի լռին անկյուն, բոլոչից թաքուն ու կրծոտում ես եղունգներդ , կատաղությունից ասեմ, թե անզորությունից: Երբ աչքերդ այլևս ոչինչ տեսնել չեն ուզում, մտքերդ ցիրուցան քանդում են ուղեղդ, փնտրում ե գեթ մեկին, ով պարզապես կասի, ,,Ամեն ինչ լավ է լինելու,, : Բայց.......շուրջը դատարկ է:Մնում ես մենակ , դու, քո քաոտիկ մտքերն ու կրծոտած եղունգները:

[Մանուլ]

Ասում եք՝ սխտորը օգտակար է առողջության համար, հա՞:
Ես կենդանի օրինակն եմ այն բանի, թե ինչպես կարող է սխտորը մարդու առողջությանը վնաս հասցնել:
Տևողությունը՝ 1 շաբաթ: 2 օր ուժեղ կոկորդացավ, դրանից հետո՝ գրիպ: Էս շոգին: Պատճառը՝ սխտոր ուտելը:
Դե, եթե հաշվի առնենք, որ ես սխտորի ոխերիմ թշնամիներից եմ, պարզ է, որ սխտորը ես չէի կերել, այլ քույրս: Ես էլ ստիպված ամբողջ գիշեր մեր սենյակի պատուհանը բաց թողեցի: Արդյունքը՝ 2 օր ուժեղ կոկորդացավ, դրանից հետո՝ գրիպ: Տևողությունը՝ 1 շաբաթ: