Անկապ օրագիր

[Նաիրուհի]

Այ տղա, էնքան անլուրջ ու ջրիկ ես, որ քեզ սիրահարված ժամանակ նույնիսկ չեմ կարողանում սիրո մասին մի կարգին տխուր/լուրջ երգ լսել...

[murmushka]

նայում եմ տեսահոլովակը, սիրտս հպարտությամբ է լցվում, հպարտ եմ, բայց... ինչու մենք դարեր շարունակ հպարտանում ենք միայն մեր անցյալով, մեր հաղթանակներն օրհասական են միշտ, իսկ պարտությունները՝ ամենօրյա...
Շնորհակալություն հաղթանակի համար, կներեք, որ չկարողացանք ստեղծել այն Հայաստանը, որի համար Դուք պայքարում էիք:

[Mark Pauler]

վերջին օրերին նեղված ու ջղայնացած էի կաշառակերության հաղթանակի կապակցությամբ:
Էնքան էի նեղված, որ ազգային կարևոր նշանակություն ունեցող շատ բաներ աչքիս նսեմ ու փոքր էին թվում: Էդ ամենի պատճառով, թե վիրտուալում, թե առօրյա շփումների ժամանակ ինձ թույլ տվեցի կոպիտ արտահայտություններ անել, իրենք իրենց արդեն ստորացրած մարդկանց հասցեին` պոռնիկ ու եսիմ ինչ անվանելով:
Հետո սառեցի ու հիշեցի` ես միշտ համոզված եմ եղել, որ ազգ հասկացողությանը վիրավորական բան ասելու իրավունք ոչ ոք չունի, իսկ էդ մարդիկ մեր ազգի մի մասն են:
Հիմա կյանքիս մեջ առաջին անգամ ասածս խոսքերի համար ներեղություն եմ ուզում խնդրել: Թեկուզ վերացական ձևով վիրտուալում:
Ուղղակի չեմ կարում ես մարդկանց մի ստվար զանգվածին` ում հետ ուզենք թե չուզենք ամեն օր շփվում ենք, տականք համարել: Չե'մ կարում ու չե'մ ուզում:
Ես իրանց որպես հիվանդի եմ հիմա վերաբերվեմ: Էտ դեպքում կարեկցանքս հաստատ ավելին կկարողանա անել, քան ստորացնելն ու կոպտելը:

հ.գ.
Իմ կողմից շատ հարգված մի հոգևորական մի օր ասեց` "մեր հոտի հիվանդ ոչխարներին ոչ թե մորթել ա պետք այլ դարմանել ա պետք":

Լրիվ համաձայն եմ նրա հետ, մանավանդ որ մեր հոտի առնվազն կեսն ա հիվանդացել:

[StrangeLittleGirl]

Էս սեմեստերի դասացուցակս որ ստացա, նայեցի ազատ օրերը, տեսնեմ` մայիսի 8-9-ը (Եվրոպայում մայիսի 8-ին են նշում) աշխատանքային ա: Ուզում էի ինքս ինձ հարցնել` ինչու՞, բայց հաջորդ վայրկյանին տեղը բերեցի ու սսկվեցի:

Ու էսօր էլ Հաղթանակի օրն ա: Առավոտը դասի գնալուց բարձր տրամով եմ: Ռուս համակուրսեցիս լրիվ զուգված-զարդարված դուրս ա գալիս, իրա տրամն էլ ա հազար: Բայց դե զոռով մեզ զուսպ ենք պահում:

Հետո էլ համալսարանի սրճարանում նստած էինք, վաֆլի վերցրեցինք: Ես հետն էլ մուրաբա վերցրի ու կուրսեցուս հյուրասիրեցի: Սա գրպանից փող հանեց, որ տա: Ասեցի` չէ, էսօր հաղթանակի օրն ա, հյուրասիրում եմ: Մեկ էլ զգում եմ` գերմանացի համակուրսեցիներիս թարս հայացքը: Ավելացնում եմ` տարիներ առաջ էս օրը Հայաստանը հաղթեց Ադրբեջանին

[Նարե91]

Մի անբացատրելի, անհասկանալի, տարօրինակ, տարտամ, բայց միևնույն ժամանակ հետաքրքիր ու յուրօրինակ զգացում պատել ա հոգիս… տեսնես ի՞նչ ա կատարվում ինձ հետ միայն չլինի էն, ինչ որ ես եմ մտածում… Չէէէէէ, հաստատ հիմա դրա ժամանակը չի... հավաքվել, համբերել ու սթափվել ա պետք:

[Claudia Mori]

Կայֆից տխուր...

Կայֆ է, երբ մի գործիդ տեղը քեզ չեն գնահատում, ու դու գերադասում ես այդ տեղում չաշխատել: Մեկ էլ մյուս աշխատանքի տեղում աշխատավարձդ բարձրացնում են: Սա արդեն երկրորդ անգամ է լինում, երբ ես հրաժարվում եմ երկրորդ տեղից ու իմ բուն աշխատատեղում մարդիկ ավելի են գնահատում ինձ:

Կայֆից բացի նաեւ տխուր է, քանի որ գնալով քչանում են այն տեղերը, որտեղ կուզես աշխատել Հայաստանում, քանի որ կամ մարդ չեն, կամ քիչ են վճարում, կամ բամբասկոտ են, կամ մեջքից են հարվածում, կամ փորձում են ինքնահաստատվել, կամ լրագրության փոխարեն զիբիլ են արտադրում:

Կայֆից բացի տխուր է նաեւ, քանի որ գնալով քչանում են այն տեղերը, որտեղ դու կարող ես ինչ որ բան սովորել ու զարգանալ:

Կայֆից բացի տխուր է նաեւ, որ էլ չես ուզում լրագրությամբ զբաղվել:

Տխուրից բացի կայֆ է նաեւ, որ ուզում ես այլ ոլորտներում զարգանալ ու կրթվել:

Տխուրից բացի կայֆ է նաեւ, որ կա նպատակ, ու ուզում ես դրան հասնել:

[Smokie]

Մի շաբաթ ա ինչ մոտս հիին Դիսնեյական խաղերի նոստալգիա ա

Lion King-ը շա՜տ եմ սիրում

Pinocchio-ն առաջին անգամ եմ խաղում

Aladdin-ը կայֆն ա

Jungle Book-ը...

[Apsara]

Կյանքում չէի մտածի, որ հենց ինքը իմ հոգուն այդքան մոտիկ կլինի. մարդիկ չեն սիրում նրանց, ում մեջ իրենց վատ կողմերն են տեսնում, դա ենթագիտակցորեն է տեղի ունենում: Համ սպասում էի համ էլ անսպասելի էր...

[Valentina]

Մի բան պատմե՞մ.
Ուրեմն մի քանի օր առաջ քայլում եմ մայթով,ինձնից առաջ մի հատ մամա ա գնում 2 փոքր բալիկների ձեռքից բռնած: Մեծը կլիներ 3-4, փոքրը հազիվ 2 տարեկան:
Մեկ էլ տեսնեմ մեծը հա հետ ա նայում, նայեցի հետ, ինձնից հետո տենց ուրիշ մարդ չկար, մաման իրան նկատողություն ա անում, որ տղա ջան, առաջդ նայի, որ չընկնես, իրա հեչ պետքը չի, ոտքերն առաջ են գնում ՝ գլուխը թեքված հետ
Քայլերս արագացրեցի, մոտեցա, շեկ գանգուր մազեր ուներ ու մեծ կապույտ աչքեր, ժպտացի պստոյին ու առաջ անցա

[Նաիրուհի]

Հետաքրքիր զգացողություն է, երբ գրառում ես կարդում ու դեռ չվերջացրած` արդեն գիտես, որ էսինչ-էսինչ մարդիկ հաստատ շնորհակալել են, իսկ էսինչը հաստատ չի' շնորհակալել...

[anahit96]

Դառնացել է այս աշխարհը,ծանրացել է հոգուս քարը...

[Ժունդիայի]

Չեմ գտնում իմ լավն ու բարին, անիծում եմ այս աշխարհին:

[Valentina]

Փոքր ժամանակ "Լոլոն ու Պեպե"-ն մուլտֆիլմի ազդեցության տակ որոշել էի, որ սրանից հետո պինգվին եմ պահելու: Արդեն պատկերացնում էի որտեղ եմ տանը պահելու, առավոտները վեր կենամ հետը խաղամ...
Որոշմանս մասին հայտնեցի ծնողներիս
Բացատրեցին, որ պինգվինը մեր կլիմայական պայմաններում չի կարա ապրի, կսատկի, մեղկ ա, ես էլ խելոք համաձայնվեցի: Թե չէ պինգվինն էլ տենց մեր հայաթում դրած էր էլի:
Նոր հիշեցի, ծիծաղից թուլացել եմ

[keyboard]

Էսօր քաղաքից դւրս էինք,հետ գալուց փողոցով կովեր էին տանում, մեքենայի "սիգնալը" փչացավ, բայց կովերը մեզ ճանապարհ չտվեցին:Ու էդ ինձ առիթ տվեց մտածելու,բազմիցս անցնելով գյուղերի միջով, նկատել եմ, որ կովը միակ կենդանին է, որ փողոցը հատում է առանց որևէ զգացողության ու անգամ մեքենայի "սիգնալը" իրան չի սթափեցնում կամ վախեցնում, իսկ մնացած կենդանիները` ոչխար,հավ,խոզ, սագ և այլն փախնում են սիգնալից: Անգամ նկատել եմ, որ շներ կան թափառական, որոնք մարդկանց հոսքի հետ են հատում փողոցը իրենց համար նախատեսված լույսի ներքո:
Ու հիմա մտածում եմ, նկատել եք? մեր քաղաքում ինչքան երկոտանի կովեր կան?

[Sagittarius]

Ուզու՞մ եք իմանալ «Ո՞րն է կյանքի իմաստը».....

Մի պահ պատկերացրեք ձեզ մոտ է եկել մահը և ասում է՝ «Ժամանակն է»........ լավ պատկերացրեք...












Ինչի՞ կամ ու՞մ մասին մտածեցիք՝ ահա ձեր պատասխանը