Էսօր որոշել էի «կյանքից հետ չմնալ» ու հետաքրքրվել երկրիս ապագայով: Ջհանդամ թե քաղաքականությունից հեռու եմ, դեռ ավելին բան էլ չեմ հասկանում / իրենց չափ չեմ հասկանում/, բայց դե ընտրություններ են գալիս գոնե չի՞մանամ ով ա ապագաներս « տնորինելու»: Ու թեպետ 4 տարի առաջ նախագահական ընտրություններից հետո կատեգորիկ որոշել եմ այլևս չմասնակցել ոչ մի ընտրության, բայց տեղեկացված լինել գոնե արժեր: Համարյա մի ժամ լսում էի թեկնածուների նախընտրական քարոզները: Ես հիացած եմ...ազնիվ խոսք: Ինչ սարեր ասես որ չեն խոստանում: Մեր առողջությամբ են մտահոգված, բարեկեցիկ ապագայով: Մեկն էլ կար դաժե փող չուներ ժողովրդից էր խնդրում: Այ ապրի մարդը ժողովրդի ծոցից ա ելել ու նրա աջակցության կարիքը ունի... բա ոնց: Մեկը մեկից լավը, մեկը մեկից խոստումնալից:Էսքան մեր մասին մտածողներ ունենք ու դեռ համարձակվո՞ւմ ենք ապագան մշուշոտ անվանել: Մի պահ ինձ պատկերացրեցի դրախտում արմավենում ճյուղը ձեռքիս ու...ժպտացի:
...բայց ասա էտ ով քեզ կթողնի տենց երազանքներով ապրես...իջիր երկնքից: Կողքի սենյակից լսվեց աղջկաս ձայնը ջերմության մեջ խոսում ա, ես էլ հոգնած ջարդված մի կողմ դրեցի գործս ու ինձ համար ամրապնդելով, որ իմ դրախտը ես պիտի ստեղծեմ՝ սրանց մուրաբաների վրա հույս դնելու չի գնացի...
... Իրականում գուցե ես հայրենասեր էլ չեմ, բայց էս խեղկատակությունը ծիծաղելի ա ու ողբերգական:
Մեջբերել
Ու նենց տպավորություն թողեցի, որ ես համաձայն եմ, որ իմ մարդը ինձ ծեծի, ես գործի չգնամ ու ենթարկվեմ, բայց իրականում իրանց հասկացնում էի, որ ջուր թակելու ու անիմաստ բաների փոխարեն, ամեն ազգի արժի հանգիստ թողնել: Չէ, լավ է, որ մեզ զարգացնում են, հետո էլ կգան ծնելիությունը բարձրացնելու թեմաներ կշոշափեն:
-Ն.), մեր հայրենակից, 
Էջանիշներ