Սպանվեցինք տղամարդկանց զուգարանի հոտը շնչելով, թուուուու, ինչ կեղտոտ են մլիցեքը ջուրը չեն քաշում հասկացանք, գոնե դուռը փակ պահեն, երբ եմ էս գործիցս ազատվելու
եթե ինձ մոտ ԱՄՆ-ն ասոցացվումա մարիխուանայի հոտի հետ, ապա քննչական վարչությունը մենակ զուգարանի հոտի հետա ասոցացվելու
լոոոոլ պատկերացնում եմ 20 տարի հետո ինչ-որ տեղից ղզուգարանի հոտ գա, կանգ առնեմ ու մտածեմ, թե ինչու այդ պահին ես ինքնակամ քննչական վարչությունը հիշեցի
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Տեսնես որ գովազդն էլ չլիներ, ի՞նչ էինք անելու:
Մի քանիսը կան, մանավանդ որ հայերեն են "թարգմանված", մարդ ուղղակի մեռնում ա ծիծաղից… Իմ ամենասիրելի գովազդը՝ "Մի՛ հապաղիր, սնիկերսի՛ր"
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Շախմատը տանում ա, տանում ա...Նոր եմ "կախարդվում" այս խաղի խորությամբ:
Մի լավ խոսք կա, ասում ա."Մտածել, նշանակում է սավառնել անսահմանության մեջ:"
Հիմա երևի անսահմանություն ա տանում...
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Վաղվանից՝ գործ:
Տենաս 3 ամիս կդիմանա՞մ: Բա քննությունները... Չնայած, շատ պետքս ա 5-ը: Մեկ ա մագիստրատուրան մաքսիմում կիսավճար նստեմ, էն էլ պետք չի տենց: Ջհանդամը: Տանում են՝ թող տանեն: Ինչքան շուտ պրծնեմ, էնքան լավ:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այ քեզ տարօրինակ բան քրոջս ավարտական համերգի կապակցությամբ որպես բացառություն շպարվել էի, բայց երբ մի տատիկից ծաղիկներ էի ուզում գնեմ, նա ասաց քանի որ ես քսված չեմ ինձ 150-ի փոխարեն 120-ով կտա, մի պահ զարմացա, հետո հասկացա, որ ինչքան էլ քսվեմ մեր հայ աղջիկների ռեմոնտին չեմ հասնի
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Զանգեցի..
Խոսեցինք..
Կներես..
Իսկապես չեմ ցանկացել ցավ պատճառել...բայց ասեցի այն ինչ ճիշտ էի համարում..
Չկա ոչինչ ու հավատ էլ չի էլ առաջանա..
Եթե սիրում եմ, ապա մի հայացքից, միանգամից..
Սա էլ կանցնի.. ուղղակի ասեցի՝ուզել բառը պետք է հանել մտքից..
Կյանքը սրանով չի ավարտվում..
Ամեն ինչ հիասքանչ է ՝ իհարկե եթե մենք ենք ուզում...
Լավ մնա...
Sometimes one pays most for the things one gets for nothing ...
Տարիքը գնաց Իմաստունությանն ու ասաց,- «Եկ ընկերանանք.......»:
Իմաստնությունը լեզու հանեց ու պատասխանեց,- «ՆԵԱ, կյանքի փորձդ քիչ ա…… »:
Երանի թե Իմաստնությունը մի քիչ բարեգութ լիներ, դժբախտություններն էլ կպակասեին……
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
Ուզում եմ Սիրեմ՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜՜
ո՞ւր ես… ինչո՞ւ ոչ իմ կողքին… գուցե ես չեմ նկատում… ՉԵՄ ԿԱՐՈՂԱՆՈՒՄ ԼԻՈՎԻՆ ԱՆԿԵՂԾԱՆԱԼ (պատճառներ ունեմ դրա համար…), ստիպված եմ հենց այսպես էլ ավարտել՝
ես քեզ սիրում եմ ԿՅԱՆՔ: Բայց դու արժանի չես դրան… ուզում եմ հանդիպել քեզնից ավելի արժանի մեկին…
ԲԱՅՑ չեմ շտապում, կհասցնեմ դեռՈւզում եմ Սիրեմ (c) Արամ
Հ.Գ.
խառը բան ստացվեց, դրա համար էլ իմ օրագրում չեմ տեղադրում, այլ «անկապ օրագրում»
Խոսեցի...
Հավատացեք, որ իսկապես մի բան փոխվեց իմ մեջ..
Սակայն կոնկրետ չգիտեմ թե դեպի, որ կողմ...
Ես դեռ պատրաստ եմ լսել, կարդալ.. և ընդունել..
Աշխատեք փոխել այն ամենը, ինչ չեք կարողացել անել այն ժամանակ...
Խոսելու դեռ շատ բաներ ունենք..սպասում եմ..
Իսկապես շատ շնորհակալ եմ...
Հարգանքներս...
Continue...
Sometimes one pays most for the things one gets for nothing ...
Էլի կարոտախտ սկսվեց: Մանկությունս եմ կարոտել՝ էն, որ տատիս թխած պեչենիի հոտն ուներ, որ առանց գյուղի տան մեծ, խոնավ ու դեղնած պատերով սենյակների, առանց կիսախարխուլ պատշգամբի, առանց մեր Բոբա շան հեչ իմ մանկությունը չէր լինի: Անգամ ծնկներիցս անպակաս վերքերն եմ կարոտել, դե ախր մինչև էդ վերքերը վաստակելը գժավարի վազվզում էինք: Հետս վազվզողներին եմ կարոտել: Էլ չկան: Հյուրասենյակից եկող նարդու շրխկոցն եմ կարոտել ու էդ շրխկոցի մեղավորներին՝ մեկն արտասահմանում է, մյուսն՝ ավելի հեռու: Մեր հարևանի տղային եմ կարոտել, որին մի անգամ ձեռ առա ակնոց դնելու համար, ինքն էլ լաց եղավ: Տատիս կոշտացած մատներն եմ կարոտել, որ շոյում էին մազերս, մինչև քնեի:
Լավն էր իմ մանկությունը:
-Քիչ ա մնում: Շատ քիչ ա մնում...
-Բայց կոնկրետ ինչի՞ն...
-Չգիտեմ: Բայց գիտեմ, որ մոտակա ժամանակներս մի հատ շատ կարևոր իրադարձություն ա իմ մոտ ըլնելու...
-Բանակ ես գնալու:
-Նորություն ասա:
-Գործի ե՞ս անցնելու:
-Արդեն անցել եմ, խաբար էլ չես:
-Հաղթելու ե՞ք...
-Արդեն հաղթել ենք, խաբար էլ չես:
-Լաաաավ, բա ի՞նչ... Մեռնելու ե՞ս:
-Ճոխ կլներ
-Գերազանցիկ ե՞ս դառնալու:
-Ճոխ կլներ...
-Կռիիիիս... Ընկերուհի՜ ես պահելու:
-Ճոխ կլներ...
-Լավ, բա ի՞նչ իրադարձություն ա տեղի ունենալու:
-Մի հատ կարևոր բան: Լավ, թե վատ, բայց ըլնելու ա: Ես էլ չգիտեմ կոնկրետ ինչ ա ըլնելու ու կոնկրետ երբ: Բայց մոտակա ժամանակներս մի կարևոր բան ա կատարվելու...
-Ճոխ կլներ:
Վերջին խմբագրող՝ Աբելյան: 03.06.2008, 13:40:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Չէի ուզում , բայց մի պահ մտքափոխ եղա , ու գնացի այսպես ասած բուհական վիպուսնոյին... կար մեկը ում ուզում էի տեսնել ... Տեսա , ուրախացա ,երջանիկ էի , բարձր տրամադրությունը ապահովված էր ,բայց ասես , լուսավոր օրով գնացքով գնալիս լինես ու մտնես մութ թունելը ,նոր եկա տուն , ու ամեն ինչ էլի տակնուվար եղավ ...
Բավական չի՞ , զզվա՛ արդեն ...
…բոլոր փոփոխությունները դեպի բարին են:
բայց տեսնես - Օրգանիզմը արդյո՞ք կդիմանա:
…
Բա էտ՞ է կարևորը: Իհարկե ոչ: դա վերջին կարևորության մի բան է: Բա ի՞նչի եկավ հասավ առաջին տեղ:
Հա՜՜… հին ազգ ենք… մարդ ենք… կենդանի ե՞նք… ափսոս է:
Չէ՜՜՜
Ինչքա՞ն թթվածին կազատվեր արտաշնչվելուց ու ինչքա՞ն ածխաթթու գազ չէր արտադրվի…«---իսկ դու մտածի-մտածի, գիտես կյանքը դրա մեջ է ---»
Առաջինը 16 էի ստացել, մնում էր էսի 10 ստանայի: 10 բալ ա էլի... Դրա եղածը ի՞նչ ա: Տեսությունը կարգին գիտեի, վերջի օրերին պտի կրկնեի, աչքիս տակով էի անցկացնում, յանիմ լավ գիտեմ: 10 բալ ա էլի... Դրա եղածը ի՞նչ ա: Խնդիրները մի թեթև նայեցի, ոնց որ թե կեսից շատը գիտեի: Ասեցի հերիք ա էսքանը, տեսականն էլ եթե չիմանամ կարտագրեմ: 10 բալ ա էլի... Դրա եղածը ի՞նչ ա: Մտա, նստեցի վերջերը, դասախոսը տոմսերը բաժանեց, նայում եմ՝ վատ տարբերակ չի: Ոնց էլ ըլնի, 10 բալի կգրեմ, մի բան էլ ավել: Ինձ ինչ կա: 10 բալ ա էլի... Դրա եղածը ի՞նչ ա: Դասախոսը հելավ կարևոր գործով, իրա տեղը ուրիշը եկավ՝ հսկելու: Սկսա սևագրել տեսականը, տեսա մի բան էն չի... Շպոներ պատվիրեցի, էն էլ հսկողը նենց էր հսկուուուում... Կուրսեցիս չէր կարում ջեբից շպո հաներ: Անցա խնդիրներին: 2 հատ գրեցի, մեկը 3 բալանոց, մյուսը 4 բալանոց: Մնաց 3 բալ... Դրա եղածը ի՞նչ ա: Շպոներն էլ տեղ չհասան: Մտածեցի՝ փոխանակ իմ խելքով գրեմ իմ խելքով սովորած տեսությունը, ուրիշի հույսին եմ: Սկսեցի իմ խելքով գրել: Իմ խելքից՝ փոխանակ 5 բալանոց տեսականը գրեմ, որ սկսել էի սևագրել, թեկուզ ոչ էնքան բարեհաջող, անցա 3 բալանոց տեսականին, որը 2 անգամ ավելի երկար էր, քան թե 5 բալանոցը (իմ բախտից): Դե, իմ խելքով սովորած տեսական էր, գրեցի, բայց քանի որ իմ խելքով էի գրում, մի քանի տեղ սխալ արեցի: Տեսա որ արդեն չեմ ձգում, սկսա էն սևագրածը արտագրել: Էն էլ՝ ժամանակ չկար: Էտ փոխարինողն էլ սկի չթողաց մի 10 րոպե ավել գրենք: Վեկալավ ձեռիցս: Սկսա բալերս հաշվել:
Առաջին խնդիր-3 բալ
Երկրորդ խնդիր-4 բալ
3 բալանոց տեսություն-մինիմում 2 բալ
5 բալանոց տեսություն-մինիմում 1 բալ
Միասին՝ 10 բալ: Դրա եղածը ինչ էր: Էն էլ պարզվեց՝ 3 բալանոց խնդիրը համարյա սխալ էր: Դե, դասախոսը կուզենա ինձ լավություն արած ըլնի, 8 բալ կդարձնի: Իսկ էտ դեպքում 5-ի համար չեմ կարա մտնեմ: Ախր 10 բալ էր պետք սաղ-սաղ: Ամենավիրավորականը էն ա, որ տեսությունը կարգին սովորել էի, ուղղակի վերջի օրերին չէի կրկնել, ահագին մոռացել էի: Դրա պատճառներից մեկն էլ գործն էր: Գործ էլ ըլներ՝ ասեինք հա: Գործ եմ արել, չեմ հասցրել կրկնեմ: Էն էլ սկի գործ էլ չեմ արել: Ու բացի էտ՝ առաջին միջանկյալը 16 էի ստացել: Առաջինը 16 ստանալ, գալ երկրորդին էտքան համը հանել... Ինքս իմ վրա ջղայնացած եմ: Ախր էդքան պարապել էի... Մնում էր վերջի օրերին կրկնել: 9 բալն էլ ա ձեռնտու, բայց էտի ինձ վայել չի, որովհետև միջինը 12.5 ա գալիս, հեչ սիրուն չի 12.5-ով 5-ի համար մտնել: Գնահատականներն էլ ամսի 9-ին ենք իմանալու՝ քննությունից 3 օր առաջ: Գնամ, եթե 8 ստացած ըլնեմ, ասեմ կտրի՝ կասի քննությունից 3 օր առաջ գալի ասում ես կտրի: Բողոքեմ, որ երկար տեսականին քիչ բալ ա դրել, կասի լավ եմ արել: Ախր 10 բալ էր է պետք: 10 բալ... Դրա եղածը ինչ էր: Ամեն դեպքում, պտի պարապեմ էս քանի օրը, էն հույսով, որ կկտրի: Պտի էլի պարապեմ:
Էսօր չեմ պարապելու: Կքնեմ, կհանգստանամ, ավելորդ մտքերից մի քիչ կազատվեմ, վաղվանից նոր կսկսեմ պարապել: Ախր ասում են քննությունները թեթև տար: Որ էտքան դարդոտվում էի, մի բան գիտեի էլի... Ախր իմ նման անճարը ոնց չդարդոտվի ինքն իրա ձեռը:
Ջրերն էլ էլի կտրեցին:
թողաս մենակ ցուրտ ու մութ տարիներից խոսան
Վերջին խմբագրող՝ Աբելյան: 04.06.2008, 17:40:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ