Էհ, ապրեցի, այսօրն էլ ապրեցի:
Ցերեկը` արդեն 4-ի կոմղ էր, ահավոր ցուրտ, ահավոր: Իջա երթուղայինից մեր տանից բավական հեռու, որ քայլել կարողանամ, դրեցի ականջակալներս, ու ականջակալների նեղ լարերից թափանցեց Քրիս Ռիի խռպոտ ձայնը, գլխարկով ծածկեցի ականջներց, որ ճանապարհին ցրտից չկորցնեի ու սկսեցի դանդաղ քայլել` չնկատելով ոչ մեկի: Ինչ լավ էր, երթուղայինի ռաբիզը, որը արդեն հասցրել էր բռնաբարել ականջներս, արդեն հեռվում էր, հեռվում էր նաև այն մարդը ում միշտ անթերի էի պատկերացրել, մենակ թե այդ անթերին ինքս էի ստեղծել, զգում էի, որ երեկ գտա ու այսօր հանդիպեցի մարդու, ում հանդիպելս երբեք չէի պատկերացնի` շնորհակալ եմ իրան` օրս գունավորելու համար, շնորհակալ եմ կյանքին նման ընկերոջ համար: Համ էլ կողքովս անցնում էին մգեցված ապակիներով նիվաներ, որոնք կողքս անգամ չէին նայում, ախր բարձր կրունկների ու կարճ շրջազգեստի փոխարեն, հասարակ սպորտային հագուստ էր:
Մի պահ նայեցի երկինք, ատամներս սառել էին, ինձ թվում էր բերանումս սառույց կա դրված, բայց հավատացեք, չհայհոյեցի սառնությանը: Երկինքը այնքան կապույտ էր, մի թեթև ու տեղ-տեղ ծածկված սպիտակ ու թափանցիկ ամպերով:
Էհ, այսօրն էլ ապրեցի, սիրեցի այսօրը:
Մեջբերել
Ինչ անեմ ես, ախր հավես չունեմ: Երևի ականջակալներս վերցնեմ ու գնամ քնելու...չնայած դրա հավեսն էլ չունեմ: 
…
`
Էջանիշներ