Անկապ օրագիր

[Smokie]

Պետք չի մարդկանց հանգստացնել՝ ասելով, որ 2012-ին ոչ մի աշխարհի վերջ չի լինոլու, այլ պետք է ուղղակի լռել այդ մասին... չհիշել ու չը-հի-շեց-նել:

[laro]

Անկապագույն ու զզվելի օր ա
Ու էս երկու օր ա հավես չկա գրելու օրագրումս.... ինչիս ա պետք էս կյանքը ... ու ընդհանրապես. պետք ա հանել էս անտեր վարդագույն ակնոցները ու միանգամայն ռեալ նայել կյանքին: Էս նրանից ա,որ ամեն ինչ փլվում ա աչքիս առաջ, ամեն ինչ... ու ես ոչինչ փոխել չեմ կարող, որովհետև սա ա ինձ վիճակված:

[VisTolog]

Էս օձից եմ ուզում: գրկեմ, տաքացնեմ, պաչիկ անեմ, սիրեմ: (c) Ապե Ջան

[anahit96]

Երբ հեռանում են հերոսները ասպարեզում մնում են ծաղրածուները: Պետք էր իրենց մոտ ասել

[laro]

Լավ ա չէ ասված. «Բարձրանալիս նայիր շուրջդ գտնվողներին , որովհետև իջնեիս հանդիպելու ես նրանց » (գուցե ճիշտ չձևակերպեցի, չգիտեմ...)
Երևի ստորագրությունս փոխեմ...

[John]

էսօր խմո՜ւմ ենք... մոռանում ենք ամեն ինչ ու խմո՜ւմ

[anahit96]

Մի՛ ստիր...խնդրում եմ...Ինչ ծիծաղելիա լսել սուտը,երբ գիտես ճշմարտությունը

[Shah]

լողն ավելի ուժեղ կախում ա առաջացնում քան ծխելը...

[Ripsim]

Երեկ հերթական անգամ գնացել էի ամենամոտիկ ընկերուհուս տուն: Չգիտեմ ինչի խելքիս փչեց սուրճ խմել երեկոյան ժամի: Նա էլ հարցրեց, թե ես ինչպես եմ խմում սուրճը... (բայց ախր քանի՜ բաժակ սուրճ միասին խմած կլիենք...)
5 տարեկանից մինչև նրա ամուսնությունը, կարելի է ասել, այդպիսի օր չի եղել, որ չհանդիպենք...Իսկական մեծ քրոջ պես էր ինձ համար...Իսկ հիմա? Ինչքա՜ն բան է փոխվել: Ինչքա՜ն բան կա, որ նա չգիտի իմ մասին, որովհետև համարյա միշտ զբաղված է, իսկ եթե ազատ է՝ պատմում է իր հոգսերից...Ու այս տարի էլ ծնունդիս չի գալու, որովհետև սկեսրոջ ծնունդն էլ է նույն օրը
Այսպես մտածում, տխրում եմ, բայց իրականում ինչքա՜ն ուրախ եմ, որ նա երջանիկ է...Անչափ շատ!!! Շատ եմ սիրում ու կարոտում...

[Katka]

Իրական դեպք խանութներից մեկում:
Մի երիտասարդ վազելով մտնում է խանութ, թե բա սրանցից մի տասը հատ տվեք: Սրանցիցն էլ էն տյուբիկներով պստիկ շամպուններ են` մեկանգամյա օգտագործմանՎաճառողուհին տասը հատ տալիս է: Սա արագ վերցնում, դուրս է վազում: Երկու ժամ հետո նույն երիտասարդը գալիս է, թե բա, մորքուր, էս ինչ ես տվել, որը բացեցի, մեջը փրփուր ա: Թե բա շամպուն ա, տղա ջան, ինչ էիր ուզում: Տղային թվացել էր, թե դա պահպանակ է:

[My World My Space]

էս վերջերս չեմ կարում Ակումբ մտնեմ... իմ իմացած ակումբը չի ոնցվոր... նոր թեմաներ, որոնք ինձ չեն հետաքրքրում, նոր անուններ, որոնք գրում են ինձ չհետաքրքրող թեմաներում, մեկ էլ ինձ հարազատ մի թեմայում տեսնում եմ էդ անունը, զգում եմ՝ անծանոթ ա, նայում եմ՝ մոտ 500 գրառում.... բլին.... էս որտե՞ղ ա էսքան գրել էս մարդը...

Ու մեկ էլ մտածում եմ, կարո՞ղ ա է՛ս ի նկատի ունեին հնաբանակ ակումբցիք, որ ասում էին հին Ակումբն ուրիշ էր... հմի իմ համար էլ ա ուրիշ.... ես էլ եմ հին ակումբցի դառնո՞ւմ....
Վապշե հներ, դիմավորեք, գալիս եմ....



Հ.Գ. Ֆուցկ

[Tig]

Լեզվից հետո ի՞նչով է մի ազգը տարբերակվում մյուսներից ու բնորոշվում, որպես ուրույն միավորում: Իմ կարծիքով դա մշակույթն է: Ինչպիսի՞ մշակույթ ունի հայ ազգը: Ինչպիսի՞ մշակույթի կրող ենք մենք: Եվ ընդհանրապես ի՞նչ է նշանակում այս կամ այն մշակույթի կրող: Կարծում եմ մշակույթի կրող համարվում է նա, ով ոչ թե տեղակացված է այն մշակույթի մասին, այլ նա ով տիրապետում է այդ մշակույթի և ապրում դրանով, կիրառում է այն իր կենցաղում և իր առօրեայում: Մշակույթը նման է լեզվին, եթե այն չես կիրառում, չես օգտագործում, այն մեռնում է… Փառք մեր մեծերին, որ մեր լեզուն կենդանի է և մրցունակ բոլոր ասպարեզներում: Լեզվի հարցում էլ շատ խնդիրներ ունենք, բայց կարծում եմ այսօր մեր մշակույթի առումով խնդիրներն էլ ավելի հրատապ են: Քանի որ մեր մշակութային շատ ոլորտներ չկիրառվելու պատճառով կանգնած են ոչնչացման եզրին: Գլոբալիզացիա կոչվող երևույթը խժռում է լեզու, մշակույթ, ազգ հասկացությունները: Իհարկե կան մարդիկ որոնց համար այդ հասկացությունները արդեն իսկ անհեթեթ երևույթներ են: Բայց ոչ իմ և իմ նմանների համար: Ազգ, լեզու, մշակույթ հասկացությունները մարդուն տալիս են մի ուրույ համ ու հոտ և ինքնաճանաչման ուղի հարթում: Ամեն մի ազգ ունի իր տեղն ու դերը և առավել կամ պակաս չէ մյուսների նկատմամբ: Ու հենց այդ տարբերություններն են բազմազան ու գեղեցիկ դարձնում մարդկային հասարակության աշխարը: Պատկերացրեք աշխարհի վրա ապրեին մեկ տեսակ ձկներ, մեկ տեսակ միջատներ, մեկ տեսակ սողուններ և մեկ տեսակ կաթնասուններ, որքան անշուք ու անհետաքրքիր կլիներ այն հիմիկվա հետ համեմատած: Այդպես էլ մարդկային տեսակների, ազգերի պարագայում է: Ինչո՞ւ եմ այսքան երկար բարակ գրում, որպիսի հասկանանք, որ մենք եթե ուզում ենք չկորցնել մեր հայությունը, պիտի պահպանենք մեր լեզուն և մեր մշակույթը: Իսկ ի՞նչ է պետք այն պահպանելու համար: Ուղղակի կիրառել, օգտագործել, սիրել դրանք և ապրել դրանցով: Լինել կրող: Ճանաչել, որպիսի կարողանալ սիրել: Իսկ ճանաչելու համար պիտի իմանալ, տեսնել, շոշափել, հարաբերվել: Ազգի հարատևման երրորդ մասնիկը դա իր բնօրրանն է, իր երկիրն ու բնությունը, իր հողն ու ջուրը: Եվ այն սիրելու համար նույնպես պիտի ճանաչել, իմանալ, տեսնել, շոշափել, հարաբերվել…

[Lusinamara]

Երեկ եղա իմ երեք հայրենիքում՝ Իջևան, Վանաձոր, Երևան ամեն տեղ մոտ ութ ժամ… Երջանկություն էր ուղղակի

[Ameli]

Որոշել եմ դավաճանել ինքս ինձ. մոռանալ դավաճաններին...

[Նուշություն]

Էն ժամանակ, որ հլը իրան սիրում էի, անընդհատ աչքիս առաջ պատկեր էր, որից փշաքաղվում էի...իբր լսում եմ` ոնց ա ամուսնանում....մի 13 տարի անցել ա...երեկ իմ համար նստած էի, լսեցի` ամուսնացել ա` պատգամավորի աղջկա հետ .. անկախ ինձնից փշաքաղվեցի....երևի մի 13 տարի ա` մտքիս ծերով էլ չէր անցել ինքը....իսկի դեմքն էլ չեմ հիշում ....առաջին սերս էր, 3-4-րդ դասարանների : Եվս մեկ անգամ համոզվեցի` պետք ա ապագան պատկերացնելուց մի լավ մտածել ու նոր պատկերացնել...լինում ա նենց, ոնց պատկերացնում ես ) Էնպես որ, լուսավոր մտքեր, բռնվեեեեեեեք, եկաաա